Beste blogvolgers
“Suriname met zijn eigenheden en eigenaardigheden.” Dat is de zin waar ik mijn allereerste blogberichtje mee geeindigd ben en waar ik nu mijn laatste berichtje mee begin. Gedurende 16 weken ben ik in Suriname geweest als internationalisering. Ik heb geprobeerd om, zoveel mogelijk, een meerwaarde te betekenen voor mijn stageschool MULO Kerklaan. Een meerwaarde voor het onderwijs kon ik niet betekenen want één persoon bouwt namelijk geen nieuwe stad. Toch ben ik blij met het resultaat dat ik heb kunnen verwezenlijken. Gedurende deze 16 weken heb ik 10 weken stage gelopen en heb ik 3 weken vakantie genomen tijdens de paasvakantie. De overige weken heb ik mij nuttig bezig gehouden met projecten en taken. Zoals u misschien merkt, heb ik hier zeker niet stilgezeten, buiten de tijd dat mijn bezoek hier was natuurlijk dan heb ik eventjes de nodige tijd genomen.
Ik blik terug op een lesstage van 57 uren observatie, meer dan 10 uur invallessen, enkele keren helpen in de kantine, begeleiden van enkele projectdagen en natuurlijk het allerbelangrijkste: 122 uur les geven! Deze ervaring is er één om nooit meer te vergeten. Toen ik afscheid nam van mijn leerlingen, zaten ze met open mond mij aan te gapen. “Gaat u echt weg juf Lisse??!!” Vol verbazing zaten ze mij verbijsterd aan te kijken omdat het al zo vanzelfsprekend was dat ik op school rondliep. De leerlingen hebben dan ook 10 weken intensief samengewerkt met mij. In totaal heb ik in 13 verschillende klassen lesgegeven: 1A, 1B, 1C, 2A, 2B, 2C, 2D, A3 (1), A3 (2), B3 (1), B3 (2), A4 (1) en B4 (1). Ik ben dus met heel veel leeftijdsgroepen en niveauverschillen in contact gekomen. Elke leeftijdsgroep heeft zijn eigen specialiteiten. De eerste jaartjes waren de schattige kindjes waaraan ik zeestromen, vulkanisme en zwampen en ritsen heb mogen geven. Zij waren altijd heel enthousiast en hebben er mede voor gezorgd dat ik een fantastische evaluatie heb gekregen van mevrouw Patricia Tjeeuw-A-Jin, mijn begeleidster van de universiteit, voor mijn examenles over vulkanisme.
De (b)engeltjes van de 2e klas hebben iets minder les gekregen van mij dan de andere klassen. Met hen heb volgende onderwerpen behandeld: klimaat van Suriname en klimaat algemeen. Tijdens deze lessen heb ik mijn mentor alles over klimaat bijgeleerd omdat ze hierover geen kennis had.
Met de leerlingen van de derde klas vond ik het aangenaam samenwerken. Ze zijn zelfstandig genoeg om een oefening alleen te maken en toch nog kinds genoeg om je nodig te hebben, als je begrijpt wat ik bedoel? In deze klassen heb ik veel onderwerpen gegeven: herhalingsles Brazilië, herhalingsles Latijns-Amerika, Caraibisch gebied en Noord-Amerika.
De leerlingen van de 4e klas, namen een hele open houding aan waardoor ik veel les kon geven met humor. De leerlingen konden hier goed mee overweg en waren dan ook onmiddellijk terug stil als ik dit wou. In deze klassen heb ik vooral geprobeerd om alle leerstof, die ze al gezien hadden bij juf Revales, op een leuke manier te herhalen.
Elke leeftijdsgroep heeft zijn positieve- en negatieve punten en het is een hele belevenis geweest om als toekomstig leerkracht hierop te mogen inspelen.
Elke stageles heb ik met veel zorg uitgewerkt. Zo heb ik veel tekeningen op bord gehangen die ik de avond ervoor zat te knutselen. Ook heb ik de leerlingen een paar keer de kans gegeven om in het computerlokaal te werken en heb ik ervoor gezorgd dat alle repetities in volledige transparantie opgesteld waren zodat de leerlingen niet voor onverwachte situaties kwamen te staan.
Ik heb samen met mevrouw Revales een oudercontact mogen bijwonen waardoor ik wel echt het gevoel heb dat ik volwaardig heb gefunctioneerd als leerkracht. De directie kon altijd beroep doen op mij om in een bepaalde klas in te vallen en omdat ik in zoveel klassen tegelijkertijd les gaf, kon ik natuurlijk telkens verder gaan met de leerstof aardrijkskunde waardoor er geen tijdverlies was!
Ik ben, om heel eerlijk te zijn, bijzonder fier op mijn prestatie in de stageschool MULO Kerklaan. Van de leerkracht Spaans, mijn mentor en mijn begeleidster van het IOL heb ik allemaal cadeautjes gekregen als bedanking, wat heel veel betekent voor mij. Als mijn prestatie niet goed zou geweest zijn, zouden ze mij ook niet in “de bloemetjes” gezet hebben.
Tijdens mijn verblijf heb ik drie weekjes vakantie genomen om het land te bezichtigen. Iets wat logisch is als je voor leerkracht biologie en aardrijkskunde studeert. Dan zou het misschien een beetje absurd zijn om naar Zuid-Amerika af te reizen om dan enkel en alleen in de stad te blijven. Ik ben ten eerste naar Suriname gekomen om de verscheidenheid tussen de bevolkingsgroepen te bestuderen maar ook voor de fauna en flora. Ik ben heel blij dat ik enkele uitstapjes heb mogen maken, met mijn eigen familie, zodat ik in aanraking kwam met de natuur van Suriname. Hiervan heb ik heel veel bijgeleerd. Ik heb ook foto’s genomen die ik in de toekomst tijdens mijn eigen lessen kan gebruiken zoals geulerosie, vegetatie van het tropisch regenwoud, verschillende etnische groepen,…
Buiten mijn lesstage heb ik ook enkele projecten begeleid als keuzestage:
Ten eerste de huiswerkbegeleiding in het Christoforusinternaat waar ik in totaal 18 uur begeleiding heb gedaan. Hier deed men vooral beroep op mij omdat ik het vak biologie ook beheers en de leerlingen hiermee weinig vertrouwd waren. De leerlingen hadden nog nooit de fasen van de geboorte gezien op een tekeningetje laat staan dat ze de geboorte gezien hadden op een filmpje. Het was niet gemakkelijk om alles uit te leggen, zonder beeldmateriaal, maar het is me dan toch gelukt en het was fijn om te horen dat ze geslaagd waren op hun toetsen.
Ten tweede wil ik het graag hebben over mijn projectje actieve werkvormen waarin ik voor elke herhalingsles die juf Revales het komende schooljaar gaat houden, leuke werkvormen heb uitgewerkt zoals een taboewoordenspel, kruiswoordraadsel, woordzoeker, quiz, collage,… Ik heb alles duidelijk omschreven met richtlijnen voor mijn mentor en de leerlingenblaadjes uitgewerkt zodat deze onmiddellijk afgedrukt en gebruikt kunnen worden. Ik ben blij dat ik mijn mentor heb kunnen helpen in het maken van deze lessen, omdat ze zelf niet zo sterk in haar schoenen staat qua computerkennis, en daar kon ik innoverend in optreden. Buiten dit projectje heb ik nog enkele werkbundeltjes gemaakt voor mijn leerkracht om te gebruiken in de toekomst. Het bundeltje over cultuur en ontwikkeling vond ik het moeilijkste om te maken omdat ik, voor het werkbundeltje te maken, niet veel kennis had over bevolkingsgroepen. Dankzij dit werkbundeltje ben ik wel veel wijzer geworden.
Ook heb ik als derde projectje een scanner geïnstalleerde in het computerlokaal. Sommige leerkrachten kenden het fenomeen inscannen niet. Ze knipten uit hun mooie boeken de prentjes die ze nodig hadden en kleefden deze op hun toetsenblaadjes. Daar heb ik, dankzij de scanner, een einde aan gemaakt zodat de leerkrachten niet langer hun materiaal moeten beschadigen.
Als laatste “projectje” heb ik heel veel geholpen met de begeleiding bij het project “Samen leven doe je zo”. Op elk moment dat ik beschikbaar was, heb ik het leerkrachtenteam ondersteund. Zo ben ik mee geweest naar Parima en Palulu en heb ik de culturele ochtenden telkens helpen begeleiden. Ook tijdens de slotshow heb ik de handen uit de mouwen gestoken.
Wanneer ik vrije tijd had, ben ik enkele keren de stad Paramaribo gaan bezoeken. Een stadje waar de kloof tussen arm en rijk duidelijk zichtbaar is. Er staan hele mooie huizen maar er leven ook heel veel mensen op straat. Je wordt heel vaak aangesproken door een zwerver zonder geld en zonder huisvesting en telkens als ik zo’n man zie, breekt mijn hart. Deze week zag ik op televisie dat iemand een zwerver had gesneden met een mes omdat die man hem om eten had gevraagd en hij dat niet wou geven. Als je dat eten niet wilt geven, dan laat je hem gewoon met rust! Desnoods negeer je hem en loop je door maar een mes in iemands been steken omdat hij honger heeft? Dat gaat mijn petje te boven! Toen ik dit nieuwsbericht zag, merkte ik nogmaals duidelijk die kloof tussen arm en rijk op en dat is jammer om te zien als “rijke” toerist die er weinig aan kan veranderen.
Dankzij de taak van RZL die we moesten maken, ben ik heel veel te weten gekomen over de verschillende bevolkingsgroepen. Suriname is een land dat rijk is door zijn verscheidenheid aan etnische groepen. Het is heel mooi om te zien dat er geen/weinig discriminatie is omdat er een synagoge vlak naast een moskee gebouwd staat. Beide groepen leven harmonieus naast elkaar zonder elkaars geloof te verafschuwen. Zou België hier geen voorbeeld aan kunnen nemen?
Nu wil ik afsluiten met te zeggen dat elke student, die ooit op internationalisering wilt gaan, zeker naar Suriname moet komen! Het is een heel mooi land met een rijke cultuur en heel mooie natuur. Het is zeker de moeite waard om hiervoor 4 maanden het thuisfront te verlaten. Het thuisfront missen kan soms zwaar zijn maar als je uiteindelijk ziet wat je hier allemaal bereikt met je stagewerk, dan is dat het allemaal meer dan waard! Ik heb heel veel van de plaatselijke bevolking geleerd maar ook de bevolking (voornamelijk op school) hebben veel van mij geleerd en dat gevoel is onbeschrijfelijk!
Beste blogvolgers, ik wil jullie allemaal van harte danken om mijn avontuur op de voet te volgen door telkens mijn verhalen te lezen en mij te steunen indien nodig. Ik dank graag mevrouw Van Cauteren voor de begeleiding van deze internationalisering en natuurlijk dank ik mijn ouders ook voor hun morele steun op elk moment van de dag!
Met heel veel lieve groetjes
Lisse alias Juf Lisse!
