Suriname dag 8 + 9

Beste blogvolgers

Gisteren zijn we naar de plaatselijke markt gegaan op de Kwattaweg. Emily en Stefanie eten graag groentjes en dus zijn we deze daar gaan kopen. Voor mezelf zijn de koeken en crème-glace uit de supermarkt voldoende maar iedereen heeft zo zijn andere gewoontes natuurlijk.

Aangekomen op de markt kreeg ik ineens een indruk van: vies, vuil, smerig, plakkerig, luidruchtig, vuil en warm. Aan de afdeling vis en vlees hebben we ons niet gewaagd omdat de schubben van de vissen ons letterlijk om de oren vlogen. We hebben deze afdeling dus wijselijk overgeslagen. Op de markt werd ik nageroepen door een man: “Dit meisje lijkt sprekend op prinses Maxima!”, zei hij met veel plezier. Om eerlijk te zijn, zie ik totaal geen gelijkenissen met prinses Maxima maar goed als hij dat vindt, zal het wel zo zijn zeker. Moet ik dit nu als een complimentje beschouwen?

Deze ochtend was het zeer hard aan het regenen. Stefanie en Emily konden uitslapen en ik mocht naar school gaan om te observeren. Ik heb voor de eerste keer alleen meegereden met de bus omdat het pijpenstelen aan het regenen was en in dit weer met de fiets rijden geen goed idee is. Het viel heel goed mee. Op minder dan 3 minuten was ik aangekomen aan de school.
De bus nemen in Suriname is heel gemakkelijk en goedkoop. Voor slechts 1,25 SRD (= 30 eurocent) mag je met de bus meerijden naar eender welke plaats je wilt. Het maakt hier dus niet uit of je een lang ritje met de bus meerijdt of een kort ritje. De prijs blijft hetzelfde.

Het busvervoer hier in Suriname heeft hier zowel zijn voordelen als zijn nadelen. Voordelen: gemakkelijk, goedkoop, stopt waar je wilt, zet je precies af op de plaats dat je wilt, rijdt de hele dag door. Nadelen: stopt om de 5 meter om iemand er af te laten, zit vaak overvol.
Op de bus zijn er 30 zitjes. Ook in het gangpad kunnen mensen zitten dankzij de uitklapbare zitjes. Als er iemand van de bus wilt, die achteraan zit, moet iedereen in het gangpad rechtstaan, hun zitje inklappen, persoon laten passeren, zitje terug uitklappen en hen terug neerzitten. Je merkt het misschien al zelf dat het busvervoer hier tijd nodig heeft en niet gehaast is. Dit is een voorbeeld van mijn eerste citaat in mijn eerste blogbericht: “Suriname met zijn eigenheden en eigenaardigheden.”

Omdat we op de luchthaven een stempel gekregen hadden van één maand, zijn we vandaag inlichtingen gaan inwinnen bij de vreemdelingendienst. We kwamen toe en zagen een lokaal VOL met mensen die precies opeengestapeld zaten. Zo druk was het daar. Na een halfuurtje aanschuiven, hadden ze geen zin meer om ons te helpen en zeiden ze dat iedereen vanaf nummertje 80 morgen mocht terugkomen. Wij hadden jammer genoeg nummertje 15 dus we mochten vertrekken… We zijn dan een ander bureautje binnengestapt en ik heb daar heel ons verhaal verteld aan de mevrouw achter de balie. Zij heeft mij alles verteld wat we moesten doen en nu is alles duidelijk geworden. We weten wat er ons te doen staat maar het komt (normaal gezien) zeker in orde.

Deze week moet ik elke dag gaan observeren. Ik heb dus geen enkele dag vrij maar dat geeft niet want ik vind het wel leuk om tussen de leerlingen en leerkrachten van de Muloschool te vertoeven. Vandaag heb ik wel moeten vechten tegen de slaap. Ik heb 4 uur achter elkaar toets (repetitie) moeten geven, wat eigenlijk vrij saai is. Mijn mentor, mevrouw Revales, was vandaag een kwartiertje te laat door het slechte weer. Omdat wij Belgen met een andere mentaliteit leven, was ik wel op tijd. Ik heb haar klas overgenomen en heb de leerstof herhaald zodat de leerlingen een beetje beter voorbereid werden op de komende toets. Toen mevrouw Revales aanwezig was, hebben we de toetsen kunnen afnemen en kon ik eventjes genieten van een rustmomentje (zonder lawaai) in de klas.

Bedankt om mijn blog te volgen!

Liefs
Lisse