Beste blogvolgers
Ik heb jullie weer heel wat te vertellen hoor. Deze week kan ik beschrijven met 3 woorden: stage, winkelen en zwemmen. Het was een leuke week waar we heel actief zijn in geweest.
We zijn enkele keren gaan winkelen om nieuwe dingetjes te vinden en zo heb ik mij een nieuwe bikini gekocht. Een gele met zwarte hartjes. Romantisch he? Ik ben er alleszins heel blij mee.
Deze week heb ik heel veel les gegeven en heb ik ook heel vaak alleen gestaan omdat mijn mentor niet kwam opdagen. Ik voelde me een echte lerares en ik voelde me heel betrokken bij het team. We zijn onze schoolvoetbalploeg gaan aanmoedigen tijdens hun wedstrijd maar het mocht niet zijn. We zijn verloren met 4-2 maar toch hebben onze kids goed gespeeld! Ze hebben de strijd moeten opgeven tijdens de verlengingen dus dat wilt wel zeggen dat ze heel goed gespeeld hebben!
Ik heb deze week ook voor het eerst bonen klaargemaakt. Na een beetje opzoekwerk is het mij dan toch gelukt om een “eetbare” maaltijd op tafel te zetten. Mijn bonen waren nog iets te hard, mijn kip was krokant en de aardappelen waren perfect. Ik was fier op mijn creatie en zal hier beslist nog veel bijleren.
De stage zit er bijna op. Om heel eerlijk te zijn vind ik het enorm jammer omdat ik mij echt thuis voel op de school. De leerlingen beschouwen mij als een volwaardige leerkracht en de leerkrachten op school zijn super lief. Ze hebben allemaal een heel groot hart en in mijn hart zullen ze altijd zitten. Zo’n leuk lerarenteam ga ik nergens meer tegenkomen vrees ik. We worden altijd uitgenodigd bij elke uitstap en als ik met een persoonlijk probleem zit, zijn zij de eerste die mij een luisterend oor aanbieden. Ik ga het enorm hard missen en ik kijk er met een brede glimlach naar terug. Waarschijnlijk ga ik proberen om in mei nog een paar dagen stage te lopen omdat ik nu al weet dat ik er heimwee naar ga krijgen.
Ook de huiswerkbegeleiding in het internaat zit er op. We hebben 18 uur in totaal de leerlingen uit het binnenland gaan begeleiden bij hun huiswerk. Ik hoop dat ze er iets van opgestoken hebben. Het was moeilijk om in de leefwereld van de leerlingen te treden omdat ze heel afstandelijk deden in het begin. Op het einde heb ik een nauwe band gecreëerd met enkele meisjes. Ook hen ga ik stiekem toch een beetje missen.
Nu is het aftellen naar het bezoek. Zowel mijn vriendje als mijn ouders komen mij bezoeken en dat vind ik super tof! Samen het binnenland gaan verkennen is iets waar ik nooit van heb durven dromen. De uitstapjes zijn allemaal gepland en betaald dus laat de komende week maar snel vooruit gaan zodat ze hier snel zijn.
Weet je wat ik het mooie aan Suriname vind? Het feit dat alle culturen en godsdiensten hier zo nauw met elkaar samenleven. De moslims leven in harmonie met de hindoestanen en deze laatste groep zijn verwant met de Javanen. Iedereen leeft samen en er is geen sprake van discriminatie. Zo zou het overal moeten zijn en ik ben blij dat ik dit mag meemaken.
Lieve groetjes
Lisse
vrijdag 30 maart 2012
zaterdag 24 maart 2012
Kerklaan, kerklaan, kerklaan!
Beste blogvolgers
Hier ben ik weer met meer weer. De afgelopen week hebben we stralend weer gehad waarbij de temperatuur een piek bereikt heeft van 34°C. Jammer genoeg heb ik er niet zo veel van kunnen genieten omdat ik mij deze week voornamelijk heb bezig gehouden met lessen voorbereiden en geven. Het is een hele drukke week geweest qua stage maar wees gerust ik geniet hier met volle teugen hoor! Nog eventjes op de tanden bijten en we kunnen genieten van 3 weekjes paasvakantie. Klinkt niet zo slecht vind ik. Zowel de stage als de huiswerkbegeleiding lopen op zijn einde want volgende week ga ik nog een laatste spurt leveren tot aan de eindmeet.
Vrijdag heb ik mijn examenles gehad waarbij mijn mentor van het IOL mijn les kwam beoordelen. In mijn les was er een mix te merken tussen de Belgische onderwijsstijl en de Surinaamse onderwijsstijl. Ik heb al een paar toffe dingen geleerd om de lessen actiever te maken: letterspelletje, doelstellingenblad op bord hangen, lesdoelen vermelden, met stickers aanduiden op wandkaarten, leerlingen veel naar bord laten komen,… Het is te veel om op te noemen want ik ga met een enorme bagage qua kennis en innovatie terug naar huis.
Nog even kort vermelden: Mijn examenles was goed dus daar hoef ik mij geen zorgen meer over te maken.
Tijdens mijn stage aan Mulo Kerklaan heb ik echt gevoeld dat je je ergens thuis kan voelen desondanks je 7400 kilometer van thuis verwijderd bent. Het onderwijzend personeel is schitterend!
Vandaag zijn we met enkele leerkrachten gaan supporteren voor onze schoolploeg die in de halve finale zaten. Jammer genoeg zijn ze verloren maar het was een spannende wedstrijd. Met 6-9 hebben we de tegenstander de roem moeten laten proeven. Ik heb mijn stem er bijna uitgeschreeuwd. Zo’n toffe sfeer! Woensdag gaan we terug supporteren want dan spelen onze jongens voor de 3e of 4e plaats. Go Kerklaan goooooooooooooooooo!
Hopelijk is het morgen goed weer zodat we eens lekker kunnen gaan zwemmen en genieten van het zonnetje!
Goed lieve bloggers, ik ga jullie laten. Nog 14 dagen en mijn bezoek komt! It’s the final countdown en ik hoop dat de tijd snel vooruit gaat gaan zodat ik snel het binnenland kan bezichtigen.
Doei!
Liefs
Lisse
Hier ben ik weer met meer weer. De afgelopen week hebben we stralend weer gehad waarbij de temperatuur een piek bereikt heeft van 34°C. Jammer genoeg heb ik er niet zo veel van kunnen genieten omdat ik mij deze week voornamelijk heb bezig gehouden met lessen voorbereiden en geven. Het is een hele drukke week geweest qua stage maar wees gerust ik geniet hier met volle teugen hoor! Nog eventjes op de tanden bijten en we kunnen genieten van 3 weekjes paasvakantie. Klinkt niet zo slecht vind ik. Zowel de stage als de huiswerkbegeleiding lopen op zijn einde want volgende week ga ik nog een laatste spurt leveren tot aan de eindmeet.
Vrijdag heb ik mijn examenles gehad waarbij mijn mentor van het IOL mijn les kwam beoordelen. In mijn les was er een mix te merken tussen de Belgische onderwijsstijl en de Surinaamse onderwijsstijl. Ik heb al een paar toffe dingen geleerd om de lessen actiever te maken: letterspelletje, doelstellingenblad op bord hangen, lesdoelen vermelden, met stickers aanduiden op wandkaarten, leerlingen veel naar bord laten komen,… Het is te veel om op te noemen want ik ga met een enorme bagage qua kennis en innovatie terug naar huis.
Nog even kort vermelden: Mijn examenles was goed dus daar hoef ik mij geen zorgen meer over te maken.
Tijdens mijn stage aan Mulo Kerklaan heb ik echt gevoeld dat je je ergens thuis kan voelen desondanks je 7400 kilometer van thuis verwijderd bent. Het onderwijzend personeel is schitterend!
Vandaag zijn we met enkele leerkrachten gaan supporteren voor onze schoolploeg die in de halve finale zaten. Jammer genoeg zijn ze verloren maar het was een spannende wedstrijd. Met 6-9 hebben we de tegenstander de roem moeten laten proeven. Ik heb mijn stem er bijna uitgeschreeuwd. Zo’n toffe sfeer! Woensdag gaan we terug supporteren want dan spelen onze jongens voor de 3e of 4e plaats. Go Kerklaan goooooooooooooooooo!
Hopelijk is het morgen goed weer zodat we eens lekker kunnen gaan zwemmen en genieten van het zonnetje!
Goed lieve bloggers, ik ga jullie laten. Nog 14 dagen en mijn bezoek komt! It’s the final countdown en ik hoop dat de tijd snel vooruit gaat gaan zodat ik snel het binnenland kan bezichtigen.
Doei!
Liefs
Lisse
zaterdag 17 maart 2012
Sweet 21
Beste blogvolgers
Ik ga nogmaals kort mijn weekje omschrijven zodat ik jullie up-to-date kan houden. Dinsdag ben ik les gaan geven en in de namiddag heb ik mij bezig gehouden met 140 toetsjes over zwampen en ritsen te verbeteren. Een hele karwei, ik kan het woord zwamp niet meer horen of zien.
Suzy is mij iets later komen oppikken om een tour door de stad te houden en om enkele leuke restaurantjes te gaan bekijken. Daarna heeft ze mij meegenomen naar haar thuis om enkele fotootjes te bekijken van tripjes naar het binnenland. Het was een hele gezellige middag met ons tweetjes.
Diezelfde avond ben ik huiswerkbegeleiding gaan geven in het Christoforus internaat waar ik mijn beste skills English mocht bovenhalen. Er was een meisje dat problemen had met Engels en ik heb haar zo goed mogelijk proberen helpen. Ik had eerder de indruk dat ze wou dat ik haar huiswerk zou maken maar die vlieger ging niet op. Ik had haar aan het werk gezet en wanneer ik enkele minuutjes later eens polshoogte nemen wat ze aan het doen was, was ze al met iets anders bezig. Nu ja, dan moeten ze het spijtig genoeg zelf weten en dan is mijn hulp ook overbodig natuurlijk.
Deze keer zijn we met de fiets naar het internaat gereden omdat de taxi ons een beetje te duur uitkwam. Na een sportieve tocht naar huis ben ik dan moe maar voldaan in mijn bedje gekropen.
Woensdag ben ik gaan lesgeven en is Suzy in de avond mijn taartje komen brengen voor mijn verjaardag. Een waar pareltje was die taart! Zo een grote, mooie en lekkere taart had ik nog nooit in mijn leven gezien! Elk uur heb ik afgeteld tot de belangrijkste dag van het jaar aanbrak…
En op donderdag 15 maart 2012 was die dag dan eindelijk aangebroken. Mijn 21e verjaardag hier in het mooie Suriname. Niet wetende wat me allemaal te doen stond, ben ik opgestaan en heb ik mij mooi gemaakt omdat het die dag culturele dag op school was. De Nederlandse gasten gingen ons verlaten en er was een slotfeest voorzien. De leerlingen hadden allerlei acts in elkaar gestoken: dans, zang, drama, modeshow en nog zoveel meer. En dat allemaal voor mijn verjaardag! Neen , dat is maar een mopje maar het was dan toch goed meegenomen. Op het einde van het feest schrok ik me dood. De presentatrice zei: “Er is vandaag een jarige in ons gezelschap.” Hoe stom ik kon zijn, keek ik kort rond en dacht ik: “Och, wie is er nog jarig vandaag?” Maar zoals je al vermoedde hadden ze het wel degelijk op mij. Ik ben op het podium geroepen en iedereen heeft tezamen een liedje gezongen voor mij. Schuddend kwam ik dat podium terug af en kreeg ik nog een cadeautje van mijn stageschool. Ik dacht bij mezelf: “Mijn dag kan echt niet meer stuk!” maar dan was ik nog niet naar Palulu geweest.
In de namiddag mochten we met de Nederlandse en Surinaamse leerlingen mee naar Palulu. Dat is zo’n natuurpark waar je in een kreek kan zwemmen. Aangekomen dacht ik in de jungle beland te zijn geraakt. Zo’n mooi stukje natuur waar wij ons samen met onze leerlingen in mochten uitleven! Een leerling bood mij zijn hangmat aan en daar lag ik dan: chillend in de hangmat, mijn lievelingsmuziek in mijn oren en een goed boek in mijn handen. Wat moet een mens nog meer hebben om gelukkig te zijn? Buiten het feit dat ik mijn familie en mijn vrienden enorm hard gemist heb, heb ik toch één van de beste verjaardagen uit mijn leven meegemaakt. Dit maak je maar één keer mee hoor!
Vrijdag ben ik nog enkele lesjes gaan geven en dan kon het weekend aanbreken. Vandaag gingen we normaal gezien naar Colakreek, ook zo’n natuurpark met bruinkleurig water maar omdat het pijpenstelen regende, is het vandaag niet doorgegaan waardoor ik een heel kalm dagje erop heb zitten. Normaal gezien gaan we morgen wel naar Colakreek want zoals we echte die hards zijn, laten we ons niet kennen voor een regenbuitje meer of minder!
Ik wil enkele mensen bedanken op het einde van mijn blog. Ten eerste wil ik mijn ouders bedanken dat ik deze kans krijg, ik wil iedereen bedanken die mij steunt en ik wil ook iedereen bedanken voor de leuke verjaardag wensen. Tot slot zou ik graag een dankwoordje uitspreken naar mijn stageschool Mulo Kerklaan voor de fantastische tijd die we als samen gehad hebben en voor het warme ontvangst. En natuurlijk niet te vergeten voor de schitterende verjaardag.
Goed, ik ga slapen en dromen over mijn weg naar de volwassenheid. Hoe ik deze moet betreden weet ik nog niet goed maar zot zijn doet gelukkig geen zeer!
Slaapwel liefste bloggertjes
Liefs
Lisse
Ik ga nogmaals kort mijn weekje omschrijven zodat ik jullie up-to-date kan houden. Dinsdag ben ik les gaan geven en in de namiddag heb ik mij bezig gehouden met 140 toetsjes over zwampen en ritsen te verbeteren. Een hele karwei, ik kan het woord zwamp niet meer horen of zien.
Suzy is mij iets later komen oppikken om een tour door de stad te houden en om enkele leuke restaurantjes te gaan bekijken. Daarna heeft ze mij meegenomen naar haar thuis om enkele fotootjes te bekijken van tripjes naar het binnenland. Het was een hele gezellige middag met ons tweetjes.
Diezelfde avond ben ik huiswerkbegeleiding gaan geven in het Christoforus internaat waar ik mijn beste skills English mocht bovenhalen. Er was een meisje dat problemen had met Engels en ik heb haar zo goed mogelijk proberen helpen. Ik had eerder de indruk dat ze wou dat ik haar huiswerk zou maken maar die vlieger ging niet op. Ik had haar aan het werk gezet en wanneer ik enkele minuutjes later eens polshoogte nemen wat ze aan het doen was, was ze al met iets anders bezig. Nu ja, dan moeten ze het spijtig genoeg zelf weten en dan is mijn hulp ook overbodig natuurlijk.
Deze keer zijn we met de fiets naar het internaat gereden omdat de taxi ons een beetje te duur uitkwam. Na een sportieve tocht naar huis ben ik dan moe maar voldaan in mijn bedje gekropen.
Woensdag ben ik gaan lesgeven en is Suzy in de avond mijn taartje komen brengen voor mijn verjaardag. Een waar pareltje was die taart! Zo een grote, mooie en lekkere taart had ik nog nooit in mijn leven gezien! Elk uur heb ik afgeteld tot de belangrijkste dag van het jaar aanbrak…
En op donderdag 15 maart 2012 was die dag dan eindelijk aangebroken. Mijn 21e verjaardag hier in het mooie Suriname. Niet wetende wat me allemaal te doen stond, ben ik opgestaan en heb ik mij mooi gemaakt omdat het die dag culturele dag op school was. De Nederlandse gasten gingen ons verlaten en er was een slotfeest voorzien. De leerlingen hadden allerlei acts in elkaar gestoken: dans, zang, drama, modeshow en nog zoveel meer. En dat allemaal voor mijn verjaardag! Neen , dat is maar een mopje maar het was dan toch goed meegenomen. Op het einde van het feest schrok ik me dood. De presentatrice zei: “Er is vandaag een jarige in ons gezelschap.” Hoe stom ik kon zijn, keek ik kort rond en dacht ik: “Och, wie is er nog jarig vandaag?” Maar zoals je al vermoedde hadden ze het wel degelijk op mij. Ik ben op het podium geroepen en iedereen heeft tezamen een liedje gezongen voor mij. Schuddend kwam ik dat podium terug af en kreeg ik nog een cadeautje van mijn stageschool. Ik dacht bij mezelf: “Mijn dag kan echt niet meer stuk!” maar dan was ik nog niet naar Palulu geweest.
In de namiddag mochten we met de Nederlandse en Surinaamse leerlingen mee naar Palulu. Dat is zo’n natuurpark waar je in een kreek kan zwemmen. Aangekomen dacht ik in de jungle beland te zijn geraakt. Zo’n mooi stukje natuur waar wij ons samen met onze leerlingen in mochten uitleven! Een leerling bood mij zijn hangmat aan en daar lag ik dan: chillend in de hangmat, mijn lievelingsmuziek in mijn oren en een goed boek in mijn handen. Wat moet een mens nog meer hebben om gelukkig te zijn? Buiten het feit dat ik mijn familie en mijn vrienden enorm hard gemist heb, heb ik toch één van de beste verjaardagen uit mijn leven meegemaakt. Dit maak je maar één keer mee hoor!
Vrijdag ben ik nog enkele lesjes gaan geven en dan kon het weekend aanbreken. Vandaag gingen we normaal gezien naar Colakreek, ook zo’n natuurpark met bruinkleurig water maar omdat het pijpenstelen regende, is het vandaag niet doorgegaan waardoor ik een heel kalm dagje erop heb zitten. Normaal gezien gaan we morgen wel naar Colakreek want zoals we echte die hards zijn, laten we ons niet kennen voor een regenbuitje meer of minder!
Ik wil enkele mensen bedanken op het einde van mijn blog. Ten eerste wil ik mijn ouders bedanken dat ik deze kans krijg, ik wil iedereen bedanken die mij steunt en ik wil ook iedereen bedanken voor de leuke verjaardag wensen. Tot slot zou ik graag een dankwoordje uitspreken naar mijn stageschool Mulo Kerklaan voor de fantastische tijd die we als samen gehad hebben en voor het warme ontvangst. En natuurlijk niet te vergeten voor de schitterende verjaardag.
Goed, ik ga slapen en dromen over mijn weg naar de volwassenheid. Hoe ik deze moet betreden weet ik nog niet goed maar zot zijn doet gelukkig geen zeer!
Slaapwel liefste bloggertjes
Liefs
Lisse
maandag 12 maart 2012
Samen leven doe je zo!
Beste blogvolgers
Naar het Holi Phagwa feest zijn we jammer genoeg niet kunnen gaan omdat we aan het wachten waren op een man uit Galibi. Op 12 en 13 april gaan we met z’n allen een bezoekje brengen aan de reuze zeeschildpadden. Zo ziet ons programma eruit: busreis naar Albina, boottocht naar Galibi, lekker zonnen, beetje eten, bezoekje brengen aan plaatselijk dorpje en de zoo (dieren lopen los, hell yeah!), terug beetje zonnen (kwestie van goed bruin te zien), boottocht naar schildpadden, slapen in een hangmat, terug opstaan, eten, boottocht naar Albina en busreisje naar huis. Een lange zin om te zeggen: “We gaan gewoon genieten van de natuur!”
Vrijdagavond zijn we met ons drietjes gaan eten in het beste restaurant (van horen zeggen) in Suriname, Zus en zo, is de naam.
Voor slechts €15 heb ik het volgende gegeten/gedronken: coctail, saté met gegrilde aardappeltjes, cola-ligt en appeltaart. Ik kan het hier anders wel gewoon worden om te eten tegen spotprijsjes!
Het was super lekker en ik heb genoten van ons avondje uit.
Zaterdag zijn we gaan helpen op de sportdag. Zoals ik reeds gezegd heb zijn er Nederlandse kinderen op bezoek voor het project: "Samen leven doe je zo". Deze kinderen blijven een week in Suriname en het hoofddoel van hun bezoek is kennis maken met de plaatselijke culturen en etniciteiten. Zaterdag was het de allereerste kennismaking tussen de Surinaamse gastgezinnen en Nederlandse leerlingen. Wij mochten daar natuurlijk bij zijn! De onderdirectrice was haar fototoestel vergeten en omdat ik dat van mij al onmiddellijk in de aanslag had, werd ik direct aangesteld als fotografe van dienst. Ik heb mijn taak dan ook heel serieus genomen en heb enkele leuke kiekjes gemaakt van de sportdag.
In de voormiddag was het de bedoeling dat de leerlingen elkaar leerden kennen door leuke spelletjes te spelen en in de namiddag zijn we met z’n allen gaan zwemmen in het zwembad Parima. De Nederlandse school had het hele complex afgehuurd dus konden we lekker, zonder pottekijkers, een plonsje maken in het water. Graag vermeld ik erbij dat het zalig weer is hier in Suriname! Elke dag een zonnetje dat je wakker maakt en een temperatuurtje waarbij je niet meer denkt: “Ik zal maar een truitje meedoen”, maar waarbij je denkt: “Waar is mijn topje en zonnebril gebleven?” Ik wil jullie zeker niet jaloers maken maar het bruine kleurtje begint stilletjes aan toch te komen. Mijn mentor verschoot zelfs toen ze mij vandaag tegenkwam op school. Het is een schatje die mevrouw Revales!
Zaterdagavond zijn we een stapje in de wereld gaan zetten. We hebben enkele aardige Amerikaanse jongens ontmoet die met ons naar de studentenavond geweest zijn. Lachen, zingen, dansen en plezier maken zijn de kernwoorden van ons avondje uit. Het was een hele ervaring om met 10 in een autootje voor maximum 5 personen te zitten. Ik voelde me net een sardientje in blik maar ik heb mij wel kostelijk geamuseerd tijdens ons autoreisje en al zeker omdat er verschillende dingen lawaai aan het maken waren en we dachten dat we elk moment platte band zouden krijgen. Dank u God dat u ons dit bespaard hebt!
Zondag zijn we onze fietsen gaan verlengen omdat we hier al 1 maand zijn. Omdat ik super sportief ben in Suriname, kon ik mijn fiets natuurlijk niet missen en ben ik hem gaan verlengen. Stefanie en Emily zijn gaan zwemmen maar ik had nog enkele lesvoorbereidingen te maken waardoor ik braaf naar huis ben gefietst om verder te werken voor school. Voorbeeldig he?
Vandaag ben ik eerst naar school gegaan (vrije dag!) om het project mee te begeleiden. De leerlingen begonnen de schooldag met een vlaggengroet. Wanneer de Surinaamse vlag naar boven werd geheven, zongen de Surinaamse leerlingen het volkslied en hetzelfde gebeurde met de Nederlandse vlag. Ik stond versteld van hoe goed de leerlingen hun volkslied kenden. Ik ken dat van ons ook wel maar dat is dan met een ezel in het refrein? Misschien toch maar eens de juiste versie opzoeken. Na de vlaggengroet kregen de leerlingen van Nederland een voorstelling over de verschillende religies in Suriname. Dit was ook belangrijke informatie voor ons omdat wij een opdracht voor RZL moeten maken waarbij we de verschillende godsdiensten hier in Suriname moeten bespreken. Ik heb mij oren goed opengezet en heb heel veel nieuwe informatie gekregen. Daarna zijn Emily en ik naar de vreemdelingendienst gefietst om mijn visum te laten verlengen en praise the lord, het is gelukt! We mogen zonder problemen tot 5 juni blijven en we hoeven nooit meer naar de vreemdelingendienst te gaan.
Overmorgen komt Suzyke mijn taart brengen voor mijn verjaardag. Het gaat een verrassing worden, heeft ze mij beloofd. Ik ben eens benieuwd naar mijn "taartje" met afmetingen 60cm op 30cm waarmee ik het lerarenteam op de stageschool ga verwennen.
Ik kan het spreekwoord: “Na regen komt zonneschijn” alleen maar beamen. Na regen (letterlijk) schijnt de zon hier volle bak en ook met het visum is alles in orde gekomen.
Lieve groetjes en kusjes
Lisse
Naar het Holi Phagwa feest zijn we jammer genoeg niet kunnen gaan omdat we aan het wachten waren op een man uit Galibi. Op 12 en 13 april gaan we met z’n allen een bezoekje brengen aan de reuze zeeschildpadden. Zo ziet ons programma eruit: busreis naar Albina, boottocht naar Galibi, lekker zonnen, beetje eten, bezoekje brengen aan plaatselijk dorpje en de zoo (dieren lopen los, hell yeah!), terug beetje zonnen (kwestie van goed bruin te zien), boottocht naar schildpadden, slapen in een hangmat, terug opstaan, eten, boottocht naar Albina en busreisje naar huis. Een lange zin om te zeggen: “We gaan gewoon genieten van de natuur!”
Vrijdagavond zijn we met ons drietjes gaan eten in het beste restaurant (van horen zeggen) in Suriname, Zus en zo, is de naam.
Voor slechts €15 heb ik het volgende gegeten/gedronken: coctail, saté met gegrilde aardappeltjes, cola-ligt en appeltaart. Ik kan het hier anders wel gewoon worden om te eten tegen spotprijsjes!
Het was super lekker en ik heb genoten van ons avondje uit.
Zaterdag zijn we gaan helpen op de sportdag. Zoals ik reeds gezegd heb zijn er Nederlandse kinderen op bezoek voor het project: "Samen leven doe je zo". Deze kinderen blijven een week in Suriname en het hoofddoel van hun bezoek is kennis maken met de plaatselijke culturen en etniciteiten. Zaterdag was het de allereerste kennismaking tussen de Surinaamse gastgezinnen en Nederlandse leerlingen. Wij mochten daar natuurlijk bij zijn! De onderdirectrice was haar fototoestel vergeten en omdat ik dat van mij al onmiddellijk in de aanslag had, werd ik direct aangesteld als fotografe van dienst. Ik heb mijn taak dan ook heel serieus genomen en heb enkele leuke kiekjes gemaakt van de sportdag.
In de voormiddag was het de bedoeling dat de leerlingen elkaar leerden kennen door leuke spelletjes te spelen en in de namiddag zijn we met z’n allen gaan zwemmen in het zwembad Parima. De Nederlandse school had het hele complex afgehuurd dus konden we lekker, zonder pottekijkers, een plonsje maken in het water. Graag vermeld ik erbij dat het zalig weer is hier in Suriname! Elke dag een zonnetje dat je wakker maakt en een temperatuurtje waarbij je niet meer denkt: “Ik zal maar een truitje meedoen”, maar waarbij je denkt: “Waar is mijn topje en zonnebril gebleven?” Ik wil jullie zeker niet jaloers maken maar het bruine kleurtje begint stilletjes aan toch te komen. Mijn mentor verschoot zelfs toen ze mij vandaag tegenkwam op school. Het is een schatje die mevrouw Revales!
Zaterdagavond zijn we een stapje in de wereld gaan zetten. We hebben enkele aardige Amerikaanse jongens ontmoet die met ons naar de studentenavond geweest zijn. Lachen, zingen, dansen en plezier maken zijn de kernwoorden van ons avondje uit. Het was een hele ervaring om met 10 in een autootje voor maximum 5 personen te zitten. Ik voelde me net een sardientje in blik maar ik heb mij wel kostelijk geamuseerd tijdens ons autoreisje en al zeker omdat er verschillende dingen lawaai aan het maken waren en we dachten dat we elk moment platte band zouden krijgen. Dank u God dat u ons dit bespaard hebt!
Zondag zijn we onze fietsen gaan verlengen omdat we hier al 1 maand zijn. Omdat ik super sportief ben in Suriname, kon ik mijn fiets natuurlijk niet missen en ben ik hem gaan verlengen. Stefanie en Emily zijn gaan zwemmen maar ik had nog enkele lesvoorbereidingen te maken waardoor ik braaf naar huis ben gefietst om verder te werken voor school. Voorbeeldig he?
Vandaag ben ik eerst naar school gegaan (vrije dag!) om het project mee te begeleiden. De leerlingen begonnen de schooldag met een vlaggengroet. Wanneer de Surinaamse vlag naar boven werd geheven, zongen de Surinaamse leerlingen het volkslied en hetzelfde gebeurde met de Nederlandse vlag. Ik stond versteld van hoe goed de leerlingen hun volkslied kenden. Ik ken dat van ons ook wel maar dat is dan met een ezel in het refrein? Misschien toch maar eens de juiste versie opzoeken. Na de vlaggengroet kregen de leerlingen van Nederland een voorstelling over de verschillende religies in Suriname. Dit was ook belangrijke informatie voor ons omdat wij een opdracht voor RZL moeten maken waarbij we de verschillende godsdiensten hier in Suriname moeten bespreken. Ik heb mij oren goed opengezet en heb heel veel nieuwe informatie gekregen. Daarna zijn Emily en ik naar de vreemdelingendienst gefietst om mijn visum te laten verlengen en praise the lord, het is gelukt! We mogen zonder problemen tot 5 juni blijven en we hoeven nooit meer naar de vreemdelingendienst te gaan.
Overmorgen komt Suzyke mijn taart brengen voor mijn verjaardag. Het gaat een verrassing worden, heeft ze mij beloofd. Ik ben eens benieuwd naar mijn "taartje" met afmetingen 60cm op 30cm waarmee ik het lerarenteam op de stageschool ga verwennen.
Ik kan het spreekwoord: “Na regen komt zonneschijn” alleen maar beamen. Na regen (letterlijk) schijnt de zon hier volle bak en ook met het visum is alles in orde gekomen.
Lieve groetjes en kusjes
Lisse
donderdag 8 maart 2012
Subh Holi bloggertjes
Beste blogvolgertjes
Maandag zijn we naar KLM geweest om te bekijken of we ons ticket konden omboeken naar een vroegere retourdatum maar dat ging niet.
En dat moest ook niet want ik heb super goed nieuws: “WE KUNNEN TOCH 4 MAANDEN IN SURINAME BLIJVEN.” Geen problemen, frustraties, emoties, ruzies, bedenkingen en discussies meer! We blijven gewoon 4 maanden in Suriname and that’s it! Dit komt omdat we dinsdag met z’n allen de grens naar Frans-Guyana zijn overgegaan. Dit verliep zonder al te veel problemen. Het enige probleem dat ik nog had was de hoofdpijn. De hobbelweg naar Albina (grenspost) was verschrikkelijk! In de heenweg was Dennis nog een beetje voorzichtig en remde hij af bij elke diepe put maar in de terugweg deed hij dit niet meer waardoor we precies of safari waren. In het begin vond ik het leuk en grappig maar na 3 uur door elkaar geschud te worden was het lachen mij een klein beetje vergaan.
Diezelfde avond zijn we naar het Christoforus internaat geweest om de huiswerkbegeleiding te vervolledigen. Deze keer geen biologie of aardrijkskunde voor mij, maar wel knutselen! Mijn bijleskindje had last met haar knutselopdracht voor plastische opvoeding. Samen met haar heb ik een fantastische veerboot gemaakt. De opdracht was: “Maak een veerboot uit karton.” Ik dacht bij mezelf: “Waarom moet dat dutske in godsnaam een veerboot maken? Mag dat niet gewoon een zeilbootje zijn?” Na een beetje opzoekwerk zijn we aan de slag gegaan en ik moet zeggen dat onze boot heel mooi was. Ik heb me ook geamuseerd omdat het eens niet louter theoretisch was deze begeleiding.
Gisteren ben ik les gaan geven. Nu ja, les is een groot woord. Ik heb 4 uur repetities gegeven die ik in de namiddag alle 135 mocht verbeteren. Al een geluk was het een meerkeuzentoets die ik op 2 uur verbeterd had. Na de speeltijd kregen de leerlingen vrij omdat het Holi Phagwa is. Elke klassenvoogd ging naar de eigen klas waar een feestje gehouden werd. Onze klas 2C, van mevrouw Revales en ik, hielden geen dansfeestje maar wel een fotofeestje! Wat je je daarbij moet voorstellen? Een feestje waarbij elke leerling een pose aanneemt om zo sexy mogelijk op de foto te staan. Kom juf Lisse op de foto! Wees gerust, sexy sta ik er niet op ;).
In de namiddag en avond heb ik naar goede gewoonte nog enkele lesjes gemaakt. Om 22 uur ben ik gaan slapen omdat mijn lichtje uit ging maar van slapen kwam er weinig in huis. De gelovigen van het hindoeïsme vierden de geestenverbranding met hele luide muziek. Op een gegeven moment dacht ik echt dat er een hindoe in mijn oor aan het brullen was, zo luid was het! Het feestje heeft ongeveer tot 3 uur geduurd en omdat vandaag een vrije dag is, konden we uitslapen dus mij hoor je niet klagen!
Deze namiddag gaan we met z’n allen een kijkje nemen op het Holi Phagwa feest in de stad. Naar het schijnt gooit iedereen naar iedereen met water, verf en gekleurd poeder. Een lekker vettig boeltje dat ik absoluut niet mag missen! Hopelijk blijft mijn haar niet groen zien na dit feest maar verandering van spijs doet eten :D.
Subh Holi iedereen! Dit betekent prettige feesten voor diegene die het Surinaams taaltje nog niet gewend zijn.
Liefs
Lisse
Maandag zijn we naar KLM geweest om te bekijken of we ons ticket konden omboeken naar een vroegere retourdatum maar dat ging niet.
En dat moest ook niet want ik heb super goed nieuws: “WE KUNNEN TOCH 4 MAANDEN IN SURINAME BLIJVEN.” Geen problemen, frustraties, emoties, ruzies, bedenkingen en discussies meer! We blijven gewoon 4 maanden in Suriname and that’s it! Dit komt omdat we dinsdag met z’n allen de grens naar Frans-Guyana zijn overgegaan. Dit verliep zonder al te veel problemen. Het enige probleem dat ik nog had was de hoofdpijn. De hobbelweg naar Albina (grenspost) was verschrikkelijk! In de heenweg was Dennis nog een beetje voorzichtig en remde hij af bij elke diepe put maar in de terugweg deed hij dit niet meer waardoor we precies of safari waren. In het begin vond ik het leuk en grappig maar na 3 uur door elkaar geschud te worden was het lachen mij een klein beetje vergaan.
Diezelfde avond zijn we naar het Christoforus internaat geweest om de huiswerkbegeleiding te vervolledigen. Deze keer geen biologie of aardrijkskunde voor mij, maar wel knutselen! Mijn bijleskindje had last met haar knutselopdracht voor plastische opvoeding. Samen met haar heb ik een fantastische veerboot gemaakt. De opdracht was: “Maak een veerboot uit karton.” Ik dacht bij mezelf: “Waarom moet dat dutske in godsnaam een veerboot maken? Mag dat niet gewoon een zeilbootje zijn?” Na een beetje opzoekwerk zijn we aan de slag gegaan en ik moet zeggen dat onze boot heel mooi was. Ik heb me ook geamuseerd omdat het eens niet louter theoretisch was deze begeleiding.
Gisteren ben ik les gaan geven. Nu ja, les is een groot woord. Ik heb 4 uur repetities gegeven die ik in de namiddag alle 135 mocht verbeteren. Al een geluk was het een meerkeuzentoets die ik op 2 uur verbeterd had. Na de speeltijd kregen de leerlingen vrij omdat het Holi Phagwa is. Elke klassenvoogd ging naar de eigen klas waar een feestje gehouden werd. Onze klas 2C, van mevrouw Revales en ik, hielden geen dansfeestje maar wel een fotofeestje! Wat je je daarbij moet voorstellen? Een feestje waarbij elke leerling een pose aanneemt om zo sexy mogelijk op de foto te staan. Kom juf Lisse op de foto! Wees gerust, sexy sta ik er niet op ;).
In de namiddag en avond heb ik naar goede gewoonte nog enkele lesjes gemaakt. Om 22 uur ben ik gaan slapen omdat mijn lichtje uit ging maar van slapen kwam er weinig in huis. De gelovigen van het hindoeïsme vierden de geestenverbranding met hele luide muziek. Op een gegeven moment dacht ik echt dat er een hindoe in mijn oor aan het brullen was, zo luid was het! Het feestje heeft ongeveer tot 3 uur geduurd en omdat vandaag een vrije dag is, konden we uitslapen dus mij hoor je niet klagen!
Deze namiddag gaan we met z’n allen een kijkje nemen op het Holi Phagwa feest in de stad. Naar het schijnt gooit iedereen naar iedereen met water, verf en gekleurd poeder. Een lekker vettig boeltje dat ik absoluut niet mag missen! Hopelijk blijft mijn haar niet groen zien na dit feest maar verandering van spijs doet eten :D.
Subh Holi iedereen! Dit betekent prettige feesten voor diegene die het Surinaams taaltje nog niet gewend zijn.
Liefs
Lisse
maandag 5 maart 2012
Suriname dag 18-24
Beste blogvolgers
Het is al een tijdje geleden dat jullie nog iets van mij gehoord hebben maar het is ook al een hectisch weekje geweest. Door problemen met ons visum zijn we van het kastje naar de muur gestuurd en ik kan je verzekeren dat je lichtje dan tegen de avond uitgaat.
Omdat we een toeristenvisum hebben voor 3 maanden (en geen verlenging kunnen krijgen) kunnen we geen 4 maanden in Suriname blijven. Dit is echter een groot probleem omwille van verschillende redenen. We doen er alles aan om toch 4 maanden te kunnen blijven maar een dezer dagen zal er een beslissing genomen moeten worden.
Deze week ben ik gaan lesgeven en het gaat mij goed af! De leerlingen zijn gedreven en ze luisteren wanneer ik een verhaal vertel. Omdat ik geen goede wandkaart ter beschikking had om de Guyanastroom en Noord-Oost Passaat uit te leggen, heb ik deze zeestroom en wind maar zelf gespeeld. Het proces van erosie en sedimentatie uitleggen met enkel je lichaam en handen is niet eenvoudig maar het is mij gelukt. Ik denk wel dat het een grappig zicht moet geweest zijn om de leerkracht vooraan in de klas een zeestroom te zien naspelen die eerst materiaal meeneemt en later weer materiaal afzet.
Lesgeven met primitieve middelen is een ervaring op zich. Het laat je ogen opengaan omdat je tot het besef komt dat het in ons Belgenlandje toch allemaal niet zo slecht is. De vorige stage liep ik te klagen en te zagen omdat ik geen beamer ter beschikking had en niet wist hoe ik mijn filmpjes moest laten zien. Als je dan hier in Suriname de klaslokaaltjes bekijkt, begin je wel heel wat dingen te relativeren.
Donderdag ben ik huiswerkbegeleiding gaan geven en jawel ik ben nuttig geweest! Er was een meisje dat problemen had met de ecologie van biologie en ik heb haar heel goed kunnen helpen. Morgen eens vragen hoe haar repetitie verlopen is.
We hebben twee meisjes leren kennen: Jennifer en Katrien. Deze meisjes doen ook hun stage in Suriname want zij volgen de opleiding verpleegkunde aan de KaHo Aalst. We zijn zaterdagavond hun stulpje gaan bezoeken en het was er best gezellig. Enkel de veiligheid baart mij een beetje zorgen (dan mogen wij met ons verstevigd fort in onze handjes klappen!). We zijn allen te samen een stapje in de wereld gaan zetten en we zijn in enkele cafeetjes terecht gekomen. Het was een hele leuke avond met veel verhalen die ik jullie allemaal wel eens uit de doeken zal doen ;).
Toen we naar huis reden, wou ik mijn gordel aandoen. Omdat deze een beetje klemde in de zetel, trok ik een beetje harder tot wanneer ik de gordel volledig in mijn handen had. Ik heb de gordel dan maar braaf teruggelegd en gezwegen ;).
Zondag zijn we gaan zwemmen in Wanica. Dit is een kleiner stadje dat op ongeveer 30 minuutjes rijden met de auto verwijderd ligt van Paramaribo. Suzy is ons komen ophalen en is met ons (en haar kindjes) gaan zwemmen. Met 6 personen achteraan in de laadruimte van een kleine camionette zitten, was een ervaring op zich! Dan heb ik de 32°C er nog niet bij besproken.
Na een verfrissende duik in het zwembad en een lekker dutje zijn we naar de Taekwondo school geweest van Suzy haar kindjes. Wanneer de kindjes ons terug vergezeld hadden, zijn we naar een afhaalrestaurant roti kip gaan halen. Deze hebben we bij Suzy thuis opgegeten en rond een uur of 9 zijn we naar huis gereden. We waren allemaal steendood van ons “rustdagje” en waren blij dat we bijna thuis waren. Alsof er een vloek boven ons hoofd hing, kregen we de laatste 5 minuutjes platte band. Suzy was haar velg aan het kapottrekken terwijl ik met mijn zaklamp moest schijnen. De velgstukken vlogen rond mijn benen dat het eigenlijk een grappig zicht was. Toen we de velg van de band gekregen hadden, kwamen we tot de constatatie dat we geen kriek hadden (is dit het algemene woord?!). Met 6 vrouwen op een rij hebben we een auto laten stoppen. Deze vriendelijke man heeft ons geholpen zodat we na 10 minuutjes terug verder konden rijden.
Moe maar voldaan zijn we gaan slapen.
Vandaag gaan we nog enkele dingen proberen regelen voor ons visum en ga ik nog een lesje maken voor vrijdag. Deze week is het een feestdag dus donderdag hebben we een vrije dag. Woensdag vieren we Holi Phagwa. Dat is een hindoestaans feest waarbij je met poeder op iedereen mag gooien. Je moet in het wit gekleed zijn. Omdat ik mijn mooie witte kleren niet wou bevuilen, heb ik een T-shirt van Holi Phagwa gekocht. Benieuwd naar de reacties…
Ik ga me klaarmaken omdat Suzy ons straks komt oppikken om inlichtingen te winnen bij het reisagentschap KLM voor eventuele vluchtdata te kunnen vervroegen (mits toeslag).
Tot snel!
Liefs
Lisse
Het is al een tijdje geleden dat jullie nog iets van mij gehoord hebben maar het is ook al een hectisch weekje geweest. Door problemen met ons visum zijn we van het kastje naar de muur gestuurd en ik kan je verzekeren dat je lichtje dan tegen de avond uitgaat.
Omdat we een toeristenvisum hebben voor 3 maanden (en geen verlenging kunnen krijgen) kunnen we geen 4 maanden in Suriname blijven. Dit is echter een groot probleem omwille van verschillende redenen. We doen er alles aan om toch 4 maanden te kunnen blijven maar een dezer dagen zal er een beslissing genomen moeten worden.
Deze week ben ik gaan lesgeven en het gaat mij goed af! De leerlingen zijn gedreven en ze luisteren wanneer ik een verhaal vertel. Omdat ik geen goede wandkaart ter beschikking had om de Guyanastroom en Noord-Oost Passaat uit te leggen, heb ik deze zeestroom en wind maar zelf gespeeld. Het proces van erosie en sedimentatie uitleggen met enkel je lichaam en handen is niet eenvoudig maar het is mij gelukt. Ik denk wel dat het een grappig zicht moet geweest zijn om de leerkracht vooraan in de klas een zeestroom te zien naspelen die eerst materiaal meeneemt en later weer materiaal afzet.
Lesgeven met primitieve middelen is een ervaring op zich. Het laat je ogen opengaan omdat je tot het besef komt dat het in ons Belgenlandje toch allemaal niet zo slecht is. De vorige stage liep ik te klagen en te zagen omdat ik geen beamer ter beschikking had en niet wist hoe ik mijn filmpjes moest laten zien. Als je dan hier in Suriname de klaslokaaltjes bekijkt, begin je wel heel wat dingen te relativeren.
Donderdag ben ik huiswerkbegeleiding gaan geven en jawel ik ben nuttig geweest! Er was een meisje dat problemen had met de ecologie van biologie en ik heb haar heel goed kunnen helpen. Morgen eens vragen hoe haar repetitie verlopen is.
We hebben twee meisjes leren kennen: Jennifer en Katrien. Deze meisjes doen ook hun stage in Suriname want zij volgen de opleiding verpleegkunde aan de KaHo Aalst. We zijn zaterdagavond hun stulpje gaan bezoeken en het was er best gezellig. Enkel de veiligheid baart mij een beetje zorgen (dan mogen wij met ons verstevigd fort in onze handjes klappen!). We zijn allen te samen een stapje in de wereld gaan zetten en we zijn in enkele cafeetjes terecht gekomen. Het was een hele leuke avond met veel verhalen die ik jullie allemaal wel eens uit de doeken zal doen ;).
Toen we naar huis reden, wou ik mijn gordel aandoen. Omdat deze een beetje klemde in de zetel, trok ik een beetje harder tot wanneer ik de gordel volledig in mijn handen had. Ik heb de gordel dan maar braaf teruggelegd en gezwegen ;).
Zondag zijn we gaan zwemmen in Wanica. Dit is een kleiner stadje dat op ongeveer 30 minuutjes rijden met de auto verwijderd ligt van Paramaribo. Suzy is ons komen ophalen en is met ons (en haar kindjes) gaan zwemmen. Met 6 personen achteraan in de laadruimte van een kleine camionette zitten, was een ervaring op zich! Dan heb ik de 32°C er nog niet bij besproken.
Na een verfrissende duik in het zwembad en een lekker dutje zijn we naar de Taekwondo school geweest van Suzy haar kindjes. Wanneer de kindjes ons terug vergezeld hadden, zijn we naar een afhaalrestaurant roti kip gaan halen. Deze hebben we bij Suzy thuis opgegeten en rond een uur of 9 zijn we naar huis gereden. We waren allemaal steendood van ons “rustdagje” en waren blij dat we bijna thuis waren. Alsof er een vloek boven ons hoofd hing, kregen we de laatste 5 minuutjes platte band. Suzy was haar velg aan het kapottrekken terwijl ik met mijn zaklamp moest schijnen. De velgstukken vlogen rond mijn benen dat het eigenlijk een grappig zicht was. Toen we de velg van de band gekregen hadden, kwamen we tot de constatatie dat we geen kriek hadden (is dit het algemene woord?!). Met 6 vrouwen op een rij hebben we een auto laten stoppen. Deze vriendelijke man heeft ons geholpen zodat we na 10 minuutjes terug verder konden rijden.
Moe maar voldaan zijn we gaan slapen.
Vandaag gaan we nog enkele dingen proberen regelen voor ons visum en ga ik nog een lesje maken voor vrijdag. Deze week is het een feestdag dus donderdag hebben we een vrije dag. Woensdag vieren we Holi Phagwa. Dat is een hindoestaans feest waarbij je met poeder op iedereen mag gooien. Je moet in het wit gekleed zijn. Omdat ik mijn mooie witte kleren niet wou bevuilen, heb ik een T-shirt van Holi Phagwa gekocht. Benieuwd naar de reacties…
Ik ga me klaarmaken omdat Suzy ons straks komt oppikken om inlichtingen te winnen bij het reisagentschap KLM voor eventuele vluchtdata te kunnen vervroegen (mits toeslag).
Tot snel!
Liefs
Lisse
Abonneren op:
Posts (Atom)