Beste blogvolgers
“Suriname met zijn eigenheden en eigenaardigheden.” Dat is de zin waar ik mijn allereerste blogberichtje mee geeindigd ben en waar ik nu mijn laatste berichtje mee begin. Gedurende 16 weken ben ik in Suriname geweest als internationalisering. Ik heb geprobeerd om, zoveel mogelijk, een meerwaarde te betekenen voor mijn stageschool MULO Kerklaan. Een meerwaarde voor het onderwijs kon ik niet betekenen want één persoon bouwt namelijk geen nieuwe stad. Toch ben ik blij met het resultaat dat ik heb kunnen verwezenlijken. Gedurende deze 16 weken heb ik 10 weken stage gelopen en heb ik 3 weken vakantie genomen tijdens de paasvakantie. De overige weken heb ik mij nuttig bezig gehouden met projecten en taken. Zoals u misschien merkt, heb ik hier zeker niet stilgezeten, buiten de tijd dat mijn bezoek hier was natuurlijk dan heb ik eventjes de nodige tijd genomen.
Ik blik terug op een lesstage van 57 uren observatie, meer dan 10 uur invallessen, enkele keren helpen in de kantine, begeleiden van enkele projectdagen en natuurlijk het allerbelangrijkste: 122 uur les geven! Deze ervaring is er één om nooit meer te vergeten. Toen ik afscheid nam van mijn leerlingen, zaten ze met open mond mij aan te gapen. “Gaat u echt weg juf Lisse??!!” Vol verbazing zaten ze mij verbijsterd aan te kijken omdat het al zo vanzelfsprekend was dat ik op school rondliep. De leerlingen hebben dan ook 10 weken intensief samengewerkt met mij. In totaal heb ik in 13 verschillende klassen lesgegeven: 1A, 1B, 1C, 2A, 2B, 2C, 2D, A3 (1), A3 (2), B3 (1), B3 (2), A4 (1) en B4 (1). Ik ben dus met heel veel leeftijdsgroepen en niveauverschillen in contact gekomen. Elke leeftijdsgroep heeft zijn eigen specialiteiten. De eerste jaartjes waren de schattige kindjes waaraan ik zeestromen, vulkanisme en zwampen en ritsen heb mogen geven. Zij waren altijd heel enthousiast en hebben er mede voor gezorgd dat ik een fantastische evaluatie heb gekregen van mevrouw Patricia Tjeeuw-A-Jin, mijn begeleidster van de universiteit, voor mijn examenles over vulkanisme.
De (b)engeltjes van de 2e klas hebben iets minder les gekregen van mij dan de andere klassen. Met hen heb volgende onderwerpen behandeld: klimaat van Suriname en klimaat algemeen. Tijdens deze lessen heb ik mijn mentor alles over klimaat bijgeleerd omdat ze hierover geen kennis had.
Met de leerlingen van de derde klas vond ik het aangenaam samenwerken. Ze zijn zelfstandig genoeg om een oefening alleen te maken en toch nog kinds genoeg om je nodig te hebben, als je begrijpt wat ik bedoel? In deze klassen heb ik veel onderwerpen gegeven: herhalingsles Brazilië, herhalingsles Latijns-Amerika, Caraibisch gebied en Noord-Amerika.
De leerlingen van de 4e klas, namen een hele open houding aan waardoor ik veel les kon geven met humor. De leerlingen konden hier goed mee overweg en waren dan ook onmiddellijk terug stil als ik dit wou. In deze klassen heb ik vooral geprobeerd om alle leerstof, die ze al gezien hadden bij juf Revales, op een leuke manier te herhalen.
Elke leeftijdsgroep heeft zijn positieve- en negatieve punten en het is een hele belevenis geweest om als toekomstig leerkracht hierop te mogen inspelen.
Elke stageles heb ik met veel zorg uitgewerkt. Zo heb ik veel tekeningen op bord gehangen die ik de avond ervoor zat te knutselen. Ook heb ik de leerlingen een paar keer de kans gegeven om in het computerlokaal te werken en heb ik ervoor gezorgd dat alle repetities in volledige transparantie opgesteld waren zodat de leerlingen niet voor onverwachte situaties kwamen te staan.
Ik heb samen met mevrouw Revales een oudercontact mogen bijwonen waardoor ik wel echt het gevoel heb dat ik volwaardig heb gefunctioneerd als leerkracht. De directie kon altijd beroep doen op mij om in een bepaalde klas in te vallen en omdat ik in zoveel klassen tegelijkertijd les gaf, kon ik natuurlijk telkens verder gaan met de leerstof aardrijkskunde waardoor er geen tijdverlies was!
Ik ben, om heel eerlijk te zijn, bijzonder fier op mijn prestatie in de stageschool MULO Kerklaan. Van de leerkracht Spaans, mijn mentor en mijn begeleidster van het IOL heb ik allemaal cadeautjes gekregen als bedanking, wat heel veel betekent voor mij. Als mijn prestatie niet goed zou geweest zijn, zouden ze mij ook niet in “de bloemetjes” gezet hebben.
Tijdens mijn verblijf heb ik drie weekjes vakantie genomen om het land te bezichtigen. Iets wat logisch is als je voor leerkracht biologie en aardrijkskunde studeert. Dan zou het misschien een beetje absurd zijn om naar Zuid-Amerika af te reizen om dan enkel en alleen in de stad te blijven. Ik ben ten eerste naar Suriname gekomen om de verscheidenheid tussen de bevolkingsgroepen te bestuderen maar ook voor de fauna en flora. Ik ben heel blij dat ik enkele uitstapjes heb mogen maken, met mijn eigen familie, zodat ik in aanraking kwam met de natuur van Suriname. Hiervan heb ik heel veel bijgeleerd. Ik heb ook foto’s genomen die ik in de toekomst tijdens mijn eigen lessen kan gebruiken zoals geulerosie, vegetatie van het tropisch regenwoud, verschillende etnische groepen,…
Buiten mijn lesstage heb ik ook enkele projecten begeleid als keuzestage:
Ten eerste de huiswerkbegeleiding in het Christoforusinternaat waar ik in totaal 18 uur begeleiding heb gedaan. Hier deed men vooral beroep op mij omdat ik het vak biologie ook beheers en de leerlingen hiermee weinig vertrouwd waren. De leerlingen hadden nog nooit de fasen van de geboorte gezien op een tekeningetje laat staan dat ze de geboorte gezien hadden op een filmpje. Het was niet gemakkelijk om alles uit te leggen, zonder beeldmateriaal, maar het is me dan toch gelukt en het was fijn om te horen dat ze geslaagd waren op hun toetsen.
Ten tweede wil ik het graag hebben over mijn projectje actieve werkvormen waarin ik voor elke herhalingsles die juf Revales het komende schooljaar gaat houden, leuke werkvormen heb uitgewerkt zoals een taboewoordenspel, kruiswoordraadsel, woordzoeker, quiz, collage,… Ik heb alles duidelijk omschreven met richtlijnen voor mijn mentor en de leerlingenblaadjes uitgewerkt zodat deze onmiddellijk afgedrukt en gebruikt kunnen worden. Ik ben blij dat ik mijn mentor heb kunnen helpen in het maken van deze lessen, omdat ze zelf niet zo sterk in haar schoenen staat qua computerkennis, en daar kon ik innoverend in optreden. Buiten dit projectje heb ik nog enkele werkbundeltjes gemaakt voor mijn leerkracht om te gebruiken in de toekomst. Het bundeltje over cultuur en ontwikkeling vond ik het moeilijkste om te maken omdat ik, voor het werkbundeltje te maken, niet veel kennis had over bevolkingsgroepen. Dankzij dit werkbundeltje ben ik wel veel wijzer geworden.
Ook heb ik als derde projectje een scanner geïnstalleerde in het computerlokaal. Sommige leerkrachten kenden het fenomeen inscannen niet. Ze knipten uit hun mooie boeken de prentjes die ze nodig hadden en kleefden deze op hun toetsenblaadjes. Daar heb ik, dankzij de scanner, een einde aan gemaakt zodat de leerkrachten niet langer hun materiaal moeten beschadigen.
Als laatste “projectje” heb ik heel veel geholpen met de begeleiding bij het project “Samen leven doe je zo”. Op elk moment dat ik beschikbaar was, heb ik het leerkrachtenteam ondersteund. Zo ben ik mee geweest naar Parima en Palulu en heb ik de culturele ochtenden telkens helpen begeleiden. Ook tijdens de slotshow heb ik de handen uit de mouwen gestoken.
Wanneer ik vrije tijd had, ben ik enkele keren de stad Paramaribo gaan bezoeken. Een stadje waar de kloof tussen arm en rijk duidelijk zichtbaar is. Er staan hele mooie huizen maar er leven ook heel veel mensen op straat. Je wordt heel vaak aangesproken door een zwerver zonder geld en zonder huisvesting en telkens als ik zo’n man zie, breekt mijn hart. Deze week zag ik op televisie dat iemand een zwerver had gesneden met een mes omdat die man hem om eten had gevraagd en hij dat niet wou geven. Als je dat eten niet wilt geven, dan laat je hem gewoon met rust! Desnoods negeer je hem en loop je door maar een mes in iemands been steken omdat hij honger heeft? Dat gaat mijn petje te boven! Toen ik dit nieuwsbericht zag, merkte ik nogmaals duidelijk die kloof tussen arm en rijk op en dat is jammer om te zien als “rijke” toerist die er weinig aan kan veranderen.
Dankzij de taak van RZL die we moesten maken, ben ik heel veel te weten gekomen over de verschillende bevolkingsgroepen. Suriname is een land dat rijk is door zijn verscheidenheid aan etnische groepen. Het is heel mooi om te zien dat er geen/weinig discriminatie is omdat er een synagoge vlak naast een moskee gebouwd staat. Beide groepen leven harmonieus naast elkaar zonder elkaars geloof te verafschuwen. Zou België hier geen voorbeeld aan kunnen nemen?
Nu wil ik afsluiten met te zeggen dat elke student, die ooit op internationalisering wilt gaan, zeker naar Suriname moet komen! Het is een heel mooi land met een rijke cultuur en heel mooie natuur. Het is zeker de moeite waard om hiervoor 4 maanden het thuisfront te verlaten. Het thuisfront missen kan soms zwaar zijn maar als je uiteindelijk ziet wat je hier allemaal bereikt met je stagewerk, dan is dat het allemaal meer dan waard! Ik heb heel veel van de plaatselijke bevolking geleerd maar ook de bevolking (voornamelijk op school) hebben veel van mij geleerd en dat gevoel is onbeschrijfelijk!
Beste blogvolgers, ik wil jullie allemaal van harte danken om mijn avontuur op de voet te volgen door telkens mijn verhalen te lezen en mij te steunen indien nodig. Ik dank graag mevrouw Van Cauteren voor de begeleiding van deze internationalisering en natuurlijk dank ik mijn ouders ook voor hun morele steun op elk moment van de dag!
Met heel veel lieve groetjes
Lisse alias Juf Lisse!
zondag 3 juni 2012
donderdag 24 mei 2012
Snif snif snif...
Beste blogvolgers
Hier ben ik weer met meer weer… Of toch ook niet want het is de laatste tijd slecht weer in Suriname. Niet dat ik dat erg vind want ik heb het toch te druk met schoolwerk, om ervan te kunnen genieten, dus misschien is het eerder een geluk bij een ongeluk?
Het voorbije weekend zijn we gaan winkelen met de Spaanse juf van de stageschool. In principe waren onze plannen anders, want we zouden normaal gezien naar een natuurpark geweest zijn en dit leuke uitstapje afgesloten hebben met een zwempartijtje, maar zoals ik reeds zei waren de weergoden niet goed gezind. Vrouwen zullen altijd vrouwen blijven dus vonden we een super goed alternatief: shoppen! Een leerkracht op school had sinds kort een nieuwe handtas en nu mocht het toch lukken zeker dat ik deze handtas ook leuk vond? Diezelfde zaterdag was ik dus de trotse bezitter van een nieuwe handtas.
Zondag ben ik mijn innoverend project beginnen uitwerken. Elke dag stond ik op met Gerardus Mercator en elke avond ging hij ook met mij slapen, gezellig hoor zo'n companie. Continu spookte hij door mijn hoofd. Enkele dagen later was ik dan ook trots op het resultaat dat mijn IP volledig afgewerkt is.
Deze week heb ik naar goede gewoonte les gegeven. Ik moet eerlijk toegeven dat ik mij rotgeamuseerd heb met mijn stageklassen. Ik vind het zalig om hier les te geven want alle mopjes die ik maak, vinden ze grappig. De mopjes van de leerlingen zijn soms op een laag pitje maar mijn goed hart geeft me dan toch de drijfveer om te lachen… Ik vind het echt een super toffe ervaring en ik ga er nog heel vaak aan terugdenken. Deze stageweek is bijna afgerond. Dit houdt in dat ik nog maar 3 dagen les mag geven volgende week. Ook hier viert men Pinksteren dus maandag en dinsdag hebben we vrijaf, dit wilt zeggen dat ik enkel woensdag, donderdag en vrijdag nog les mag geven. Tijdens de vrije dagen ga ik mijn taak van RZL volledig proberen afwerken. Weer een deadline op komst!
Het aftellen is nu echt wel begonnen alhoewel ik het met gemengde gevoelens ervaar. De ene keer ben ik blij dat ik naar huis mag maar de andere keer denk ik: “Lisse geniet nog met de volle teugen van de laatste 12 dagen want het zal sneller gedaan zijn dan je verwacht en je komt hier misschien nooit meer terug.” Met die ingesteldheid ga ik de komende 12 dagen nog in Suriname verblijven.
Dit weekend ben ik uitgenodigd om te logeren bij Suzy en haar kinderen. Ze hebben mij geinviteerd en ik vind dat super lief. Suzy is echt een hele goede vriendin geworden en ik ben blij dat ik mijn voorlaatste weekend bij hen mag doorbrengen. Op die manier kan je echt de Surinaamse mentaliteit voelen als je bij een “gastgezin” verblijft. Zaterdag gaan we met z’n allen naar Jeanine (kindje van Suzy) haar eerste taekwondo wedstrijd kijken en zondagochtend ga ik samen met Suzy naar de Chinese markt. Na al dat schoolwerk (2 weken een half aan een stuk) komt dit niet ongelegen. Ik ben blij dat ik nog 2 daagjes van Suriname mag genieten waarna ik volgende week nog een laatste spurt ga inzetten om al het schoolwerk klaar te krijgen. Als ik thuis ben ga ik nog enkele taken moeten maken maar het belangrijkste heb ik normaal gezien hier afgerond.
Beste bloggertjes, ik ga in mijn bedje kruipen want ik voel me al 2 daagjes ziek. Gisteren voelde ik mij doodziek en heb ik mij door de stagedag heen moeten sleuren maar het is mij toch gelukt en ik ben fier dat ik gaan “werken” ben. Vandaag was het al ietsje beter maar optimaal voel ik mij nog altijd niet dus kruip ik vandaag ook iets vroeger dan normaal in mijn bedje om morgen weer vol enthousiasme voor de klas te kunnen staan. Ik moet trouwens nog een eitje pellen met al die gebuisde leerlingetjes uit mijn tweede klassen. Van de 62 repetities die ik verbeterd heb, zijn er 30 leerlingen gebuisd. Ik dacht dat ik zot ging worden toen ik deze resultaten zag. Ik weet niet wat ze uitgestoken hebben maar zowel juf Revales als ik hebben echt ons best gedaan om de leerstof over het klimaat over te brengen maar het heeft dus niet gebaat. Mijn mentor vertelde mij wel dat de leerlingen over het algemeen elk jaar problemen hebbne met dit leerstofonderdeel...
PS: Ik ga met enkele vriendjes naar huis want ik heb mijn insectencollectie uitgebreid tot 3 diertjes onder andere: een kever, een kakkerlak en een cicade. Hopelijk mag ik deze meenemen in mijn koffer?
Dikke dikke kusjes
Lisse
Hier ben ik weer met meer weer… Of toch ook niet want het is de laatste tijd slecht weer in Suriname. Niet dat ik dat erg vind want ik heb het toch te druk met schoolwerk, om ervan te kunnen genieten, dus misschien is het eerder een geluk bij een ongeluk?
Het voorbije weekend zijn we gaan winkelen met de Spaanse juf van de stageschool. In principe waren onze plannen anders, want we zouden normaal gezien naar een natuurpark geweest zijn en dit leuke uitstapje afgesloten hebben met een zwempartijtje, maar zoals ik reeds zei waren de weergoden niet goed gezind. Vrouwen zullen altijd vrouwen blijven dus vonden we een super goed alternatief: shoppen! Een leerkracht op school had sinds kort een nieuwe handtas en nu mocht het toch lukken zeker dat ik deze handtas ook leuk vond? Diezelfde zaterdag was ik dus de trotse bezitter van een nieuwe handtas.
Zondag ben ik mijn innoverend project beginnen uitwerken. Elke dag stond ik op met Gerardus Mercator en elke avond ging hij ook met mij slapen, gezellig hoor zo'n companie. Continu spookte hij door mijn hoofd. Enkele dagen later was ik dan ook trots op het resultaat dat mijn IP volledig afgewerkt is.
Deze week heb ik naar goede gewoonte les gegeven. Ik moet eerlijk toegeven dat ik mij rotgeamuseerd heb met mijn stageklassen. Ik vind het zalig om hier les te geven want alle mopjes die ik maak, vinden ze grappig. De mopjes van de leerlingen zijn soms op een laag pitje maar mijn goed hart geeft me dan toch de drijfveer om te lachen… Ik vind het echt een super toffe ervaring en ik ga er nog heel vaak aan terugdenken. Deze stageweek is bijna afgerond. Dit houdt in dat ik nog maar 3 dagen les mag geven volgende week. Ook hier viert men Pinksteren dus maandag en dinsdag hebben we vrijaf, dit wilt zeggen dat ik enkel woensdag, donderdag en vrijdag nog les mag geven. Tijdens de vrije dagen ga ik mijn taak van RZL volledig proberen afwerken. Weer een deadline op komst!
Het aftellen is nu echt wel begonnen alhoewel ik het met gemengde gevoelens ervaar. De ene keer ben ik blij dat ik naar huis mag maar de andere keer denk ik: “Lisse geniet nog met de volle teugen van de laatste 12 dagen want het zal sneller gedaan zijn dan je verwacht en je komt hier misschien nooit meer terug.” Met die ingesteldheid ga ik de komende 12 dagen nog in Suriname verblijven.
Dit weekend ben ik uitgenodigd om te logeren bij Suzy en haar kinderen. Ze hebben mij geinviteerd en ik vind dat super lief. Suzy is echt een hele goede vriendin geworden en ik ben blij dat ik mijn voorlaatste weekend bij hen mag doorbrengen. Op die manier kan je echt de Surinaamse mentaliteit voelen als je bij een “gastgezin” verblijft. Zaterdag gaan we met z’n allen naar Jeanine (kindje van Suzy) haar eerste taekwondo wedstrijd kijken en zondagochtend ga ik samen met Suzy naar de Chinese markt. Na al dat schoolwerk (2 weken een half aan een stuk) komt dit niet ongelegen. Ik ben blij dat ik nog 2 daagjes van Suriname mag genieten waarna ik volgende week nog een laatste spurt ga inzetten om al het schoolwerk klaar te krijgen. Als ik thuis ben ga ik nog enkele taken moeten maken maar het belangrijkste heb ik normaal gezien hier afgerond.
Beste bloggertjes, ik ga in mijn bedje kruipen want ik voel me al 2 daagjes ziek. Gisteren voelde ik mij doodziek en heb ik mij door de stagedag heen moeten sleuren maar het is mij toch gelukt en ik ben fier dat ik gaan “werken” ben. Vandaag was het al ietsje beter maar optimaal voel ik mij nog altijd niet dus kruip ik vandaag ook iets vroeger dan normaal in mijn bedje om morgen weer vol enthousiasme voor de klas te kunnen staan. Ik moet trouwens nog een eitje pellen met al die gebuisde leerlingetjes uit mijn tweede klassen. Van de 62 repetities die ik verbeterd heb, zijn er 30 leerlingen gebuisd. Ik dacht dat ik zot ging worden toen ik deze resultaten zag. Ik weet niet wat ze uitgestoken hebben maar zowel juf Revales als ik hebben echt ons best gedaan om de leerstof over het klimaat over te brengen maar het heeft dus niet gebaat. Mijn mentor vertelde mij wel dat de leerlingen over het algemeen elk jaar problemen hebbne met dit leerstofonderdeel...
PS: Ik ga met enkele vriendjes naar huis want ik heb mijn insectencollectie uitgebreid tot 3 diertjes onder andere: een kever, een kakkerlak en een cicade. Hopelijk mag ik deze meenemen in mijn koffer?
Dikke dikke kusjes
Lisse
donderdag 17 mei 2012
Juf Lisse is terug!
Beste blogvolgers
Ik heb jullie heel wat te vertellen omdat ik terug (bijna) een weekje stage gegeven heb. Nu vieren ze alle feestdagen in Suriname en elke cultuur viert de feestdag mee van een andere cultuur. Toch vierden ze vandaag geen Hemelvaart? Leg dat eens uit aan een slimme mens…
Deze week heb ik terug les gegeven en ik voelde mij als herboren. Iedereen was opgetogen over mijn terugkomst zowel de leerlingen als de leerkrachten. De leerlingen dachten dat ik al lang terug in België was maar dat was natuurlijk niet waar. Deze week heb ik 16 uur les gegeven en volwaardig mee gefunctioneerd als leerkracht in het team door onder andere vervanglessen te houden of mee te helpen bij projecten. Natuurlijk moest ik de directie op de hoogte brengen van mijn terugkomst. De directeur meneer Niamut heeft mij honderduit verteld over het onderwijs in Suriname en alle problemen die zich hier voordoen. Zo heeft hij mij verteld dat er een gebrek is aan leermiddelen. Alsof ik dat nog niet gemerkt had? Na een les breng ik de atlassen van klas A naar klas B en van klas B naar klas C. continu lopen de leerlingen en ik rond met atlassen en wandkaarten. Ook als er stoelen tekort zijn, halen we die gewoon eventjes uit een andere klas en zetten we die na het lesuur mooi terug. Ik vind het een verrijkende ervaring dat ik dit gebrek aan leermiddelen kan ervaren maar er moet toch dringend een hervorming komen. De onderwijskansen van de leerlingen komen hierdoor in het gedrang en dit bepaalt natuurlijk mede de resultaten van hen.
Mijn leerkracht, juf Revales, is een schatje! Ze is zo lief en eerlijk. Ze zei me vandaag dat ze mij ontzettend hard ging missen. We hebben een T-shirt in de leraarskamer gelegd zodat de leerkrachten iets kunnen noteren als aandenken. Mijn leerkracht heeft (tot nu toe) een van de mooiste tekstjes geschreven. Ik weet het niet precies vanbuiten maar wat me wel onmiddellijk opviel waren de hartjes die ze getekend had en het zinnetje: “Ik heb heel veel van jou bijgeleerd.” Dat vind ik een van de mooiste complimentjes dat ze mij kan geven. We hebben van elkaar ontzettend veel geleerd en ik ben blij dat ik mijn doel voor internationalisering bereikt heb. Ik heb geprobeerd om de onderwijsstijl van België een klein beetje te integreren en dat is me aardig gelukt. Alle (!!) herhalingslessen die mijn leerkracht volgend jaar gaat geven, zijn door mij gemaakt. Zo ook heb ik ervoor gezorgd dat haar werkbundeltjes verbeterd zijn. Tenslotte heb ik er ook voor gezorgd dat ze extra werkbundeltjes ter beschikking heeft over de leerstof die ze nog niet had. Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost maar ik ben heel blij met het resultaat.
Hieronder kan je een collage zien waar mijn leerkracht op staat. Ik heb haar vandaag een cadeautje gegeven als bedanking. Ze was super blij en ook de andere leerkrachten waren opgetogen over mijn geste. Zoals je ziet waren twee leerkrachten mijn mentor haar nieuwe oorbelletjes aan het insteken terwijl zijzelf haar armbandje aan het aandoen was. Ik vind dit één van de leukste foto’s van Suriname. Ik ga nog heel vaak terugdenken aan dit leuke moment.
Nu ga ik nog een week een half lesgeven en dan op 2 juni ga ik afscheid moeten nemen van mijn stageschool MULO Kerklaan. Vandaag ben ik tot het besef gekomen dat ik hen allemaal ontzettend hard ga missen. Daarom heb ik mijn leerlingen gevraagd om op de foto te gaan met mij. Er was een leerling die aandrong om met hem op de foto te gaan. Het zijn allemaal schatjes en ik weet dat ik op 2 juni waarschijnlijk wel een traantje ga wegpinken.
De juf van Spaans en mijn mentor willen heel graag met mij naar de bioscoop. Voor hen is dit iets speciaals en ik ben blij dat ze mij meegevraagd hebben. Ze hebben me bijna gesmeekt om contact te houden met hen. Mijn mentor zei dat ze mij in haar hart gesloten had. Wees gerust, ze zitten er bij mij ook in hoor! Soms denk ik wel eens: “Pfff, was ik maar thuis!” maar als ik echt heel goed nadenk is het hier zeker zo slecht niet en de vriendschap die je van de leerkrachten krijgt is verbazingwekkend.
Maar nu ga ik jullie spijtig genoeg moeten laten met mijn verhalen omdat ik nog een beetje voor school ga werken. De lesvoorbereidingen zijn bijna allemaal gemaakt en dan kan het uitvoeren beginnen. De komende weken ga ik het nog heel druk hebben om alles klaar te krijgen maar we gaan er voor en dan bereiken we meer dan we denken. De eindspurt is bijna ingezet want binnen exact 19 dagen ben ik terug in België.
Aan iedereen in België: “Ik wens jullie een zalige nachtrust toe en een gelukkige Hemelvaart!”
Liefs
Juf Lisse
Ik heb jullie heel wat te vertellen omdat ik terug (bijna) een weekje stage gegeven heb. Nu vieren ze alle feestdagen in Suriname en elke cultuur viert de feestdag mee van een andere cultuur. Toch vierden ze vandaag geen Hemelvaart? Leg dat eens uit aan een slimme mens…
Deze week heb ik terug les gegeven en ik voelde mij als herboren. Iedereen was opgetogen over mijn terugkomst zowel de leerlingen als de leerkrachten. De leerlingen dachten dat ik al lang terug in België was maar dat was natuurlijk niet waar. Deze week heb ik 16 uur les gegeven en volwaardig mee gefunctioneerd als leerkracht in het team door onder andere vervanglessen te houden of mee te helpen bij projecten. Natuurlijk moest ik de directie op de hoogte brengen van mijn terugkomst. De directeur meneer Niamut heeft mij honderduit verteld over het onderwijs in Suriname en alle problemen die zich hier voordoen. Zo heeft hij mij verteld dat er een gebrek is aan leermiddelen. Alsof ik dat nog niet gemerkt had? Na een les breng ik de atlassen van klas A naar klas B en van klas B naar klas C. continu lopen de leerlingen en ik rond met atlassen en wandkaarten. Ook als er stoelen tekort zijn, halen we die gewoon eventjes uit een andere klas en zetten we die na het lesuur mooi terug. Ik vind het een verrijkende ervaring dat ik dit gebrek aan leermiddelen kan ervaren maar er moet toch dringend een hervorming komen. De onderwijskansen van de leerlingen komen hierdoor in het gedrang en dit bepaalt natuurlijk mede de resultaten van hen.
Mijn leerkracht, juf Revales, is een schatje! Ze is zo lief en eerlijk. Ze zei me vandaag dat ze mij ontzettend hard ging missen. We hebben een T-shirt in de leraarskamer gelegd zodat de leerkrachten iets kunnen noteren als aandenken. Mijn leerkracht heeft (tot nu toe) een van de mooiste tekstjes geschreven. Ik weet het niet precies vanbuiten maar wat me wel onmiddellijk opviel waren de hartjes die ze getekend had en het zinnetje: “Ik heb heel veel van jou bijgeleerd.” Dat vind ik een van de mooiste complimentjes dat ze mij kan geven. We hebben van elkaar ontzettend veel geleerd en ik ben blij dat ik mijn doel voor internationalisering bereikt heb. Ik heb geprobeerd om de onderwijsstijl van België een klein beetje te integreren en dat is me aardig gelukt. Alle (!!) herhalingslessen die mijn leerkracht volgend jaar gaat geven, zijn door mij gemaakt. Zo ook heb ik ervoor gezorgd dat haar werkbundeltjes verbeterd zijn. Tenslotte heb ik er ook voor gezorgd dat ze extra werkbundeltjes ter beschikking heeft over de leerstof die ze nog niet had. Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost maar ik ben heel blij met het resultaat.
Hieronder kan je een collage zien waar mijn leerkracht op staat. Ik heb haar vandaag een cadeautje gegeven als bedanking. Ze was super blij en ook de andere leerkrachten waren opgetogen over mijn geste. Zoals je ziet waren twee leerkrachten mijn mentor haar nieuwe oorbelletjes aan het insteken terwijl zijzelf haar armbandje aan het aandoen was. Ik vind dit één van de leukste foto’s van Suriname. Ik ga nog heel vaak terugdenken aan dit leuke moment.
Nu ga ik nog een week een half lesgeven en dan op 2 juni ga ik afscheid moeten nemen van mijn stageschool MULO Kerklaan. Vandaag ben ik tot het besef gekomen dat ik hen allemaal ontzettend hard ga missen. Daarom heb ik mijn leerlingen gevraagd om op de foto te gaan met mij. Er was een leerling die aandrong om met hem op de foto te gaan. Het zijn allemaal schatjes en ik weet dat ik op 2 juni waarschijnlijk wel een traantje ga wegpinken.
De juf van Spaans en mijn mentor willen heel graag met mij naar de bioscoop. Voor hen is dit iets speciaals en ik ben blij dat ze mij meegevraagd hebben. Ze hebben me bijna gesmeekt om contact te houden met hen. Mijn mentor zei dat ze mij in haar hart gesloten had. Wees gerust, ze zitten er bij mij ook in hoor! Soms denk ik wel eens: “Pfff, was ik maar thuis!” maar als ik echt heel goed nadenk is het hier zeker zo slecht niet en de vriendschap die je van de leerkrachten krijgt is verbazingwekkend.
Maar nu ga ik jullie spijtig genoeg moeten laten met mijn verhalen omdat ik nog een beetje voor school ga werken. De lesvoorbereidingen zijn bijna allemaal gemaakt en dan kan het uitvoeren beginnen. De komende weken ga ik het nog heel druk hebben om alles klaar te krijgen maar we gaan er voor en dan bereiken we meer dan we denken. De eindspurt is bijna ingezet want binnen exact 19 dagen ben ik terug in België.
Aan iedereen in België: “Ik wens jullie een zalige nachtrust toe en een gelukkige Hemelvaart!”
Liefs
Juf Lisse
zondag 13 mei 2012
Stageperiode 2: Hoera!
Beste blogvolgers
De stageperiode is terug aangebroken en ik wil jullie nog eens op de hoogte brengen van wat er mij nog allemaal te doen staat de komende weken. Zoals jullie weten kom ik 5 juni naar huis en land ik 6 juni rond 7.30uur in Schiphol. Tot die tijd verblijf ik nog in het leuke Suriname en ga ik mij nog heel nuttig maken in mijn stageschool.
Mijn mentor miste mij al en ze wou heel graag dat ik terug kwam lesgeven. Ook de leerlingen vinden het super fijn dat ik terug kom. Volgende week begin ik aan mijn 2e stageperiode. Tot nu toe heb ik al 81 uur les gegeven, 27 uur geobserveerd, 20 uur huiswerkbegeleiding gegeven, heel veel uitstappen met school begeleid (Palulu, Leguanapark, Parima, culturele slotshow, culturele ochtenden over religie en cultuur) en een project over actieve werkvormen uitgewerkt.
Omdat ik de lat nog een beetje hoger wil leggen, ga ik nog 2 weken een half lesgeven (van de drie weken dat ik hier nog ben). Dit houdt in dat ik, op het einde van mijn verblijf, in totaal 118 uur les gegeven heb en 57 uur geobserveerd heb. De vrije uren die ik heb ga ik besteden door invallessen te verzorgen. Ik wil me zo nuttig mogelijk maken op de stageschool en dankzij mijn inzet zal ik hierin wel slagen, hoop ik. Als ik mijn stage bekijk merk ik dat ik in Suriname woon gedurende 16 weken en dat ik van die 16 weken minstens 10 weken stage heb gelopen. De overige 6 weken zijn ingevuld geweest door 3 weken paasvakantie en 2 weken observatie. Dat wilt dus zeggen dat ik 1 weekje vrij heb genomen om bij te benen met de gezamelijke taken zoals leesopdracht RZL en basiscompetenties.
Door deze nieuwe stageperiode weet ik weer heel goed wat ik allemaal moet doen. Lesvoorbereidingen uitwerken, werkvormen maken, herhalingslessen verzorgen, invallessen houden, meehelpen in de kantine, taken voor RZL maken en natuurlijk moet mijn IP ook nog gestalte krijgen in een mooi verzorgd portfolio. In de voormiddag hou ik mij dus uitsluitend bezig met mijn stageschool MULO Kerklaan en in de namiddag/avond ga ik mijn tijd besteden aan extra taken van school.
De meeste mensen zeggen: “Mooie liedjes duren niet lang.” En daarmee bedoelen ze dan dat de vrije tijd zijn einde kent maar ik vind dit niet erg omdat ik op internationalisering ben vertrokken om mijn steentje bij te dragen aan de onderwijscultuur van Suriname en tot hiertoe ben ik daar goed in geslaagd.
Ik ga zeker volgende week nog een blogberichtje posten zodat jullie op de hoogte zijn van mijn stageactiviteiten en zodat jullie kunnen meegenieten van mijn avonturen in de stageschool MULO Kerklaan.
Veel lieve groetjes
Lisse
De stageperiode is terug aangebroken en ik wil jullie nog eens op de hoogte brengen van wat er mij nog allemaal te doen staat de komende weken. Zoals jullie weten kom ik 5 juni naar huis en land ik 6 juni rond 7.30uur in Schiphol. Tot die tijd verblijf ik nog in het leuke Suriname en ga ik mij nog heel nuttig maken in mijn stageschool.
Mijn mentor miste mij al en ze wou heel graag dat ik terug kwam lesgeven. Ook de leerlingen vinden het super fijn dat ik terug kom. Volgende week begin ik aan mijn 2e stageperiode. Tot nu toe heb ik al 81 uur les gegeven, 27 uur geobserveerd, 20 uur huiswerkbegeleiding gegeven, heel veel uitstappen met school begeleid (Palulu, Leguanapark, Parima, culturele slotshow, culturele ochtenden over religie en cultuur) en een project over actieve werkvormen uitgewerkt.
Omdat ik de lat nog een beetje hoger wil leggen, ga ik nog 2 weken een half lesgeven (van de drie weken dat ik hier nog ben). Dit houdt in dat ik, op het einde van mijn verblijf, in totaal 118 uur les gegeven heb en 57 uur geobserveerd heb. De vrije uren die ik heb ga ik besteden door invallessen te verzorgen. Ik wil me zo nuttig mogelijk maken op de stageschool en dankzij mijn inzet zal ik hierin wel slagen, hoop ik. Als ik mijn stage bekijk merk ik dat ik in Suriname woon gedurende 16 weken en dat ik van die 16 weken minstens 10 weken stage heb gelopen. De overige 6 weken zijn ingevuld geweest door 3 weken paasvakantie en 2 weken observatie. Dat wilt dus zeggen dat ik 1 weekje vrij heb genomen om bij te benen met de gezamelijke taken zoals leesopdracht RZL en basiscompetenties.
Door deze nieuwe stageperiode weet ik weer heel goed wat ik allemaal moet doen. Lesvoorbereidingen uitwerken, werkvormen maken, herhalingslessen verzorgen, invallessen houden, meehelpen in de kantine, taken voor RZL maken en natuurlijk moet mijn IP ook nog gestalte krijgen in een mooi verzorgd portfolio. In de voormiddag hou ik mij dus uitsluitend bezig met mijn stageschool MULO Kerklaan en in de namiddag/avond ga ik mijn tijd besteden aan extra taken van school.
De meeste mensen zeggen: “Mooie liedjes duren niet lang.” En daarmee bedoelen ze dan dat de vrije tijd zijn einde kent maar ik vind dit niet erg omdat ik op internationalisering ben vertrokken om mijn steentje bij te dragen aan de onderwijscultuur van Suriname en tot hiertoe ben ik daar goed in geslaagd.
Ik ga zeker volgende week nog een blogberichtje posten zodat jullie op de hoogte zijn van mijn stageactiviteiten en zodat jullie kunnen meegenieten van mijn avonturen in de stageschool MULO Kerklaan.
Veel lieve groetjes
Lisse
donderdag 10 mei 2012
Time is money
Beste blogvolgers
Tussen alle taken door vind ik toch nog tijd om jullie op de hoogte te houden. De voorbije weken was het nog een wisselwerking tussen uitstapjes en schooltaken maar nu is het wel degelijk geëvolueerd tot schooltaken. De voorbije twee weken hebben heb ik niks anders gedaan dan voor school gewerkt en het resultaat mag er best zijn.
Donderdag 3 mei was ik de trotse bezitter van een project: “Actieve werkvormen aardrijkskunde”. Dit projectje heb ik uitgewerkt voor mijn Surinaamse mentor zodat ze de werkvormen kon gebruiken in haar klas. Tijdens de herhalingslessen krijgen de leerlingen dus iets meer voorgeschoteld dan enkel onderwijsleergesprek. Ik hoop dat de leerlingen het leuk vinden maar de reacties waren tot hier toe toch altijd heel positief. Mijn mentor zag mij vandaag op school en begon me spontaan te kussen en te omhelzen, wat een schatje!
Na de uitwerking van dat projectje, wat enige tijd in beslag nam want 12 actieve werkvormen doe je niet zomaar op 1 dag, heb ik mij volledig op het portfolio van de basiscompetenties gestort. Ook dit krijgt stilaan vorm en nu wordt het eens hoog tijd om terug stagelessen te geven. Ik miste mijn schooltje veel te erg en daarom ben ik hen vandaag een bezoekje gaan brengen. Iedereen was super blij om mij te zien en daarom heb ik besloten om nog enkele weken stage te lopen. Ik denk dat ik nog ongeveer 2,5 weken stage ga lopen zodat mijn urenaantal op (ongeveer!) 110 uur stage komt. Ik wil heel graag terugblikken op een internationalisering waarbij ik mij ten volle heb gegeven en waarop ik heel fier kan zijn. Wat ga ik dus nog allemaal doen? Ik ga voornamelijk nog stage lopen in de MULO school en ik ga nog 130 repetities (toetsen) verbeteren voor mijn mentor, lief he? Ik denk dat ik nu genoeg hooi op mijn vork genomen heb om de laatste dagen toe te komen en mij ten volle te kunnen bewijzen want daarvoor zijn we toch naar hier gekomen?
Nog 3 weken een half en we zijn alweer thuis. De tijd gaat snel… Als ik thuis kom ga ik jullie overspoelen met verhalen en met foto’s. Be prepared! Ik beloof jullie dat ik nog ga proberen om foto's op mijn blog te zetten maar ons internet is zo traag dat het uploaden niet fantastisch verloopt. Maar ik heb nu nog een uurtje tijd en ik ga het nu eens goed bekijken en hopelijk heb ik straks resultaat. Anders horen jullie zeker nog van mij!
Vele lieve groetjes en brassas (knuffels)
Lisse
Tussen alle taken door vind ik toch nog tijd om jullie op de hoogte te houden. De voorbije weken was het nog een wisselwerking tussen uitstapjes en schooltaken maar nu is het wel degelijk geëvolueerd tot schooltaken. De voorbije twee weken hebben heb ik niks anders gedaan dan voor school gewerkt en het resultaat mag er best zijn.
Donderdag 3 mei was ik de trotse bezitter van een project: “Actieve werkvormen aardrijkskunde”. Dit projectje heb ik uitgewerkt voor mijn Surinaamse mentor zodat ze de werkvormen kon gebruiken in haar klas. Tijdens de herhalingslessen krijgen de leerlingen dus iets meer voorgeschoteld dan enkel onderwijsleergesprek. Ik hoop dat de leerlingen het leuk vinden maar de reacties waren tot hier toe toch altijd heel positief. Mijn mentor zag mij vandaag op school en begon me spontaan te kussen en te omhelzen, wat een schatje!
Na de uitwerking van dat projectje, wat enige tijd in beslag nam want 12 actieve werkvormen doe je niet zomaar op 1 dag, heb ik mij volledig op het portfolio van de basiscompetenties gestort. Ook dit krijgt stilaan vorm en nu wordt het eens hoog tijd om terug stagelessen te geven. Ik miste mijn schooltje veel te erg en daarom ben ik hen vandaag een bezoekje gaan brengen. Iedereen was super blij om mij te zien en daarom heb ik besloten om nog enkele weken stage te lopen. Ik denk dat ik nog ongeveer 2,5 weken stage ga lopen zodat mijn urenaantal op (ongeveer!) 110 uur stage komt. Ik wil heel graag terugblikken op een internationalisering waarbij ik mij ten volle heb gegeven en waarop ik heel fier kan zijn. Wat ga ik dus nog allemaal doen? Ik ga voornamelijk nog stage lopen in de MULO school en ik ga nog 130 repetities (toetsen) verbeteren voor mijn mentor, lief he? Ik denk dat ik nu genoeg hooi op mijn vork genomen heb om de laatste dagen toe te komen en mij ten volle te kunnen bewijzen want daarvoor zijn we toch naar hier gekomen?
Nog 3 weken een half en we zijn alweer thuis. De tijd gaat snel… Als ik thuis kom ga ik jullie overspoelen met verhalen en met foto’s. Be prepared! Ik beloof jullie dat ik nog ga proberen om foto's op mijn blog te zetten maar ons internet is zo traag dat het uploaden niet fantastisch verloopt. Maar ik heb nu nog een uurtje tijd en ik ga het nu eens goed bekijken en hopelijk heb ik straks resultaat. Anders horen jullie zeker nog van mij!
Vele lieve groetjes en brassas (knuffels)
Lisse
donderdag 3 mei 2012
Lisse versus schooltaken
Beste blogvolgers
Eerst en vooral wil ik jullie verklappen dat ik ga proberen om enkele nieuwe foto’s op mijn blog te zetten. Nu ben ik geen krak in informatica, zoals velen onder jullie wel zullen weten, dus ik ga er binnenkort mijn hoofd nog eens over breken hoe ik de nieuwe foto’s erbij kan plaatsen (diavoorstelling). Ik ga hiervoor mijn uiterste best doen want door de slechte internetverbinding is dit niet vanzelfsprekend als je weet dat ik soms meer dan 5 minuten moet wachten tot er een foto tevoorschijn komt.
Vorige week donderdag en vrijdag heb ik nog genoten van het bezoek van mijn vriendje Toon. Hij is voor 3 weken naar Suriname gekomen en we hebben de tijd van ons leven gehad. We hebben heel wat plaatsen van Suriname bezocht en goedgekeurd! Suriname moet het inderdaad van zijn natuur hebben want de stad Paramaribo heb je op 1, 2, 3 gezien. De natuur hier is prachtig. Vooral de dieren fascineren mij het meest maar dat zal je wel al kunnen denken hebben. De dieren die ik gezien heb, waren een voor een schatjes: aapjes, ara’s, papegaai, kapibara, slang, vogelspin, kaaimannen, neusbeertjes,…
Zaterdag is Toon naar huis vertrokken en was het weer “back to reality”. Ik ben onmiddellijk op mijn schoolwerk gevlogen en het resultaat mag er best zijn. Mijn leesopdracht van RZL heb ik volledig afgewerkt en ook mijn eigen projectje: “Actieve werkvormen aardrijkskunde”, is afgewerkt sinds vandaag. Ik zal hier eens iets meer over vertellen…
Mijn mentor heeft mij de vraag gesteld of ik enkele leuke opdrachtjes wou uitwerken die ze kon gebruiken ter herhaling van haar lessen. Toen ik “ja” had geantwoord, kreeg ik 12 werkbundeltjes mee naar huis waar ik actieve werkvormen voor mocht ontwikkelen. Ik heb kruiswoordraadsels, stellingenspelletjes, taboewoordenspellen, woordzoekers, verbindingsoefeningen en nog veel meer opdrachtjes gemaakt. Het projectje is wel leuk omdat ik op deze manier toch iets achterlaat van mezelf. De werkvormen gaat mijn mentor in de toekomst gebruiken dus er blijft een stukje Lisse Van der Meiren in Suriname. Ik ben blij dat ik mijn stageschool deze opdrachten kan geven omdat het toch voor een meerwaarde zorgt.
Nu ik klaar ben met deze twee taken is het de bedoeling dat ik mij richt op mijn basiscompetenties en mijn innoverend project. Daar ga ik mij de komende weken mee bezig houden. Dus dat komt wel slim. Ik heb mijn eigen voorgenomen dat ALLES afgewerkt moet zijn in Suriname zodat ik niet thuis nog voor verrassingen kom te staan. Als ik thuis kom op 6 juni wil ik eerst mijn familie en vrienden terug zien en als dat gepasseerd is, ga ik onmiddellijk naar de kapper want mijn haar groeit hier super hard en ik lijk wel een bosaap!
Wat ga ik de volgende weken doen? Taken, taken, taken en nog eens taken. Als er een taak afgewerkt is, krijg je zo’n leuk gevoel van opluchting. Dat is waar we het voor doen, toch?
Liefs
Lisse
Eerst en vooral wil ik jullie verklappen dat ik ga proberen om enkele nieuwe foto’s op mijn blog te zetten. Nu ben ik geen krak in informatica, zoals velen onder jullie wel zullen weten, dus ik ga er binnenkort mijn hoofd nog eens over breken hoe ik de nieuwe foto’s erbij kan plaatsen (diavoorstelling). Ik ga hiervoor mijn uiterste best doen want door de slechte internetverbinding is dit niet vanzelfsprekend als je weet dat ik soms meer dan 5 minuten moet wachten tot er een foto tevoorschijn komt.
Vorige week donderdag en vrijdag heb ik nog genoten van het bezoek van mijn vriendje Toon. Hij is voor 3 weken naar Suriname gekomen en we hebben de tijd van ons leven gehad. We hebben heel wat plaatsen van Suriname bezocht en goedgekeurd! Suriname moet het inderdaad van zijn natuur hebben want de stad Paramaribo heb je op 1, 2, 3 gezien. De natuur hier is prachtig. Vooral de dieren fascineren mij het meest maar dat zal je wel al kunnen denken hebben. De dieren die ik gezien heb, waren een voor een schatjes: aapjes, ara’s, papegaai, kapibara, slang, vogelspin, kaaimannen, neusbeertjes,…
Zaterdag is Toon naar huis vertrokken en was het weer “back to reality”. Ik ben onmiddellijk op mijn schoolwerk gevlogen en het resultaat mag er best zijn. Mijn leesopdracht van RZL heb ik volledig afgewerkt en ook mijn eigen projectje: “Actieve werkvormen aardrijkskunde”, is afgewerkt sinds vandaag. Ik zal hier eens iets meer over vertellen…
Mijn mentor heeft mij de vraag gesteld of ik enkele leuke opdrachtjes wou uitwerken die ze kon gebruiken ter herhaling van haar lessen. Toen ik “ja” had geantwoord, kreeg ik 12 werkbundeltjes mee naar huis waar ik actieve werkvormen voor mocht ontwikkelen. Ik heb kruiswoordraadsels, stellingenspelletjes, taboewoordenspellen, woordzoekers, verbindingsoefeningen en nog veel meer opdrachtjes gemaakt. Het projectje is wel leuk omdat ik op deze manier toch iets achterlaat van mezelf. De werkvormen gaat mijn mentor in de toekomst gebruiken dus er blijft een stukje Lisse Van der Meiren in Suriname. Ik ben blij dat ik mijn stageschool deze opdrachten kan geven omdat het toch voor een meerwaarde zorgt.
Nu ik klaar ben met deze twee taken is het de bedoeling dat ik mij richt op mijn basiscompetenties en mijn innoverend project. Daar ga ik mij de komende weken mee bezig houden. Dus dat komt wel slim. Ik heb mijn eigen voorgenomen dat ALLES afgewerkt moet zijn in Suriname zodat ik niet thuis nog voor verrassingen kom te staan. Als ik thuis kom op 6 juni wil ik eerst mijn familie en vrienden terug zien en als dat gepasseerd is, ga ik onmiddellijk naar de kapper want mijn haar groeit hier super hard en ik lijk wel een bosaap!
Wat ga ik de volgende weken doen? Taken, taken, taken en nog eens taken. Als er een taak afgewerkt is, krijg je zo’n leuk gevoel van opluchting. Dat is waar we het voor doen, toch?
Liefs
Lisse
donderdag 26 april 2012
Een dol-fijne week!
Beste blogvolgers
Sorry voor het lange wachten maar ik heb het de laatste week al heel druk gehad. Suriname verkennen is dan ook niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. De uitstapjes waren al goed op tijd gepland en zo ook waren we telkens op post om te vertrekken naar één van de mooiste plekjes op aarde.
Op maandag 16 april ben ik met Toon naar mijn stageschool geweest om bijles te geven aan mijn mentor. Ze heeft mij de vraag gesteld om allerlei actieve werkvormen uit te werken voor haar zodat ze haar lessen op een aangenamere manier kan geven door de leerlingen te prikkelen. Ik heb natuurlijk onmiddellijk ingestemd en ga dit met veel plezier voor mijn mentor maken. Voor 16 werkbundeltjes ga ik allerlei werkvormen uitwerken die ervoor zorgen dat de aardrijkskunde op een leuke manier overgebracht kan worden zoals bijvoorbeeld door een kruiswoordraadsel, taboewoordenspel, stellingenspel,… Omdat ik hier veel tijd aan ga besteden, mag ik dit als een project beschouwen en ik ga het de volgende naam geven: “Project aardrijkskunde actieve werkvormen” origineel, toch? Later die dag zijn we gaan zwemmen in een hotel omdat het super warm was en het eigenlijk niet meer draagbaar was. Een gezellig plonsje in een mooi zwembad deed dus deugd! In de avonduren hebben we onze rugzakken gemaakt om op uitstap te kunnen vertrekken naar Berg en Dal.
Op dinsdag 17 april ben ik samen met Jennifer, Stijn en Toon naar Berg en Dal geweest. Super zalig was dat daar. Op meterslange kabelbanen de Surinamerivier overvliegen. Je kan het je niet leuker voorstellen. Het gaf me niet bepaald een Kick maar het was wel een heel fijn gevoel om nooit meer te vergeten. ’s Avonds mochten we terug onze rugzakken maken om de volgende dag te vertrekken naar Anaula, wat een topuitstap bleek te zijn!
Woensdag 18 april zijn we voor 3 dagen Anaula gaan bezoeken. Ik kan het niet beter beschrijven dan met de volgende woorden: “Slapen in een hutje aan de oever van de Surinamerivier waar de kaaimannen voorbijzwemmen, de aapjes over het hutje klimmen en de Ara’s gezellig rondwandelen.” Dit is een korte samenvatting van wat we daar gezien hebben. Dan zwijg ik nog over de lekkere cocktails die we gedronken hebben aan het mooie zwembad. Deze meerdaagse uitstap was zeker de moeite waard omdat we in contact zijn gekomen met een plaatselijk dorpje: New Aurora. Ik vond het schrijnend om te zien hoe mensen in zo’n klein hutje zonder elektriciteit konden leven. Ik heb veel respect voor deze mensen dat ze met zo weinig levensmiddelen gelukkig kunnen zijn. Teruggekomen van Anaula zijn we rechtstreeks in ons bed beland omdat we stikkapot waren.
Zondag zijn mijn mama en papa geland op Surinaamse bodem. Na een hartelijk ontvangst hebben we hen naar hun hotel begeleid waar we nog iets gedronken hebben. Na een goede nachtrust zijn we hen maandag gaan bezoeken in het hotel. We hebben in de voormiddag zalig gezwommen en gespeeld in het zwembad. In de namiddag zijn we vertrokken voor de leukste uitstap ooit. We gingen dolfijnen en kaaimannen spotten in de rivier. De dolfijnen spotten was leuk maar gaf me nu niet een “wauw gevoel”. De kaaimannen daarentegen… Woorden schieten mij te kort om te beschrijven hoe leuk deze uitstap was. Met 4 in een veel te klein bootje kaaimannen spotten in een zwamp in het pikdonker. Kan je het je nog spannender voorstellen? We hebben in totaal 2 kaaimannen gevangen. Toen de eerste kaaiman gevangen werd, vroeg Toon: “Waar ga je hem nu insteken?”, omdat hij nergens een emmer zag staan. “Ik ga die nergens insteken. Je gaat hem vasthouden.” Zo gezegd, zo gedaan. Toon heeft gedurende een halfuur rondgevaren met een kaaiman in zijn handen. Ook een tweede kaaiman werd gevangen en deze keer moest de papa er aan geloven. Mama zat met schrik in het bootje en wou er absoluut uit! Ze was zo bang dat ze continu “ho ho ho ho” zei. Hierdoor heeft ze 3 muggen ingeslikt. Handig hoor, je mama meenemen op uitstap dan krijg je geen muggenbeten meer! Na de boottocht zijn we met z’n allen op de foto gegaan met onze vangst en zo was onze dag afgesloten. In het hotel hebben we nog lekker nagepraat over onze bevindingen en dan zijn we allemaal zoals een blok in slaap gevallen.
Dinsdag zijn we gaan shoppen. Mijn mama en ik waren volledig in euforie door de vele schoenenwinkels. We hebben ons dan ook enkele paren aangeschaft. De jongens daarentegen zaten rustig op een bankje wat te praten terwijl wij ongeveer 40 paar schoenen hebben gepast. We waanden ons in het mekka! ’s Avonds zijn we gaan eten in Zus en Zo en zo hebben we de winkeldag afgesloten.
Gisteren zijn we mijn mama haar verjaardag gaan vieren in Santigron. Dit is een marrondorpje aan de Saramaccarivier. Ik had voor een taart gezorgd om haar te verrassen. Toen we deze wouden presenteren kwam ineens de gids tevoorschijn met zijn gitaar en hebben we met z’n allen een liedje gezongen. De mama was er duidelijk van aangedaan en ik hoop dat ik (samen met Suzy) voor een leuke verrassing heb kunnen zorgen. Hopelijk is het een verjaardag om nooit meer te vergeten.
Goed, ik ga jullie laten want ik ga voor één nachtje op hotel. De mama en papa zijn naar Galibi vertrokken voor 2 dagen waardoor wij hun hotelkamer overnemen voor één nacht. Een zalig bed met goede matras, warme douche en tv zullen mij precies wel eens deugd doen. Het is een mooie afsluiter voor Toon en mij om onze rondreis in Suriname af te sluiten want jammer genoeg vertrekt hij zaterdag naar huis. Daarna ga ik mij volledig op mijn schoolwerk storten zodat alles afgewerkt is vooraleer ik naar België terugkeer.
Hopelijk hebben jullie genoten van mijn blogbericht want ik probeer alles zo goed mogelijk te beschrijven zodat jullie er toch ook een beetje van meegenieten.
Lieve groeten
Lisse (en van Toon ook een beetje groetjes)
Sorry voor het lange wachten maar ik heb het de laatste week al heel druk gehad. Suriname verkennen is dan ook niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. De uitstapjes waren al goed op tijd gepland en zo ook waren we telkens op post om te vertrekken naar één van de mooiste plekjes op aarde.
Op maandag 16 april ben ik met Toon naar mijn stageschool geweest om bijles te geven aan mijn mentor. Ze heeft mij de vraag gesteld om allerlei actieve werkvormen uit te werken voor haar zodat ze haar lessen op een aangenamere manier kan geven door de leerlingen te prikkelen. Ik heb natuurlijk onmiddellijk ingestemd en ga dit met veel plezier voor mijn mentor maken. Voor 16 werkbundeltjes ga ik allerlei werkvormen uitwerken die ervoor zorgen dat de aardrijkskunde op een leuke manier overgebracht kan worden zoals bijvoorbeeld door een kruiswoordraadsel, taboewoordenspel, stellingenspel,… Omdat ik hier veel tijd aan ga besteden, mag ik dit als een project beschouwen en ik ga het de volgende naam geven: “Project aardrijkskunde actieve werkvormen” origineel, toch? Later die dag zijn we gaan zwemmen in een hotel omdat het super warm was en het eigenlijk niet meer draagbaar was. Een gezellig plonsje in een mooi zwembad deed dus deugd! In de avonduren hebben we onze rugzakken gemaakt om op uitstap te kunnen vertrekken naar Berg en Dal.
Op dinsdag 17 april ben ik samen met Jennifer, Stijn en Toon naar Berg en Dal geweest. Super zalig was dat daar. Op meterslange kabelbanen de Surinamerivier overvliegen. Je kan het je niet leuker voorstellen. Het gaf me niet bepaald een Kick maar het was wel een heel fijn gevoel om nooit meer te vergeten. ’s Avonds mochten we terug onze rugzakken maken om de volgende dag te vertrekken naar Anaula, wat een topuitstap bleek te zijn!
Woensdag 18 april zijn we voor 3 dagen Anaula gaan bezoeken. Ik kan het niet beter beschrijven dan met de volgende woorden: “Slapen in een hutje aan de oever van de Surinamerivier waar de kaaimannen voorbijzwemmen, de aapjes over het hutje klimmen en de Ara’s gezellig rondwandelen.” Dit is een korte samenvatting van wat we daar gezien hebben. Dan zwijg ik nog over de lekkere cocktails die we gedronken hebben aan het mooie zwembad. Deze meerdaagse uitstap was zeker de moeite waard omdat we in contact zijn gekomen met een plaatselijk dorpje: New Aurora. Ik vond het schrijnend om te zien hoe mensen in zo’n klein hutje zonder elektriciteit konden leven. Ik heb veel respect voor deze mensen dat ze met zo weinig levensmiddelen gelukkig kunnen zijn. Teruggekomen van Anaula zijn we rechtstreeks in ons bed beland omdat we stikkapot waren.
Zondag zijn mijn mama en papa geland op Surinaamse bodem. Na een hartelijk ontvangst hebben we hen naar hun hotel begeleid waar we nog iets gedronken hebben. Na een goede nachtrust zijn we hen maandag gaan bezoeken in het hotel. We hebben in de voormiddag zalig gezwommen en gespeeld in het zwembad. In de namiddag zijn we vertrokken voor de leukste uitstap ooit. We gingen dolfijnen en kaaimannen spotten in de rivier. De dolfijnen spotten was leuk maar gaf me nu niet een “wauw gevoel”. De kaaimannen daarentegen… Woorden schieten mij te kort om te beschrijven hoe leuk deze uitstap was. Met 4 in een veel te klein bootje kaaimannen spotten in een zwamp in het pikdonker. Kan je het je nog spannender voorstellen? We hebben in totaal 2 kaaimannen gevangen. Toen de eerste kaaiman gevangen werd, vroeg Toon: “Waar ga je hem nu insteken?”, omdat hij nergens een emmer zag staan. “Ik ga die nergens insteken. Je gaat hem vasthouden.” Zo gezegd, zo gedaan. Toon heeft gedurende een halfuur rondgevaren met een kaaiman in zijn handen. Ook een tweede kaaiman werd gevangen en deze keer moest de papa er aan geloven. Mama zat met schrik in het bootje en wou er absoluut uit! Ze was zo bang dat ze continu “ho ho ho ho” zei. Hierdoor heeft ze 3 muggen ingeslikt. Handig hoor, je mama meenemen op uitstap dan krijg je geen muggenbeten meer! Na de boottocht zijn we met z’n allen op de foto gegaan met onze vangst en zo was onze dag afgesloten. In het hotel hebben we nog lekker nagepraat over onze bevindingen en dan zijn we allemaal zoals een blok in slaap gevallen.
Dinsdag zijn we gaan shoppen. Mijn mama en ik waren volledig in euforie door de vele schoenenwinkels. We hebben ons dan ook enkele paren aangeschaft. De jongens daarentegen zaten rustig op een bankje wat te praten terwijl wij ongeveer 40 paar schoenen hebben gepast. We waanden ons in het mekka! ’s Avonds zijn we gaan eten in Zus en Zo en zo hebben we de winkeldag afgesloten.
Gisteren zijn we mijn mama haar verjaardag gaan vieren in Santigron. Dit is een marrondorpje aan de Saramaccarivier. Ik had voor een taart gezorgd om haar te verrassen. Toen we deze wouden presenteren kwam ineens de gids tevoorschijn met zijn gitaar en hebben we met z’n allen een liedje gezongen. De mama was er duidelijk van aangedaan en ik hoop dat ik (samen met Suzy) voor een leuke verrassing heb kunnen zorgen. Hopelijk is het een verjaardag om nooit meer te vergeten.
Goed, ik ga jullie laten want ik ga voor één nachtje op hotel. De mama en papa zijn naar Galibi vertrokken voor 2 dagen waardoor wij hun hotelkamer overnemen voor één nacht. Een zalig bed met goede matras, warme douche en tv zullen mij precies wel eens deugd doen. Het is een mooie afsluiter voor Toon en mij om onze rondreis in Suriname af te sluiten want jammer genoeg vertrekt hij zaterdag naar huis. Daarna ga ik mij volledig op mijn schoolwerk storten zodat alles afgewerkt is vooraleer ik naar België terugkeer.
Hopelijk hebben jullie genoten van mijn blogbericht want ik probeer alles zo goed mogelijk te beschrijven zodat jullie er toch ook een beetje van meegenieten.
Lieve groeten
Lisse (en van Toon ook een beetje groetjes)
zondag 15 april 2012
Als een echte avonturier de jungle in...
Beste blogvolgers
Het is weeral een weekje geleden en ik vond het tijd om jullie nog eens wat informatie te geven over mijn verblijf hier in Suriname.
De voorbije week is voorbij gevlogen dankzij al het bezoek dat we gekregen hebben. Toon en Christa zijn zaterdag geland rond half 4 in de namiddag en na een zenuwslopende wachttijd van 45 minuten kwamen ze dan toch eindelijk voorbij de schuifdeuren. Het weerzien was super fijn en we hebben er allemaal met volle teugen van genoten. Diezelfde dag hebben we vooral heel veel bijgepraat en zijn we snel in ons bedje gekropen omdat er ons nog een druk schema te wachten stond.
Zondag heb ik mijn bezoek een rondleiding gegeven doorheen Paramaribo. De trekpleisters waren: palmentuin, pannenkoeken- en poffertjescafé, ’t Vat, … Alleen de busrit al gaf Toon veel indrukken die compleet nieuw waren voor hem. Wat ik al zo normaal en gewoon vind, is voor hem eventjes een cultuurshock geweest. Nu een weekje later is hij er al volledig aan gewend geraakt. Zondagavond zijn we iets gaan eten in een heel gezellig restaurantje waarna we onze rugzakken namen om te vertrekken naar Brownsberg en Stone eiland.
Maandagochtend om half 7 zijn we opgestaan om ons klaar te maken voor onze eerste excursie in Suriname. Gepakt en gezakt vertrokken we en toen ik op de trap stond zei ik nog lachend: “Toon sowieso dat we iets vergeten zijn he!” En ja ja, niks was minder waar, ons lekker ontbijt stond nog mooi aan de deur toen we al op de bus zaten richting Brownsberg. In een winkeltje zijn we dan maar wat koekjes gaan kopen waarmee we ons volgestopt hebben tijdens de 3 uur durende busrit naar Brownsberg.
Aangekomen aan de voet van Brownsberg, waren we allemaal als fanatiekelingen naar aapjes aan het zoeken. Jammer genoeg hebben we er geen gezien. Ik heb wel een slang gezien en kleine aapjes die rondsprongen in een boom. Maar dit was te hoog om het duidelijk te kunnen waarnemen. Het uitzichtpunt op Brownsberg was adembenemend en ook de twee watervallen die we gaan opzoeken zijn waren fantastisch. Het heeft ons bloed, zweet en tranen gekost om deze te kunnen waarnemen maar het was meer dan de moeite waard!
De volgende dag zijn we naar Stone eiland geweest. Een heel mooi stukje natuur in het midden van het regenwoud! Het was een grote watermassa waar nog enkele boomstronken in stonden. Deze bomen hadden natuurlijk geen blaadjes meer dankzij het water maar het was echt heel mooi. We mochten meevaren met een bootje waarbij we terug een watervalletje bezocht hebben. Nu had ik de jungletocht op slippertjes gedaan (mijn schoenen hadden jammer genoeg de hele nacht buitengestaan en waren nat), toch ben ik tijdens deze wandeling gevallen. Een beetje pijn gedaan maar zoals een echte avonturier doorgezet tot het bittere eind!
Later op de dag zijn we gaan vissen op piranha’s. Zoals je waarschijnlijk wel al zal denken, was ik er als de eerste bij die dat wou proberen. Na een paar minuutjes kloppen met mijn stok op het water had ik beet! Ik had als eerste een piranha gevangen. In een klein en smal bootje stond ik dan ook zoals een wilde gek te springen en te juichen met mijn vangst in mijn handen. Ik was heel fier dat ik als eerste een visje had gevangen. Nog snel een fotootje genomen en de vis afgegeven aan de bootsman die de vis met veel plezier ging opeten ’s avonds.
Na een hele toffe excursie zijn we die avond huiswaarts gekeerd en we hebben die nacht zoals roosjes geslapen omdat het super vermoeiend was maar zeker de moeite waard!
Donderdag zijn we naar Galibi geweest op uitstap. In één woord kan ik deze excursie beschrijven: SUPER! Ik heb mij kei goed geamuseerd omdat ik volledig in mijn nopjes was. Overal dieren die je mocht vastnemen. Wat moet ik nog meer hebben? Ik sta op de foto met een: anaconda, luiaard, toekan, vogelspin en aapjes. Het dorpje Galibi is super mooi en het oogde een beetje tropisch. Diezelfde avond zijn we naar een andere “strandje” gevaren om de zeeschildpadden te bekijken. In totaal hebben we 5 schildpadden gezien waarvan we eentje eieren hebben zien leggen. Het was wel imposant om deze dieren te bewonderen in de avonduren. Het was ook een beetje spannend zo alleen met een klein bootje in het donker op de rivier. Het deed me een beetje denken aan de Titanic. Ook deze uitstap was geslaagd! Het slapen in de hangmatten was iets minder comfortabel maar je moet alles toch eens proberen in het leven zeker!
Samen met Toon ben ik de volgende dag nogmaals een bezoekje gaan brengen aan de zoo en hebben we een wandeling gemaakt op het strand. Romantisch hoor! En voor de thuisblijvers… Er zijn al enkele souvenirtjes gekocht dus begin maar al te watertanden.
Zaterdag hebben we een lazy saturday gehouden. We hebben de was gedaan en het huisje opgekuist omdat Christa vertrokken was. Nu is Toon nog 2 weken in Suriname en binnen een weekje komen mijn mama en papa ook eens een kijkje nemen in het land waar hun dochter al 2 maanden vertoeft. Ik ben heel blij dat ik dit allemaal mag meemaken en dat ik dit kan delen met het thuisfront. De combinatie school en ontspanning is hier zeker goed en ik vind het super om op buitenlandse stage te zijn!
Volgende week gaan we waarschijnlijk naar Berg en dal om aan een kabelbaan te hangen boven de rivier en gaan we ook voor 3 dagen naar een luxe resort in de jungle. Als je geïnteresseerd bent, kan je het altijd eens opzoeken op internet door gewoon Anaula in te tikken. Hopelijk dromen jullie ook weg zoals ik dat doe!
Liefs
Lisse
Het is weeral een weekje geleden en ik vond het tijd om jullie nog eens wat informatie te geven over mijn verblijf hier in Suriname.
De voorbije week is voorbij gevlogen dankzij al het bezoek dat we gekregen hebben. Toon en Christa zijn zaterdag geland rond half 4 in de namiddag en na een zenuwslopende wachttijd van 45 minuten kwamen ze dan toch eindelijk voorbij de schuifdeuren. Het weerzien was super fijn en we hebben er allemaal met volle teugen van genoten. Diezelfde dag hebben we vooral heel veel bijgepraat en zijn we snel in ons bedje gekropen omdat er ons nog een druk schema te wachten stond.
Zondag heb ik mijn bezoek een rondleiding gegeven doorheen Paramaribo. De trekpleisters waren: palmentuin, pannenkoeken- en poffertjescafé, ’t Vat, … Alleen de busrit al gaf Toon veel indrukken die compleet nieuw waren voor hem. Wat ik al zo normaal en gewoon vind, is voor hem eventjes een cultuurshock geweest. Nu een weekje later is hij er al volledig aan gewend geraakt. Zondagavond zijn we iets gaan eten in een heel gezellig restaurantje waarna we onze rugzakken namen om te vertrekken naar Brownsberg en Stone eiland.
Maandagochtend om half 7 zijn we opgestaan om ons klaar te maken voor onze eerste excursie in Suriname. Gepakt en gezakt vertrokken we en toen ik op de trap stond zei ik nog lachend: “Toon sowieso dat we iets vergeten zijn he!” En ja ja, niks was minder waar, ons lekker ontbijt stond nog mooi aan de deur toen we al op de bus zaten richting Brownsberg. In een winkeltje zijn we dan maar wat koekjes gaan kopen waarmee we ons volgestopt hebben tijdens de 3 uur durende busrit naar Brownsberg.
Aangekomen aan de voet van Brownsberg, waren we allemaal als fanatiekelingen naar aapjes aan het zoeken. Jammer genoeg hebben we er geen gezien. Ik heb wel een slang gezien en kleine aapjes die rondsprongen in een boom. Maar dit was te hoog om het duidelijk te kunnen waarnemen. Het uitzichtpunt op Brownsberg was adembenemend en ook de twee watervallen die we gaan opzoeken zijn waren fantastisch. Het heeft ons bloed, zweet en tranen gekost om deze te kunnen waarnemen maar het was meer dan de moeite waard!
De volgende dag zijn we naar Stone eiland geweest. Een heel mooi stukje natuur in het midden van het regenwoud! Het was een grote watermassa waar nog enkele boomstronken in stonden. Deze bomen hadden natuurlijk geen blaadjes meer dankzij het water maar het was echt heel mooi. We mochten meevaren met een bootje waarbij we terug een watervalletje bezocht hebben. Nu had ik de jungletocht op slippertjes gedaan (mijn schoenen hadden jammer genoeg de hele nacht buitengestaan en waren nat), toch ben ik tijdens deze wandeling gevallen. Een beetje pijn gedaan maar zoals een echte avonturier doorgezet tot het bittere eind!
Later op de dag zijn we gaan vissen op piranha’s. Zoals je waarschijnlijk wel al zal denken, was ik er als de eerste bij die dat wou proberen. Na een paar minuutjes kloppen met mijn stok op het water had ik beet! Ik had als eerste een piranha gevangen. In een klein en smal bootje stond ik dan ook zoals een wilde gek te springen en te juichen met mijn vangst in mijn handen. Ik was heel fier dat ik als eerste een visje had gevangen. Nog snel een fotootje genomen en de vis afgegeven aan de bootsman die de vis met veel plezier ging opeten ’s avonds.
Na een hele toffe excursie zijn we die avond huiswaarts gekeerd en we hebben die nacht zoals roosjes geslapen omdat het super vermoeiend was maar zeker de moeite waard!
Donderdag zijn we naar Galibi geweest op uitstap. In één woord kan ik deze excursie beschrijven: SUPER! Ik heb mij kei goed geamuseerd omdat ik volledig in mijn nopjes was. Overal dieren die je mocht vastnemen. Wat moet ik nog meer hebben? Ik sta op de foto met een: anaconda, luiaard, toekan, vogelspin en aapjes. Het dorpje Galibi is super mooi en het oogde een beetje tropisch. Diezelfde avond zijn we naar een andere “strandje” gevaren om de zeeschildpadden te bekijken. In totaal hebben we 5 schildpadden gezien waarvan we eentje eieren hebben zien leggen. Het was wel imposant om deze dieren te bewonderen in de avonduren. Het was ook een beetje spannend zo alleen met een klein bootje in het donker op de rivier. Het deed me een beetje denken aan de Titanic. Ook deze uitstap was geslaagd! Het slapen in de hangmatten was iets minder comfortabel maar je moet alles toch eens proberen in het leven zeker!
Samen met Toon ben ik de volgende dag nogmaals een bezoekje gaan brengen aan de zoo en hebben we een wandeling gemaakt op het strand. Romantisch hoor! En voor de thuisblijvers… Er zijn al enkele souvenirtjes gekocht dus begin maar al te watertanden.
Zaterdag hebben we een lazy saturday gehouden. We hebben de was gedaan en het huisje opgekuist omdat Christa vertrokken was. Nu is Toon nog 2 weken in Suriname en binnen een weekje komen mijn mama en papa ook eens een kijkje nemen in het land waar hun dochter al 2 maanden vertoeft. Ik ben heel blij dat ik dit allemaal mag meemaken en dat ik dit kan delen met het thuisfront. De combinatie school en ontspanning is hier zeker goed en ik vind het super om op buitenlandse stage te zijn!
Volgende week gaan we waarschijnlijk naar Berg en dal om aan een kabelbaan te hangen boven de rivier en gaan we ook voor 3 dagen naar een luxe resort in de jungle. Als je geïnteresseerd bent, kan je het altijd eens opzoeken op internet door gewoon Anaula in te tikken. Hopelijk dromen jullie ook weg zoals ik dat doe!
Liefs
Lisse
donderdag 5 april 2012
Only the lonely
Beste blogvolgers
Het is bijna een weekje geleden dat jullie nog iets vernomen hebben van mij. Ik heb jullie al heel wat te vertellen dus zet je schrap…
Vorige week zaterdag hebben we in de namiddag ons stulpje gekuist omdat de vriendinnen van Emily de volgende dag zouden arriveren en we wouden hen in een proper optrekje verwelkomen. In de avonduren zijn we een beetje gaan sporten. We zijn met z’n allen gaan bowlen. Het was heel gezellig en ik zou Lisse Van der Meiren niet heten als ik niet met trots kon zeggen: “Ik ben gewonnen!” Om mijn trots te delen met iedereen heb ik ze allemaal getrakteerd. Daarna zijn we naar het pannenkoeken- en poffertjescafé gegaan om een lekkere hamburger te eten. Ik hoor je al denken: “Waarom eet Lisse een hamburger in een café vol pannenkoeken en poffertjes?” maar we hadden nog niet deftig gegeten waardoor we voor iets hartig gekozen hebben.
De volgende dag was het heel regenachtig en zijn we terug naar het café, van de vorige avond, geweest. Deze keer niet voor een hamburger maar wel voor een lekkere pannenkoek met chocoladesaus en ijs. Een pannenkoek mikado zoals wij in België zeggen. Het had me enorm gesmaakt en met een volle maag keerden we terug huiswaarts. Emily en Stefanie hebben zich toen klaargemaakt om de vriendinnen te gaan ophalen in de luchthaven.
Ik heb gewacht tot onze nieuwe gasten gearriveerd waren en na een korte maar deugddoende nacht was het alweer maandag.
Week 8 was aangebroken en wilt dus zeggen dat in deze week mijn bezoek komt. Eindelijk! Samen de jungle in en naar dieren zoeken, ik had het me niet beter kunnen voorstellen! Maar omdat eerst de plicht nog riep, heb ik nog een paar dagen gaan lesgeven op de stageschool. Op woensdag 4 april 2012 was alles afgerond en kan ik met veel trots zeggen dat ik 81 uur lesgegeven heb op de Mulo school in de Kerklaan. Toen ik afscheid nam van de directie vroeg men mij met nadruk of ik nog eens wou langskomen en dat als ik zelf zin heb, ik nog enkele uurtjes extra mag komen doen omdat ze van mijn gezelschap genoten hadden. Mijn mentor heeft mij gevraagd om in de paasvakantie af te spreken om haar bijles te geven over het klimaat van Suriname. Ze heeft zelf niet geleerd hoe ze een klimatogram moet ontleden of hoe ze een klimaat moet determineren. We hebben een afspraak gemaakt op 11 april 2012 dat ik haar bijles ga geven en ze ging voor mij en Toon koken. Ik ben benieuwd naar haar kookkunsten…
Ik ga zeker nog terug naar mijn stageschool want ik weet nu al dat ik het té hard ga missen om er niet langs te gaan. Eventueel ga ik nog enkele lesjes extra geven, kwestie van nog wat meer ervaring op te doen.
Misschien vraag je je nu af wat we nog allemaal gaan doen tijdens de komende maanden? Ik zal het even kort vertellen.
De paasvakantie is van start gegaan en dit wilt zeggen dat ik nu drie weken vakantie heb want in Suriname duurt de vakantie een weekje langer dan in België. Tijdens deze vakantie ga ik mijn bezoek ontvangen. Zowel mijn vriend als mijn ouders komen mij bezoeken. Ik kijk er al hard naar uit! Tijdens dit bezoek ga ik allerlei plaatsen bezoeken in Suriname. Hieronder volgt een kort overzichtje van mijn uitstapjes (met data zodat je weet dat ik dan niet bereikbaar ben):
- 7 april: afhalen Toon op de luchthaven
- 9 en 10 april: uitstap naar Brownsberg en Stone eiland
- 11 april: bezoekje brengen bij mijn mentor thuis
- 12 en 13 april: uitstap naar Galibi (zeeschildpadden)
- 18, 19 en 20 april: naar het luxeresort Anaula met Toon
- 22 april: afhalen mama en papa op de luchthaven
- 23 april: kaaimannen- en dolfijnentocht met mama, papa en Toon
- 25 april: uitstap naar dorpje Santigron met mama, papa en Toon
- 28 april: Toon uitzwaaien op de luchthaven
Dit is een kort overzichtje van wat ik allemaal ga doen tijdens de paasvakantie. Vanaf het moment dat mijn bezoek vertrokken is, ga ik me weer voor de volle 200% inzetten voor school. Ik ga proberen om nog enkele lesjes te mogen geven. Ook is het de bedoeling dat we lessen volgen aan het IOL, dit willen we in de maand mei doen en het eindwerk moet ook nog afgerond worden. We hebben nog heel wat taken te doen tijdens de maand mei dus ik ga mijn bezigheid wel hebben, denk ik.
Op 5 juni 2012 vertrekken we dan terug huiswaarts waardoor we op 6 juni 2012 rond 7:45 uur landen in Schiphol. Dit mag nog eventjes wachten want ik zou graag nog genieten van mijn verblijf hier in Suriname. Ik heb het hier té goed naar mijn zin.
Nu ben ik 4 dagen alleen thuis omdat Emily, Stefanie en de vriendinnen van Emily zelfstandig naar het binnenland zijn. In de tussentijd ging ik nog lesgeven en nu ben ik aan mijn vakantie begonnen. Dinsdag ben ik met Anushka in de avonduren gaan winkelen waarbij ik mij een nieuwe sjaal gekocht heb voor de volle 3 euro en 70 eurocent. Na een korte nachtrust ben ik weer naar school gegaan woensdag en heb ik samen met mijn leerkracht de laatste schooldag in glorie afgerond.
In de namiddag ben ik met Suzy en de kids gaan zwemmen in een privézwembad. Na een beetje zonnebaden en een plonsje in het water kreeg Suzy ineens een ingeving. “Gaan we vanavond naar het circus?” Ik vond dit een super tof idee en we zijn naar een Cubaans circus geweest waar de artiesten heel wat kunstjes uithaalden. Als je geïnteresseerd bent in de foto’s, laat het me dan weten, dan bezorg ik je ze. Het was echt heel indrukwekkend en ik heb genoten van het gezelschap en van de show!
Na de show gingen we chinees halen en deze hebben we bij mij thuis opgegeten. Omdat Jeanine en Timoty (kindjes van Suzy) in slaap waren gevallen, besloot ze om bij mij te blijven slapen. Ik heb mijn bezoek van dekens en kussens voorzien en zij hebben fantastisch geslapen op het terras. ’s Morgens heb ik voor een ontbijt gezorgd en iedereen had met volle teugen genoten van de voorbije dagen.
Nu zijn ze jammer genoeg naar huis vertrokken en ga ik nog een beetje schooldocumenten in orde maken. Vanavond ga ik de overschot van de chinees opeten en mij voor de tv plaatsen. Ik ga een goede film zien en snel gaan slapen zodat het snel zaterdag is waarbij ik mijn vriend kan gaan ophalen.
Heel veel lieve groetjes en jullie horen snel terug van mij!
Lisse
Het is bijna een weekje geleden dat jullie nog iets vernomen hebben van mij. Ik heb jullie al heel wat te vertellen dus zet je schrap…
Vorige week zaterdag hebben we in de namiddag ons stulpje gekuist omdat de vriendinnen van Emily de volgende dag zouden arriveren en we wouden hen in een proper optrekje verwelkomen. In de avonduren zijn we een beetje gaan sporten. We zijn met z’n allen gaan bowlen. Het was heel gezellig en ik zou Lisse Van der Meiren niet heten als ik niet met trots kon zeggen: “Ik ben gewonnen!” Om mijn trots te delen met iedereen heb ik ze allemaal getrakteerd. Daarna zijn we naar het pannenkoeken- en poffertjescafé gegaan om een lekkere hamburger te eten. Ik hoor je al denken: “Waarom eet Lisse een hamburger in een café vol pannenkoeken en poffertjes?” maar we hadden nog niet deftig gegeten waardoor we voor iets hartig gekozen hebben.
De volgende dag was het heel regenachtig en zijn we terug naar het café, van de vorige avond, geweest. Deze keer niet voor een hamburger maar wel voor een lekkere pannenkoek met chocoladesaus en ijs. Een pannenkoek mikado zoals wij in België zeggen. Het had me enorm gesmaakt en met een volle maag keerden we terug huiswaarts. Emily en Stefanie hebben zich toen klaargemaakt om de vriendinnen te gaan ophalen in de luchthaven.
Ik heb gewacht tot onze nieuwe gasten gearriveerd waren en na een korte maar deugddoende nacht was het alweer maandag.
Week 8 was aangebroken en wilt dus zeggen dat in deze week mijn bezoek komt. Eindelijk! Samen de jungle in en naar dieren zoeken, ik had het me niet beter kunnen voorstellen! Maar omdat eerst de plicht nog riep, heb ik nog een paar dagen gaan lesgeven op de stageschool. Op woensdag 4 april 2012 was alles afgerond en kan ik met veel trots zeggen dat ik 81 uur lesgegeven heb op de Mulo school in de Kerklaan. Toen ik afscheid nam van de directie vroeg men mij met nadruk of ik nog eens wou langskomen en dat als ik zelf zin heb, ik nog enkele uurtjes extra mag komen doen omdat ze van mijn gezelschap genoten hadden. Mijn mentor heeft mij gevraagd om in de paasvakantie af te spreken om haar bijles te geven over het klimaat van Suriname. Ze heeft zelf niet geleerd hoe ze een klimatogram moet ontleden of hoe ze een klimaat moet determineren. We hebben een afspraak gemaakt op 11 april 2012 dat ik haar bijles ga geven en ze ging voor mij en Toon koken. Ik ben benieuwd naar haar kookkunsten…
Ik ga zeker nog terug naar mijn stageschool want ik weet nu al dat ik het té hard ga missen om er niet langs te gaan. Eventueel ga ik nog enkele lesjes extra geven, kwestie van nog wat meer ervaring op te doen.
Misschien vraag je je nu af wat we nog allemaal gaan doen tijdens de komende maanden? Ik zal het even kort vertellen.
De paasvakantie is van start gegaan en dit wilt zeggen dat ik nu drie weken vakantie heb want in Suriname duurt de vakantie een weekje langer dan in België. Tijdens deze vakantie ga ik mijn bezoek ontvangen. Zowel mijn vriend als mijn ouders komen mij bezoeken. Ik kijk er al hard naar uit! Tijdens dit bezoek ga ik allerlei plaatsen bezoeken in Suriname. Hieronder volgt een kort overzichtje van mijn uitstapjes (met data zodat je weet dat ik dan niet bereikbaar ben):
- 7 april: afhalen Toon op de luchthaven
- 9 en 10 april: uitstap naar Brownsberg en Stone eiland
- 11 april: bezoekje brengen bij mijn mentor thuis
- 12 en 13 april: uitstap naar Galibi (zeeschildpadden)
- 18, 19 en 20 april: naar het luxeresort Anaula met Toon
- 22 april: afhalen mama en papa op de luchthaven
- 23 april: kaaimannen- en dolfijnentocht met mama, papa en Toon
- 25 april: uitstap naar dorpje Santigron met mama, papa en Toon
- 28 april: Toon uitzwaaien op de luchthaven
Dit is een kort overzichtje van wat ik allemaal ga doen tijdens de paasvakantie. Vanaf het moment dat mijn bezoek vertrokken is, ga ik me weer voor de volle 200% inzetten voor school. Ik ga proberen om nog enkele lesjes te mogen geven. Ook is het de bedoeling dat we lessen volgen aan het IOL, dit willen we in de maand mei doen en het eindwerk moet ook nog afgerond worden. We hebben nog heel wat taken te doen tijdens de maand mei dus ik ga mijn bezigheid wel hebben, denk ik.
Op 5 juni 2012 vertrekken we dan terug huiswaarts waardoor we op 6 juni 2012 rond 7:45 uur landen in Schiphol. Dit mag nog eventjes wachten want ik zou graag nog genieten van mijn verblijf hier in Suriname. Ik heb het hier té goed naar mijn zin.
Nu ben ik 4 dagen alleen thuis omdat Emily, Stefanie en de vriendinnen van Emily zelfstandig naar het binnenland zijn. In de tussentijd ging ik nog lesgeven en nu ben ik aan mijn vakantie begonnen. Dinsdag ben ik met Anushka in de avonduren gaan winkelen waarbij ik mij een nieuwe sjaal gekocht heb voor de volle 3 euro en 70 eurocent. Na een korte nachtrust ben ik weer naar school gegaan woensdag en heb ik samen met mijn leerkracht de laatste schooldag in glorie afgerond.
In de namiddag ben ik met Suzy en de kids gaan zwemmen in een privézwembad. Na een beetje zonnebaden en een plonsje in het water kreeg Suzy ineens een ingeving. “Gaan we vanavond naar het circus?” Ik vond dit een super tof idee en we zijn naar een Cubaans circus geweest waar de artiesten heel wat kunstjes uithaalden. Als je geïnteresseerd bent in de foto’s, laat het me dan weten, dan bezorg ik je ze. Het was echt heel indrukwekkend en ik heb genoten van het gezelschap en van de show!
Na de show gingen we chinees halen en deze hebben we bij mij thuis opgegeten. Omdat Jeanine en Timoty (kindjes van Suzy) in slaap waren gevallen, besloot ze om bij mij te blijven slapen. Ik heb mijn bezoek van dekens en kussens voorzien en zij hebben fantastisch geslapen op het terras. ’s Morgens heb ik voor een ontbijt gezorgd en iedereen had met volle teugen genoten van de voorbije dagen.
Nu zijn ze jammer genoeg naar huis vertrokken en ga ik nog een beetje schooldocumenten in orde maken. Vanavond ga ik de overschot van de chinees opeten en mij voor de tv plaatsen. Ik ga een goede film zien en snel gaan slapen zodat het snel zaterdag is waarbij ik mijn vriend kan gaan ophalen.
Heel veel lieve groetjes en jullie horen snel terug van mij!
Lisse
vrijdag 30 maart 2012
Final countdown
Beste blogvolgers
Ik heb jullie weer heel wat te vertellen hoor. Deze week kan ik beschrijven met 3 woorden: stage, winkelen en zwemmen. Het was een leuke week waar we heel actief zijn in geweest.
We zijn enkele keren gaan winkelen om nieuwe dingetjes te vinden en zo heb ik mij een nieuwe bikini gekocht. Een gele met zwarte hartjes. Romantisch he? Ik ben er alleszins heel blij mee.
Deze week heb ik heel veel les gegeven en heb ik ook heel vaak alleen gestaan omdat mijn mentor niet kwam opdagen. Ik voelde me een echte lerares en ik voelde me heel betrokken bij het team. We zijn onze schoolvoetbalploeg gaan aanmoedigen tijdens hun wedstrijd maar het mocht niet zijn. We zijn verloren met 4-2 maar toch hebben onze kids goed gespeeld! Ze hebben de strijd moeten opgeven tijdens de verlengingen dus dat wilt wel zeggen dat ze heel goed gespeeld hebben!
Ik heb deze week ook voor het eerst bonen klaargemaakt. Na een beetje opzoekwerk is het mij dan toch gelukt om een “eetbare” maaltijd op tafel te zetten. Mijn bonen waren nog iets te hard, mijn kip was krokant en de aardappelen waren perfect. Ik was fier op mijn creatie en zal hier beslist nog veel bijleren.
De stage zit er bijna op. Om heel eerlijk te zijn vind ik het enorm jammer omdat ik mij echt thuis voel op de school. De leerlingen beschouwen mij als een volwaardige leerkracht en de leerkrachten op school zijn super lief. Ze hebben allemaal een heel groot hart en in mijn hart zullen ze altijd zitten. Zo’n leuk lerarenteam ga ik nergens meer tegenkomen vrees ik. We worden altijd uitgenodigd bij elke uitstap en als ik met een persoonlijk probleem zit, zijn zij de eerste die mij een luisterend oor aanbieden. Ik ga het enorm hard missen en ik kijk er met een brede glimlach naar terug. Waarschijnlijk ga ik proberen om in mei nog een paar dagen stage te lopen omdat ik nu al weet dat ik er heimwee naar ga krijgen.
Ook de huiswerkbegeleiding in het internaat zit er op. We hebben 18 uur in totaal de leerlingen uit het binnenland gaan begeleiden bij hun huiswerk. Ik hoop dat ze er iets van opgestoken hebben. Het was moeilijk om in de leefwereld van de leerlingen te treden omdat ze heel afstandelijk deden in het begin. Op het einde heb ik een nauwe band gecreëerd met enkele meisjes. Ook hen ga ik stiekem toch een beetje missen.
Nu is het aftellen naar het bezoek. Zowel mijn vriendje als mijn ouders komen mij bezoeken en dat vind ik super tof! Samen het binnenland gaan verkennen is iets waar ik nooit van heb durven dromen. De uitstapjes zijn allemaal gepland en betaald dus laat de komende week maar snel vooruit gaan zodat ze hier snel zijn.
Weet je wat ik het mooie aan Suriname vind? Het feit dat alle culturen en godsdiensten hier zo nauw met elkaar samenleven. De moslims leven in harmonie met de hindoestanen en deze laatste groep zijn verwant met de Javanen. Iedereen leeft samen en er is geen sprake van discriminatie. Zo zou het overal moeten zijn en ik ben blij dat ik dit mag meemaken.
Lieve groetjes
Lisse
Ik heb jullie weer heel wat te vertellen hoor. Deze week kan ik beschrijven met 3 woorden: stage, winkelen en zwemmen. Het was een leuke week waar we heel actief zijn in geweest.
We zijn enkele keren gaan winkelen om nieuwe dingetjes te vinden en zo heb ik mij een nieuwe bikini gekocht. Een gele met zwarte hartjes. Romantisch he? Ik ben er alleszins heel blij mee.
Deze week heb ik heel veel les gegeven en heb ik ook heel vaak alleen gestaan omdat mijn mentor niet kwam opdagen. Ik voelde me een echte lerares en ik voelde me heel betrokken bij het team. We zijn onze schoolvoetbalploeg gaan aanmoedigen tijdens hun wedstrijd maar het mocht niet zijn. We zijn verloren met 4-2 maar toch hebben onze kids goed gespeeld! Ze hebben de strijd moeten opgeven tijdens de verlengingen dus dat wilt wel zeggen dat ze heel goed gespeeld hebben!
Ik heb deze week ook voor het eerst bonen klaargemaakt. Na een beetje opzoekwerk is het mij dan toch gelukt om een “eetbare” maaltijd op tafel te zetten. Mijn bonen waren nog iets te hard, mijn kip was krokant en de aardappelen waren perfect. Ik was fier op mijn creatie en zal hier beslist nog veel bijleren.
De stage zit er bijna op. Om heel eerlijk te zijn vind ik het enorm jammer omdat ik mij echt thuis voel op de school. De leerlingen beschouwen mij als een volwaardige leerkracht en de leerkrachten op school zijn super lief. Ze hebben allemaal een heel groot hart en in mijn hart zullen ze altijd zitten. Zo’n leuk lerarenteam ga ik nergens meer tegenkomen vrees ik. We worden altijd uitgenodigd bij elke uitstap en als ik met een persoonlijk probleem zit, zijn zij de eerste die mij een luisterend oor aanbieden. Ik ga het enorm hard missen en ik kijk er met een brede glimlach naar terug. Waarschijnlijk ga ik proberen om in mei nog een paar dagen stage te lopen omdat ik nu al weet dat ik er heimwee naar ga krijgen.
Ook de huiswerkbegeleiding in het internaat zit er op. We hebben 18 uur in totaal de leerlingen uit het binnenland gaan begeleiden bij hun huiswerk. Ik hoop dat ze er iets van opgestoken hebben. Het was moeilijk om in de leefwereld van de leerlingen te treden omdat ze heel afstandelijk deden in het begin. Op het einde heb ik een nauwe band gecreëerd met enkele meisjes. Ook hen ga ik stiekem toch een beetje missen.
Nu is het aftellen naar het bezoek. Zowel mijn vriendje als mijn ouders komen mij bezoeken en dat vind ik super tof! Samen het binnenland gaan verkennen is iets waar ik nooit van heb durven dromen. De uitstapjes zijn allemaal gepland en betaald dus laat de komende week maar snel vooruit gaan zodat ze hier snel zijn.
Weet je wat ik het mooie aan Suriname vind? Het feit dat alle culturen en godsdiensten hier zo nauw met elkaar samenleven. De moslims leven in harmonie met de hindoestanen en deze laatste groep zijn verwant met de Javanen. Iedereen leeft samen en er is geen sprake van discriminatie. Zo zou het overal moeten zijn en ik ben blij dat ik dit mag meemaken.
Lieve groetjes
Lisse
zaterdag 24 maart 2012
Kerklaan, kerklaan, kerklaan!
Beste blogvolgers
Hier ben ik weer met meer weer. De afgelopen week hebben we stralend weer gehad waarbij de temperatuur een piek bereikt heeft van 34°C. Jammer genoeg heb ik er niet zo veel van kunnen genieten omdat ik mij deze week voornamelijk heb bezig gehouden met lessen voorbereiden en geven. Het is een hele drukke week geweest qua stage maar wees gerust ik geniet hier met volle teugen hoor! Nog eventjes op de tanden bijten en we kunnen genieten van 3 weekjes paasvakantie. Klinkt niet zo slecht vind ik. Zowel de stage als de huiswerkbegeleiding lopen op zijn einde want volgende week ga ik nog een laatste spurt leveren tot aan de eindmeet.
Vrijdag heb ik mijn examenles gehad waarbij mijn mentor van het IOL mijn les kwam beoordelen. In mijn les was er een mix te merken tussen de Belgische onderwijsstijl en de Surinaamse onderwijsstijl. Ik heb al een paar toffe dingen geleerd om de lessen actiever te maken: letterspelletje, doelstellingenblad op bord hangen, lesdoelen vermelden, met stickers aanduiden op wandkaarten, leerlingen veel naar bord laten komen,… Het is te veel om op te noemen want ik ga met een enorme bagage qua kennis en innovatie terug naar huis.
Nog even kort vermelden: Mijn examenles was goed dus daar hoef ik mij geen zorgen meer over te maken.
Tijdens mijn stage aan Mulo Kerklaan heb ik echt gevoeld dat je je ergens thuis kan voelen desondanks je 7400 kilometer van thuis verwijderd bent. Het onderwijzend personeel is schitterend!
Vandaag zijn we met enkele leerkrachten gaan supporteren voor onze schoolploeg die in de halve finale zaten. Jammer genoeg zijn ze verloren maar het was een spannende wedstrijd. Met 6-9 hebben we de tegenstander de roem moeten laten proeven. Ik heb mijn stem er bijna uitgeschreeuwd. Zo’n toffe sfeer! Woensdag gaan we terug supporteren want dan spelen onze jongens voor de 3e of 4e plaats. Go Kerklaan goooooooooooooooooo!
Hopelijk is het morgen goed weer zodat we eens lekker kunnen gaan zwemmen en genieten van het zonnetje!
Goed lieve bloggers, ik ga jullie laten. Nog 14 dagen en mijn bezoek komt! It’s the final countdown en ik hoop dat de tijd snel vooruit gaat gaan zodat ik snel het binnenland kan bezichtigen.
Doei!
Liefs
Lisse
Hier ben ik weer met meer weer. De afgelopen week hebben we stralend weer gehad waarbij de temperatuur een piek bereikt heeft van 34°C. Jammer genoeg heb ik er niet zo veel van kunnen genieten omdat ik mij deze week voornamelijk heb bezig gehouden met lessen voorbereiden en geven. Het is een hele drukke week geweest qua stage maar wees gerust ik geniet hier met volle teugen hoor! Nog eventjes op de tanden bijten en we kunnen genieten van 3 weekjes paasvakantie. Klinkt niet zo slecht vind ik. Zowel de stage als de huiswerkbegeleiding lopen op zijn einde want volgende week ga ik nog een laatste spurt leveren tot aan de eindmeet.
Vrijdag heb ik mijn examenles gehad waarbij mijn mentor van het IOL mijn les kwam beoordelen. In mijn les was er een mix te merken tussen de Belgische onderwijsstijl en de Surinaamse onderwijsstijl. Ik heb al een paar toffe dingen geleerd om de lessen actiever te maken: letterspelletje, doelstellingenblad op bord hangen, lesdoelen vermelden, met stickers aanduiden op wandkaarten, leerlingen veel naar bord laten komen,… Het is te veel om op te noemen want ik ga met een enorme bagage qua kennis en innovatie terug naar huis.
Nog even kort vermelden: Mijn examenles was goed dus daar hoef ik mij geen zorgen meer over te maken.
Tijdens mijn stage aan Mulo Kerklaan heb ik echt gevoeld dat je je ergens thuis kan voelen desondanks je 7400 kilometer van thuis verwijderd bent. Het onderwijzend personeel is schitterend!
Vandaag zijn we met enkele leerkrachten gaan supporteren voor onze schoolploeg die in de halve finale zaten. Jammer genoeg zijn ze verloren maar het was een spannende wedstrijd. Met 6-9 hebben we de tegenstander de roem moeten laten proeven. Ik heb mijn stem er bijna uitgeschreeuwd. Zo’n toffe sfeer! Woensdag gaan we terug supporteren want dan spelen onze jongens voor de 3e of 4e plaats. Go Kerklaan goooooooooooooooooo!
Hopelijk is het morgen goed weer zodat we eens lekker kunnen gaan zwemmen en genieten van het zonnetje!
Goed lieve bloggers, ik ga jullie laten. Nog 14 dagen en mijn bezoek komt! It’s the final countdown en ik hoop dat de tijd snel vooruit gaat gaan zodat ik snel het binnenland kan bezichtigen.
Doei!
Liefs
Lisse
zaterdag 17 maart 2012
Sweet 21
Beste blogvolgers
Ik ga nogmaals kort mijn weekje omschrijven zodat ik jullie up-to-date kan houden. Dinsdag ben ik les gaan geven en in de namiddag heb ik mij bezig gehouden met 140 toetsjes over zwampen en ritsen te verbeteren. Een hele karwei, ik kan het woord zwamp niet meer horen of zien.
Suzy is mij iets later komen oppikken om een tour door de stad te houden en om enkele leuke restaurantjes te gaan bekijken. Daarna heeft ze mij meegenomen naar haar thuis om enkele fotootjes te bekijken van tripjes naar het binnenland. Het was een hele gezellige middag met ons tweetjes.
Diezelfde avond ben ik huiswerkbegeleiding gaan geven in het Christoforus internaat waar ik mijn beste skills English mocht bovenhalen. Er was een meisje dat problemen had met Engels en ik heb haar zo goed mogelijk proberen helpen. Ik had eerder de indruk dat ze wou dat ik haar huiswerk zou maken maar die vlieger ging niet op. Ik had haar aan het werk gezet en wanneer ik enkele minuutjes later eens polshoogte nemen wat ze aan het doen was, was ze al met iets anders bezig. Nu ja, dan moeten ze het spijtig genoeg zelf weten en dan is mijn hulp ook overbodig natuurlijk.
Deze keer zijn we met de fiets naar het internaat gereden omdat de taxi ons een beetje te duur uitkwam. Na een sportieve tocht naar huis ben ik dan moe maar voldaan in mijn bedje gekropen.
Woensdag ben ik gaan lesgeven en is Suzy in de avond mijn taartje komen brengen voor mijn verjaardag. Een waar pareltje was die taart! Zo een grote, mooie en lekkere taart had ik nog nooit in mijn leven gezien! Elk uur heb ik afgeteld tot de belangrijkste dag van het jaar aanbrak…
En op donderdag 15 maart 2012 was die dag dan eindelijk aangebroken. Mijn 21e verjaardag hier in het mooie Suriname. Niet wetende wat me allemaal te doen stond, ben ik opgestaan en heb ik mij mooi gemaakt omdat het die dag culturele dag op school was. De Nederlandse gasten gingen ons verlaten en er was een slotfeest voorzien. De leerlingen hadden allerlei acts in elkaar gestoken: dans, zang, drama, modeshow en nog zoveel meer. En dat allemaal voor mijn verjaardag! Neen , dat is maar een mopje maar het was dan toch goed meegenomen. Op het einde van het feest schrok ik me dood. De presentatrice zei: “Er is vandaag een jarige in ons gezelschap.” Hoe stom ik kon zijn, keek ik kort rond en dacht ik: “Och, wie is er nog jarig vandaag?” Maar zoals je al vermoedde hadden ze het wel degelijk op mij. Ik ben op het podium geroepen en iedereen heeft tezamen een liedje gezongen voor mij. Schuddend kwam ik dat podium terug af en kreeg ik nog een cadeautje van mijn stageschool. Ik dacht bij mezelf: “Mijn dag kan echt niet meer stuk!” maar dan was ik nog niet naar Palulu geweest.
In de namiddag mochten we met de Nederlandse en Surinaamse leerlingen mee naar Palulu. Dat is zo’n natuurpark waar je in een kreek kan zwemmen. Aangekomen dacht ik in de jungle beland te zijn geraakt. Zo’n mooi stukje natuur waar wij ons samen met onze leerlingen in mochten uitleven! Een leerling bood mij zijn hangmat aan en daar lag ik dan: chillend in de hangmat, mijn lievelingsmuziek in mijn oren en een goed boek in mijn handen. Wat moet een mens nog meer hebben om gelukkig te zijn? Buiten het feit dat ik mijn familie en mijn vrienden enorm hard gemist heb, heb ik toch één van de beste verjaardagen uit mijn leven meegemaakt. Dit maak je maar één keer mee hoor!
Vrijdag ben ik nog enkele lesjes gaan geven en dan kon het weekend aanbreken. Vandaag gingen we normaal gezien naar Colakreek, ook zo’n natuurpark met bruinkleurig water maar omdat het pijpenstelen regende, is het vandaag niet doorgegaan waardoor ik een heel kalm dagje erop heb zitten. Normaal gezien gaan we morgen wel naar Colakreek want zoals we echte die hards zijn, laten we ons niet kennen voor een regenbuitje meer of minder!
Ik wil enkele mensen bedanken op het einde van mijn blog. Ten eerste wil ik mijn ouders bedanken dat ik deze kans krijg, ik wil iedereen bedanken die mij steunt en ik wil ook iedereen bedanken voor de leuke verjaardag wensen. Tot slot zou ik graag een dankwoordje uitspreken naar mijn stageschool Mulo Kerklaan voor de fantastische tijd die we als samen gehad hebben en voor het warme ontvangst. En natuurlijk niet te vergeten voor de schitterende verjaardag.
Goed, ik ga slapen en dromen over mijn weg naar de volwassenheid. Hoe ik deze moet betreden weet ik nog niet goed maar zot zijn doet gelukkig geen zeer!
Slaapwel liefste bloggertjes
Liefs
Lisse
Ik ga nogmaals kort mijn weekje omschrijven zodat ik jullie up-to-date kan houden. Dinsdag ben ik les gaan geven en in de namiddag heb ik mij bezig gehouden met 140 toetsjes over zwampen en ritsen te verbeteren. Een hele karwei, ik kan het woord zwamp niet meer horen of zien.
Suzy is mij iets later komen oppikken om een tour door de stad te houden en om enkele leuke restaurantjes te gaan bekijken. Daarna heeft ze mij meegenomen naar haar thuis om enkele fotootjes te bekijken van tripjes naar het binnenland. Het was een hele gezellige middag met ons tweetjes.
Diezelfde avond ben ik huiswerkbegeleiding gaan geven in het Christoforus internaat waar ik mijn beste skills English mocht bovenhalen. Er was een meisje dat problemen had met Engels en ik heb haar zo goed mogelijk proberen helpen. Ik had eerder de indruk dat ze wou dat ik haar huiswerk zou maken maar die vlieger ging niet op. Ik had haar aan het werk gezet en wanneer ik enkele minuutjes later eens polshoogte nemen wat ze aan het doen was, was ze al met iets anders bezig. Nu ja, dan moeten ze het spijtig genoeg zelf weten en dan is mijn hulp ook overbodig natuurlijk.
Deze keer zijn we met de fiets naar het internaat gereden omdat de taxi ons een beetje te duur uitkwam. Na een sportieve tocht naar huis ben ik dan moe maar voldaan in mijn bedje gekropen.
Woensdag ben ik gaan lesgeven en is Suzy in de avond mijn taartje komen brengen voor mijn verjaardag. Een waar pareltje was die taart! Zo een grote, mooie en lekkere taart had ik nog nooit in mijn leven gezien! Elk uur heb ik afgeteld tot de belangrijkste dag van het jaar aanbrak…
En op donderdag 15 maart 2012 was die dag dan eindelijk aangebroken. Mijn 21e verjaardag hier in het mooie Suriname. Niet wetende wat me allemaal te doen stond, ben ik opgestaan en heb ik mij mooi gemaakt omdat het die dag culturele dag op school was. De Nederlandse gasten gingen ons verlaten en er was een slotfeest voorzien. De leerlingen hadden allerlei acts in elkaar gestoken: dans, zang, drama, modeshow en nog zoveel meer. En dat allemaal voor mijn verjaardag! Neen , dat is maar een mopje maar het was dan toch goed meegenomen. Op het einde van het feest schrok ik me dood. De presentatrice zei: “Er is vandaag een jarige in ons gezelschap.” Hoe stom ik kon zijn, keek ik kort rond en dacht ik: “Och, wie is er nog jarig vandaag?” Maar zoals je al vermoedde hadden ze het wel degelijk op mij. Ik ben op het podium geroepen en iedereen heeft tezamen een liedje gezongen voor mij. Schuddend kwam ik dat podium terug af en kreeg ik nog een cadeautje van mijn stageschool. Ik dacht bij mezelf: “Mijn dag kan echt niet meer stuk!” maar dan was ik nog niet naar Palulu geweest.
In de namiddag mochten we met de Nederlandse en Surinaamse leerlingen mee naar Palulu. Dat is zo’n natuurpark waar je in een kreek kan zwemmen. Aangekomen dacht ik in de jungle beland te zijn geraakt. Zo’n mooi stukje natuur waar wij ons samen met onze leerlingen in mochten uitleven! Een leerling bood mij zijn hangmat aan en daar lag ik dan: chillend in de hangmat, mijn lievelingsmuziek in mijn oren en een goed boek in mijn handen. Wat moet een mens nog meer hebben om gelukkig te zijn? Buiten het feit dat ik mijn familie en mijn vrienden enorm hard gemist heb, heb ik toch één van de beste verjaardagen uit mijn leven meegemaakt. Dit maak je maar één keer mee hoor!
Vrijdag ben ik nog enkele lesjes gaan geven en dan kon het weekend aanbreken. Vandaag gingen we normaal gezien naar Colakreek, ook zo’n natuurpark met bruinkleurig water maar omdat het pijpenstelen regende, is het vandaag niet doorgegaan waardoor ik een heel kalm dagje erop heb zitten. Normaal gezien gaan we morgen wel naar Colakreek want zoals we echte die hards zijn, laten we ons niet kennen voor een regenbuitje meer of minder!
Ik wil enkele mensen bedanken op het einde van mijn blog. Ten eerste wil ik mijn ouders bedanken dat ik deze kans krijg, ik wil iedereen bedanken die mij steunt en ik wil ook iedereen bedanken voor de leuke verjaardag wensen. Tot slot zou ik graag een dankwoordje uitspreken naar mijn stageschool Mulo Kerklaan voor de fantastische tijd die we als samen gehad hebben en voor het warme ontvangst. En natuurlijk niet te vergeten voor de schitterende verjaardag.
Goed, ik ga slapen en dromen over mijn weg naar de volwassenheid. Hoe ik deze moet betreden weet ik nog niet goed maar zot zijn doet gelukkig geen zeer!
Slaapwel liefste bloggertjes
Liefs
Lisse
maandag 12 maart 2012
Samen leven doe je zo!
Beste blogvolgers
Naar het Holi Phagwa feest zijn we jammer genoeg niet kunnen gaan omdat we aan het wachten waren op een man uit Galibi. Op 12 en 13 april gaan we met z’n allen een bezoekje brengen aan de reuze zeeschildpadden. Zo ziet ons programma eruit: busreis naar Albina, boottocht naar Galibi, lekker zonnen, beetje eten, bezoekje brengen aan plaatselijk dorpje en de zoo (dieren lopen los, hell yeah!), terug beetje zonnen (kwestie van goed bruin te zien), boottocht naar schildpadden, slapen in een hangmat, terug opstaan, eten, boottocht naar Albina en busreisje naar huis. Een lange zin om te zeggen: “We gaan gewoon genieten van de natuur!”
Vrijdagavond zijn we met ons drietjes gaan eten in het beste restaurant (van horen zeggen) in Suriname, Zus en zo, is de naam.
Voor slechts €15 heb ik het volgende gegeten/gedronken: coctail, saté met gegrilde aardappeltjes, cola-ligt en appeltaart. Ik kan het hier anders wel gewoon worden om te eten tegen spotprijsjes!
Het was super lekker en ik heb genoten van ons avondje uit.
Zaterdag zijn we gaan helpen op de sportdag. Zoals ik reeds gezegd heb zijn er Nederlandse kinderen op bezoek voor het project: "Samen leven doe je zo". Deze kinderen blijven een week in Suriname en het hoofddoel van hun bezoek is kennis maken met de plaatselijke culturen en etniciteiten. Zaterdag was het de allereerste kennismaking tussen de Surinaamse gastgezinnen en Nederlandse leerlingen. Wij mochten daar natuurlijk bij zijn! De onderdirectrice was haar fototoestel vergeten en omdat ik dat van mij al onmiddellijk in de aanslag had, werd ik direct aangesteld als fotografe van dienst. Ik heb mijn taak dan ook heel serieus genomen en heb enkele leuke kiekjes gemaakt van de sportdag.
In de voormiddag was het de bedoeling dat de leerlingen elkaar leerden kennen door leuke spelletjes te spelen en in de namiddag zijn we met z’n allen gaan zwemmen in het zwembad Parima. De Nederlandse school had het hele complex afgehuurd dus konden we lekker, zonder pottekijkers, een plonsje maken in het water. Graag vermeld ik erbij dat het zalig weer is hier in Suriname! Elke dag een zonnetje dat je wakker maakt en een temperatuurtje waarbij je niet meer denkt: “Ik zal maar een truitje meedoen”, maar waarbij je denkt: “Waar is mijn topje en zonnebril gebleven?” Ik wil jullie zeker niet jaloers maken maar het bruine kleurtje begint stilletjes aan toch te komen. Mijn mentor verschoot zelfs toen ze mij vandaag tegenkwam op school. Het is een schatje die mevrouw Revales!
Zaterdagavond zijn we een stapje in de wereld gaan zetten. We hebben enkele aardige Amerikaanse jongens ontmoet die met ons naar de studentenavond geweest zijn. Lachen, zingen, dansen en plezier maken zijn de kernwoorden van ons avondje uit. Het was een hele ervaring om met 10 in een autootje voor maximum 5 personen te zitten. Ik voelde me net een sardientje in blik maar ik heb mij wel kostelijk geamuseerd tijdens ons autoreisje en al zeker omdat er verschillende dingen lawaai aan het maken waren en we dachten dat we elk moment platte band zouden krijgen. Dank u God dat u ons dit bespaard hebt!
Zondag zijn we onze fietsen gaan verlengen omdat we hier al 1 maand zijn. Omdat ik super sportief ben in Suriname, kon ik mijn fiets natuurlijk niet missen en ben ik hem gaan verlengen. Stefanie en Emily zijn gaan zwemmen maar ik had nog enkele lesvoorbereidingen te maken waardoor ik braaf naar huis ben gefietst om verder te werken voor school. Voorbeeldig he?
Vandaag ben ik eerst naar school gegaan (vrije dag!) om het project mee te begeleiden. De leerlingen begonnen de schooldag met een vlaggengroet. Wanneer de Surinaamse vlag naar boven werd geheven, zongen de Surinaamse leerlingen het volkslied en hetzelfde gebeurde met de Nederlandse vlag. Ik stond versteld van hoe goed de leerlingen hun volkslied kenden. Ik ken dat van ons ook wel maar dat is dan met een ezel in het refrein? Misschien toch maar eens de juiste versie opzoeken. Na de vlaggengroet kregen de leerlingen van Nederland een voorstelling over de verschillende religies in Suriname. Dit was ook belangrijke informatie voor ons omdat wij een opdracht voor RZL moeten maken waarbij we de verschillende godsdiensten hier in Suriname moeten bespreken. Ik heb mij oren goed opengezet en heb heel veel nieuwe informatie gekregen. Daarna zijn Emily en ik naar de vreemdelingendienst gefietst om mijn visum te laten verlengen en praise the lord, het is gelukt! We mogen zonder problemen tot 5 juni blijven en we hoeven nooit meer naar de vreemdelingendienst te gaan.
Overmorgen komt Suzyke mijn taart brengen voor mijn verjaardag. Het gaat een verrassing worden, heeft ze mij beloofd. Ik ben eens benieuwd naar mijn "taartje" met afmetingen 60cm op 30cm waarmee ik het lerarenteam op de stageschool ga verwennen.
Ik kan het spreekwoord: “Na regen komt zonneschijn” alleen maar beamen. Na regen (letterlijk) schijnt de zon hier volle bak en ook met het visum is alles in orde gekomen.
Lieve groetjes en kusjes
Lisse
Naar het Holi Phagwa feest zijn we jammer genoeg niet kunnen gaan omdat we aan het wachten waren op een man uit Galibi. Op 12 en 13 april gaan we met z’n allen een bezoekje brengen aan de reuze zeeschildpadden. Zo ziet ons programma eruit: busreis naar Albina, boottocht naar Galibi, lekker zonnen, beetje eten, bezoekje brengen aan plaatselijk dorpje en de zoo (dieren lopen los, hell yeah!), terug beetje zonnen (kwestie van goed bruin te zien), boottocht naar schildpadden, slapen in een hangmat, terug opstaan, eten, boottocht naar Albina en busreisje naar huis. Een lange zin om te zeggen: “We gaan gewoon genieten van de natuur!”
Vrijdagavond zijn we met ons drietjes gaan eten in het beste restaurant (van horen zeggen) in Suriname, Zus en zo, is de naam.
Voor slechts €15 heb ik het volgende gegeten/gedronken: coctail, saté met gegrilde aardappeltjes, cola-ligt en appeltaart. Ik kan het hier anders wel gewoon worden om te eten tegen spotprijsjes!
Het was super lekker en ik heb genoten van ons avondje uit.
Zaterdag zijn we gaan helpen op de sportdag. Zoals ik reeds gezegd heb zijn er Nederlandse kinderen op bezoek voor het project: "Samen leven doe je zo". Deze kinderen blijven een week in Suriname en het hoofddoel van hun bezoek is kennis maken met de plaatselijke culturen en etniciteiten. Zaterdag was het de allereerste kennismaking tussen de Surinaamse gastgezinnen en Nederlandse leerlingen. Wij mochten daar natuurlijk bij zijn! De onderdirectrice was haar fototoestel vergeten en omdat ik dat van mij al onmiddellijk in de aanslag had, werd ik direct aangesteld als fotografe van dienst. Ik heb mijn taak dan ook heel serieus genomen en heb enkele leuke kiekjes gemaakt van de sportdag.
In de voormiddag was het de bedoeling dat de leerlingen elkaar leerden kennen door leuke spelletjes te spelen en in de namiddag zijn we met z’n allen gaan zwemmen in het zwembad Parima. De Nederlandse school had het hele complex afgehuurd dus konden we lekker, zonder pottekijkers, een plonsje maken in het water. Graag vermeld ik erbij dat het zalig weer is hier in Suriname! Elke dag een zonnetje dat je wakker maakt en een temperatuurtje waarbij je niet meer denkt: “Ik zal maar een truitje meedoen”, maar waarbij je denkt: “Waar is mijn topje en zonnebril gebleven?” Ik wil jullie zeker niet jaloers maken maar het bruine kleurtje begint stilletjes aan toch te komen. Mijn mentor verschoot zelfs toen ze mij vandaag tegenkwam op school. Het is een schatje die mevrouw Revales!
Zaterdagavond zijn we een stapje in de wereld gaan zetten. We hebben enkele aardige Amerikaanse jongens ontmoet die met ons naar de studentenavond geweest zijn. Lachen, zingen, dansen en plezier maken zijn de kernwoorden van ons avondje uit. Het was een hele ervaring om met 10 in een autootje voor maximum 5 personen te zitten. Ik voelde me net een sardientje in blik maar ik heb mij wel kostelijk geamuseerd tijdens ons autoreisje en al zeker omdat er verschillende dingen lawaai aan het maken waren en we dachten dat we elk moment platte band zouden krijgen. Dank u God dat u ons dit bespaard hebt!
Zondag zijn we onze fietsen gaan verlengen omdat we hier al 1 maand zijn. Omdat ik super sportief ben in Suriname, kon ik mijn fiets natuurlijk niet missen en ben ik hem gaan verlengen. Stefanie en Emily zijn gaan zwemmen maar ik had nog enkele lesvoorbereidingen te maken waardoor ik braaf naar huis ben gefietst om verder te werken voor school. Voorbeeldig he?
Vandaag ben ik eerst naar school gegaan (vrije dag!) om het project mee te begeleiden. De leerlingen begonnen de schooldag met een vlaggengroet. Wanneer de Surinaamse vlag naar boven werd geheven, zongen de Surinaamse leerlingen het volkslied en hetzelfde gebeurde met de Nederlandse vlag. Ik stond versteld van hoe goed de leerlingen hun volkslied kenden. Ik ken dat van ons ook wel maar dat is dan met een ezel in het refrein? Misschien toch maar eens de juiste versie opzoeken. Na de vlaggengroet kregen de leerlingen van Nederland een voorstelling over de verschillende religies in Suriname. Dit was ook belangrijke informatie voor ons omdat wij een opdracht voor RZL moeten maken waarbij we de verschillende godsdiensten hier in Suriname moeten bespreken. Ik heb mij oren goed opengezet en heb heel veel nieuwe informatie gekregen. Daarna zijn Emily en ik naar de vreemdelingendienst gefietst om mijn visum te laten verlengen en praise the lord, het is gelukt! We mogen zonder problemen tot 5 juni blijven en we hoeven nooit meer naar de vreemdelingendienst te gaan.
Overmorgen komt Suzyke mijn taart brengen voor mijn verjaardag. Het gaat een verrassing worden, heeft ze mij beloofd. Ik ben eens benieuwd naar mijn "taartje" met afmetingen 60cm op 30cm waarmee ik het lerarenteam op de stageschool ga verwennen.
Ik kan het spreekwoord: “Na regen komt zonneschijn” alleen maar beamen. Na regen (letterlijk) schijnt de zon hier volle bak en ook met het visum is alles in orde gekomen.
Lieve groetjes en kusjes
Lisse
donderdag 8 maart 2012
Subh Holi bloggertjes
Beste blogvolgertjes
Maandag zijn we naar KLM geweest om te bekijken of we ons ticket konden omboeken naar een vroegere retourdatum maar dat ging niet.
En dat moest ook niet want ik heb super goed nieuws: “WE KUNNEN TOCH 4 MAANDEN IN SURINAME BLIJVEN.” Geen problemen, frustraties, emoties, ruzies, bedenkingen en discussies meer! We blijven gewoon 4 maanden in Suriname and that’s it! Dit komt omdat we dinsdag met z’n allen de grens naar Frans-Guyana zijn overgegaan. Dit verliep zonder al te veel problemen. Het enige probleem dat ik nog had was de hoofdpijn. De hobbelweg naar Albina (grenspost) was verschrikkelijk! In de heenweg was Dennis nog een beetje voorzichtig en remde hij af bij elke diepe put maar in de terugweg deed hij dit niet meer waardoor we precies of safari waren. In het begin vond ik het leuk en grappig maar na 3 uur door elkaar geschud te worden was het lachen mij een klein beetje vergaan.
Diezelfde avond zijn we naar het Christoforus internaat geweest om de huiswerkbegeleiding te vervolledigen. Deze keer geen biologie of aardrijkskunde voor mij, maar wel knutselen! Mijn bijleskindje had last met haar knutselopdracht voor plastische opvoeding. Samen met haar heb ik een fantastische veerboot gemaakt. De opdracht was: “Maak een veerboot uit karton.” Ik dacht bij mezelf: “Waarom moet dat dutske in godsnaam een veerboot maken? Mag dat niet gewoon een zeilbootje zijn?” Na een beetje opzoekwerk zijn we aan de slag gegaan en ik moet zeggen dat onze boot heel mooi was. Ik heb me ook geamuseerd omdat het eens niet louter theoretisch was deze begeleiding.
Gisteren ben ik les gaan geven. Nu ja, les is een groot woord. Ik heb 4 uur repetities gegeven die ik in de namiddag alle 135 mocht verbeteren. Al een geluk was het een meerkeuzentoets die ik op 2 uur verbeterd had. Na de speeltijd kregen de leerlingen vrij omdat het Holi Phagwa is. Elke klassenvoogd ging naar de eigen klas waar een feestje gehouden werd. Onze klas 2C, van mevrouw Revales en ik, hielden geen dansfeestje maar wel een fotofeestje! Wat je je daarbij moet voorstellen? Een feestje waarbij elke leerling een pose aanneemt om zo sexy mogelijk op de foto te staan. Kom juf Lisse op de foto! Wees gerust, sexy sta ik er niet op ;).
In de namiddag en avond heb ik naar goede gewoonte nog enkele lesjes gemaakt. Om 22 uur ben ik gaan slapen omdat mijn lichtje uit ging maar van slapen kwam er weinig in huis. De gelovigen van het hindoeïsme vierden de geestenverbranding met hele luide muziek. Op een gegeven moment dacht ik echt dat er een hindoe in mijn oor aan het brullen was, zo luid was het! Het feestje heeft ongeveer tot 3 uur geduurd en omdat vandaag een vrije dag is, konden we uitslapen dus mij hoor je niet klagen!
Deze namiddag gaan we met z’n allen een kijkje nemen op het Holi Phagwa feest in de stad. Naar het schijnt gooit iedereen naar iedereen met water, verf en gekleurd poeder. Een lekker vettig boeltje dat ik absoluut niet mag missen! Hopelijk blijft mijn haar niet groen zien na dit feest maar verandering van spijs doet eten :D.
Subh Holi iedereen! Dit betekent prettige feesten voor diegene die het Surinaams taaltje nog niet gewend zijn.
Liefs
Lisse
Maandag zijn we naar KLM geweest om te bekijken of we ons ticket konden omboeken naar een vroegere retourdatum maar dat ging niet.
En dat moest ook niet want ik heb super goed nieuws: “WE KUNNEN TOCH 4 MAANDEN IN SURINAME BLIJVEN.” Geen problemen, frustraties, emoties, ruzies, bedenkingen en discussies meer! We blijven gewoon 4 maanden in Suriname and that’s it! Dit komt omdat we dinsdag met z’n allen de grens naar Frans-Guyana zijn overgegaan. Dit verliep zonder al te veel problemen. Het enige probleem dat ik nog had was de hoofdpijn. De hobbelweg naar Albina (grenspost) was verschrikkelijk! In de heenweg was Dennis nog een beetje voorzichtig en remde hij af bij elke diepe put maar in de terugweg deed hij dit niet meer waardoor we precies of safari waren. In het begin vond ik het leuk en grappig maar na 3 uur door elkaar geschud te worden was het lachen mij een klein beetje vergaan.
Diezelfde avond zijn we naar het Christoforus internaat geweest om de huiswerkbegeleiding te vervolledigen. Deze keer geen biologie of aardrijkskunde voor mij, maar wel knutselen! Mijn bijleskindje had last met haar knutselopdracht voor plastische opvoeding. Samen met haar heb ik een fantastische veerboot gemaakt. De opdracht was: “Maak een veerboot uit karton.” Ik dacht bij mezelf: “Waarom moet dat dutske in godsnaam een veerboot maken? Mag dat niet gewoon een zeilbootje zijn?” Na een beetje opzoekwerk zijn we aan de slag gegaan en ik moet zeggen dat onze boot heel mooi was. Ik heb me ook geamuseerd omdat het eens niet louter theoretisch was deze begeleiding.
Gisteren ben ik les gaan geven. Nu ja, les is een groot woord. Ik heb 4 uur repetities gegeven die ik in de namiddag alle 135 mocht verbeteren. Al een geluk was het een meerkeuzentoets die ik op 2 uur verbeterd had. Na de speeltijd kregen de leerlingen vrij omdat het Holi Phagwa is. Elke klassenvoogd ging naar de eigen klas waar een feestje gehouden werd. Onze klas 2C, van mevrouw Revales en ik, hielden geen dansfeestje maar wel een fotofeestje! Wat je je daarbij moet voorstellen? Een feestje waarbij elke leerling een pose aanneemt om zo sexy mogelijk op de foto te staan. Kom juf Lisse op de foto! Wees gerust, sexy sta ik er niet op ;).
In de namiddag en avond heb ik naar goede gewoonte nog enkele lesjes gemaakt. Om 22 uur ben ik gaan slapen omdat mijn lichtje uit ging maar van slapen kwam er weinig in huis. De gelovigen van het hindoeïsme vierden de geestenverbranding met hele luide muziek. Op een gegeven moment dacht ik echt dat er een hindoe in mijn oor aan het brullen was, zo luid was het! Het feestje heeft ongeveer tot 3 uur geduurd en omdat vandaag een vrije dag is, konden we uitslapen dus mij hoor je niet klagen!
Deze namiddag gaan we met z’n allen een kijkje nemen op het Holi Phagwa feest in de stad. Naar het schijnt gooit iedereen naar iedereen met water, verf en gekleurd poeder. Een lekker vettig boeltje dat ik absoluut niet mag missen! Hopelijk blijft mijn haar niet groen zien na dit feest maar verandering van spijs doet eten :D.
Subh Holi iedereen! Dit betekent prettige feesten voor diegene die het Surinaams taaltje nog niet gewend zijn.
Liefs
Lisse
maandag 5 maart 2012
Suriname dag 18-24
Beste blogvolgers
Het is al een tijdje geleden dat jullie nog iets van mij gehoord hebben maar het is ook al een hectisch weekje geweest. Door problemen met ons visum zijn we van het kastje naar de muur gestuurd en ik kan je verzekeren dat je lichtje dan tegen de avond uitgaat.
Omdat we een toeristenvisum hebben voor 3 maanden (en geen verlenging kunnen krijgen) kunnen we geen 4 maanden in Suriname blijven. Dit is echter een groot probleem omwille van verschillende redenen. We doen er alles aan om toch 4 maanden te kunnen blijven maar een dezer dagen zal er een beslissing genomen moeten worden.
Deze week ben ik gaan lesgeven en het gaat mij goed af! De leerlingen zijn gedreven en ze luisteren wanneer ik een verhaal vertel. Omdat ik geen goede wandkaart ter beschikking had om de Guyanastroom en Noord-Oost Passaat uit te leggen, heb ik deze zeestroom en wind maar zelf gespeeld. Het proces van erosie en sedimentatie uitleggen met enkel je lichaam en handen is niet eenvoudig maar het is mij gelukt. Ik denk wel dat het een grappig zicht moet geweest zijn om de leerkracht vooraan in de klas een zeestroom te zien naspelen die eerst materiaal meeneemt en later weer materiaal afzet.
Lesgeven met primitieve middelen is een ervaring op zich. Het laat je ogen opengaan omdat je tot het besef komt dat het in ons Belgenlandje toch allemaal niet zo slecht is. De vorige stage liep ik te klagen en te zagen omdat ik geen beamer ter beschikking had en niet wist hoe ik mijn filmpjes moest laten zien. Als je dan hier in Suriname de klaslokaaltjes bekijkt, begin je wel heel wat dingen te relativeren.
Donderdag ben ik huiswerkbegeleiding gaan geven en jawel ik ben nuttig geweest! Er was een meisje dat problemen had met de ecologie van biologie en ik heb haar heel goed kunnen helpen. Morgen eens vragen hoe haar repetitie verlopen is.
We hebben twee meisjes leren kennen: Jennifer en Katrien. Deze meisjes doen ook hun stage in Suriname want zij volgen de opleiding verpleegkunde aan de KaHo Aalst. We zijn zaterdagavond hun stulpje gaan bezoeken en het was er best gezellig. Enkel de veiligheid baart mij een beetje zorgen (dan mogen wij met ons verstevigd fort in onze handjes klappen!). We zijn allen te samen een stapje in de wereld gaan zetten en we zijn in enkele cafeetjes terecht gekomen. Het was een hele leuke avond met veel verhalen die ik jullie allemaal wel eens uit de doeken zal doen ;).
Toen we naar huis reden, wou ik mijn gordel aandoen. Omdat deze een beetje klemde in de zetel, trok ik een beetje harder tot wanneer ik de gordel volledig in mijn handen had. Ik heb de gordel dan maar braaf teruggelegd en gezwegen ;).
Zondag zijn we gaan zwemmen in Wanica. Dit is een kleiner stadje dat op ongeveer 30 minuutjes rijden met de auto verwijderd ligt van Paramaribo. Suzy is ons komen ophalen en is met ons (en haar kindjes) gaan zwemmen. Met 6 personen achteraan in de laadruimte van een kleine camionette zitten, was een ervaring op zich! Dan heb ik de 32°C er nog niet bij besproken.
Na een verfrissende duik in het zwembad en een lekker dutje zijn we naar de Taekwondo school geweest van Suzy haar kindjes. Wanneer de kindjes ons terug vergezeld hadden, zijn we naar een afhaalrestaurant roti kip gaan halen. Deze hebben we bij Suzy thuis opgegeten en rond een uur of 9 zijn we naar huis gereden. We waren allemaal steendood van ons “rustdagje” en waren blij dat we bijna thuis waren. Alsof er een vloek boven ons hoofd hing, kregen we de laatste 5 minuutjes platte band. Suzy was haar velg aan het kapottrekken terwijl ik met mijn zaklamp moest schijnen. De velgstukken vlogen rond mijn benen dat het eigenlijk een grappig zicht was. Toen we de velg van de band gekregen hadden, kwamen we tot de constatatie dat we geen kriek hadden (is dit het algemene woord?!). Met 6 vrouwen op een rij hebben we een auto laten stoppen. Deze vriendelijke man heeft ons geholpen zodat we na 10 minuutjes terug verder konden rijden.
Moe maar voldaan zijn we gaan slapen.
Vandaag gaan we nog enkele dingen proberen regelen voor ons visum en ga ik nog een lesje maken voor vrijdag. Deze week is het een feestdag dus donderdag hebben we een vrije dag. Woensdag vieren we Holi Phagwa. Dat is een hindoestaans feest waarbij je met poeder op iedereen mag gooien. Je moet in het wit gekleed zijn. Omdat ik mijn mooie witte kleren niet wou bevuilen, heb ik een T-shirt van Holi Phagwa gekocht. Benieuwd naar de reacties…
Ik ga me klaarmaken omdat Suzy ons straks komt oppikken om inlichtingen te winnen bij het reisagentschap KLM voor eventuele vluchtdata te kunnen vervroegen (mits toeslag).
Tot snel!
Liefs
Lisse
Het is al een tijdje geleden dat jullie nog iets van mij gehoord hebben maar het is ook al een hectisch weekje geweest. Door problemen met ons visum zijn we van het kastje naar de muur gestuurd en ik kan je verzekeren dat je lichtje dan tegen de avond uitgaat.
Omdat we een toeristenvisum hebben voor 3 maanden (en geen verlenging kunnen krijgen) kunnen we geen 4 maanden in Suriname blijven. Dit is echter een groot probleem omwille van verschillende redenen. We doen er alles aan om toch 4 maanden te kunnen blijven maar een dezer dagen zal er een beslissing genomen moeten worden.
Deze week ben ik gaan lesgeven en het gaat mij goed af! De leerlingen zijn gedreven en ze luisteren wanneer ik een verhaal vertel. Omdat ik geen goede wandkaart ter beschikking had om de Guyanastroom en Noord-Oost Passaat uit te leggen, heb ik deze zeestroom en wind maar zelf gespeeld. Het proces van erosie en sedimentatie uitleggen met enkel je lichaam en handen is niet eenvoudig maar het is mij gelukt. Ik denk wel dat het een grappig zicht moet geweest zijn om de leerkracht vooraan in de klas een zeestroom te zien naspelen die eerst materiaal meeneemt en later weer materiaal afzet.
Lesgeven met primitieve middelen is een ervaring op zich. Het laat je ogen opengaan omdat je tot het besef komt dat het in ons Belgenlandje toch allemaal niet zo slecht is. De vorige stage liep ik te klagen en te zagen omdat ik geen beamer ter beschikking had en niet wist hoe ik mijn filmpjes moest laten zien. Als je dan hier in Suriname de klaslokaaltjes bekijkt, begin je wel heel wat dingen te relativeren.
Donderdag ben ik huiswerkbegeleiding gaan geven en jawel ik ben nuttig geweest! Er was een meisje dat problemen had met de ecologie van biologie en ik heb haar heel goed kunnen helpen. Morgen eens vragen hoe haar repetitie verlopen is.
We hebben twee meisjes leren kennen: Jennifer en Katrien. Deze meisjes doen ook hun stage in Suriname want zij volgen de opleiding verpleegkunde aan de KaHo Aalst. We zijn zaterdagavond hun stulpje gaan bezoeken en het was er best gezellig. Enkel de veiligheid baart mij een beetje zorgen (dan mogen wij met ons verstevigd fort in onze handjes klappen!). We zijn allen te samen een stapje in de wereld gaan zetten en we zijn in enkele cafeetjes terecht gekomen. Het was een hele leuke avond met veel verhalen die ik jullie allemaal wel eens uit de doeken zal doen ;).
Toen we naar huis reden, wou ik mijn gordel aandoen. Omdat deze een beetje klemde in de zetel, trok ik een beetje harder tot wanneer ik de gordel volledig in mijn handen had. Ik heb de gordel dan maar braaf teruggelegd en gezwegen ;).
Zondag zijn we gaan zwemmen in Wanica. Dit is een kleiner stadje dat op ongeveer 30 minuutjes rijden met de auto verwijderd ligt van Paramaribo. Suzy is ons komen ophalen en is met ons (en haar kindjes) gaan zwemmen. Met 6 personen achteraan in de laadruimte van een kleine camionette zitten, was een ervaring op zich! Dan heb ik de 32°C er nog niet bij besproken.
Na een verfrissende duik in het zwembad en een lekker dutje zijn we naar de Taekwondo school geweest van Suzy haar kindjes. Wanneer de kindjes ons terug vergezeld hadden, zijn we naar een afhaalrestaurant roti kip gaan halen. Deze hebben we bij Suzy thuis opgegeten en rond een uur of 9 zijn we naar huis gereden. We waren allemaal steendood van ons “rustdagje” en waren blij dat we bijna thuis waren. Alsof er een vloek boven ons hoofd hing, kregen we de laatste 5 minuutjes platte band. Suzy was haar velg aan het kapottrekken terwijl ik met mijn zaklamp moest schijnen. De velgstukken vlogen rond mijn benen dat het eigenlijk een grappig zicht was. Toen we de velg van de band gekregen hadden, kwamen we tot de constatatie dat we geen kriek hadden (is dit het algemene woord?!). Met 6 vrouwen op een rij hebben we een auto laten stoppen. Deze vriendelijke man heeft ons geholpen zodat we na 10 minuutjes terug verder konden rijden.
Moe maar voldaan zijn we gaan slapen.
Vandaag gaan we nog enkele dingen proberen regelen voor ons visum en ga ik nog een lesje maken voor vrijdag. Deze week is het een feestdag dus donderdag hebben we een vrije dag. Woensdag vieren we Holi Phagwa. Dat is een hindoestaans feest waarbij je met poeder op iedereen mag gooien. Je moet in het wit gekleed zijn. Omdat ik mijn mooie witte kleren niet wou bevuilen, heb ik een T-shirt van Holi Phagwa gekocht. Benieuwd naar de reacties…
Ik ga me klaarmaken omdat Suzy ons straks komt oppikken om inlichtingen te winnen bij het reisagentschap KLM voor eventuele vluchtdata te kunnen vervroegen (mits toeslag).
Tot snel!
Liefs
Lisse
dinsdag 28 februari 2012
Suriname dag 16 + 17
Beste blogvolgers
Vandaag was het een heel hectische, vermoeiende en een beetje een demotiverende dag. Ik zal jullie het eens in geuren en kleuren vertellen…
Gisteren gingen we terug naar de vreemdelingendienst om ons visum te laten verlengen zodat we hier zeker niet illegaal in het land zouden zijn. Daar aangekomen werd er ons onmiddellijk duidelijk gemaakt dat we snel een nieuw vliegtuigticket naar huis konden boeken omdat we hier geen verlenging kunnen krijgen. Mensen die naar Suriname reizen en hier voor meer dan 3 maanden willen blijven, dienen een machtiging tot kortverblijf aan te vragen. Omdat wij dit niet op voorhand wisten, hadden we dit natuurlijk ook niet gedaan en hebben we deze machtiging niet in onze handen. Men had ons gezegd dat we in Suriname zelf een verlenging van één maand konden krijgen (bovenop ons visum voor 3 maanden) dus eigenlijk ons hele verblijf legaal in het land zouden kunnen zijn. Nu hebben we het slechte nieuws gekregen dat dit niet meer mogelijk is en dat we dus in principe voor 12 mei het land moeten verlaten. We moeten dus een nieuw retourticket boeken zodat we op tijd het land buiten zijn. Omdat we niet van opgeven willen weten, gaan we morgen nogmaals inlichtingen winnen. We hebben vandaag nog naar de ambassade in Suriname gebeld en deze mevrouw heeft ons doorgestuurd naar buitenlandse zaken. Morgenvroeg gaan we buitenlandse zaken nogmaals bellen en vragen of we eens mogen langskomen. Héél misschien (waterkansje) kan het zijn dat we hier een extra visum kunnen kopen voor één maand zodat we wel in totaal 4 maanden in Suriname kunnen blijven maar ik wil wel de nadruk leggen op héél misschien. In het slechtste geval zijn we dus een maandje vroeger thuis. Normaal gezien gingen we de grens oversteken naar Frans-Guyana, om zo aan een nieuwe stempel te komen, maar dit is ons ten sterkste afgeraden waardoor we dit risico ook niet gaan nemen in een onbekend land.
Deze avond zijn we naar het Christoforusinternaat geweest voor de huiswerkbegeleiding. Vorige week donderdag had ik echt het gevoel dat ik een meerwaarde was en dat ik de kinderen echt kon helpen. Vandaag heb ik slechts één jongen mogen helpen en dat was met één woordje te verklaren en daarvoor kreeg ik dus 2 uur de tijd. Op 5 minuutjes had ik de jongen geholpen en de overige tijd heb ik toezicht gehouden. Ik heb wel een complimentje gekregen. Er zat een meisje aan een tafel en die riep mij of ik eventjes kon komen. Ze zei: “Mevrouw u bent echt heel mooi.” Wel schattig die kindjes hier ;) het streelt alleszins mijn ego.
Omdat ik niet wil dat jullie depri worden van mijn blog, ga ik ook iets positiefs vermelden. Ik heb deze ochtend lesgegeven en mijn mentor was heel enthousiast. Ook mijn beoordelingen zijn zeer goed en ze wilt alles wat ik maak overnemen om het later ook te kunnen gebruiken. Met mijn andere begeleidster had ik vandaag ook een gesprek en zij was ook heel positief en ze zei dat ik echt een meerwaarde voor de school kon betekenen en dat mevrouw Revales alles moest overnemen van mij zodat ze kon innoveren.
Morgenvroeg gaan we naar de dienst van buitenlandse zaken en gaan we ons verhaal nogmaals vertellen (ondertussen al voor de 5e of 6e keer?).
Ik hou jullie zeker op de hoogte!
Liefs
Lisse
Vandaag was het een heel hectische, vermoeiende en een beetje een demotiverende dag. Ik zal jullie het eens in geuren en kleuren vertellen…
Gisteren gingen we terug naar de vreemdelingendienst om ons visum te laten verlengen zodat we hier zeker niet illegaal in het land zouden zijn. Daar aangekomen werd er ons onmiddellijk duidelijk gemaakt dat we snel een nieuw vliegtuigticket naar huis konden boeken omdat we hier geen verlenging kunnen krijgen. Mensen die naar Suriname reizen en hier voor meer dan 3 maanden willen blijven, dienen een machtiging tot kortverblijf aan te vragen. Omdat wij dit niet op voorhand wisten, hadden we dit natuurlijk ook niet gedaan en hebben we deze machtiging niet in onze handen. Men had ons gezegd dat we in Suriname zelf een verlenging van één maand konden krijgen (bovenop ons visum voor 3 maanden) dus eigenlijk ons hele verblijf legaal in het land zouden kunnen zijn. Nu hebben we het slechte nieuws gekregen dat dit niet meer mogelijk is en dat we dus in principe voor 12 mei het land moeten verlaten. We moeten dus een nieuw retourticket boeken zodat we op tijd het land buiten zijn. Omdat we niet van opgeven willen weten, gaan we morgen nogmaals inlichtingen winnen. We hebben vandaag nog naar de ambassade in Suriname gebeld en deze mevrouw heeft ons doorgestuurd naar buitenlandse zaken. Morgenvroeg gaan we buitenlandse zaken nogmaals bellen en vragen of we eens mogen langskomen. Héél misschien (waterkansje) kan het zijn dat we hier een extra visum kunnen kopen voor één maand zodat we wel in totaal 4 maanden in Suriname kunnen blijven maar ik wil wel de nadruk leggen op héél misschien. In het slechtste geval zijn we dus een maandje vroeger thuis. Normaal gezien gingen we de grens oversteken naar Frans-Guyana, om zo aan een nieuwe stempel te komen, maar dit is ons ten sterkste afgeraden waardoor we dit risico ook niet gaan nemen in een onbekend land.
Deze avond zijn we naar het Christoforusinternaat geweest voor de huiswerkbegeleiding. Vorige week donderdag had ik echt het gevoel dat ik een meerwaarde was en dat ik de kinderen echt kon helpen. Vandaag heb ik slechts één jongen mogen helpen en dat was met één woordje te verklaren en daarvoor kreeg ik dus 2 uur de tijd. Op 5 minuutjes had ik de jongen geholpen en de overige tijd heb ik toezicht gehouden. Ik heb wel een complimentje gekregen. Er zat een meisje aan een tafel en die riep mij of ik eventjes kon komen. Ze zei: “Mevrouw u bent echt heel mooi.” Wel schattig die kindjes hier ;) het streelt alleszins mijn ego.
Omdat ik niet wil dat jullie depri worden van mijn blog, ga ik ook iets positiefs vermelden. Ik heb deze ochtend lesgegeven en mijn mentor was heel enthousiast. Ook mijn beoordelingen zijn zeer goed en ze wilt alles wat ik maak overnemen om het later ook te kunnen gebruiken. Met mijn andere begeleidster had ik vandaag ook een gesprek en zij was ook heel positief en ze zei dat ik echt een meerwaarde voor de school kon betekenen en dat mevrouw Revales alles moest overnemen van mij zodat ze kon innoveren.
Morgenvroeg gaan we naar de dienst van buitenlandse zaken en gaan we ons verhaal nogmaals vertellen (ondertussen al voor de 5e of 6e keer?).
Ik hou jullie zeker op de hoogte!
Liefs
Lisse
zondag 26 februari 2012
Suriname dag 13 + 14 + 15
Beste blogvolgers
Of moet ik zeggen beste fans? Hier ben ik weer met een nieuw blogbericht. Het spijt mij dat ik jullie 2 dagen in spanning heb laten wachten maar door de drukke voorbereidingen en de uitstapjes, had ik niet veel tijd over.
Ik zal er eens aan beginnen… Vrijdag ben ik les gaan geven aan de leerlingen van het eerste middelbaar. Deze lessen verliepen super goed en ik ben er zeer tevreden over. Ook mijn mentor, mevrouw Revales, zei dat het goed was dus ik denk dat ik wel goed bezig ben.
In de namiddag hadden we afgesproken met Suzy. Suzy is een mevrouw die als beroep uitstapjes organiseert. We hadden met haar afgesproken in ’t vat. Dit is de plaatselijke uitgangsbuurt van Suriname. We hebben er een heerlijke cocktail gedronken en omdat ik benieuwd was in welk hotel mijn mama en papa zouden verblijven, zijn we daar een kijkje gaan nemen. Mama en papa, het ziet er goed uit hoor!
Later op de avond zijn we naar huis gefietst en zijn we thuis gebleven. We hebben worstjes met aardappelen en erwtjes gegeten. De echte Belgische kost!
Zaterdag zijn we naar de dierentuin van Paramaribo geweest. Ik was volledig in mijn nopjes want we gingen diertjes zien! De foto’s zullen jullie (hopelijk!) kunnen zien in de diashow hier op mijn blogpagina. Ze hadden ons verteld dat de dieren hier vrij rondlopen maar dat was een dikke tegenvaller. De dieren zaten braaf in een kooitje te wachten tot er iemand naar hen zou komen kijken. We hebben wel hele toffe dieren gezien. Er was zo’n grote miereneter die naar de waterplas ging. Ik dacht: “Hee kijk hij gaat zich wassen.” Eerst deed hij zijn grote behoefte waarmee hij zich iets later ging wassen. Het leven kan toch mooi en simpel zijn als je een miereneter bent ;).
Het bezoek aan de dierentuin duurde minder lang dan verwacht waardoor we nog de stad zijn ingetrokken. Op 25 februari vieren de Surinamers de dag van de revolutie. De stad was mooi versierd en er stonden allerlei kraampjes aan de waterkant. Omdat we ineens zin hadden om te shoppen, gingen we de winkelstraat opzoeken maar alles was gesloten (door de feestdag natuurlijk). We zijn hier voor de eerste keer gaan uiteten. Ik heb een kippensaté met frietjes en mayonaise besteld voor slechts 5 euro! Het heeft mij super goed gesmaakt.
Zaterdagavond hadden we afgesproken met Anouchka. Zij is leerkracht bij ons op school en wou ons meenemen naar de discotheek. We zijn eerst naar het vat geweest waar we iets gedronken hebben. Er was een super toffe sfeer omdat het Braziliaanse carnavalsavond was. Er waren dus enkele bandjes die optraden wat heel leuk was om mee te maken. De mensen waren ook allemaal heel los en aan het dansen. Ik vind de Surinaamse mentaliteit wel leuk, moet ik zo eerlijk toegeven.
Later op de avond (nacht) zijn we in de discotheek beland. Mijn eerste indruk was: “Omaai die mensen hier lopen schaars gekleed!” er waren enkele meisjes die een rokje aanhadden dat net hun achterwerk bedekte. Ik denk dat het de bedoeling was om sexy over te komen maar dat is dan (in mijn ogen) mislukt :D.
Na een leuke avond zijn we in ons bedje gekropen.
Zondag zijn we gaan zwemmen. Omdat de temperatuur hier steeg tot 32°C, hadden we besloten om een verfrissende duik te nemen in het zwembad. Na een lange fietstocht (we waren een beetje verloren gereden) waren we aangekomen in het zwembad. Voor 7 SRD (= 1,6 euro) mochten we een hele dag zwemmen. We hadden er ons wel iets anders bij voorgesteld. Met mijn iPod in mijn hand en mijn woordzoekertje in mijn andere hand dacht ik mij ergens te kunnen installeren aan het zwembad om zo een beetje te zonnen. Niks was minder waar! Het was een écht zwembad waar je wel moest zwemmen en waar je niet kon zonnen. Omdat het té warm was, zijn we een verfrissende plons gaan houden in het zwembad en de woordzoeker zal voor een andere keer zijn ;).
Morgen gaan we ons visum in orde brengen op de vreemdelingendienst. Hopelijk stuurt men ons deze keer geen 2 uur voor sluitingstijd weg zoals de vorige keer. Deze keer gaan ze ons niet liggen hebben en gaan we zo vroeg mogelijk zodat we zeker aan bod kunnen komen. En in de namiddag ga ik lesjes voorbereiden voor deze week.
Mijn mentor was super tevreden over mijn herhalingskruiswoordraadsel van Brazilië en Latijns-Amerika zodat ik het dinsdag mag meebrengen en dan gaat ze het zelf gebruiken voor in haar eigen klassen. Ik vind dit wel leuk omdat het een bevestiging geeft dat ik goed bezig ben!
Hopelijk is het morgen ook zo’n goed weer als de voorbije 2 dagen en kan ik nog een beetje bij bruinen. Het is niet om jullie jaloers te maken hoor dat ik dit zeg (of toch stiekem een beetje wel :P).
Liefs
Lisse
Of moet ik zeggen beste fans? Hier ben ik weer met een nieuw blogbericht. Het spijt mij dat ik jullie 2 dagen in spanning heb laten wachten maar door de drukke voorbereidingen en de uitstapjes, had ik niet veel tijd over.
Ik zal er eens aan beginnen… Vrijdag ben ik les gaan geven aan de leerlingen van het eerste middelbaar. Deze lessen verliepen super goed en ik ben er zeer tevreden over. Ook mijn mentor, mevrouw Revales, zei dat het goed was dus ik denk dat ik wel goed bezig ben.
In de namiddag hadden we afgesproken met Suzy. Suzy is een mevrouw die als beroep uitstapjes organiseert. We hadden met haar afgesproken in ’t vat. Dit is de plaatselijke uitgangsbuurt van Suriname. We hebben er een heerlijke cocktail gedronken en omdat ik benieuwd was in welk hotel mijn mama en papa zouden verblijven, zijn we daar een kijkje gaan nemen. Mama en papa, het ziet er goed uit hoor!
Later op de avond zijn we naar huis gefietst en zijn we thuis gebleven. We hebben worstjes met aardappelen en erwtjes gegeten. De echte Belgische kost!
Zaterdag zijn we naar de dierentuin van Paramaribo geweest. Ik was volledig in mijn nopjes want we gingen diertjes zien! De foto’s zullen jullie (hopelijk!) kunnen zien in de diashow hier op mijn blogpagina. Ze hadden ons verteld dat de dieren hier vrij rondlopen maar dat was een dikke tegenvaller. De dieren zaten braaf in een kooitje te wachten tot er iemand naar hen zou komen kijken. We hebben wel hele toffe dieren gezien. Er was zo’n grote miereneter die naar de waterplas ging. Ik dacht: “Hee kijk hij gaat zich wassen.” Eerst deed hij zijn grote behoefte waarmee hij zich iets later ging wassen. Het leven kan toch mooi en simpel zijn als je een miereneter bent ;).
Het bezoek aan de dierentuin duurde minder lang dan verwacht waardoor we nog de stad zijn ingetrokken. Op 25 februari vieren de Surinamers de dag van de revolutie. De stad was mooi versierd en er stonden allerlei kraampjes aan de waterkant. Omdat we ineens zin hadden om te shoppen, gingen we de winkelstraat opzoeken maar alles was gesloten (door de feestdag natuurlijk). We zijn hier voor de eerste keer gaan uiteten. Ik heb een kippensaté met frietjes en mayonaise besteld voor slechts 5 euro! Het heeft mij super goed gesmaakt.
Zaterdagavond hadden we afgesproken met Anouchka. Zij is leerkracht bij ons op school en wou ons meenemen naar de discotheek. We zijn eerst naar het vat geweest waar we iets gedronken hebben. Er was een super toffe sfeer omdat het Braziliaanse carnavalsavond was. Er waren dus enkele bandjes die optraden wat heel leuk was om mee te maken. De mensen waren ook allemaal heel los en aan het dansen. Ik vind de Surinaamse mentaliteit wel leuk, moet ik zo eerlijk toegeven.
Later op de avond (nacht) zijn we in de discotheek beland. Mijn eerste indruk was: “Omaai die mensen hier lopen schaars gekleed!” er waren enkele meisjes die een rokje aanhadden dat net hun achterwerk bedekte. Ik denk dat het de bedoeling was om sexy over te komen maar dat is dan (in mijn ogen) mislukt :D.
Na een leuke avond zijn we in ons bedje gekropen.
Zondag zijn we gaan zwemmen. Omdat de temperatuur hier steeg tot 32°C, hadden we besloten om een verfrissende duik te nemen in het zwembad. Na een lange fietstocht (we waren een beetje verloren gereden) waren we aangekomen in het zwembad. Voor 7 SRD (= 1,6 euro) mochten we een hele dag zwemmen. We hadden er ons wel iets anders bij voorgesteld. Met mijn iPod in mijn hand en mijn woordzoekertje in mijn andere hand dacht ik mij ergens te kunnen installeren aan het zwembad om zo een beetje te zonnen. Niks was minder waar! Het was een écht zwembad waar je wel moest zwemmen en waar je niet kon zonnen. Omdat het té warm was, zijn we een verfrissende plons gaan houden in het zwembad en de woordzoeker zal voor een andere keer zijn ;).
Morgen gaan we ons visum in orde brengen op de vreemdelingendienst. Hopelijk stuurt men ons deze keer geen 2 uur voor sluitingstijd weg zoals de vorige keer. Deze keer gaan ze ons niet liggen hebben en gaan we zo vroeg mogelijk zodat we zeker aan bod kunnen komen. En in de namiddag ga ik lesjes voorbereiden voor deze week.
Mijn mentor was super tevreden over mijn herhalingskruiswoordraadsel van Brazilië en Latijns-Amerika zodat ik het dinsdag mag meebrengen en dan gaat ze het zelf gebruiken voor in haar eigen klassen. Ik vind dit wel leuk omdat het een bevestiging geeft dat ik goed bezig ben!
Hopelijk is het morgen ook zo’n goed weer als de voorbije 2 dagen en kan ik nog een beetje bij bruinen. Het is niet om jullie jaloers te maken hoor dat ik dit zeg (of toch stiekem een beetje wel :P).
Liefs
Lisse
donderdag 23 februari 2012
Suriname dag 12
Beste blogvolgers
Vandaag heb ik voor de eerste keer lesgegeven hier in het mooie Suriname. En ik vond het in één woord SUPER! Deze ervaring ga ik maar één keer in mijn leven kunnen meemaken en daarom geniet ik er ook voor de volle 200% van. Op school voel ik mij echt thuis en besef ik waarvoor ik naar hier ben gekomen.
De eerste les over zwampen is dus een feit en het ging super goed. Ik voel mij helemaal in mijn nopjes. De leerlingen hingen figuurlijk (letterlijk zou een beetje raar zijn) aan mijn lippen. Ze waren zeer geboeid en wonder boven wonder waren ze stil!! Mijn afsprakenblad heeft dus zijn werk gedaan en de leerlingen maanden elkaar ertoe aan om de afspraken op te volgen. Afspraak 1 is bijvoorbeeld vinger opsteken en wanneer de leerlingen dit niet doen, doe ik mijn ogen toe, trek ik een raar gezicht en steek ik 1 vinger in de lucht. Zonder er al te veel woorden aan vuil te moeten maken, weten de leerlingen wel dat het mij niet zint dat ze aan het praten zijn. En mijn tactiek heeft zijn effect.
In de namiddag heb ik een lesje over ritsen gemaakt en heb ik een beetje met het thuisfront gepraat. Het besef krijgen dat je op meer dan 7000 kilometer van huis zit in een onbekend land, doet je toch wel eventjes stilstaan bij het feit dat ik in mijn twee handjes mag klappen van dankbaarheid. Niet iedereen krijgt zo’n kans waardoor ik besef ben dat ik wel een geluksvogel ben.
Daarnet zijn we onze eerste huiswerkbegeleiding gaan geven. Met weinig verwachtingen zijn we er naartoe gegaan en het viel veel beter mee dan verwacht. In het begin dacht ik bij mezelf: “Lisse, Lisse, Lisse waar ben je aan begonnen? Wat kan jij nu gaan doen in zo’n internaat met je vakken aardrijkskunde en biologie?” Maar ik merkte al snel dat er veel leerlingen problemen hadden met biologie waardoor ik op de behoeften van de leerlingen kon inspelen. De volgende elementen heb ik besproken met de leerlingen: Engels gedichtje ontleden aan de hand van metaforen (ja ja, ik heb meer in mijn mars dan je zelf zou denken), het gebit van de mens , de geboorte en de menstruatiecyclus. Ik vond het een super fijne ervaring en ik heb al enkele “afspraken” tegen de volgende huiswerkbegeleiding met mijn vaste leerlingetjes die problemen hebben met biologie.
De taxirit naar huis verliep zeer vlot tot wanneer we bijna ons appartement bereikt hadden. Ik zat, naar goede gewoonte, naast de chauffeur en de man stelde mij de vraag of hij eens iets mocht vragen. Natuurlijk mocht hij iets vragen, waarom niet! Hij zei dat hij nog iemand zocht om bij hem te komen wonen. Ik zei hem heel vriendelijk dat we al een logeerplaats hadden. Maar dat was niet wat hij bedoelde. Hij wou graag samenwonen met een vrouw die dan zijn vriendin is. Dat hebben we toch maar heel vriendelijk geweigerd. Ik hoop dat ik er deze nacht geen nachtmerries over ga hebben ;).
Ik kan ondertussen mijn lijstje over de eigenheden en (vooral!) de eigenaardigheden van Suriname aanvullen. Suriname is en blijft een super mooi land met hele lieve mensen waar er zoals overal in de wereld enkele rotte appels zitten. Maar op dit moment kan ik nog weinig negatiefs zeggen over Suriname.
Liefs
Lisse
Vandaag heb ik voor de eerste keer lesgegeven hier in het mooie Suriname. En ik vond het in één woord SUPER! Deze ervaring ga ik maar één keer in mijn leven kunnen meemaken en daarom geniet ik er ook voor de volle 200% van. Op school voel ik mij echt thuis en besef ik waarvoor ik naar hier ben gekomen.
De eerste les over zwampen is dus een feit en het ging super goed. Ik voel mij helemaal in mijn nopjes. De leerlingen hingen figuurlijk (letterlijk zou een beetje raar zijn) aan mijn lippen. Ze waren zeer geboeid en wonder boven wonder waren ze stil!! Mijn afsprakenblad heeft dus zijn werk gedaan en de leerlingen maanden elkaar ertoe aan om de afspraken op te volgen. Afspraak 1 is bijvoorbeeld vinger opsteken en wanneer de leerlingen dit niet doen, doe ik mijn ogen toe, trek ik een raar gezicht en steek ik 1 vinger in de lucht. Zonder er al te veel woorden aan vuil te moeten maken, weten de leerlingen wel dat het mij niet zint dat ze aan het praten zijn. En mijn tactiek heeft zijn effect.
In de namiddag heb ik een lesje over ritsen gemaakt en heb ik een beetje met het thuisfront gepraat. Het besef krijgen dat je op meer dan 7000 kilometer van huis zit in een onbekend land, doet je toch wel eventjes stilstaan bij het feit dat ik in mijn twee handjes mag klappen van dankbaarheid. Niet iedereen krijgt zo’n kans waardoor ik besef ben dat ik wel een geluksvogel ben.
Daarnet zijn we onze eerste huiswerkbegeleiding gaan geven. Met weinig verwachtingen zijn we er naartoe gegaan en het viel veel beter mee dan verwacht. In het begin dacht ik bij mezelf: “Lisse, Lisse, Lisse waar ben je aan begonnen? Wat kan jij nu gaan doen in zo’n internaat met je vakken aardrijkskunde en biologie?” Maar ik merkte al snel dat er veel leerlingen problemen hadden met biologie waardoor ik op de behoeften van de leerlingen kon inspelen. De volgende elementen heb ik besproken met de leerlingen: Engels gedichtje ontleden aan de hand van metaforen (ja ja, ik heb meer in mijn mars dan je zelf zou denken), het gebit van de mens , de geboorte en de menstruatiecyclus. Ik vond het een super fijne ervaring en ik heb al enkele “afspraken” tegen de volgende huiswerkbegeleiding met mijn vaste leerlingetjes die problemen hebben met biologie.
De taxirit naar huis verliep zeer vlot tot wanneer we bijna ons appartement bereikt hadden. Ik zat, naar goede gewoonte, naast de chauffeur en de man stelde mij de vraag of hij eens iets mocht vragen. Natuurlijk mocht hij iets vragen, waarom niet! Hij zei dat hij nog iemand zocht om bij hem te komen wonen. Ik zei hem heel vriendelijk dat we al een logeerplaats hadden. Maar dat was niet wat hij bedoelde. Hij wou graag samenwonen met een vrouw die dan zijn vriendin is. Dat hebben we toch maar heel vriendelijk geweigerd. Ik hoop dat ik er deze nacht geen nachtmerries over ga hebben ;).
Ik kan ondertussen mijn lijstje over de eigenheden en (vooral!) de eigenaardigheden van Suriname aanvullen. Suriname is en blijft een super mooi land met hele lieve mensen waar er zoals overal in de wereld enkele rotte appels zitten. Maar op dit moment kan ik nog weinig negatiefs zeggen over Suriname.
Liefs
Lisse
woensdag 22 februari 2012
Suriname dag 11
Beste blogvolgers
Mijn ogen vallen bijna toe van de vermoeidheid maar toch hou ik jullie graag op de hoogte van mijn avonturen die ik vandaag beleefd heb.
Deze ochtend ben ik naar goede gewoonte nog maar eens gaan observeren. Mijn mentor was te laat waardoor ik de repetities zelfstandig heb afgenomen. Het begint mij al goed te lukken en ik vind het super leuk om te doen.
Om kwart na 12 zat mijn schooldag er op en reed ik met mijn fiets naar huis. Deze ochtend waren Stefanie en ik kletsnat omdat we in een regenbui aan het fietsen waren maar de rit naar huis was droog. Nu ja, droog is relatief in dit geval want omdat er een auto mij van de baan heeft gereden, ben ik in een plas terecht gekomen. Ik was dus niet zo heel droog. De auto kwam met een enorme snelheid vanachter mij aangereden en claxoneerde dat ik uit de weg moest gaan. Naast de weg bevond zich een diepe put waar ik in ben gereden en omdat het deze ochtend geregend had, was deze put gevuld met regenwater en dat regenwater hing netjes aan mijn jeansbroek. Ik kon het water uitgieten uit mijn schoen maar ik ben blij dat ik ongedeerd ben. Mijn voet deed een klein beetje pijn maar we kunnen wel tegen een stootje hoor ;).
Fietsen op de Kwattaweg is echt geen lachtertje. Ik denk dat ik misschien een paar keer met de bus ga meerijden omdat ik dit veiliger vind. En zeker als het geregend heeft. Kwestie van de plassen te vermijden.
Deze middag ben ik vol goede moed begonnen aan mijn eerste stagelessen over zwampen en Brazilië. Wanneer deze lessen afgewerkt waren, ben ik naar het kopiecenter gereden om mijn documenten te laten afdrukken. We kwamen eerst aan in een kopiecenter dat geen kopietjes nam. Heel vreemd maar toch is het waar! De man heeft mij naar een ander kopiecenter gestuurd en gelukkig hadden deze mensen wel een kopieermachine. Fier als een gieter ben ik naar huis gereden omdat mijn allereerste Surinaamse stageles klaar was! Ik kijk al uit naar morgen en ik ben eens benieuwd of de leerlingen het een leuke les gaan vinden. Ik heb een demonstratieproefje voorbereid met potjes water waardoor ik de kasten in ons appartementje al geplunderd heb om materiaal mee te nemen. Ik denk dat dit voor mijn ouders een herkenbare situatie is.
Morgen ga ik dus les geven en in de namiddag terug lesjes voorbereiden want dat is toch waar we voor gekomen zijn? Morgenavond gaan we voor de eerste keer huiswerkbegeleiding gaan doen bij de “vriendelijke directeur” waar ik jullie gisteren over verteld heb. Ik ben eens benieuwd…
Goed, ik ga slapen zodat ik morgen fris ben en er met volle moed tegenaan kan gaan. Fingers crossed.
Liefs
Lisse
Mijn ogen vallen bijna toe van de vermoeidheid maar toch hou ik jullie graag op de hoogte van mijn avonturen die ik vandaag beleefd heb.
Deze ochtend ben ik naar goede gewoonte nog maar eens gaan observeren. Mijn mentor was te laat waardoor ik de repetities zelfstandig heb afgenomen. Het begint mij al goed te lukken en ik vind het super leuk om te doen.
Om kwart na 12 zat mijn schooldag er op en reed ik met mijn fiets naar huis. Deze ochtend waren Stefanie en ik kletsnat omdat we in een regenbui aan het fietsen waren maar de rit naar huis was droog. Nu ja, droog is relatief in dit geval want omdat er een auto mij van de baan heeft gereden, ben ik in een plas terecht gekomen. Ik was dus niet zo heel droog. De auto kwam met een enorme snelheid vanachter mij aangereden en claxoneerde dat ik uit de weg moest gaan. Naast de weg bevond zich een diepe put waar ik in ben gereden en omdat het deze ochtend geregend had, was deze put gevuld met regenwater en dat regenwater hing netjes aan mijn jeansbroek. Ik kon het water uitgieten uit mijn schoen maar ik ben blij dat ik ongedeerd ben. Mijn voet deed een klein beetje pijn maar we kunnen wel tegen een stootje hoor ;).
Fietsen op de Kwattaweg is echt geen lachtertje. Ik denk dat ik misschien een paar keer met de bus ga meerijden omdat ik dit veiliger vind. En zeker als het geregend heeft. Kwestie van de plassen te vermijden.
Deze middag ben ik vol goede moed begonnen aan mijn eerste stagelessen over zwampen en Brazilië. Wanneer deze lessen afgewerkt waren, ben ik naar het kopiecenter gereden om mijn documenten te laten afdrukken. We kwamen eerst aan in een kopiecenter dat geen kopietjes nam. Heel vreemd maar toch is het waar! De man heeft mij naar een ander kopiecenter gestuurd en gelukkig hadden deze mensen wel een kopieermachine. Fier als een gieter ben ik naar huis gereden omdat mijn allereerste Surinaamse stageles klaar was! Ik kijk al uit naar morgen en ik ben eens benieuwd of de leerlingen het een leuke les gaan vinden. Ik heb een demonstratieproefje voorbereid met potjes water waardoor ik de kasten in ons appartementje al geplunderd heb om materiaal mee te nemen. Ik denk dat dit voor mijn ouders een herkenbare situatie is.
Morgen ga ik dus les geven en in de namiddag terug lesjes voorbereiden want dat is toch waar we voor gekomen zijn? Morgenavond gaan we voor de eerste keer huiswerkbegeleiding gaan doen bij de “vriendelijke directeur” waar ik jullie gisteren over verteld heb. Ik ben eens benieuwd…
Goed, ik ga slapen zodat ik morgen fris ben en er met volle moed tegenaan kan gaan. Fingers crossed.
Liefs
Lisse
dinsdag 21 februari 2012
Suriname dag 10
Beste blogvolgers
Vandaag ben ik naar goede gewoonte gaan observeren. Tijdens het eerste lesuur liet mijn leerkracht mij weten dat mijn stage “een beetje” vroeger zou beginnen dan gepland was. In plaats van op dinsdag 6 maart 2012 te beginnen, ga ik nu donderdag 23 februari 2012 mijn allereerste stageles geven over zwampen en ritsen. Een zwamp is een grote verzamelplaats met veel waterplanten en met enorme massa’s water dat weinig insijpelt in de grond dankzij een ondoorlaatbare kleibodem. Halleluja het is getypt! Dat is dus de definitie van een zwamp. Wat ritsen zijn, is mij nog totaal onbekend en hoop ik morgen van een goede ziel te weten te komen.
Ik heb vandaag in principe al helemaal alleen les mogen gegeven. Mijn leerkracht had nog een beetje tijd nodig om haar repetities te verbeteren dus had ze het fantastische idee: “Juf Lisse zal wel een herhalingsles houden over middelen van bestaan.” Ik voelde mij wel vereerd dat ik al onmiddellijk een verantwoordelijkheid kreeg maar viel wel een beetje uit de lucht. Ik heb 5 minuutjes de stencils (cursuspapieren zoals wij zeggen) bekeken en ben aan de slag gegaan. De herhalingsles verliep zeer vlot! Ik heb veel eigen voorbeelden kunnen aanhalen waarover ik wel fier ben ;. De leerkracht kwam na de les naar mij en zei: “Nou schat, dat heb je zeer goed gedaan!” en ze gaf mij een tik op mijn achterwerk. De mentaliteit van de leerkrachten hier is helemaal anders dan de mentaliteit van de leerkrachten thuis. Welke mentaliteit mij het meest bevalt, ga ik je niet verklappen.
In de namiddag heb ik mezelf dus onmiddellijk aan het werk gezet en heb al een les over zwampen gemaakt. Ik hoop dat de mentor het goed gaat vinden want ik maak veel gebruik van actieve werkvormen: brainstorming, demonstratieproefje, onderwijsleergesprek, samenwerkend leren, … De gewoonte hier is dat de leerkrachten één werkvorm gebruiken gedurende 40 minuten tijd.
Omdat ik nog veel schoolmateriaal nodig had, zijn we naar de Mall (koopcentrum) gegaan en heb ik daar alles gevonden voor slechts €40. Het volgende heb ik gekocht: plakband, potloden, 2 pennen, stiften, 2 gekleurde A3-papieren, 2 cursusblokken, map en USB-stick van 8GB. Fantastisch, toch?
Omdat het weer hard aan het regenen was, had ik een paraplu meegenomen naar school. Na 5 minuten was deze compleet verdwenen. Ik heb zeker een kwartier naar mijn paraplu gezocht maar ik vond hem niet. Zelfs de hulpdirectrice begon mee te zoeken naar juf Lisse haar paraplu maar ook zij vond hem niet. Net op het moment dat ik mij aan de regen ging wagen in mijn dun regenjasje lag hij er opeens terug. Er had een leerling hem geleend, wat ik niet erg vind hoor.
Om 17.00 uur hadden we een afspraak met de directeur van het Christoforus internaat. We hadden hier geen hoge verwachtingen van omdat de directeur ons 5 dagen op ons beloop heeft gelaten omdat hij ons niet wou terugbellen. Na meermaals proberen hebben we hem uiteindelijk toch te pakken gekregen. Het internaat gaf mij een gematigd gevoel. Aan de ene kant vind ik het schrijnend voor de kinderen dat ze helemaal alleen zonder familie of vrienden op internaat zitten omdat ze anders in het binnenland (waar ze afkomstig van zijn) niet van onderwijs kunnen genieten. Aan de andere kant vond ik het raar dat elk kind rondliep met een BlackBerry in zijn of haar hand. Men vertelde ons dat dit de gewoonte is en men nog liever in een kartonnen doos slaapt dan geen luxeproduct bij zich te hebben.
We hebben met de directeur afgesproken dat we twee dagen op de week huiswerkbegeleiding komen geven. Ik had een raar gevoel bij deze heer. Hij keek mij heel vreemd aan en zei plotseling: “Wisse!” en ik zei: “Het is Lisse.” En hij antwoordde mij daarop: “Aah nu begrijp ik het, Wisse is niet zo’n meisjesnaam maar Lisse wel.” Ik moet je niet vertellen hoe raar ik op dat moment gekeken moet hebben naar deze man. Hij kwam heel dominant over en het leek alsof hij niet zoveel zin had in een gesprek. Na 5 minuutjes stuurde hij ons naar huis en aanstaande donderdag mogen we aan de slag gaan. Ik heb hem vriendelijk gevraagd of we toch eventjes het internaat mochten bezichtigen want ik dacht bij mezelf: “We hebben hier onze taxi betaald voor een gesprek van amper 5 minuten, nu wil ik wel dat internaat eens zien hoor.” We kregen een rondleiding van een studente die haar stage hier ook komt lopen maar zij volgt de richting maatschappelijk werk en houdt zich vooral bezig met de leerlingen van het internaat. Donderdagavond zal ik jullie meer kunnen vertellen over het internaat. Ik hou jullie zeker op de hoogte, toch? Haha, ik begin het heerlijke Surinaamse taaltje al te beheersen.
Maar goed liefste Belgen. Ik ga mijn oogjes toedoen want ik vond het een vermoeiende dag maar ik kan jullie met veel vreugde meededelen… Mijn allereerste stageles voor mijn buitenlandse stage is klaar!
Slaapzacht iedereen. Tot de volgende keer!
Liefs
Lisse
Vandaag ben ik naar goede gewoonte gaan observeren. Tijdens het eerste lesuur liet mijn leerkracht mij weten dat mijn stage “een beetje” vroeger zou beginnen dan gepland was. In plaats van op dinsdag 6 maart 2012 te beginnen, ga ik nu donderdag 23 februari 2012 mijn allereerste stageles geven over zwampen en ritsen. Een zwamp is een grote verzamelplaats met veel waterplanten en met enorme massa’s water dat weinig insijpelt in de grond dankzij een ondoorlaatbare kleibodem. Halleluja het is getypt! Dat is dus de definitie van een zwamp. Wat ritsen zijn, is mij nog totaal onbekend en hoop ik morgen van een goede ziel te weten te komen.
Ik heb vandaag in principe al helemaal alleen les mogen gegeven. Mijn leerkracht had nog een beetje tijd nodig om haar repetities te verbeteren dus had ze het fantastische idee: “Juf Lisse zal wel een herhalingsles houden over middelen van bestaan.” Ik voelde mij wel vereerd dat ik al onmiddellijk een verantwoordelijkheid kreeg maar viel wel een beetje uit de lucht. Ik heb 5 minuutjes de stencils (cursuspapieren zoals wij zeggen) bekeken en ben aan de slag gegaan. De herhalingsles verliep zeer vlot! Ik heb veel eigen voorbeelden kunnen aanhalen waarover ik wel fier ben ;. De leerkracht kwam na de les naar mij en zei: “Nou schat, dat heb je zeer goed gedaan!” en ze gaf mij een tik op mijn achterwerk. De mentaliteit van de leerkrachten hier is helemaal anders dan de mentaliteit van de leerkrachten thuis. Welke mentaliteit mij het meest bevalt, ga ik je niet verklappen.
In de namiddag heb ik mezelf dus onmiddellijk aan het werk gezet en heb al een les over zwampen gemaakt. Ik hoop dat de mentor het goed gaat vinden want ik maak veel gebruik van actieve werkvormen: brainstorming, demonstratieproefje, onderwijsleergesprek, samenwerkend leren, … De gewoonte hier is dat de leerkrachten één werkvorm gebruiken gedurende 40 minuten tijd.
Omdat ik nog veel schoolmateriaal nodig had, zijn we naar de Mall (koopcentrum) gegaan en heb ik daar alles gevonden voor slechts €40. Het volgende heb ik gekocht: plakband, potloden, 2 pennen, stiften, 2 gekleurde A3-papieren, 2 cursusblokken, map en USB-stick van 8GB. Fantastisch, toch?
Omdat het weer hard aan het regenen was, had ik een paraplu meegenomen naar school. Na 5 minuten was deze compleet verdwenen. Ik heb zeker een kwartier naar mijn paraplu gezocht maar ik vond hem niet. Zelfs de hulpdirectrice begon mee te zoeken naar juf Lisse haar paraplu maar ook zij vond hem niet. Net op het moment dat ik mij aan de regen ging wagen in mijn dun regenjasje lag hij er opeens terug. Er had een leerling hem geleend, wat ik niet erg vind hoor.
Om 17.00 uur hadden we een afspraak met de directeur van het Christoforus internaat. We hadden hier geen hoge verwachtingen van omdat de directeur ons 5 dagen op ons beloop heeft gelaten omdat hij ons niet wou terugbellen. Na meermaals proberen hebben we hem uiteindelijk toch te pakken gekregen. Het internaat gaf mij een gematigd gevoel. Aan de ene kant vind ik het schrijnend voor de kinderen dat ze helemaal alleen zonder familie of vrienden op internaat zitten omdat ze anders in het binnenland (waar ze afkomstig van zijn) niet van onderwijs kunnen genieten. Aan de andere kant vond ik het raar dat elk kind rondliep met een BlackBerry in zijn of haar hand. Men vertelde ons dat dit de gewoonte is en men nog liever in een kartonnen doos slaapt dan geen luxeproduct bij zich te hebben.
We hebben met de directeur afgesproken dat we twee dagen op de week huiswerkbegeleiding komen geven. Ik had een raar gevoel bij deze heer. Hij keek mij heel vreemd aan en zei plotseling: “Wisse!” en ik zei: “Het is Lisse.” En hij antwoordde mij daarop: “Aah nu begrijp ik het, Wisse is niet zo’n meisjesnaam maar Lisse wel.” Ik moet je niet vertellen hoe raar ik op dat moment gekeken moet hebben naar deze man. Hij kwam heel dominant over en het leek alsof hij niet zoveel zin had in een gesprek. Na 5 minuutjes stuurde hij ons naar huis en aanstaande donderdag mogen we aan de slag gaan. Ik heb hem vriendelijk gevraagd of we toch eventjes het internaat mochten bezichtigen want ik dacht bij mezelf: “We hebben hier onze taxi betaald voor een gesprek van amper 5 minuten, nu wil ik wel dat internaat eens zien hoor.” We kregen een rondleiding van een studente die haar stage hier ook komt lopen maar zij volgt de richting maatschappelijk werk en houdt zich vooral bezig met de leerlingen van het internaat. Donderdagavond zal ik jullie meer kunnen vertellen over het internaat. Ik hou jullie zeker op de hoogte, toch? Haha, ik begin het heerlijke Surinaamse taaltje al te beheersen.
Maar goed liefste Belgen. Ik ga mijn oogjes toedoen want ik vond het een vermoeiende dag maar ik kan jullie met veel vreugde meededelen… Mijn allereerste stageles voor mijn buitenlandse stage is klaar!
Slaapzacht iedereen. Tot de volgende keer!
Liefs
Lisse
maandag 20 februari 2012
Suriname dag 8 + 9
Beste blogvolgers
Gisteren zijn we naar de plaatselijke markt gegaan op de Kwattaweg. Emily en Stefanie eten graag groentjes en dus zijn we deze daar gaan kopen. Voor mezelf zijn de koeken en crème-glace uit de supermarkt voldoende maar iedereen heeft zo zijn andere gewoontes natuurlijk.
Aangekomen op de markt kreeg ik ineens een indruk van: vies, vuil, smerig, plakkerig, luidruchtig, vuil en warm. Aan de afdeling vis en vlees hebben we ons niet gewaagd omdat de schubben van de vissen ons letterlijk om de oren vlogen. We hebben deze afdeling dus wijselijk overgeslagen. Op de markt werd ik nageroepen door een man: “Dit meisje lijkt sprekend op prinses Maxima!”, zei hij met veel plezier. Om eerlijk te zijn, zie ik totaal geen gelijkenissen met prinses Maxima maar goed als hij dat vindt, zal het wel zo zijn zeker. Moet ik dit nu als een complimentje beschouwen?
Deze ochtend was het zeer hard aan het regenen. Stefanie en Emily konden uitslapen en ik mocht naar school gaan om te observeren. Ik heb voor de eerste keer alleen meegereden met de bus omdat het pijpenstelen aan het regenen was en in dit weer met de fiets rijden geen goed idee is. Het viel heel goed mee. Op minder dan 3 minuten was ik aangekomen aan de school.
De bus nemen in Suriname is heel gemakkelijk en goedkoop. Voor slechts 1,25 SRD (= 30 eurocent) mag je met de bus meerijden naar eender welke plaats je wilt. Het maakt hier dus niet uit of je een lang ritje met de bus meerijdt of een kort ritje. De prijs blijft hetzelfde.
Het busvervoer hier in Suriname heeft hier zowel zijn voordelen als zijn nadelen. Voordelen: gemakkelijk, goedkoop, stopt waar je wilt, zet je precies af op de plaats dat je wilt, rijdt de hele dag door. Nadelen: stopt om de 5 meter om iemand er af te laten, zit vaak overvol.
Op de bus zijn er 30 zitjes. Ook in het gangpad kunnen mensen zitten dankzij de uitklapbare zitjes. Als er iemand van de bus wilt, die achteraan zit, moet iedereen in het gangpad rechtstaan, hun zitje inklappen, persoon laten passeren, zitje terug uitklappen en hen terug neerzitten. Je merkt het misschien al zelf dat het busvervoer hier tijd nodig heeft en niet gehaast is. Dit is een voorbeeld van mijn eerste citaat in mijn eerste blogbericht: “Suriname met zijn eigenheden en eigenaardigheden.”
Omdat we op de luchthaven een stempel gekregen hadden van één maand, zijn we vandaag inlichtingen gaan inwinnen bij de vreemdelingendienst. We kwamen toe en zagen een lokaal VOL met mensen die precies opeengestapeld zaten. Zo druk was het daar. Na een halfuurtje aanschuiven, hadden ze geen zin meer om ons te helpen en zeiden ze dat iedereen vanaf nummertje 80 morgen mocht terugkomen. Wij hadden jammer genoeg nummertje 15 dus we mochten vertrekken… We zijn dan een ander bureautje binnengestapt en ik heb daar heel ons verhaal verteld aan de mevrouw achter de balie. Zij heeft mij alles verteld wat we moesten doen en nu is alles duidelijk geworden. We weten wat er ons te doen staat maar het komt (normaal gezien) zeker in orde.
Deze week moet ik elke dag gaan observeren. Ik heb dus geen enkele dag vrij maar dat geeft niet want ik vind het wel leuk om tussen de leerlingen en leerkrachten van de Muloschool te vertoeven. Vandaag heb ik wel moeten vechten tegen de slaap. Ik heb 4 uur achter elkaar toets (repetitie) moeten geven, wat eigenlijk vrij saai is. Mijn mentor, mevrouw Revales, was vandaag een kwartiertje te laat door het slechte weer. Omdat wij Belgen met een andere mentaliteit leven, was ik wel op tijd. Ik heb haar klas overgenomen en heb de leerstof herhaald zodat de leerlingen een beetje beter voorbereid werden op de komende toets. Toen mevrouw Revales aanwezig was, hebben we de toetsen kunnen afnemen en kon ik eventjes genieten van een rustmomentje (zonder lawaai) in de klas.
Bedankt om mijn blog te volgen!
Liefs
Lisse
Gisteren zijn we naar de plaatselijke markt gegaan op de Kwattaweg. Emily en Stefanie eten graag groentjes en dus zijn we deze daar gaan kopen. Voor mezelf zijn de koeken en crème-glace uit de supermarkt voldoende maar iedereen heeft zo zijn andere gewoontes natuurlijk.
Aangekomen op de markt kreeg ik ineens een indruk van: vies, vuil, smerig, plakkerig, luidruchtig, vuil en warm. Aan de afdeling vis en vlees hebben we ons niet gewaagd omdat de schubben van de vissen ons letterlijk om de oren vlogen. We hebben deze afdeling dus wijselijk overgeslagen. Op de markt werd ik nageroepen door een man: “Dit meisje lijkt sprekend op prinses Maxima!”, zei hij met veel plezier. Om eerlijk te zijn, zie ik totaal geen gelijkenissen met prinses Maxima maar goed als hij dat vindt, zal het wel zo zijn zeker. Moet ik dit nu als een complimentje beschouwen?
Deze ochtend was het zeer hard aan het regenen. Stefanie en Emily konden uitslapen en ik mocht naar school gaan om te observeren. Ik heb voor de eerste keer alleen meegereden met de bus omdat het pijpenstelen aan het regenen was en in dit weer met de fiets rijden geen goed idee is. Het viel heel goed mee. Op minder dan 3 minuten was ik aangekomen aan de school.
De bus nemen in Suriname is heel gemakkelijk en goedkoop. Voor slechts 1,25 SRD (= 30 eurocent) mag je met de bus meerijden naar eender welke plaats je wilt. Het maakt hier dus niet uit of je een lang ritje met de bus meerijdt of een kort ritje. De prijs blijft hetzelfde.
Het busvervoer hier in Suriname heeft hier zowel zijn voordelen als zijn nadelen. Voordelen: gemakkelijk, goedkoop, stopt waar je wilt, zet je precies af op de plaats dat je wilt, rijdt de hele dag door. Nadelen: stopt om de 5 meter om iemand er af te laten, zit vaak overvol.
Op de bus zijn er 30 zitjes. Ook in het gangpad kunnen mensen zitten dankzij de uitklapbare zitjes. Als er iemand van de bus wilt, die achteraan zit, moet iedereen in het gangpad rechtstaan, hun zitje inklappen, persoon laten passeren, zitje terug uitklappen en hen terug neerzitten. Je merkt het misschien al zelf dat het busvervoer hier tijd nodig heeft en niet gehaast is. Dit is een voorbeeld van mijn eerste citaat in mijn eerste blogbericht: “Suriname met zijn eigenheden en eigenaardigheden.”
Omdat we op de luchthaven een stempel gekregen hadden van één maand, zijn we vandaag inlichtingen gaan inwinnen bij de vreemdelingendienst. We kwamen toe en zagen een lokaal VOL met mensen die precies opeengestapeld zaten. Zo druk was het daar. Na een halfuurtje aanschuiven, hadden ze geen zin meer om ons te helpen en zeiden ze dat iedereen vanaf nummertje 80 morgen mocht terugkomen. Wij hadden jammer genoeg nummertje 15 dus we mochten vertrekken… We zijn dan een ander bureautje binnengestapt en ik heb daar heel ons verhaal verteld aan de mevrouw achter de balie. Zij heeft mij alles verteld wat we moesten doen en nu is alles duidelijk geworden. We weten wat er ons te doen staat maar het komt (normaal gezien) zeker in orde.
Deze week moet ik elke dag gaan observeren. Ik heb dus geen enkele dag vrij maar dat geeft niet want ik vind het wel leuk om tussen de leerlingen en leerkrachten van de Muloschool te vertoeven. Vandaag heb ik wel moeten vechten tegen de slaap. Ik heb 4 uur achter elkaar toets (repetitie) moeten geven, wat eigenlijk vrij saai is. Mijn mentor, mevrouw Revales, was vandaag een kwartiertje te laat door het slechte weer. Omdat wij Belgen met een andere mentaliteit leven, was ik wel op tijd. Ik heb haar klas overgenomen en heb de leerstof herhaald zodat de leerlingen een beetje beter voorbereid werden op de komende toets. Toen mevrouw Revales aanwezig was, hebben we de toetsen kunnen afnemen en kon ik eventjes genieten van een rustmomentje (zonder lawaai) in de klas.
Bedankt om mijn blog te volgen!
Liefs
Lisse
zaterdag 18 februari 2012
Suriname dag 7
Beste blogvolgers
Vandaag zijn we op personeelsuitstap geweest naar Leguanapark. Zoals ik in een vorig bericht zei hing er inderdaad een aap aan een touw. Het was wel onze eerste aap die we zagen!
Ook de ara was van de partij. Men zei in het excursieboekje dat het een soort vuilnisbelt zou zijn, maar dit vond ik sterk overdreven. Het strand was niet zo heel proper en de hutjes waren misschien een beetje onderkomen maar om van een vuilnisbelt te spreken vond ik er een beetje over.
We hebben wel hele mooie foto's genomen want de natuur is hier prachtig! En dat is nu eens niet overdreven.
Op de bus richting leguanapark kregen we ons ontbijt: een barra. Dit is een oliebol met pikante saus.
Omdat onze Belgische maagjes het pikante eten nog niet gewoon zijn, weigerden we eerst dit hapje. De Surinamers bleven echter aandringen waarna we dan toch maar een barra geproefd hebben. Super lekker vond ik dat maar wel een beetje zwaar om 's morgens op te eten.
En dan moet je weten dat ik thuis al een hele doos koekjes gegeten had om er zeker van te zijn dat ik geen honger zou lijden.
De rit naar het park was wel grappig. We zijn aan de supermarkt gestopt om nog enkele blikjes bier te kopen. De directeur had er namelijk zin in...
De directeur zat naast mij op de bus en heeft mij veel verteld over Suriname. Bijvoorbeeld over Suralco. Dit is een bedrijf in Suriname dat aluminium verkoopt vandaar de naam Sur (Suriname) al (aluminium) co (company).
Aangekomen in het park kregen we als eerste de aap te zien. Gelijk een bende zotten zijn we daar dan ook naartoe gespurt. Nu zou ik toch graag eens een aapje in het wild zien hoor in plaats van eentje aan een touw.
Vervolgens zijn we ons gaan installeren op het strand. Alle leerkrachten hadden een hangmat bij maar omdat wij dit niet ter beschikking hadden, hebben we ons op een strandlaken gelegd. Misschien dat we toch maar zo’n hangmat moeten kopen, toch (ik begin het te leren het taaltje ;))?
Het weer is hier zalig en ook het uitzicht op de rivier was fantastisch. Nadat ik een echte toerist had uitgehangen en tientallen foto’s had genomen, heb ik mij rustig neergelegd. Het weer hier maakt mij zo moe en ik ben een beetje weggedommeld.
Na de middagpauze kwam er actie. De leerkrachten gingen zwemmen en er stond muziek op. Ze begonnen allemaal te dansen in het water. Je moet je geen sexy Surinaamse vrouwen in bikini voorstellen hoor. Iedereen zwemt hier met een lange T-shirt en met een short. Mijn vorig bericht over het contrast was dus waar maar dan niet zozeer op de kleur gebaseerd maar wel op de uitrusting.
Ik heb ook eventjes gevoetbald met een klein Surinaams kindje. Die kleintjes hier zijn echt om op te eten! Je zou er zo eentje meenemen.
De directeur is gezellig eventjes bij ons komen zitten. Hij vertelde mij dat hij sinds het vorige schooljaar directeur was van de Mulo Kerklaan. Ik vroeg hem welke vakken dat hij nog gedoceerd had en hij vertelde mij het heugelijke nieuws: ja ja nog iemand die de combinatie aardrijkskunde – biologie gestudeerd had! De directeur ging al een schuif omhoog bij mij ;).
Ik vroeg hem hoe de werking van de school in elkaar zat en of er eventueel een schoolreglement was dat ik kon bekijken. Hij vertelde mij dat het schoolreglement van de vorige directrice enorm in contrast staat met het verslag inzake de kinderrechten en dat hij dit schoolreglement niet meer hanteert. Het is nu zijn taak om een nieuw reglement op te stellen. Het is een hele aangename meneer die zich tussen de mensen bevindt en die zich heel humaan opstelt. Hij begrijpt het ook wanneer we het iets moeilijker hebben omdat we het thuisfront missen, wat bij mij wel het geval is.
Goed lieve mensen, ik ga jullie laten. Ik hoop jullie snel terug te mogen prikkelen met mijn Surinaamse verhalen.
Liefs
Lisse
Vandaag zijn we op personeelsuitstap geweest naar Leguanapark. Zoals ik in een vorig bericht zei hing er inderdaad een aap aan een touw. Het was wel onze eerste aap die we zagen!
Ook de ara was van de partij. Men zei in het excursieboekje dat het een soort vuilnisbelt zou zijn, maar dit vond ik sterk overdreven. Het strand was niet zo heel proper en de hutjes waren misschien een beetje onderkomen maar om van een vuilnisbelt te spreken vond ik er een beetje over.
We hebben wel hele mooie foto's genomen want de natuur is hier prachtig! En dat is nu eens niet overdreven.
Op de bus richting leguanapark kregen we ons ontbijt: een barra. Dit is een oliebol met pikante saus.
Omdat onze Belgische maagjes het pikante eten nog niet gewoon zijn, weigerden we eerst dit hapje. De Surinamers bleven echter aandringen waarna we dan toch maar een barra geproefd hebben. Super lekker vond ik dat maar wel een beetje zwaar om 's morgens op te eten.
En dan moet je weten dat ik thuis al een hele doos koekjes gegeten had om er zeker van te zijn dat ik geen honger zou lijden.
De rit naar het park was wel grappig. We zijn aan de supermarkt gestopt om nog enkele blikjes bier te kopen. De directeur had er namelijk zin in...
De directeur zat naast mij op de bus en heeft mij veel verteld over Suriname. Bijvoorbeeld over Suralco. Dit is een bedrijf in Suriname dat aluminium verkoopt vandaar de naam Sur (Suriname) al (aluminium) co (company).
Aangekomen in het park kregen we als eerste de aap te zien. Gelijk een bende zotten zijn we daar dan ook naartoe gespurt. Nu zou ik toch graag eens een aapje in het wild zien hoor in plaats van eentje aan een touw.
Vervolgens zijn we ons gaan installeren op het strand. Alle leerkrachten hadden een hangmat bij maar omdat wij dit niet ter beschikking hadden, hebben we ons op een strandlaken gelegd. Misschien dat we toch maar zo’n hangmat moeten kopen, toch (ik begin het te leren het taaltje ;))?
Het weer is hier zalig en ook het uitzicht op de rivier was fantastisch. Nadat ik een echte toerist had uitgehangen en tientallen foto’s had genomen, heb ik mij rustig neergelegd. Het weer hier maakt mij zo moe en ik ben een beetje weggedommeld.
Na de middagpauze kwam er actie. De leerkrachten gingen zwemmen en er stond muziek op. Ze begonnen allemaal te dansen in het water. Je moet je geen sexy Surinaamse vrouwen in bikini voorstellen hoor. Iedereen zwemt hier met een lange T-shirt en met een short. Mijn vorig bericht over het contrast was dus waar maar dan niet zozeer op de kleur gebaseerd maar wel op de uitrusting.
Ik heb ook eventjes gevoetbald met een klein Surinaams kindje. Die kleintjes hier zijn echt om op te eten! Je zou er zo eentje meenemen.
De directeur is gezellig eventjes bij ons komen zitten. Hij vertelde mij dat hij sinds het vorige schooljaar directeur was van de Mulo Kerklaan. Ik vroeg hem welke vakken dat hij nog gedoceerd had en hij vertelde mij het heugelijke nieuws: ja ja nog iemand die de combinatie aardrijkskunde – biologie gestudeerd had! De directeur ging al een schuif omhoog bij mij ;).
Ik vroeg hem hoe de werking van de school in elkaar zat en of er eventueel een schoolreglement was dat ik kon bekijken. Hij vertelde mij dat het schoolreglement van de vorige directrice enorm in contrast staat met het verslag inzake de kinderrechten en dat hij dit schoolreglement niet meer hanteert. Het is nu zijn taak om een nieuw reglement op te stellen. Het is een hele aangename meneer die zich tussen de mensen bevindt en die zich heel humaan opstelt. Hij begrijpt het ook wanneer we het iets moeilijker hebben omdat we het thuisfront missen, wat bij mij wel het geval is.
Goed lieve mensen, ik ga jullie laten. Ik hoop jullie snel terug te mogen prikkelen met mijn Surinaamse verhalen.
Liefs
Lisse
vrijdag 17 februari 2012
Suriname dag 6
Beste blogvolgers
Vandaag is het de 6e dag dat ik mij in het mooie Suriname mag bevinden. Deze ochtend ben ik naar goede gewoonte gaan observeren. Ik heb er al 12 observatielessen opzitten en er staan er mij nog 20 te wachten kwestie van een goed beeld te krijgen van het onderwijs hier.
Gisteren had ik problemen met mijn WORD. We mogen al van geluk spreken dat we een computer bij ons hebben en dat we internet hebben maar toch was ik in paniek omdat mijn proefversie van WORD vervallen was. Ik heb voor mijn vertrek een nieuwe laptop gekregen en had er geen rekening mee gehouden dat de versie ging vervallen. Net op het moment dat ik mijn planning moest doormailen sloeg het noodlot toe. Gelukkig heeft Toon alles opgelost en kan ik nu gewoon weer verder werken met mijn nieuwe WORD. Haleluja! Bedankt Toon je bent een held!
Wanneer in Suriname de schel gaat, (dit is de bel als jullie nog een paar keer mijn blogberichten lezen zullen jullie wel meezijn met het grappige taaltje van hier), steekt het niet op zo'n 5 minuutjes. De leerkrachten lopen nog een beetje rond op de speelplaats of gaan nog eventjes een telefoontje houden naar thuis. Dit is in Suriname allemaal geen probleem! Lekker leventje, toch?
Dat is ook één van de woordjes dat mijn mentor altijd gebruikt. Bij de eerste kennismaking was ze de leerstof aan het overlopen met mij en ineens vraagt ze: "Op 22 maart geef ik in de 3e klasse (3e middelbaar dus) een repetitie, toch?" Ik dacht bij mezelf: "Hoe kan ik dit nu in godsnaam weten?" maar het is hier de gewoonte om elke zin in vraagvorm te stellen... Toch?
Ik heb vandaag mijn allereerste eten gekocht op school. Een lekker broodje kip. Ik vond het heel lekker maar ik had toch een beetje last van mijn maag maar dat was al snel weg dus ik ga het de volgende keer gewoon terug kopen.
De conversatie met de verkoper verliep stroef. Na een tijdje begon hij mij gewoon uit te lachen omdat ik al 5x wablieft had gezegd. Eigenlijk wel grappig hoor.
Morgen gaan we op de geplande personeelsuitstap. In het begin ging mijn mentor niet mee maar ze heeft zich bedacht en gaat toch mee. Ik ben hier blij om omdat het een hele leuke mevrouw is en omdat ik haar wel beter wil leren kennen. Ik denk dat het een unieke ervaring gaat worden en dat het heel grappig zal zijn. Ik vind het super vriendelijk dat wij met open armen ontvangen werden en direct uitgenodigd werden om mee te gaan naar Leguanapark. Sommige scholen in België zouden hier beter een voorbeeld aan nemen ;).
Ik denk dat het een grappig zicht gaat zijn als we alle drie met onze blanke lichaampjes tussen die Surinaamse vrouwen gaan liggen. Van een contrast gesproken...
De les op de universiteit was de moeite om bij te wonen. In Suriname is het de gewoontje dat je werkvorm gebruikt voor 40 minuten les. Er is dus weinig sprake van variatie. De lesvoorbereidingen die de studenten hier gebruiken zijn bijna dezelfde als de lesvoorbereidingen die wij thuis gebruiken. Enig verschil is dat wij een apart bordschema moeten invullen en dat de studenten van hier dit niet moeten doen desondanks zij toch meer het bord gebruiken dan wij. Misschien iets innoverends voor de toekomst?
In Suriname is het ook belangrijk om tijdens je les alle belangrijke woorden duidelijk uit te leggen en te onderlijnen. Hier hamerde mijn mentor gisteren heel erg op!
Als ik lesgeef ga ik gebruik maken van het taboewoordenspel om nieuwe begrippen aan te leren. Ik ben eens benieuwd hoe de Surinaamse kinderen en mijn mentor hierop gaan reageren. Mijn mentor van het IOL vond het belangrijk dat ik zowel gebruik maakte van mijn eigen onderwijsstijl als de onderwijsstijl van Suriname. Hierover hou ik jullie natuurlijk op de hoogte!
Ik heb al meermaals geprobeerd om foto's op mijn blog toe te voegen maar omdat ik niet zo'n talent ben in ICT is mij dit nog niet gelukt. Als er iemand een idee heeft hoe ik dit moet doen mag je mij dit altijd laten weten! Alvast bedankt!
Vanmiddag zijn we naar palmenpark geweest. Suuuuuuuuuuuuuuuuuuuper mooi vond ik het daar. Meters hoge palmbomen die de natuur van Suriname lieten zien. We hoopten een aapje tegen te komen maar dat hebben we jammer genoeg niet gezien. We hebben wel een ander leuk diertje tegengekomen een soort salamander denk ik.
Daarna zijn we naar de uitgaansbuurt geweest en hebben we er onze eerste coctail gedronken. In Suriname kost een coctail maximum €2,5. Zalig toch?
Morgen gaan we op personeelsuitstap en zondag hoop ik ergens een nieuwe zonnebril te kunnen kopen want jawel ik ben er al in geslaagd de mijne kapot te krijgen en ik ben hier nog maar 6 dagen.
Slaapzacht België en tot morgen voor een nieuw verhaal over leguanapark!
Liefs
Lisse
Vandaag is het de 6e dag dat ik mij in het mooie Suriname mag bevinden. Deze ochtend ben ik naar goede gewoonte gaan observeren. Ik heb er al 12 observatielessen opzitten en er staan er mij nog 20 te wachten kwestie van een goed beeld te krijgen van het onderwijs hier.
Gisteren had ik problemen met mijn WORD. We mogen al van geluk spreken dat we een computer bij ons hebben en dat we internet hebben maar toch was ik in paniek omdat mijn proefversie van WORD vervallen was. Ik heb voor mijn vertrek een nieuwe laptop gekregen en had er geen rekening mee gehouden dat de versie ging vervallen. Net op het moment dat ik mijn planning moest doormailen sloeg het noodlot toe. Gelukkig heeft Toon alles opgelost en kan ik nu gewoon weer verder werken met mijn nieuwe WORD. Haleluja! Bedankt Toon je bent een held!
Wanneer in Suriname de schel gaat, (dit is de bel als jullie nog een paar keer mijn blogberichten lezen zullen jullie wel meezijn met het grappige taaltje van hier), steekt het niet op zo'n 5 minuutjes. De leerkrachten lopen nog een beetje rond op de speelplaats of gaan nog eventjes een telefoontje houden naar thuis. Dit is in Suriname allemaal geen probleem! Lekker leventje, toch?
Dat is ook één van de woordjes dat mijn mentor altijd gebruikt. Bij de eerste kennismaking was ze de leerstof aan het overlopen met mij en ineens vraagt ze: "Op 22 maart geef ik in de 3e klasse (3e middelbaar dus) een repetitie, toch?" Ik dacht bij mezelf: "Hoe kan ik dit nu in godsnaam weten?" maar het is hier de gewoonte om elke zin in vraagvorm te stellen... Toch?
Ik heb vandaag mijn allereerste eten gekocht op school. Een lekker broodje kip. Ik vond het heel lekker maar ik had toch een beetje last van mijn maag maar dat was al snel weg dus ik ga het de volgende keer gewoon terug kopen.
De conversatie met de verkoper verliep stroef. Na een tijdje begon hij mij gewoon uit te lachen omdat ik al 5x wablieft had gezegd. Eigenlijk wel grappig hoor.
Morgen gaan we op de geplande personeelsuitstap. In het begin ging mijn mentor niet mee maar ze heeft zich bedacht en gaat toch mee. Ik ben hier blij om omdat het een hele leuke mevrouw is en omdat ik haar wel beter wil leren kennen. Ik denk dat het een unieke ervaring gaat worden en dat het heel grappig zal zijn. Ik vind het super vriendelijk dat wij met open armen ontvangen werden en direct uitgenodigd werden om mee te gaan naar Leguanapark. Sommige scholen in België zouden hier beter een voorbeeld aan nemen ;).
Ik denk dat het een grappig zicht gaat zijn als we alle drie met onze blanke lichaampjes tussen die Surinaamse vrouwen gaan liggen. Van een contrast gesproken...
De les op de universiteit was de moeite om bij te wonen. In Suriname is het de gewoontje dat je werkvorm gebruikt voor 40 minuten les. Er is dus weinig sprake van variatie. De lesvoorbereidingen die de studenten hier gebruiken zijn bijna dezelfde als de lesvoorbereidingen die wij thuis gebruiken. Enig verschil is dat wij een apart bordschema moeten invullen en dat de studenten van hier dit niet moeten doen desondanks zij toch meer het bord gebruiken dan wij. Misschien iets innoverends voor de toekomst?
In Suriname is het ook belangrijk om tijdens je les alle belangrijke woorden duidelijk uit te leggen en te onderlijnen. Hier hamerde mijn mentor gisteren heel erg op!
Als ik lesgeef ga ik gebruik maken van het taboewoordenspel om nieuwe begrippen aan te leren. Ik ben eens benieuwd hoe de Surinaamse kinderen en mijn mentor hierop gaan reageren. Mijn mentor van het IOL vond het belangrijk dat ik zowel gebruik maakte van mijn eigen onderwijsstijl als de onderwijsstijl van Suriname. Hierover hou ik jullie natuurlijk op de hoogte!
Ik heb al meermaals geprobeerd om foto's op mijn blog toe te voegen maar omdat ik niet zo'n talent ben in ICT is mij dit nog niet gelukt. Als er iemand een idee heeft hoe ik dit moet doen mag je mij dit altijd laten weten! Alvast bedankt!
Vanmiddag zijn we naar palmenpark geweest. Suuuuuuuuuuuuuuuuuuuper mooi vond ik het daar. Meters hoge palmbomen die de natuur van Suriname lieten zien. We hoopten een aapje tegen te komen maar dat hebben we jammer genoeg niet gezien. We hebben wel een ander leuk diertje tegengekomen een soort salamander denk ik.
Daarna zijn we naar de uitgaansbuurt geweest en hebben we er onze eerste coctail gedronken. In Suriname kost een coctail maximum €2,5. Zalig toch?
Morgen gaan we op personeelsuitstap en zondag hoop ik ergens een nieuwe zonnebril te kunnen kopen want jawel ik ben er al in geslaagd de mijne kapot te krijgen en ik ben hier nog maar 6 dagen.
Slaapzacht België en tot morgen voor een nieuw verhaal over leguanapark!
Liefs
Lisse
Abonneren op:
Posts (Atom)