Beste blogvolgers
Vandaag was het een heel hectische, vermoeiende en een beetje een demotiverende dag. Ik zal jullie het eens in geuren en kleuren vertellen…
Gisteren gingen we terug naar de vreemdelingendienst om ons visum te laten verlengen zodat we hier zeker niet illegaal in het land zouden zijn. Daar aangekomen werd er ons onmiddellijk duidelijk gemaakt dat we snel een nieuw vliegtuigticket naar huis konden boeken omdat we hier geen verlenging kunnen krijgen. Mensen die naar Suriname reizen en hier voor meer dan 3 maanden willen blijven, dienen een machtiging tot kortverblijf aan te vragen. Omdat wij dit niet op voorhand wisten, hadden we dit natuurlijk ook niet gedaan en hebben we deze machtiging niet in onze handen. Men had ons gezegd dat we in Suriname zelf een verlenging van één maand konden krijgen (bovenop ons visum voor 3 maanden) dus eigenlijk ons hele verblijf legaal in het land zouden kunnen zijn. Nu hebben we het slechte nieuws gekregen dat dit niet meer mogelijk is en dat we dus in principe voor 12 mei het land moeten verlaten. We moeten dus een nieuw retourticket boeken zodat we op tijd het land buiten zijn. Omdat we niet van opgeven willen weten, gaan we morgen nogmaals inlichtingen winnen. We hebben vandaag nog naar de ambassade in Suriname gebeld en deze mevrouw heeft ons doorgestuurd naar buitenlandse zaken. Morgenvroeg gaan we buitenlandse zaken nogmaals bellen en vragen of we eens mogen langskomen. Héél misschien (waterkansje) kan het zijn dat we hier een extra visum kunnen kopen voor één maand zodat we wel in totaal 4 maanden in Suriname kunnen blijven maar ik wil wel de nadruk leggen op héél misschien. In het slechtste geval zijn we dus een maandje vroeger thuis. Normaal gezien gingen we de grens oversteken naar Frans-Guyana, om zo aan een nieuwe stempel te komen, maar dit is ons ten sterkste afgeraden waardoor we dit risico ook niet gaan nemen in een onbekend land.
Deze avond zijn we naar het Christoforusinternaat geweest voor de huiswerkbegeleiding. Vorige week donderdag had ik echt het gevoel dat ik een meerwaarde was en dat ik de kinderen echt kon helpen. Vandaag heb ik slechts één jongen mogen helpen en dat was met één woordje te verklaren en daarvoor kreeg ik dus 2 uur de tijd. Op 5 minuutjes had ik de jongen geholpen en de overige tijd heb ik toezicht gehouden. Ik heb wel een complimentje gekregen. Er zat een meisje aan een tafel en die riep mij of ik eventjes kon komen. Ze zei: “Mevrouw u bent echt heel mooi.” Wel schattig die kindjes hier ;) het streelt alleszins mijn ego.
Omdat ik niet wil dat jullie depri worden van mijn blog, ga ik ook iets positiefs vermelden. Ik heb deze ochtend lesgegeven en mijn mentor was heel enthousiast. Ook mijn beoordelingen zijn zeer goed en ze wilt alles wat ik maak overnemen om het later ook te kunnen gebruiken. Met mijn andere begeleidster had ik vandaag ook een gesprek en zij was ook heel positief en ze zei dat ik echt een meerwaarde voor de school kon betekenen en dat mevrouw Revales alles moest overnemen van mij zodat ze kon innoveren.
Morgenvroeg gaan we naar de dienst van buitenlandse zaken en gaan we ons verhaal nogmaals vertellen (ondertussen al voor de 5e of 6e keer?).
Ik hou jullie zeker op de hoogte!
Liefs
Lisse
dinsdag 28 februari 2012
zondag 26 februari 2012
Suriname dag 13 + 14 + 15
Beste blogvolgers
Of moet ik zeggen beste fans? Hier ben ik weer met een nieuw blogbericht. Het spijt mij dat ik jullie 2 dagen in spanning heb laten wachten maar door de drukke voorbereidingen en de uitstapjes, had ik niet veel tijd over.
Ik zal er eens aan beginnen… Vrijdag ben ik les gaan geven aan de leerlingen van het eerste middelbaar. Deze lessen verliepen super goed en ik ben er zeer tevreden over. Ook mijn mentor, mevrouw Revales, zei dat het goed was dus ik denk dat ik wel goed bezig ben.
In de namiddag hadden we afgesproken met Suzy. Suzy is een mevrouw die als beroep uitstapjes organiseert. We hadden met haar afgesproken in ’t vat. Dit is de plaatselijke uitgangsbuurt van Suriname. We hebben er een heerlijke cocktail gedronken en omdat ik benieuwd was in welk hotel mijn mama en papa zouden verblijven, zijn we daar een kijkje gaan nemen. Mama en papa, het ziet er goed uit hoor!
Later op de avond zijn we naar huis gefietst en zijn we thuis gebleven. We hebben worstjes met aardappelen en erwtjes gegeten. De echte Belgische kost!
Zaterdag zijn we naar de dierentuin van Paramaribo geweest. Ik was volledig in mijn nopjes want we gingen diertjes zien! De foto’s zullen jullie (hopelijk!) kunnen zien in de diashow hier op mijn blogpagina. Ze hadden ons verteld dat de dieren hier vrij rondlopen maar dat was een dikke tegenvaller. De dieren zaten braaf in een kooitje te wachten tot er iemand naar hen zou komen kijken. We hebben wel hele toffe dieren gezien. Er was zo’n grote miereneter die naar de waterplas ging. Ik dacht: “Hee kijk hij gaat zich wassen.” Eerst deed hij zijn grote behoefte waarmee hij zich iets later ging wassen. Het leven kan toch mooi en simpel zijn als je een miereneter bent ;).
Het bezoek aan de dierentuin duurde minder lang dan verwacht waardoor we nog de stad zijn ingetrokken. Op 25 februari vieren de Surinamers de dag van de revolutie. De stad was mooi versierd en er stonden allerlei kraampjes aan de waterkant. Omdat we ineens zin hadden om te shoppen, gingen we de winkelstraat opzoeken maar alles was gesloten (door de feestdag natuurlijk). We zijn hier voor de eerste keer gaan uiteten. Ik heb een kippensaté met frietjes en mayonaise besteld voor slechts 5 euro! Het heeft mij super goed gesmaakt.
Zaterdagavond hadden we afgesproken met Anouchka. Zij is leerkracht bij ons op school en wou ons meenemen naar de discotheek. We zijn eerst naar het vat geweest waar we iets gedronken hebben. Er was een super toffe sfeer omdat het Braziliaanse carnavalsavond was. Er waren dus enkele bandjes die optraden wat heel leuk was om mee te maken. De mensen waren ook allemaal heel los en aan het dansen. Ik vind de Surinaamse mentaliteit wel leuk, moet ik zo eerlijk toegeven.
Later op de avond (nacht) zijn we in de discotheek beland. Mijn eerste indruk was: “Omaai die mensen hier lopen schaars gekleed!” er waren enkele meisjes die een rokje aanhadden dat net hun achterwerk bedekte. Ik denk dat het de bedoeling was om sexy over te komen maar dat is dan (in mijn ogen) mislukt :D.
Na een leuke avond zijn we in ons bedje gekropen.
Zondag zijn we gaan zwemmen. Omdat de temperatuur hier steeg tot 32°C, hadden we besloten om een verfrissende duik te nemen in het zwembad. Na een lange fietstocht (we waren een beetje verloren gereden) waren we aangekomen in het zwembad. Voor 7 SRD (= 1,6 euro) mochten we een hele dag zwemmen. We hadden er ons wel iets anders bij voorgesteld. Met mijn iPod in mijn hand en mijn woordzoekertje in mijn andere hand dacht ik mij ergens te kunnen installeren aan het zwembad om zo een beetje te zonnen. Niks was minder waar! Het was een écht zwembad waar je wel moest zwemmen en waar je niet kon zonnen. Omdat het té warm was, zijn we een verfrissende plons gaan houden in het zwembad en de woordzoeker zal voor een andere keer zijn ;).
Morgen gaan we ons visum in orde brengen op de vreemdelingendienst. Hopelijk stuurt men ons deze keer geen 2 uur voor sluitingstijd weg zoals de vorige keer. Deze keer gaan ze ons niet liggen hebben en gaan we zo vroeg mogelijk zodat we zeker aan bod kunnen komen. En in de namiddag ga ik lesjes voorbereiden voor deze week.
Mijn mentor was super tevreden over mijn herhalingskruiswoordraadsel van Brazilië en Latijns-Amerika zodat ik het dinsdag mag meebrengen en dan gaat ze het zelf gebruiken voor in haar eigen klassen. Ik vind dit wel leuk omdat het een bevestiging geeft dat ik goed bezig ben!
Hopelijk is het morgen ook zo’n goed weer als de voorbije 2 dagen en kan ik nog een beetje bij bruinen. Het is niet om jullie jaloers te maken hoor dat ik dit zeg (of toch stiekem een beetje wel :P).
Liefs
Lisse
Of moet ik zeggen beste fans? Hier ben ik weer met een nieuw blogbericht. Het spijt mij dat ik jullie 2 dagen in spanning heb laten wachten maar door de drukke voorbereidingen en de uitstapjes, had ik niet veel tijd over.
Ik zal er eens aan beginnen… Vrijdag ben ik les gaan geven aan de leerlingen van het eerste middelbaar. Deze lessen verliepen super goed en ik ben er zeer tevreden over. Ook mijn mentor, mevrouw Revales, zei dat het goed was dus ik denk dat ik wel goed bezig ben.
In de namiddag hadden we afgesproken met Suzy. Suzy is een mevrouw die als beroep uitstapjes organiseert. We hadden met haar afgesproken in ’t vat. Dit is de plaatselijke uitgangsbuurt van Suriname. We hebben er een heerlijke cocktail gedronken en omdat ik benieuwd was in welk hotel mijn mama en papa zouden verblijven, zijn we daar een kijkje gaan nemen. Mama en papa, het ziet er goed uit hoor!
Later op de avond zijn we naar huis gefietst en zijn we thuis gebleven. We hebben worstjes met aardappelen en erwtjes gegeten. De echte Belgische kost!
Zaterdag zijn we naar de dierentuin van Paramaribo geweest. Ik was volledig in mijn nopjes want we gingen diertjes zien! De foto’s zullen jullie (hopelijk!) kunnen zien in de diashow hier op mijn blogpagina. Ze hadden ons verteld dat de dieren hier vrij rondlopen maar dat was een dikke tegenvaller. De dieren zaten braaf in een kooitje te wachten tot er iemand naar hen zou komen kijken. We hebben wel hele toffe dieren gezien. Er was zo’n grote miereneter die naar de waterplas ging. Ik dacht: “Hee kijk hij gaat zich wassen.” Eerst deed hij zijn grote behoefte waarmee hij zich iets later ging wassen. Het leven kan toch mooi en simpel zijn als je een miereneter bent ;).
Het bezoek aan de dierentuin duurde minder lang dan verwacht waardoor we nog de stad zijn ingetrokken. Op 25 februari vieren de Surinamers de dag van de revolutie. De stad was mooi versierd en er stonden allerlei kraampjes aan de waterkant. Omdat we ineens zin hadden om te shoppen, gingen we de winkelstraat opzoeken maar alles was gesloten (door de feestdag natuurlijk). We zijn hier voor de eerste keer gaan uiteten. Ik heb een kippensaté met frietjes en mayonaise besteld voor slechts 5 euro! Het heeft mij super goed gesmaakt.
Zaterdagavond hadden we afgesproken met Anouchka. Zij is leerkracht bij ons op school en wou ons meenemen naar de discotheek. We zijn eerst naar het vat geweest waar we iets gedronken hebben. Er was een super toffe sfeer omdat het Braziliaanse carnavalsavond was. Er waren dus enkele bandjes die optraden wat heel leuk was om mee te maken. De mensen waren ook allemaal heel los en aan het dansen. Ik vind de Surinaamse mentaliteit wel leuk, moet ik zo eerlijk toegeven.
Later op de avond (nacht) zijn we in de discotheek beland. Mijn eerste indruk was: “Omaai die mensen hier lopen schaars gekleed!” er waren enkele meisjes die een rokje aanhadden dat net hun achterwerk bedekte. Ik denk dat het de bedoeling was om sexy over te komen maar dat is dan (in mijn ogen) mislukt :D.
Na een leuke avond zijn we in ons bedje gekropen.
Zondag zijn we gaan zwemmen. Omdat de temperatuur hier steeg tot 32°C, hadden we besloten om een verfrissende duik te nemen in het zwembad. Na een lange fietstocht (we waren een beetje verloren gereden) waren we aangekomen in het zwembad. Voor 7 SRD (= 1,6 euro) mochten we een hele dag zwemmen. We hadden er ons wel iets anders bij voorgesteld. Met mijn iPod in mijn hand en mijn woordzoekertje in mijn andere hand dacht ik mij ergens te kunnen installeren aan het zwembad om zo een beetje te zonnen. Niks was minder waar! Het was een écht zwembad waar je wel moest zwemmen en waar je niet kon zonnen. Omdat het té warm was, zijn we een verfrissende plons gaan houden in het zwembad en de woordzoeker zal voor een andere keer zijn ;).
Morgen gaan we ons visum in orde brengen op de vreemdelingendienst. Hopelijk stuurt men ons deze keer geen 2 uur voor sluitingstijd weg zoals de vorige keer. Deze keer gaan ze ons niet liggen hebben en gaan we zo vroeg mogelijk zodat we zeker aan bod kunnen komen. En in de namiddag ga ik lesjes voorbereiden voor deze week.
Mijn mentor was super tevreden over mijn herhalingskruiswoordraadsel van Brazilië en Latijns-Amerika zodat ik het dinsdag mag meebrengen en dan gaat ze het zelf gebruiken voor in haar eigen klassen. Ik vind dit wel leuk omdat het een bevestiging geeft dat ik goed bezig ben!
Hopelijk is het morgen ook zo’n goed weer als de voorbije 2 dagen en kan ik nog een beetje bij bruinen. Het is niet om jullie jaloers te maken hoor dat ik dit zeg (of toch stiekem een beetje wel :P).
Liefs
Lisse
donderdag 23 februari 2012
Suriname dag 12
Beste blogvolgers
Vandaag heb ik voor de eerste keer lesgegeven hier in het mooie Suriname. En ik vond het in één woord SUPER! Deze ervaring ga ik maar één keer in mijn leven kunnen meemaken en daarom geniet ik er ook voor de volle 200% van. Op school voel ik mij echt thuis en besef ik waarvoor ik naar hier ben gekomen.
De eerste les over zwampen is dus een feit en het ging super goed. Ik voel mij helemaal in mijn nopjes. De leerlingen hingen figuurlijk (letterlijk zou een beetje raar zijn) aan mijn lippen. Ze waren zeer geboeid en wonder boven wonder waren ze stil!! Mijn afsprakenblad heeft dus zijn werk gedaan en de leerlingen maanden elkaar ertoe aan om de afspraken op te volgen. Afspraak 1 is bijvoorbeeld vinger opsteken en wanneer de leerlingen dit niet doen, doe ik mijn ogen toe, trek ik een raar gezicht en steek ik 1 vinger in de lucht. Zonder er al te veel woorden aan vuil te moeten maken, weten de leerlingen wel dat het mij niet zint dat ze aan het praten zijn. En mijn tactiek heeft zijn effect.
In de namiddag heb ik een lesje over ritsen gemaakt en heb ik een beetje met het thuisfront gepraat. Het besef krijgen dat je op meer dan 7000 kilometer van huis zit in een onbekend land, doet je toch wel eventjes stilstaan bij het feit dat ik in mijn twee handjes mag klappen van dankbaarheid. Niet iedereen krijgt zo’n kans waardoor ik besef ben dat ik wel een geluksvogel ben.
Daarnet zijn we onze eerste huiswerkbegeleiding gaan geven. Met weinig verwachtingen zijn we er naartoe gegaan en het viel veel beter mee dan verwacht. In het begin dacht ik bij mezelf: “Lisse, Lisse, Lisse waar ben je aan begonnen? Wat kan jij nu gaan doen in zo’n internaat met je vakken aardrijkskunde en biologie?” Maar ik merkte al snel dat er veel leerlingen problemen hadden met biologie waardoor ik op de behoeften van de leerlingen kon inspelen. De volgende elementen heb ik besproken met de leerlingen: Engels gedichtje ontleden aan de hand van metaforen (ja ja, ik heb meer in mijn mars dan je zelf zou denken), het gebit van de mens , de geboorte en de menstruatiecyclus. Ik vond het een super fijne ervaring en ik heb al enkele “afspraken” tegen de volgende huiswerkbegeleiding met mijn vaste leerlingetjes die problemen hebben met biologie.
De taxirit naar huis verliep zeer vlot tot wanneer we bijna ons appartement bereikt hadden. Ik zat, naar goede gewoonte, naast de chauffeur en de man stelde mij de vraag of hij eens iets mocht vragen. Natuurlijk mocht hij iets vragen, waarom niet! Hij zei dat hij nog iemand zocht om bij hem te komen wonen. Ik zei hem heel vriendelijk dat we al een logeerplaats hadden. Maar dat was niet wat hij bedoelde. Hij wou graag samenwonen met een vrouw die dan zijn vriendin is. Dat hebben we toch maar heel vriendelijk geweigerd. Ik hoop dat ik er deze nacht geen nachtmerries over ga hebben ;).
Ik kan ondertussen mijn lijstje over de eigenheden en (vooral!) de eigenaardigheden van Suriname aanvullen. Suriname is en blijft een super mooi land met hele lieve mensen waar er zoals overal in de wereld enkele rotte appels zitten. Maar op dit moment kan ik nog weinig negatiefs zeggen over Suriname.
Liefs
Lisse
Vandaag heb ik voor de eerste keer lesgegeven hier in het mooie Suriname. En ik vond het in één woord SUPER! Deze ervaring ga ik maar één keer in mijn leven kunnen meemaken en daarom geniet ik er ook voor de volle 200% van. Op school voel ik mij echt thuis en besef ik waarvoor ik naar hier ben gekomen.
De eerste les over zwampen is dus een feit en het ging super goed. Ik voel mij helemaal in mijn nopjes. De leerlingen hingen figuurlijk (letterlijk zou een beetje raar zijn) aan mijn lippen. Ze waren zeer geboeid en wonder boven wonder waren ze stil!! Mijn afsprakenblad heeft dus zijn werk gedaan en de leerlingen maanden elkaar ertoe aan om de afspraken op te volgen. Afspraak 1 is bijvoorbeeld vinger opsteken en wanneer de leerlingen dit niet doen, doe ik mijn ogen toe, trek ik een raar gezicht en steek ik 1 vinger in de lucht. Zonder er al te veel woorden aan vuil te moeten maken, weten de leerlingen wel dat het mij niet zint dat ze aan het praten zijn. En mijn tactiek heeft zijn effect.
In de namiddag heb ik een lesje over ritsen gemaakt en heb ik een beetje met het thuisfront gepraat. Het besef krijgen dat je op meer dan 7000 kilometer van huis zit in een onbekend land, doet je toch wel eventjes stilstaan bij het feit dat ik in mijn twee handjes mag klappen van dankbaarheid. Niet iedereen krijgt zo’n kans waardoor ik besef ben dat ik wel een geluksvogel ben.
Daarnet zijn we onze eerste huiswerkbegeleiding gaan geven. Met weinig verwachtingen zijn we er naartoe gegaan en het viel veel beter mee dan verwacht. In het begin dacht ik bij mezelf: “Lisse, Lisse, Lisse waar ben je aan begonnen? Wat kan jij nu gaan doen in zo’n internaat met je vakken aardrijkskunde en biologie?” Maar ik merkte al snel dat er veel leerlingen problemen hadden met biologie waardoor ik op de behoeften van de leerlingen kon inspelen. De volgende elementen heb ik besproken met de leerlingen: Engels gedichtje ontleden aan de hand van metaforen (ja ja, ik heb meer in mijn mars dan je zelf zou denken), het gebit van de mens , de geboorte en de menstruatiecyclus. Ik vond het een super fijne ervaring en ik heb al enkele “afspraken” tegen de volgende huiswerkbegeleiding met mijn vaste leerlingetjes die problemen hebben met biologie.
De taxirit naar huis verliep zeer vlot tot wanneer we bijna ons appartement bereikt hadden. Ik zat, naar goede gewoonte, naast de chauffeur en de man stelde mij de vraag of hij eens iets mocht vragen. Natuurlijk mocht hij iets vragen, waarom niet! Hij zei dat hij nog iemand zocht om bij hem te komen wonen. Ik zei hem heel vriendelijk dat we al een logeerplaats hadden. Maar dat was niet wat hij bedoelde. Hij wou graag samenwonen met een vrouw die dan zijn vriendin is. Dat hebben we toch maar heel vriendelijk geweigerd. Ik hoop dat ik er deze nacht geen nachtmerries over ga hebben ;).
Ik kan ondertussen mijn lijstje over de eigenheden en (vooral!) de eigenaardigheden van Suriname aanvullen. Suriname is en blijft een super mooi land met hele lieve mensen waar er zoals overal in de wereld enkele rotte appels zitten. Maar op dit moment kan ik nog weinig negatiefs zeggen over Suriname.
Liefs
Lisse
woensdag 22 februari 2012
Suriname dag 11
Beste blogvolgers
Mijn ogen vallen bijna toe van de vermoeidheid maar toch hou ik jullie graag op de hoogte van mijn avonturen die ik vandaag beleefd heb.
Deze ochtend ben ik naar goede gewoonte nog maar eens gaan observeren. Mijn mentor was te laat waardoor ik de repetities zelfstandig heb afgenomen. Het begint mij al goed te lukken en ik vind het super leuk om te doen.
Om kwart na 12 zat mijn schooldag er op en reed ik met mijn fiets naar huis. Deze ochtend waren Stefanie en ik kletsnat omdat we in een regenbui aan het fietsen waren maar de rit naar huis was droog. Nu ja, droog is relatief in dit geval want omdat er een auto mij van de baan heeft gereden, ben ik in een plas terecht gekomen. Ik was dus niet zo heel droog. De auto kwam met een enorme snelheid vanachter mij aangereden en claxoneerde dat ik uit de weg moest gaan. Naast de weg bevond zich een diepe put waar ik in ben gereden en omdat het deze ochtend geregend had, was deze put gevuld met regenwater en dat regenwater hing netjes aan mijn jeansbroek. Ik kon het water uitgieten uit mijn schoen maar ik ben blij dat ik ongedeerd ben. Mijn voet deed een klein beetje pijn maar we kunnen wel tegen een stootje hoor ;).
Fietsen op de Kwattaweg is echt geen lachtertje. Ik denk dat ik misschien een paar keer met de bus ga meerijden omdat ik dit veiliger vind. En zeker als het geregend heeft. Kwestie van de plassen te vermijden.
Deze middag ben ik vol goede moed begonnen aan mijn eerste stagelessen over zwampen en Brazilië. Wanneer deze lessen afgewerkt waren, ben ik naar het kopiecenter gereden om mijn documenten te laten afdrukken. We kwamen eerst aan in een kopiecenter dat geen kopietjes nam. Heel vreemd maar toch is het waar! De man heeft mij naar een ander kopiecenter gestuurd en gelukkig hadden deze mensen wel een kopieermachine. Fier als een gieter ben ik naar huis gereden omdat mijn allereerste Surinaamse stageles klaar was! Ik kijk al uit naar morgen en ik ben eens benieuwd of de leerlingen het een leuke les gaan vinden. Ik heb een demonstratieproefje voorbereid met potjes water waardoor ik de kasten in ons appartementje al geplunderd heb om materiaal mee te nemen. Ik denk dat dit voor mijn ouders een herkenbare situatie is.
Morgen ga ik dus les geven en in de namiddag terug lesjes voorbereiden want dat is toch waar we voor gekomen zijn? Morgenavond gaan we voor de eerste keer huiswerkbegeleiding gaan doen bij de “vriendelijke directeur” waar ik jullie gisteren over verteld heb. Ik ben eens benieuwd…
Goed, ik ga slapen zodat ik morgen fris ben en er met volle moed tegenaan kan gaan. Fingers crossed.
Liefs
Lisse
Mijn ogen vallen bijna toe van de vermoeidheid maar toch hou ik jullie graag op de hoogte van mijn avonturen die ik vandaag beleefd heb.
Deze ochtend ben ik naar goede gewoonte nog maar eens gaan observeren. Mijn mentor was te laat waardoor ik de repetities zelfstandig heb afgenomen. Het begint mij al goed te lukken en ik vind het super leuk om te doen.
Om kwart na 12 zat mijn schooldag er op en reed ik met mijn fiets naar huis. Deze ochtend waren Stefanie en ik kletsnat omdat we in een regenbui aan het fietsen waren maar de rit naar huis was droog. Nu ja, droog is relatief in dit geval want omdat er een auto mij van de baan heeft gereden, ben ik in een plas terecht gekomen. Ik was dus niet zo heel droog. De auto kwam met een enorme snelheid vanachter mij aangereden en claxoneerde dat ik uit de weg moest gaan. Naast de weg bevond zich een diepe put waar ik in ben gereden en omdat het deze ochtend geregend had, was deze put gevuld met regenwater en dat regenwater hing netjes aan mijn jeansbroek. Ik kon het water uitgieten uit mijn schoen maar ik ben blij dat ik ongedeerd ben. Mijn voet deed een klein beetje pijn maar we kunnen wel tegen een stootje hoor ;).
Fietsen op de Kwattaweg is echt geen lachtertje. Ik denk dat ik misschien een paar keer met de bus ga meerijden omdat ik dit veiliger vind. En zeker als het geregend heeft. Kwestie van de plassen te vermijden.
Deze middag ben ik vol goede moed begonnen aan mijn eerste stagelessen over zwampen en Brazilië. Wanneer deze lessen afgewerkt waren, ben ik naar het kopiecenter gereden om mijn documenten te laten afdrukken. We kwamen eerst aan in een kopiecenter dat geen kopietjes nam. Heel vreemd maar toch is het waar! De man heeft mij naar een ander kopiecenter gestuurd en gelukkig hadden deze mensen wel een kopieermachine. Fier als een gieter ben ik naar huis gereden omdat mijn allereerste Surinaamse stageles klaar was! Ik kijk al uit naar morgen en ik ben eens benieuwd of de leerlingen het een leuke les gaan vinden. Ik heb een demonstratieproefje voorbereid met potjes water waardoor ik de kasten in ons appartementje al geplunderd heb om materiaal mee te nemen. Ik denk dat dit voor mijn ouders een herkenbare situatie is.
Morgen ga ik dus les geven en in de namiddag terug lesjes voorbereiden want dat is toch waar we voor gekomen zijn? Morgenavond gaan we voor de eerste keer huiswerkbegeleiding gaan doen bij de “vriendelijke directeur” waar ik jullie gisteren over verteld heb. Ik ben eens benieuwd…
Goed, ik ga slapen zodat ik morgen fris ben en er met volle moed tegenaan kan gaan. Fingers crossed.
Liefs
Lisse
dinsdag 21 februari 2012
Suriname dag 10
Beste blogvolgers
Vandaag ben ik naar goede gewoonte gaan observeren. Tijdens het eerste lesuur liet mijn leerkracht mij weten dat mijn stage “een beetje” vroeger zou beginnen dan gepland was. In plaats van op dinsdag 6 maart 2012 te beginnen, ga ik nu donderdag 23 februari 2012 mijn allereerste stageles geven over zwampen en ritsen. Een zwamp is een grote verzamelplaats met veel waterplanten en met enorme massa’s water dat weinig insijpelt in de grond dankzij een ondoorlaatbare kleibodem. Halleluja het is getypt! Dat is dus de definitie van een zwamp. Wat ritsen zijn, is mij nog totaal onbekend en hoop ik morgen van een goede ziel te weten te komen.
Ik heb vandaag in principe al helemaal alleen les mogen gegeven. Mijn leerkracht had nog een beetje tijd nodig om haar repetities te verbeteren dus had ze het fantastische idee: “Juf Lisse zal wel een herhalingsles houden over middelen van bestaan.” Ik voelde mij wel vereerd dat ik al onmiddellijk een verantwoordelijkheid kreeg maar viel wel een beetje uit de lucht. Ik heb 5 minuutjes de stencils (cursuspapieren zoals wij zeggen) bekeken en ben aan de slag gegaan. De herhalingsles verliep zeer vlot! Ik heb veel eigen voorbeelden kunnen aanhalen waarover ik wel fier ben ;. De leerkracht kwam na de les naar mij en zei: “Nou schat, dat heb je zeer goed gedaan!” en ze gaf mij een tik op mijn achterwerk. De mentaliteit van de leerkrachten hier is helemaal anders dan de mentaliteit van de leerkrachten thuis. Welke mentaliteit mij het meest bevalt, ga ik je niet verklappen.
In de namiddag heb ik mezelf dus onmiddellijk aan het werk gezet en heb al een les over zwampen gemaakt. Ik hoop dat de mentor het goed gaat vinden want ik maak veel gebruik van actieve werkvormen: brainstorming, demonstratieproefje, onderwijsleergesprek, samenwerkend leren, … De gewoonte hier is dat de leerkrachten één werkvorm gebruiken gedurende 40 minuten tijd.
Omdat ik nog veel schoolmateriaal nodig had, zijn we naar de Mall (koopcentrum) gegaan en heb ik daar alles gevonden voor slechts €40. Het volgende heb ik gekocht: plakband, potloden, 2 pennen, stiften, 2 gekleurde A3-papieren, 2 cursusblokken, map en USB-stick van 8GB. Fantastisch, toch?
Omdat het weer hard aan het regenen was, had ik een paraplu meegenomen naar school. Na 5 minuten was deze compleet verdwenen. Ik heb zeker een kwartier naar mijn paraplu gezocht maar ik vond hem niet. Zelfs de hulpdirectrice begon mee te zoeken naar juf Lisse haar paraplu maar ook zij vond hem niet. Net op het moment dat ik mij aan de regen ging wagen in mijn dun regenjasje lag hij er opeens terug. Er had een leerling hem geleend, wat ik niet erg vind hoor.
Om 17.00 uur hadden we een afspraak met de directeur van het Christoforus internaat. We hadden hier geen hoge verwachtingen van omdat de directeur ons 5 dagen op ons beloop heeft gelaten omdat hij ons niet wou terugbellen. Na meermaals proberen hebben we hem uiteindelijk toch te pakken gekregen. Het internaat gaf mij een gematigd gevoel. Aan de ene kant vind ik het schrijnend voor de kinderen dat ze helemaal alleen zonder familie of vrienden op internaat zitten omdat ze anders in het binnenland (waar ze afkomstig van zijn) niet van onderwijs kunnen genieten. Aan de andere kant vond ik het raar dat elk kind rondliep met een BlackBerry in zijn of haar hand. Men vertelde ons dat dit de gewoonte is en men nog liever in een kartonnen doos slaapt dan geen luxeproduct bij zich te hebben.
We hebben met de directeur afgesproken dat we twee dagen op de week huiswerkbegeleiding komen geven. Ik had een raar gevoel bij deze heer. Hij keek mij heel vreemd aan en zei plotseling: “Wisse!” en ik zei: “Het is Lisse.” En hij antwoordde mij daarop: “Aah nu begrijp ik het, Wisse is niet zo’n meisjesnaam maar Lisse wel.” Ik moet je niet vertellen hoe raar ik op dat moment gekeken moet hebben naar deze man. Hij kwam heel dominant over en het leek alsof hij niet zoveel zin had in een gesprek. Na 5 minuutjes stuurde hij ons naar huis en aanstaande donderdag mogen we aan de slag gaan. Ik heb hem vriendelijk gevraagd of we toch eventjes het internaat mochten bezichtigen want ik dacht bij mezelf: “We hebben hier onze taxi betaald voor een gesprek van amper 5 minuten, nu wil ik wel dat internaat eens zien hoor.” We kregen een rondleiding van een studente die haar stage hier ook komt lopen maar zij volgt de richting maatschappelijk werk en houdt zich vooral bezig met de leerlingen van het internaat. Donderdagavond zal ik jullie meer kunnen vertellen over het internaat. Ik hou jullie zeker op de hoogte, toch? Haha, ik begin het heerlijke Surinaamse taaltje al te beheersen.
Maar goed liefste Belgen. Ik ga mijn oogjes toedoen want ik vond het een vermoeiende dag maar ik kan jullie met veel vreugde meededelen… Mijn allereerste stageles voor mijn buitenlandse stage is klaar!
Slaapzacht iedereen. Tot de volgende keer!
Liefs
Lisse
Vandaag ben ik naar goede gewoonte gaan observeren. Tijdens het eerste lesuur liet mijn leerkracht mij weten dat mijn stage “een beetje” vroeger zou beginnen dan gepland was. In plaats van op dinsdag 6 maart 2012 te beginnen, ga ik nu donderdag 23 februari 2012 mijn allereerste stageles geven over zwampen en ritsen. Een zwamp is een grote verzamelplaats met veel waterplanten en met enorme massa’s water dat weinig insijpelt in de grond dankzij een ondoorlaatbare kleibodem. Halleluja het is getypt! Dat is dus de definitie van een zwamp. Wat ritsen zijn, is mij nog totaal onbekend en hoop ik morgen van een goede ziel te weten te komen.
Ik heb vandaag in principe al helemaal alleen les mogen gegeven. Mijn leerkracht had nog een beetje tijd nodig om haar repetities te verbeteren dus had ze het fantastische idee: “Juf Lisse zal wel een herhalingsles houden over middelen van bestaan.” Ik voelde mij wel vereerd dat ik al onmiddellijk een verantwoordelijkheid kreeg maar viel wel een beetje uit de lucht. Ik heb 5 minuutjes de stencils (cursuspapieren zoals wij zeggen) bekeken en ben aan de slag gegaan. De herhalingsles verliep zeer vlot! Ik heb veel eigen voorbeelden kunnen aanhalen waarover ik wel fier ben ;. De leerkracht kwam na de les naar mij en zei: “Nou schat, dat heb je zeer goed gedaan!” en ze gaf mij een tik op mijn achterwerk. De mentaliteit van de leerkrachten hier is helemaal anders dan de mentaliteit van de leerkrachten thuis. Welke mentaliteit mij het meest bevalt, ga ik je niet verklappen.
In de namiddag heb ik mezelf dus onmiddellijk aan het werk gezet en heb al een les over zwampen gemaakt. Ik hoop dat de mentor het goed gaat vinden want ik maak veel gebruik van actieve werkvormen: brainstorming, demonstratieproefje, onderwijsleergesprek, samenwerkend leren, … De gewoonte hier is dat de leerkrachten één werkvorm gebruiken gedurende 40 minuten tijd.
Omdat ik nog veel schoolmateriaal nodig had, zijn we naar de Mall (koopcentrum) gegaan en heb ik daar alles gevonden voor slechts €40. Het volgende heb ik gekocht: plakband, potloden, 2 pennen, stiften, 2 gekleurde A3-papieren, 2 cursusblokken, map en USB-stick van 8GB. Fantastisch, toch?
Omdat het weer hard aan het regenen was, had ik een paraplu meegenomen naar school. Na 5 minuten was deze compleet verdwenen. Ik heb zeker een kwartier naar mijn paraplu gezocht maar ik vond hem niet. Zelfs de hulpdirectrice begon mee te zoeken naar juf Lisse haar paraplu maar ook zij vond hem niet. Net op het moment dat ik mij aan de regen ging wagen in mijn dun regenjasje lag hij er opeens terug. Er had een leerling hem geleend, wat ik niet erg vind hoor.
Om 17.00 uur hadden we een afspraak met de directeur van het Christoforus internaat. We hadden hier geen hoge verwachtingen van omdat de directeur ons 5 dagen op ons beloop heeft gelaten omdat hij ons niet wou terugbellen. Na meermaals proberen hebben we hem uiteindelijk toch te pakken gekregen. Het internaat gaf mij een gematigd gevoel. Aan de ene kant vind ik het schrijnend voor de kinderen dat ze helemaal alleen zonder familie of vrienden op internaat zitten omdat ze anders in het binnenland (waar ze afkomstig van zijn) niet van onderwijs kunnen genieten. Aan de andere kant vond ik het raar dat elk kind rondliep met een BlackBerry in zijn of haar hand. Men vertelde ons dat dit de gewoonte is en men nog liever in een kartonnen doos slaapt dan geen luxeproduct bij zich te hebben.
We hebben met de directeur afgesproken dat we twee dagen op de week huiswerkbegeleiding komen geven. Ik had een raar gevoel bij deze heer. Hij keek mij heel vreemd aan en zei plotseling: “Wisse!” en ik zei: “Het is Lisse.” En hij antwoordde mij daarop: “Aah nu begrijp ik het, Wisse is niet zo’n meisjesnaam maar Lisse wel.” Ik moet je niet vertellen hoe raar ik op dat moment gekeken moet hebben naar deze man. Hij kwam heel dominant over en het leek alsof hij niet zoveel zin had in een gesprek. Na 5 minuutjes stuurde hij ons naar huis en aanstaande donderdag mogen we aan de slag gaan. Ik heb hem vriendelijk gevraagd of we toch eventjes het internaat mochten bezichtigen want ik dacht bij mezelf: “We hebben hier onze taxi betaald voor een gesprek van amper 5 minuten, nu wil ik wel dat internaat eens zien hoor.” We kregen een rondleiding van een studente die haar stage hier ook komt lopen maar zij volgt de richting maatschappelijk werk en houdt zich vooral bezig met de leerlingen van het internaat. Donderdagavond zal ik jullie meer kunnen vertellen over het internaat. Ik hou jullie zeker op de hoogte, toch? Haha, ik begin het heerlijke Surinaamse taaltje al te beheersen.
Maar goed liefste Belgen. Ik ga mijn oogjes toedoen want ik vond het een vermoeiende dag maar ik kan jullie met veel vreugde meededelen… Mijn allereerste stageles voor mijn buitenlandse stage is klaar!
Slaapzacht iedereen. Tot de volgende keer!
Liefs
Lisse
maandag 20 februari 2012
Suriname dag 8 + 9
Beste blogvolgers
Gisteren zijn we naar de plaatselijke markt gegaan op de Kwattaweg. Emily en Stefanie eten graag groentjes en dus zijn we deze daar gaan kopen. Voor mezelf zijn de koeken en crème-glace uit de supermarkt voldoende maar iedereen heeft zo zijn andere gewoontes natuurlijk.
Aangekomen op de markt kreeg ik ineens een indruk van: vies, vuil, smerig, plakkerig, luidruchtig, vuil en warm. Aan de afdeling vis en vlees hebben we ons niet gewaagd omdat de schubben van de vissen ons letterlijk om de oren vlogen. We hebben deze afdeling dus wijselijk overgeslagen. Op de markt werd ik nageroepen door een man: “Dit meisje lijkt sprekend op prinses Maxima!”, zei hij met veel plezier. Om eerlijk te zijn, zie ik totaal geen gelijkenissen met prinses Maxima maar goed als hij dat vindt, zal het wel zo zijn zeker. Moet ik dit nu als een complimentje beschouwen?
Deze ochtend was het zeer hard aan het regenen. Stefanie en Emily konden uitslapen en ik mocht naar school gaan om te observeren. Ik heb voor de eerste keer alleen meegereden met de bus omdat het pijpenstelen aan het regenen was en in dit weer met de fiets rijden geen goed idee is. Het viel heel goed mee. Op minder dan 3 minuten was ik aangekomen aan de school.
De bus nemen in Suriname is heel gemakkelijk en goedkoop. Voor slechts 1,25 SRD (= 30 eurocent) mag je met de bus meerijden naar eender welke plaats je wilt. Het maakt hier dus niet uit of je een lang ritje met de bus meerijdt of een kort ritje. De prijs blijft hetzelfde.
Het busvervoer hier in Suriname heeft hier zowel zijn voordelen als zijn nadelen. Voordelen: gemakkelijk, goedkoop, stopt waar je wilt, zet je precies af op de plaats dat je wilt, rijdt de hele dag door. Nadelen: stopt om de 5 meter om iemand er af te laten, zit vaak overvol.
Op de bus zijn er 30 zitjes. Ook in het gangpad kunnen mensen zitten dankzij de uitklapbare zitjes. Als er iemand van de bus wilt, die achteraan zit, moet iedereen in het gangpad rechtstaan, hun zitje inklappen, persoon laten passeren, zitje terug uitklappen en hen terug neerzitten. Je merkt het misschien al zelf dat het busvervoer hier tijd nodig heeft en niet gehaast is. Dit is een voorbeeld van mijn eerste citaat in mijn eerste blogbericht: “Suriname met zijn eigenheden en eigenaardigheden.”
Omdat we op de luchthaven een stempel gekregen hadden van één maand, zijn we vandaag inlichtingen gaan inwinnen bij de vreemdelingendienst. We kwamen toe en zagen een lokaal VOL met mensen die precies opeengestapeld zaten. Zo druk was het daar. Na een halfuurtje aanschuiven, hadden ze geen zin meer om ons te helpen en zeiden ze dat iedereen vanaf nummertje 80 morgen mocht terugkomen. Wij hadden jammer genoeg nummertje 15 dus we mochten vertrekken… We zijn dan een ander bureautje binnengestapt en ik heb daar heel ons verhaal verteld aan de mevrouw achter de balie. Zij heeft mij alles verteld wat we moesten doen en nu is alles duidelijk geworden. We weten wat er ons te doen staat maar het komt (normaal gezien) zeker in orde.
Deze week moet ik elke dag gaan observeren. Ik heb dus geen enkele dag vrij maar dat geeft niet want ik vind het wel leuk om tussen de leerlingen en leerkrachten van de Muloschool te vertoeven. Vandaag heb ik wel moeten vechten tegen de slaap. Ik heb 4 uur achter elkaar toets (repetitie) moeten geven, wat eigenlijk vrij saai is. Mijn mentor, mevrouw Revales, was vandaag een kwartiertje te laat door het slechte weer. Omdat wij Belgen met een andere mentaliteit leven, was ik wel op tijd. Ik heb haar klas overgenomen en heb de leerstof herhaald zodat de leerlingen een beetje beter voorbereid werden op de komende toets. Toen mevrouw Revales aanwezig was, hebben we de toetsen kunnen afnemen en kon ik eventjes genieten van een rustmomentje (zonder lawaai) in de klas.
Bedankt om mijn blog te volgen!
Liefs
Lisse
Gisteren zijn we naar de plaatselijke markt gegaan op de Kwattaweg. Emily en Stefanie eten graag groentjes en dus zijn we deze daar gaan kopen. Voor mezelf zijn de koeken en crème-glace uit de supermarkt voldoende maar iedereen heeft zo zijn andere gewoontes natuurlijk.
Aangekomen op de markt kreeg ik ineens een indruk van: vies, vuil, smerig, plakkerig, luidruchtig, vuil en warm. Aan de afdeling vis en vlees hebben we ons niet gewaagd omdat de schubben van de vissen ons letterlijk om de oren vlogen. We hebben deze afdeling dus wijselijk overgeslagen. Op de markt werd ik nageroepen door een man: “Dit meisje lijkt sprekend op prinses Maxima!”, zei hij met veel plezier. Om eerlijk te zijn, zie ik totaal geen gelijkenissen met prinses Maxima maar goed als hij dat vindt, zal het wel zo zijn zeker. Moet ik dit nu als een complimentje beschouwen?
Deze ochtend was het zeer hard aan het regenen. Stefanie en Emily konden uitslapen en ik mocht naar school gaan om te observeren. Ik heb voor de eerste keer alleen meegereden met de bus omdat het pijpenstelen aan het regenen was en in dit weer met de fiets rijden geen goed idee is. Het viel heel goed mee. Op minder dan 3 minuten was ik aangekomen aan de school.
De bus nemen in Suriname is heel gemakkelijk en goedkoop. Voor slechts 1,25 SRD (= 30 eurocent) mag je met de bus meerijden naar eender welke plaats je wilt. Het maakt hier dus niet uit of je een lang ritje met de bus meerijdt of een kort ritje. De prijs blijft hetzelfde.
Het busvervoer hier in Suriname heeft hier zowel zijn voordelen als zijn nadelen. Voordelen: gemakkelijk, goedkoop, stopt waar je wilt, zet je precies af op de plaats dat je wilt, rijdt de hele dag door. Nadelen: stopt om de 5 meter om iemand er af te laten, zit vaak overvol.
Op de bus zijn er 30 zitjes. Ook in het gangpad kunnen mensen zitten dankzij de uitklapbare zitjes. Als er iemand van de bus wilt, die achteraan zit, moet iedereen in het gangpad rechtstaan, hun zitje inklappen, persoon laten passeren, zitje terug uitklappen en hen terug neerzitten. Je merkt het misschien al zelf dat het busvervoer hier tijd nodig heeft en niet gehaast is. Dit is een voorbeeld van mijn eerste citaat in mijn eerste blogbericht: “Suriname met zijn eigenheden en eigenaardigheden.”
Omdat we op de luchthaven een stempel gekregen hadden van één maand, zijn we vandaag inlichtingen gaan inwinnen bij de vreemdelingendienst. We kwamen toe en zagen een lokaal VOL met mensen die precies opeengestapeld zaten. Zo druk was het daar. Na een halfuurtje aanschuiven, hadden ze geen zin meer om ons te helpen en zeiden ze dat iedereen vanaf nummertje 80 morgen mocht terugkomen. Wij hadden jammer genoeg nummertje 15 dus we mochten vertrekken… We zijn dan een ander bureautje binnengestapt en ik heb daar heel ons verhaal verteld aan de mevrouw achter de balie. Zij heeft mij alles verteld wat we moesten doen en nu is alles duidelijk geworden. We weten wat er ons te doen staat maar het komt (normaal gezien) zeker in orde.
Deze week moet ik elke dag gaan observeren. Ik heb dus geen enkele dag vrij maar dat geeft niet want ik vind het wel leuk om tussen de leerlingen en leerkrachten van de Muloschool te vertoeven. Vandaag heb ik wel moeten vechten tegen de slaap. Ik heb 4 uur achter elkaar toets (repetitie) moeten geven, wat eigenlijk vrij saai is. Mijn mentor, mevrouw Revales, was vandaag een kwartiertje te laat door het slechte weer. Omdat wij Belgen met een andere mentaliteit leven, was ik wel op tijd. Ik heb haar klas overgenomen en heb de leerstof herhaald zodat de leerlingen een beetje beter voorbereid werden op de komende toets. Toen mevrouw Revales aanwezig was, hebben we de toetsen kunnen afnemen en kon ik eventjes genieten van een rustmomentje (zonder lawaai) in de klas.
Bedankt om mijn blog te volgen!
Liefs
Lisse
zaterdag 18 februari 2012
Suriname dag 7
Beste blogvolgers
Vandaag zijn we op personeelsuitstap geweest naar Leguanapark. Zoals ik in een vorig bericht zei hing er inderdaad een aap aan een touw. Het was wel onze eerste aap die we zagen!
Ook de ara was van de partij. Men zei in het excursieboekje dat het een soort vuilnisbelt zou zijn, maar dit vond ik sterk overdreven. Het strand was niet zo heel proper en de hutjes waren misschien een beetje onderkomen maar om van een vuilnisbelt te spreken vond ik er een beetje over.
We hebben wel hele mooie foto's genomen want de natuur is hier prachtig! En dat is nu eens niet overdreven.
Op de bus richting leguanapark kregen we ons ontbijt: een barra. Dit is een oliebol met pikante saus.
Omdat onze Belgische maagjes het pikante eten nog niet gewoon zijn, weigerden we eerst dit hapje. De Surinamers bleven echter aandringen waarna we dan toch maar een barra geproefd hebben. Super lekker vond ik dat maar wel een beetje zwaar om 's morgens op te eten.
En dan moet je weten dat ik thuis al een hele doos koekjes gegeten had om er zeker van te zijn dat ik geen honger zou lijden.
De rit naar het park was wel grappig. We zijn aan de supermarkt gestopt om nog enkele blikjes bier te kopen. De directeur had er namelijk zin in...
De directeur zat naast mij op de bus en heeft mij veel verteld over Suriname. Bijvoorbeeld over Suralco. Dit is een bedrijf in Suriname dat aluminium verkoopt vandaar de naam Sur (Suriname) al (aluminium) co (company).
Aangekomen in het park kregen we als eerste de aap te zien. Gelijk een bende zotten zijn we daar dan ook naartoe gespurt. Nu zou ik toch graag eens een aapje in het wild zien hoor in plaats van eentje aan een touw.
Vervolgens zijn we ons gaan installeren op het strand. Alle leerkrachten hadden een hangmat bij maar omdat wij dit niet ter beschikking hadden, hebben we ons op een strandlaken gelegd. Misschien dat we toch maar zo’n hangmat moeten kopen, toch (ik begin het te leren het taaltje ;))?
Het weer is hier zalig en ook het uitzicht op de rivier was fantastisch. Nadat ik een echte toerist had uitgehangen en tientallen foto’s had genomen, heb ik mij rustig neergelegd. Het weer hier maakt mij zo moe en ik ben een beetje weggedommeld.
Na de middagpauze kwam er actie. De leerkrachten gingen zwemmen en er stond muziek op. Ze begonnen allemaal te dansen in het water. Je moet je geen sexy Surinaamse vrouwen in bikini voorstellen hoor. Iedereen zwemt hier met een lange T-shirt en met een short. Mijn vorig bericht over het contrast was dus waar maar dan niet zozeer op de kleur gebaseerd maar wel op de uitrusting.
Ik heb ook eventjes gevoetbald met een klein Surinaams kindje. Die kleintjes hier zijn echt om op te eten! Je zou er zo eentje meenemen.
De directeur is gezellig eventjes bij ons komen zitten. Hij vertelde mij dat hij sinds het vorige schooljaar directeur was van de Mulo Kerklaan. Ik vroeg hem welke vakken dat hij nog gedoceerd had en hij vertelde mij het heugelijke nieuws: ja ja nog iemand die de combinatie aardrijkskunde – biologie gestudeerd had! De directeur ging al een schuif omhoog bij mij ;).
Ik vroeg hem hoe de werking van de school in elkaar zat en of er eventueel een schoolreglement was dat ik kon bekijken. Hij vertelde mij dat het schoolreglement van de vorige directrice enorm in contrast staat met het verslag inzake de kinderrechten en dat hij dit schoolreglement niet meer hanteert. Het is nu zijn taak om een nieuw reglement op te stellen. Het is een hele aangename meneer die zich tussen de mensen bevindt en die zich heel humaan opstelt. Hij begrijpt het ook wanneer we het iets moeilijker hebben omdat we het thuisfront missen, wat bij mij wel het geval is.
Goed lieve mensen, ik ga jullie laten. Ik hoop jullie snel terug te mogen prikkelen met mijn Surinaamse verhalen.
Liefs
Lisse
Vandaag zijn we op personeelsuitstap geweest naar Leguanapark. Zoals ik in een vorig bericht zei hing er inderdaad een aap aan een touw. Het was wel onze eerste aap die we zagen!
Ook de ara was van de partij. Men zei in het excursieboekje dat het een soort vuilnisbelt zou zijn, maar dit vond ik sterk overdreven. Het strand was niet zo heel proper en de hutjes waren misschien een beetje onderkomen maar om van een vuilnisbelt te spreken vond ik er een beetje over.
We hebben wel hele mooie foto's genomen want de natuur is hier prachtig! En dat is nu eens niet overdreven.
Op de bus richting leguanapark kregen we ons ontbijt: een barra. Dit is een oliebol met pikante saus.
Omdat onze Belgische maagjes het pikante eten nog niet gewoon zijn, weigerden we eerst dit hapje. De Surinamers bleven echter aandringen waarna we dan toch maar een barra geproefd hebben. Super lekker vond ik dat maar wel een beetje zwaar om 's morgens op te eten.
En dan moet je weten dat ik thuis al een hele doos koekjes gegeten had om er zeker van te zijn dat ik geen honger zou lijden.
De rit naar het park was wel grappig. We zijn aan de supermarkt gestopt om nog enkele blikjes bier te kopen. De directeur had er namelijk zin in...
De directeur zat naast mij op de bus en heeft mij veel verteld over Suriname. Bijvoorbeeld over Suralco. Dit is een bedrijf in Suriname dat aluminium verkoopt vandaar de naam Sur (Suriname) al (aluminium) co (company).
Aangekomen in het park kregen we als eerste de aap te zien. Gelijk een bende zotten zijn we daar dan ook naartoe gespurt. Nu zou ik toch graag eens een aapje in het wild zien hoor in plaats van eentje aan een touw.
Vervolgens zijn we ons gaan installeren op het strand. Alle leerkrachten hadden een hangmat bij maar omdat wij dit niet ter beschikking hadden, hebben we ons op een strandlaken gelegd. Misschien dat we toch maar zo’n hangmat moeten kopen, toch (ik begin het te leren het taaltje ;))?
Het weer is hier zalig en ook het uitzicht op de rivier was fantastisch. Nadat ik een echte toerist had uitgehangen en tientallen foto’s had genomen, heb ik mij rustig neergelegd. Het weer hier maakt mij zo moe en ik ben een beetje weggedommeld.
Na de middagpauze kwam er actie. De leerkrachten gingen zwemmen en er stond muziek op. Ze begonnen allemaal te dansen in het water. Je moet je geen sexy Surinaamse vrouwen in bikini voorstellen hoor. Iedereen zwemt hier met een lange T-shirt en met een short. Mijn vorig bericht over het contrast was dus waar maar dan niet zozeer op de kleur gebaseerd maar wel op de uitrusting.
Ik heb ook eventjes gevoetbald met een klein Surinaams kindje. Die kleintjes hier zijn echt om op te eten! Je zou er zo eentje meenemen.
De directeur is gezellig eventjes bij ons komen zitten. Hij vertelde mij dat hij sinds het vorige schooljaar directeur was van de Mulo Kerklaan. Ik vroeg hem welke vakken dat hij nog gedoceerd had en hij vertelde mij het heugelijke nieuws: ja ja nog iemand die de combinatie aardrijkskunde – biologie gestudeerd had! De directeur ging al een schuif omhoog bij mij ;).
Ik vroeg hem hoe de werking van de school in elkaar zat en of er eventueel een schoolreglement was dat ik kon bekijken. Hij vertelde mij dat het schoolreglement van de vorige directrice enorm in contrast staat met het verslag inzake de kinderrechten en dat hij dit schoolreglement niet meer hanteert. Het is nu zijn taak om een nieuw reglement op te stellen. Het is een hele aangename meneer die zich tussen de mensen bevindt en die zich heel humaan opstelt. Hij begrijpt het ook wanneer we het iets moeilijker hebben omdat we het thuisfront missen, wat bij mij wel het geval is.
Goed lieve mensen, ik ga jullie laten. Ik hoop jullie snel terug te mogen prikkelen met mijn Surinaamse verhalen.
Liefs
Lisse
vrijdag 17 februari 2012
Suriname dag 6
Beste blogvolgers
Vandaag is het de 6e dag dat ik mij in het mooie Suriname mag bevinden. Deze ochtend ben ik naar goede gewoonte gaan observeren. Ik heb er al 12 observatielessen opzitten en er staan er mij nog 20 te wachten kwestie van een goed beeld te krijgen van het onderwijs hier.
Gisteren had ik problemen met mijn WORD. We mogen al van geluk spreken dat we een computer bij ons hebben en dat we internet hebben maar toch was ik in paniek omdat mijn proefversie van WORD vervallen was. Ik heb voor mijn vertrek een nieuwe laptop gekregen en had er geen rekening mee gehouden dat de versie ging vervallen. Net op het moment dat ik mijn planning moest doormailen sloeg het noodlot toe. Gelukkig heeft Toon alles opgelost en kan ik nu gewoon weer verder werken met mijn nieuwe WORD. Haleluja! Bedankt Toon je bent een held!
Wanneer in Suriname de schel gaat, (dit is de bel als jullie nog een paar keer mijn blogberichten lezen zullen jullie wel meezijn met het grappige taaltje van hier), steekt het niet op zo'n 5 minuutjes. De leerkrachten lopen nog een beetje rond op de speelplaats of gaan nog eventjes een telefoontje houden naar thuis. Dit is in Suriname allemaal geen probleem! Lekker leventje, toch?
Dat is ook één van de woordjes dat mijn mentor altijd gebruikt. Bij de eerste kennismaking was ze de leerstof aan het overlopen met mij en ineens vraagt ze: "Op 22 maart geef ik in de 3e klasse (3e middelbaar dus) een repetitie, toch?" Ik dacht bij mezelf: "Hoe kan ik dit nu in godsnaam weten?" maar het is hier de gewoonte om elke zin in vraagvorm te stellen... Toch?
Ik heb vandaag mijn allereerste eten gekocht op school. Een lekker broodje kip. Ik vond het heel lekker maar ik had toch een beetje last van mijn maag maar dat was al snel weg dus ik ga het de volgende keer gewoon terug kopen.
De conversatie met de verkoper verliep stroef. Na een tijdje begon hij mij gewoon uit te lachen omdat ik al 5x wablieft had gezegd. Eigenlijk wel grappig hoor.
Morgen gaan we op de geplande personeelsuitstap. In het begin ging mijn mentor niet mee maar ze heeft zich bedacht en gaat toch mee. Ik ben hier blij om omdat het een hele leuke mevrouw is en omdat ik haar wel beter wil leren kennen. Ik denk dat het een unieke ervaring gaat worden en dat het heel grappig zal zijn. Ik vind het super vriendelijk dat wij met open armen ontvangen werden en direct uitgenodigd werden om mee te gaan naar Leguanapark. Sommige scholen in België zouden hier beter een voorbeeld aan nemen ;).
Ik denk dat het een grappig zicht gaat zijn als we alle drie met onze blanke lichaampjes tussen die Surinaamse vrouwen gaan liggen. Van een contrast gesproken...
De les op de universiteit was de moeite om bij te wonen. In Suriname is het de gewoontje dat je werkvorm gebruikt voor 40 minuten les. Er is dus weinig sprake van variatie. De lesvoorbereidingen die de studenten hier gebruiken zijn bijna dezelfde als de lesvoorbereidingen die wij thuis gebruiken. Enig verschil is dat wij een apart bordschema moeten invullen en dat de studenten van hier dit niet moeten doen desondanks zij toch meer het bord gebruiken dan wij. Misschien iets innoverends voor de toekomst?
In Suriname is het ook belangrijk om tijdens je les alle belangrijke woorden duidelijk uit te leggen en te onderlijnen. Hier hamerde mijn mentor gisteren heel erg op!
Als ik lesgeef ga ik gebruik maken van het taboewoordenspel om nieuwe begrippen aan te leren. Ik ben eens benieuwd hoe de Surinaamse kinderen en mijn mentor hierop gaan reageren. Mijn mentor van het IOL vond het belangrijk dat ik zowel gebruik maakte van mijn eigen onderwijsstijl als de onderwijsstijl van Suriname. Hierover hou ik jullie natuurlijk op de hoogte!
Ik heb al meermaals geprobeerd om foto's op mijn blog toe te voegen maar omdat ik niet zo'n talent ben in ICT is mij dit nog niet gelukt. Als er iemand een idee heeft hoe ik dit moet doen mag je mij dit altijd laten weten! Alvast bedankt!
Vanmiddag zijn we naar palmenpark geweest. Suuuuuuuuuuuuuuuuuuuper mooi vond ik het daar. Meters hoge palmbomen die de natuur van Suriname lieten zien. We hoopten een aapje tegen te komen maar dat hebben we jammer genoeg niet gezien. We hebben wel een ander leuk diertje tegengekomen een soort salamander denk ik.
Daarna zijn we naar de uitgaansbuurt geweest en hebben we er onze eerste coctail gedronken. In Suriname kost een coctail maximum €2,5. Zalig toch?
Morgen gaan we op personeelsuitstap en zondag hoop ik ergens een nieuwe zonnebril te kunnen kopen want jawel ik ben er al in geslaagd de mijne kapot te krijgen en ik ben hier nog maar 6 dagen.
Slaapzacht België en tot morgen voor een nieuw verhaal over leguanapark!
Liefs
Lisse
Vandaag is het de 6e dag dat ik mij in het mooie Suriname mag bevinden. Deze ochtend ben ik naar goede gewoonte gaan observeren. Ik heb er al 12 observatielessen opzitten en er staan er mij nog 20 te wachten kwestie van een goed beeld te krijgen van het onderwijs hier.
Gisteren had ik problemen met mijn WORD. We mogen al van geluk spreken dat we een computer bij ons hebben en dat we internet hebben maar toch was ik in paniek omdat mijn proefversie van WORD vervallen was. Ik heb voor mijn vertrek een nieuwe laptop gekregen en had er geen rekening mee gehouden dat de versie ging vervallen. Net op het moment dat ik mijn planning moest doormailen sloeg het noodlot toe. Gelukkig heeft Toon alles opgelost en kan ik nu gewoon weer verder werken met mijn nieuwe WORD. Haleluja! Bedankt Toon je bent een held!
Wanneer in Suriname de schel gaat, (dit is de bel als jullie nog een paar keer mijn blogberichten lezen zullen jullie wel meezijn met het grappige taaltje van hier), steekt het niet op zo'n 5 minuutjes. De leerkrachten lopen nog een beetje rond op de speelplaats of gaan nog eventjes een telefoontje houden naar thuis. Dit is in Suriname allemaal geen probleem! Lekker leventje, toch?
Dat is ook één van de woordjes dat mijn mentor altijd gebruikt. Bij de eerste kennismaking was ze de leerstof aan het overlopen met mij en ineens vraagt ze: "Op 22 maart geef ik in de 3e klasse (3e middelbaar dus) een repetitie, toch?" Ik dacht bij mezelf: "Hoe kan ik dit nu in godsnaam weten?" maar het is hier de gewoonte om elke zin in vraagvorm te stellen... Toch?
Ik heb vandaag mijn allereerste eten gekocht op school. Een lekker broodje kip. Ik vond het heel lekker maar ik had toch een beetje last van mijn maag maar dat was al snel weg dus ik ga het de volgende keer gewoon terug kopen.
De conversatie met de verkoper verliep stroef. Na een tijdje begon hij mij gewoon uit te lachen omdat ik al 5x wablieft had gezegd. Eigenlijk wel grappig hoor.
Morgen gaan we op de geplande personeelsuitstap. In het begin ging mijn mentor niet mee maar ze heeft zich bedacht en gaat toch mee. Ik ben hier blij om omdat het een hele leuke mevrouw is en omdat ik haar wel beter wil leren kennen. Ik denk dat het een unieke ervaring gaat worden en dat het heel grappig zal zijn. Ik vind het super vriendelijk dat wij met open armen ontvangen werden en direct uitgenodigd werden om mee te gaan naar Leguanapark. Sommige scholen in België zouden hier beter een voorbeeld aan nemen ;).
Ik denk dat het een grappig zicht gaat zijn als we alle drie met onze blanke lichaampjes tussen die Surinaamse vrouwen gaan liggen. Van een contrast gesproken...
De les op de universiteit was de moeite om bij te wonen. In Suriname is het de gewoontje dat je werkvorm gebruikt voor 40 minuten les. Er is dus weinig sprake van variatie. De lesvoorbereidingen die de studenten hier gebruiken zijn bijna dezelfde als de lesvoorbereidingen die wij thuis gebruiken. Enig verschil is dat wij een apart bordschema moeten invullen en dat de studenten van hier dit niet moeten doen desondanks zij toch meer het bord gebruiken dan wij. Misschien iets innoverends voor de toekomst?
In Suriname is het ook belangrijk om tijdens je les alle belangrijke woorden duidelijk uit te leggen en te onderlijnen. Hier hamerde mijn mentor gisteren heel erg op!
Als ik lesgeef ga ik gebruik maken van het taboewoordenspel om nieuwe begrippen aan te leren. Ik ben eens benieuwd hoe de Surinaamse kinderen en mijn mentor hierop gaan reageren. Mijn mentor van het IOL vond het belangrijk dat ik zowel gebruik maakte van mijn eigen onderwijsstijl als de onderwijsstijl van Suriname. Hierover hou ik jullie natuurlijk op de hoogte!
Ik heb al meermaals geprobeerd om foto's op mijn blog toe te voegen maar omdat ik niet zo'n talent ben in ICT is mij dit nog niet gelukt. Als er iemand een idee heeft hoe ik dit moet doen mag je mij dit altijd laten weten! Alvast bedankt!
Vanmiddag zijn we naar palmenpark geweest. Suuuuuuuuuuuuuuuuuuuper mooi vond ik het daar. Meters hoge palmbomen die de natuur van Suriname lieten zien. We hoopten een aapje tegen te komen maar dat hebben we jammer genoeg niet gezien. We hebben wel een ander leuk diertje tegengekomen een soort salamander denk ik.
Daarna zijn we naar de uitgaansbuurt geweest en hebben we er onze eerste coctail gedronken. In Suriname kost een coctail maximum €2,5. Zalig toch?
Morgen gaan we op personeelsuitstap en zondag hoop ik ergens een nieuwe zonnebril te kunnen kopen want jawel ik ben er al in geslaagd de mijne kapot te krijgen en ik ben hier nog maar 6 dagen.
Slaapzacht België en tot morgen voor een nieuw verhaal over leguanapark!
Liefs
Lisse
donderdag 16 februari 2012
Suriname dag 4 + 5
Beste blogvolgers
Hier ben ik weer. Ik hoop dat je het nog niet beu bent ;). Gisteren zijn we gaan observeren in onze stageschool. De gewoontes in Suriname zijn een beetje anders dan de gewoontes in België. De toetsen (repetities hier genoemd) worden in het begin van het schooljaar vastgelegd. Het is dus de taak van de leerkracht om de leerstof gezien te hebben tegen de afgesproken datum.
Mijn mentor was een beetje vroeger dan verwacht klaar met de lessenreeks en gaf dus in enkele lessen maar een vijftal minuutjes les van de eigenlijke 40 lesminuten. Gisterenmorgen was het dus een rustige lesdag voor zowel de leerkracht als voor de leerlingen. Ik heb zelf een planning gemaakt voor mijn komende lesstage en mijn mentor was hiervan onder de indruk. Ze vond het heel goed en ook de directeur was tevreden. De stage was hierbij dus volledig ingepland en ik kijk er al naar uit om les te geven.
Lesgeven in Suriname is niet zo gemakkelijk. De klaslokalen zijn open en dit zorgt ervoor dat er heel veel lawaai is. Zoals vandaag… De leerlingen kregen een herhalingsles over de middelen van bestaan terwijl een man met bloot bovenlijf naast het lokaal het gras aan het afdoen was met een kantenmaaier. De leerlingen die achteraan in het klaslokaal zaten, konden de leerkracht niet verstaan. Je moet dus een hele goede stem en goed gehoor hebben om in Suriname les te geven les te krijgen.
Gisteren heb ik bijna het levenslicht gezien. We reden voor de eerste maal met de fiets naar school om de lessen te observeren. In Suriname ben je verplicht om links te rijden. Zowel met de auto als met de fiets. Dit hadden we al goed onder de knie maar ik was een beetje overmoedig. De man voor mij reed te traag naar mijn zin waardoor ik hem wou inhalen. Ik had er niet bij nagedacht en er kwam een auto van achter mij aangereden. Het was bijna een ongeluk maar we hebben dit kunnen vermijden. Ik zal het onthouden voor in de toekomst dat ik hier nooit mag inhalen en dat we netjes achter elkaar moeten rijden. Gelukkig is alles goed afgelopen.
Deze middag heeft het eventjes heel hard geregend maar vandaag is het al bij al vrij droog gebleven. Ik ben in de regen naar huis moeten fietsen maar ik vond dit niet erg want dat verfriste een klein beetje. In Suriname is het weer zalig warm en het is soms echt puffen en zweten in de namiddag.
We zijn net naar een microteaching gaan kijken op de universiteit van Paramaribo. De studenten die hier de lerarenopleiding volgen moeten een proefles geven aan elkaar om –dankzij de feedback- sterker in hun schoenen te staan tijdens de komende lesstage.
Ik werd uitgenodigd door mijn begeleidster van het IOL mevrouw Tjeeuw-A-Jin. Ze wou dat ik in contact kwam met de onderwijscultuur/het onderwijssysteem in Suriname. Van de feedback van de studenten kon ik ook nieuwe dingen opsteken hoe ik bijvoorbeeld mijn lesstijl kan aanpassen aan de noden en wensen van de leerlingen en leerkrachten in de MULO school.
Omdat de les aan de universiteit ’s avonds plaatsvond heb ik gevraagd of Emily en Stefanie mee les mochten volgen omdat ik anders alleen met de taxi in het donker moest rijden en mijn mentor mij dat ten zeerste afraadde om dat alleen te doen. Mijn mentor vond dit natuurlijk geen probleem en het was leuk om met z’n allen de universiteit eens te bekijken. We zijn een beetje vroeger gegaan zodat we eens een kijkje konden nemen wat er allemaal aanwezig/te beleven was.
De bijwoning van de microteaching was zeer leerrijk ik ben veel te weten gekomen over de onderwijsstrategieën hier in Suriname. Ik ben mijn mentor dankbaar voor de uitnodiging en ik hoop in de maanden maart en mei een goede stage te kunnen doorlopen.
Nu ga ik slapen want ik moet morgen nog een dagje observeren terwijl Emily en Stefanie aan het welverdiende weekend kunnen beginnen. De gelukzakken ;) maar het is hen gegund!
Liefs
Lisse
Hier ben ik weer. Ik hoop dat je het nog niet beu bent ;). Gisteren zijn we gaan observeren in onze stageschool. De gewoontes in Suriname zijn een beetje anders dan de gewoontes in België. De toetsen (repetities hier genoemd) worden in het begin van het schooljaar vastgelegd. Het is dus de taak van de leerkracht om de leerstof gezien te hebben tegen de afgesproken datum.
Mijn mentor was een beetje vroeger dan verwacht klaar met de lessenreeks en gaf dus in enkele lessen maar een vijftal minuutjes les van de eigenlijke 40 lesminuten. Gisterenmorgen was het dus een rustige lesdag voor zowel de leerkracht als voor de leerlingen. Ik heb zelf een planning gemaakt voor mijn komende lesstage en mijn mentor was hiervan onder de indruk. Ze vond het heel goed en ook de directeur was tevreden. De stage was hierbij dus volledig ingepland en ik kijk er al naar uit om les te geven.
Lesgeven in Suriname is niet zo gemakkelijk. De klaslokalen zijn open en dit zorgt ervoor dat er heel veel lawaai is. Zoals vandaag… De leerlingen kregen een herhalingsles over de middelen van bestaan terwijl een man met bloot bovenlijf naast het lokaal het gras aan het afdoen was met een kantenmaaier. De leerlingen die achteraan in het klaslokaal zaten, konden de leerkracht niet verstaan. Je moet dus een hele goede stem en goed gehoor hebben om in Suriname les te geven les te krijgen.
Gisteren heb ik bijna het levenslicht gezien. We reden voor de eerste maal met de fiets naar school om de lessen te observeren. In Suriname ben je verplicht om links te rijden. Zowel met de auto als met de fiets. Dit hadden we al goed onder de knie maar ik was een beetje overmoedig. De man voor mij reed te traag naar mijn zin waardoor ik hem wou inhalen. Ik had er niet bij nagedacht en er kwam een auto van achter mij aangereden. Het was bijna een ongeluk maar we hebben dit kunnen vermijden. Ik zal het onthouden voor in de toekomst dat ik hier nooit mag inhalen en dat we netjes achter elkaar moeten rijden. Gelukkig is alles goed afgelopen.
Deze middag heeft het eventjes heel hard geregend maar vandaag is het al bij al vrij droog gebleven. Ik ben in de regen naar huis moeten fietsen maar ik vond dit niet erg want dat verfriste een klein beetje. In Suriname is het weer zalig warm en het is soms echt puffen en zweten in de namiddag.
We zijn net naar een microteaching gaan kijken op de universiteit van Paramaribo. De studenten die hier de lerarenopleiding volgen moeten een proefles geven aan elkaar om –dankzij de feedback- sterker in hun schoenen te staan tijdens de komende lesstage.
Ik werd uitgenodigd door mijn begeleidster van het IOL mevrouw Tjeeuw-A-Jin. Ze wou dat ik in contact kwam met de onderwijscultuur/het onderwijssysteem in Suriname. Van de feedback van de studenten kon ik ook nieuwe dingen opsteken hoe ik bijvoorbeeld mijn lesstijl kan aanpassen aan de noden en wensen van de leerlingen en leerkrachten in de MULO school.
Omdat de les aan de universiteit ’s avonds plaatsvond heb ik gevraagd of Emily en Stefanie mee les mochten volgen omdat ik anders alleen met de taxi in het donker moest rijden en mijn mentor mij dat ten zeerste afraadde om dat alleen te doen. Mijn mentor vond dit natuurlijk geen probleem en het was leuk om met z’n allen de universiteit eens te bekijken. We zijn een beetje vroeger gegaan zodat we eens een kijkje konden nemen wat er allemaal aanwezig/te beleven was.
De bijwoning van de microteaching was zeer leerrijk ik ben veel te weten gekomen over de onderwijsstrategieën hier in Suriname. Ik ben mijn mentor dankbaar voor de uitnodiging en ik hoop in de maanden maart en mei een goede stage te kunnen doorlopen.
Nu ga ik slapen want ik moet morgen nog een dagje observeren terwijl Emily en Stefanie aan het welverdiende weekend kunnen beginnen. De gelukzakken ;) maar het is hen gegund!
Liefs
Lisse
dinsdag 14 februari 2012
Suriname dag 3
Beste blogvolgers
Deze ochtend zijn we om 6 uur opgestaan om naar ons schooltje te gaan. Stefanie en ik staan op de Mulo school in de Kerklaan. Dat is ongeveer een vijftal minuutjes fietsen. We werden heel vriendelijk ontvangen door de onderdirectrice en hebben kennis gemaakt met de directeur. Ook een heel aardige meneer die geïnteresseerd is in onze stage.
De mentor voor aardrijkskunde werd uit het klaslokaal gehaald om een gesprek te voeren met mij, iets wat ze in België weinig of niet zouden doen, zomaar de klas achterlaten voor een stagegesprek.
Mevrouw Revales is een hele vriendelijke mevrouw die mij gedurende mijn stage gaat begeleiden.
Na een gesprek volgde de observatie. Gedurende deze twee weken gaan we observeren en vanaf maart begint onze eigenlijke lesstage.
De observatie vond ik een beetje grappig. Mevrouw Revales zei dat de leerlingen een repetitie hielden dus ik dacht: "Tof! Dan ga ik een presentatie bijwonen van de leerlingen die iets mochten voorbereiden." Ja tarara, niets te presentatie, de leerlingen zaten muisstil aan hun tafeltje een toets te maken. Repeteren wilt in Suriname dus zeggen: een toets maken.
Terug aangekomen in de leraarskamer komt de tekenlerares kennis maken met mij en ze vraagt mij of de schel al geweest was. "Wablieft?", zeg ik. Dit is één van de belangrijkste woorden die ik in Suriname gebruikt heb tot nu toe want ik begrijp de mensen hier niet zo heel goed. De schel is de bel.
Ik hoop dat iedereen in België goed valentijn gevierd heeft. Hier gaat het zeker niet onaangeroerd voorbij! Iedereen geeft hier cadeautjes aan iedereen. Zowel leerkrachten aan leerlingen als leerlingen aan leerkrachten.
Iedereen knuffelt en kust elkaar en tijdens het 5e lesuur kregen de leerlingen de tijd om cadeautjes aan hun liefjes te geven.
Stefanie en ik hebben ook een cadeautje gekregen van de onderdirectrice, een snoepje, lief he? En dan spreek ik nog niet over de vele knuffels.
Het onderwijs in Suriname verschilt heel erg van het onderwijs in België. De leerlingen krijgen gedurende 40 minuten les en de schooldag speelt zich af tussen 7.15 uur en 12.15 uur. In de namiddag zijn de leerlingen dus vrij omdat het te warm is om les te volgen.
De leerlingen krijgen les in een open lokaal dat uitgerust is met een ventilator. Sommige klassen bevinden zich dichtbij een garage waar de geur van benzine soms sterk de bovenhand neemt, wat natuurlijk niet zo gezond is.
Ik vind dat de leerlingen in Suriname heeeeeeeeeeeel zelfstandig zijn. Ze krijgen les in ongunstige omstandigheden en van een positief klasklimaat kan je hier jammer genoeg niet spreken.
De leerkracht moet soms roepen om toch maar haar les te kunnen geven en de mentaliteit is hier zeer "chill". De leerlingen uit het 3e middelbaar (hier gezegd: klasse 3) krijgen op 40 minuten tijd de leerstof die wij in België als lesinstap zouden geven (ongeveer 10-15 minuten). Het tempo is dus traag maar de leerstof wordt wel op een hoog niveau gegeven.
Mijn stage gaat zich voornamelijk in de maand maart afspelen. Op 15 maart is het mijn verjaardag maar dan moeten we geen les geven want dan is het een culturele dag.
In de maand maart ga ik ongeveer 48 uur lesgeven en ik ga proberen (moet ik morgen nog navragen) of ik in mei nog 24 uur les mag bijgeven.
Zaterdag 18 februari 2012 gaan Stefanie en ik op personeelsuitstap naar Leguanapark. We hebben vandaag een boekje gekocht met de toeristische trekpleisters en dit park wordt niet zo aangeprezen. Dit staat in het boekje: "Leguanapark is een plaats om te mijden, alleen de apen zullen het de wegblijvers kwalijk nemen. In de derde druk kunnen we hopelijk een betere recensie schrijven." Dat belooft!...
Maar voor de teamspirit met de andere leerkrachten gaan we toch het avontuur aangaan want we gaan daar apen en ara's tegenkomen.
De apen hangen er -naar het schijnt- aan touwen vastgemaakt en die arme beestjes krijgen geen eten. Ik zal jullie hierover nog op de hoogte brengen. Misschien moet ik enkele nootjes meenemen?
Deze middag zijn we de Mall gaan bezoeken. Dit is het koopcentrum van Suriname. Een heel groot complex met veel winkels. Suriname is een erg verdeeld land tussen arm en rijk. De financiële verschillen zijn duidelijk zichtbaar in het land.
Oja, dat ben ik nog vergeten vertellen. Tijdens de fietstocht vloog er ineens een reuzevlinder in mijn sjaaltje. Ik verschoot mij rot! En wanneer ik de vlinder had weggejaagd had hij een zwarte vlek op mijn nek nagelaten. De beestjes in Suriname vind ik wel leuk en ik ben ervan overtuigd dat er nog heel veel leuke beestjes mijn pad gaan kruisen.
Goed, ik ga afsluiten en mij aan de koude douche wagen. Ik voel me heel vies door het vochtige weer dus zo'n verfrissende douche zal zeker deugd doen.
Tot snel!
Liefs
Lisse
Deze ochtend zijn we om 6 uur opgestaan om naar ons schooltje te gaan. Stefanie en ik staan op de Mulo school in de Kerklaan. Dat is ongeveer een vijftal minuutjes fietsen. We werden heel vriendelijk ontvangen door de onderdirectrice en hebben kennis gemaakt met de directeur. Ook een heel aardige meneer die geïnteresseerd is in onze stage.
De mentor voor aardrijkskunde werd uit het klaslokaal gehaald om een gesprek te voeren met mij, iets wat ze in België weinig of niet zouden doen, zomaar de klas achterlaten voor een stagegesprek.
Mevrouw Revales is een hele vriendelijke mevrouw die mij gedurende mijn stage gaat begeleiden.
Na een gesprek volgde de observatie. Gedurende deze twee weken gaan we observeren en vanaf maart begint onze eigenlijke lesstage.
De observatie vond ik een beetje grappig. Mevrouw Revales zei dat de leerlingen een repetitie hielden dus ik dacht: "Tof! Dan ga ik een presentatie bijwonen van de leerlingen die iets mochten voorbereiden." Ja tarara, niets te presentatie, de leerlingen zaten muisstil aan hun tafeltje een toets te maken. Repeteren wilt in Suriname dus zeggen: een toets maken.
Terug aangekomen in de leraarskamer komt de tekenlerares kennis maken met mij en ze vraagt mij of de schel al geweest was. "Wablieft?", zeg ik. Dit is één van de belangrijkste woorden die ik in Suriname gebruikt heb tot nu toe want ik begrijp de mensen hier niet zo heel goed. De schel is de bel.
Ik hoop dat iedereen in België goed valentijn gevierd heeft. Hier gaat het zeker niet onaangeroerd voorbij! Iedereen geeft hier cadeautjes aan iedereen. Zowel leerkrachten aan leerlingen als leerlingen aan leerkrachten.
Iedereen knuffelt en kust elkaar en tijdens het 5e lesuur kregen de leerlingen de tijd om cadeautjes aan hun liefjes te geven.
Stefanie en ik hebben ook een cadeautje gekregen van de onderdirectrice, een snoepje, lief he? En dan spreek ik nog niet over de vele knuffels.
Het onderwijs in Suriname verschilt heel erg van het onderwijs in België. De leerlingen krijgen gedurende 40 minuten les en de schooldag speelt zich af tussen 7.15 uur en 12.15 uur. In de namiddag zijn de leerlingen dus vrij omdat het te warm is om les te volgen.
De leerlingen krijgen les in een open lokaal dat uitgerust is met een ventilator. Sommige klassen bevinden zich dichtbij een garage waar de geur van benzine soms sterk de bovenhand neemt, wat natuurlijk niet zo gezond is.
Ik vind dat de leerlingen in Suriname heeeeeeeeeeeel zelfstandig zijn. Ze krijgen les in ongunstige omstandigheden en van een positief klasklimaat kan je hier jammer genoeg niet spreken.
De leerkracht moet soms roepen om toch maar haar les te kunnen geven en de mentaliteit is hier zeer "chill". De leerlingen uit het 3e middelbaar (hier gezegd: klasse 3) krijgen op 40 minuten tijd de leerstof die wij in België als lesinstap zouden geven (ongeveer 10-15 minuten). Het tempo is dus traag maar de leerstof wordt wel op een hoog niveau gegeven.
Mijn stage gaat zich voornamelijk in de maand maart afspelen. Op 15 maart is het mijn verjaardag maar dan moeten we geen les geven want dan is het een culturele dag.
In de maand maart ga ik ongeveer 48 uur lesgeven en ik ga proberen (moet ik morgen nog navragen) of ik in mei nog 24 uur les mag bijgeven.
Zaterdag 18 februari 2012 gaan Stefanie en ik op personeelsuitstap naar Leguanapark. We hebben vandaag een boekje gekocht met de toeristische trekpleisters en dit park wordt niet zo aangeprezen. Dit staat in het boekje: "Leguanapark is een plaats om te mijden, alleen de apen zullen het de wegblijvers kwalijk nemen. In de derde druk kunnen we hopelijk een betere recensie schrijven." Dat belooft!...
Maar voor de teamspirit met de andere leerkrachten gaan we toch het avontuur aangaan want we gaan daar apen en ara's tegenkomen.
De apen hangen er -naar het schijnt- aan touwen vastgemaakt en die arme beestjes krijgen geen eten. Ik zal jullie hierover nog op de hoogte brengen. Misschien moet ik enkele nootjes meenemen?
Deze middag zijn we de Mall gaan bezoeken. Dit is het koopcentrum van Suriname. Een heel groot complex met veel winkels. Suriname is een erg verdeeld land tussen arm en rijk. De financiële verschillen zijn duidelijk zichtbaar in het land.
Oja, dat ben ik nog vergeten vertellen. Tijdens de fietstocht vloog er ineens een reuzevlinder in mijn sjaaltje. Ik verschoot mij rot! En wanneer ik de vlinder had weggejaagd had hij een zwarte vlek op mijn nek nagelaten. De beestjes in Suriname vind ik wel leuk en ik ben ervan overtuigd dat er nog heel veel leuke beestjes mijn pad gaan kruisen.
Goed, ik ga afsluiten en mij aan de koude douche wagen. Ik voel me heel vies door het vochtige weer dus zo'n verfrissende douche zal zeker deugd doen.
Tot snel!
Liefs
Lisse
maandag 13 februari 2012
Suriname dag 1 + 2
Beste blogvolgers
Eindelijk heb ik tijd gevonden om mijn blog aan te vullen. Het is nog een saaie en triestige blog maar daar hoop ik morgen verandering in te brengen.
Gisteren om 5 uur plaatselijke tijd zijn we aangekomen in het mooie Suriname. Het verschil in luchthavenuitrusting is aanzienwekkend ten opzichte van de luchthaven in Schiphol. De natuur is hier naar mijn mening enorm mooi en ik vind de palmbomen fantastisch. Het geeft je een soort vakantiegevoel maar daarvoor zijn we natuurlijk niet naar hier gekomen.
Over de vlucht kan ik alleen maar positief zijn. De vlucht verliep zeer vlot, we zijn zelfs vroeger aangekomen dan verwacht. Ook hebben we enorm veel eten gekregen, té veel zelfs en het personeel was heel vriendelijk.
Het grappigste aan de vlucht vond ik de meneer die naast Stefanie zat. Hij voelde zich niet zo goed en had last van slijmpjes. We kregen zo'n gezellig blauw dekentje waarmee we ons konden dekken en omdat deze meneer geen zakdoek bij de hand had... Ja, je hoort me al komen. Gebruikte hij gewoon het dekentje. Ik dacht dat ik het ging besterven. Ik vond het enerzijds enorm grappig maar wetende dat ik zo'n gezellig dekentje op mijn schoot had liggen, deed toch raar.
Aangekomen op de luchthaven werden we overrompeld door enthousiaste Surinamers die taxichauffeur waren. Dit is één van de meest voorkomende beroepen in Suriname trouwens. Onze chauffeur was een kwartiertje te laat omdat hij in de file stond maar dat was natuurlijk niet erg. Puffend en kuchend met die valiezen sleurend aangekomen aan de wagen en de rit kon beginnen. Het zou nog zo'n halfuurtje licht zijn dus konden we onze ogen nog eventjes de kost geven. Zoals ik reeds zei is de natuur hier heel mooi. Toen het donker werd, was ik toch een beetje stil. De vele negertjes, een onbekend land, de nieuwe geuren,... Wetende dat je eventjes het thuisfront hebt achtergelaten voor 4 maand deed toch enorm raar. Tot nu toe heb ik het nog een beetje moeilijk om heel eerlijk te zijn.
De nieuwe indrukken overvallen me meer dan verwacht maar ik ben zeer blij dat ik de kans krijg om in Suriname te mogen vertoeven.
Vandaag zijn we inkopen gaan doen. De chinese winkels hier verkopen werkelijk alles. Van Surinaamse melk tot Pringels chips en cola light. We hadden onze kar goed volgeladen en de mevrouw achter de toonbank was hiervoor zeker niet treurig.
Thuis gekomen zijn we beginnen poetsen en hebben we onze valiezen uitgeladen. Ineens kwam Lie (onze huisbazin trouwens) ons roepen dat we onmiddellijk naar het IOL moesten gaan. Dit is de universiteit van Paramaribo. Mevrouw Linda Rozenblad had ons een mailtje gestuurd maar deze mail is niet aangekomen waardoor we van niks wisten.
We kregen 5 minuten de tijd om ons klaar te maken. De taxichauffeur was er al na 2 minuten dus moesten we ons enorm haasten. Wetende dat je 3 deuren moet vastdraaien met 4 sloten en dat de chauffeur aan het claxoneren was, was op onze 2e dag een beetje stresserend.
We hebben kennis gemaakt met onze mentor en mijn mentor is een hele lieve mevrouw die bereid is om mij te helpen door bijvoorbeeld tips te geven.
's Avonds zijn we een fiets gaan huren. De mevrouw zei: "Als je fiets in panne is, kom je hem maar laten herstellen." Lisse Van der Meiren stapte op haar fiets en begon vol goede moed links te fietsen en na 5 minuten kon ze al terugkeren om haar fiets te laten repareren.
Nu ga ik afsluiten want ik denk dat deze informatie wel al zal volstaan. Ik ga mij aan de koude douche wagen en in mijn bedje kruipen.
Suriname, een land met zijn eigenheden en eigenaardigheden. Hier kom ik later op terug.
Liefs
Lisse
Eindelijk heb ik tijd gevonden om mijn blog aan te vullen. Het is nog een saaie en triestige blog maar daar hoop ik morgen verandering in te brengen.
Gisteren om 5 uur plaatselijke tijd zijn we aangekomen in het mooie Suriname. Het verschil in luchthavenuitrusting is aanzienwekkend ten opzichte van de luchthaven in Schiphol. De natuur is hier naar mijn mening enorm mooi en ik vind de palmbomen fantastisch. Het geeft je een soort vakantiegevoel maar daarvoor zijn we natuurlijk niet naar hier gekomen.
Over de vlucht kan ik alleen maar positief zijn. De vlucht verliep zeer vlot, we zijn zelfs vroeger aangekomen dan verwacht. Ook hebben we enorm veel eten gekregen, té veel zelfs en het personeel was heel vriendelijk.
Het grappigste aan de vlucht vond ik de meneer die naast Stefanie zat. Hij voelde zich niet zo goed en had last van slijmpjes. We kregen zo'n gezellig blauw dekentje waarmee we ons konden dekken en omdat deze meneer geen zakdoek bij de hand had... Ja, je hoort me al komen. Gebruikte hij gewoon het dekentje. Ik dacht dat ik het ging besterven. Ik vond het enerzijds enorm grappig maar wetende dat ik zo'n gezellig dekentje op mijn schoot had liggen, deed toch raar.
Aangekomen op de luchthaven werden we overrompeld door enthousiaste Surinamers die taxichauffeur waren. Dit is één van de meest voorkomende beroepen in Suriname trouwens. Onze chauffeur was een kwartiertje te laat omdat hij in de file stond maar dat was natuurlijk niet erg. Puffend en kuchend met die valiezen sleurend aangekomen aan de wagen en de rit kon beginnen. Het zou nog zo'n halfuurtje licht zijn dus konden we onze ogen nog eventjes de kost geven. Zoals ik reeds zei is de natuur hier heel mooi. Toen het donker werd, was ik toch een beetje stil. De vele negertjes, een onbekend land, de nieuwe geuren,... Wetende dat je eventjes het thuisfront hebt achtergelaten voor 4 maand deed toch enorm raar. Tot nu toe heb ik het nog een beetje moeilijk om heel eerlijk te zijn.
De nieuwe indrukken overvallen me meer dan verwacht maar ik ben zeer blij dat ik de kans krijg om in Suriname te mogen vertoeven.
Vandaag zijn we inkopen gaan doen. De chinese winkels hier verkopen werkelijk alles. Van Surinaamse melk tot Pringels chips en cola light. We hadden onze kar goed volgeladen en de mevrouw achter de toonbank was hiervoor zeker niet treurig.
Thuis gekomen zijn we beginnen poetsen en hebben we onze valiezen uitgeladen. Ineens kwam Lie (onze huisbazin trouwens) ons roepen dat we onmiddellijk naar het IOL moesten gaan. Dit is de universiteit van Paramaribo. Mevrouw Linda Rozenblad had ons een mailtje gestuurd maar deze mail is niet aangekomen waardoor we van niks wisten.
We kregen 5 minuten de tijd om ons klaar te maken. De taxichauffeur was er al na 2 minuten dus moesten we ons enorm haasten. Wetende dat je 3 deuren moet vastdraaien met 4 sloten en dat de chauffeur aan het claxoneren was, was op onze 2e dag een beetje stresserend.
We hebben kennis gemaakt met onze mentor en mijn mentor is een hele lieve mevrouw die bereid is om mij te helpen door bijvoorbeeld tips te geven.
's Avonds zijn we een fiets gaan huren. De mevrouw zei: "Als je fiets in panne is, kom je hem maar laten herstellen." Lisse Van der Meiren stapte op haar fiets en begon vol goede moed links te fietsen en na 5 minuten kon ze al terugkeren om haar fiets te laten repareren.
Nu ga ik afsluiten want ik denk dat deze informatie wel al zal volstaan. Ik ga mij aan de koude douche wagen en in mijn bedje kruipen.
Suriname, een land met zijn eigenheden en eigenaardigheden. Hier kom ik later op terug.
Liefs
Lisse
Abonneren op:
Posts (Atom)