Welkom op mijn blog.
Mijn naam is Lisse en ik ben een laatstejaars studente aan de Katholieke Hogeschool Sint-Lieven.
Tijdens de periode van 12 februari 2012 tot en met 5 juni 2012 verblijf ik in het prachtige Suriname voor mijn buitenlandse stage te vervolledigen.
Ik hoop jullie tijdens deze periode te plezieren met mijn verhalen. Nyanprei (Geniet ervan in het Sranan Tongo's)!

dinsdag 14 februari 2012

Suriname dag 3

Beste blogvolgers

Deze ochtend zijn we om 6 uur opgestaan om naar ons schooltje te gaan. Stefanie en ik staan op de Mulo school in de Kerklaan. Dat is ongeveer een vijftal minuutjes fietsen. We werden heel vriendelijk ontvangen door de onderdirectrice en hebben kennis gemaakt met de directeur. Ook een heel aardige meneer die geïnteresseerd is in onze stage.

De mentor voor aardrijkskunde werd uit het klaslokaal gehaald om een gesprek te voeren met mij, iets wat ze in België weinig of niet zouden doen, zomaar de klas achterlaten voor een stagegesprek.
Mevrouw Revales is een hele vriendelijke mevrouw die mij gedurende mijn stage gaat begeleiden.
Na een gesprek volgde de observatie. Gedurende deze twee weken gaan we observeren en vanaf maart begint onze eigenlijke lesstage.

De observatie vond ik een beetje grappig. Mevrouw Revales zei dat de leerlingen een repetitie hielden dus ik dacht: "Tof! Dan ga ik een presentatie bijwonen van de leerlingen die iets mochten voorbereiden." Ja tarara, niets te presentatie, de leerlingen zaten muisstil aan hun tafeltje een toets te maken. Repeteren wilt in Suriname dus zeggen: een toets maken.

Terug aangekomen in de leraarskamer komt de tekenlerares kennis maken met mij en ze vraagt mij of de schel al geweest was. "Wablieft?", zeg ik. Dit is één van de belangrijkste woorden die ik in Suriname gebruikt heb tot nu toe want ik begrijp de mensen hier niet zo heel goed. De schel is de bel.

Ik hoop dat iedereen in België goed valentijn gevierd heeft. Hier gaat het zeker niet onaangeroerd voorbij! Iedereen geeft hier cadeautjes aan iedereen. Zowel leerkrachten aan leerlingen als leerlingen aan leerkrachten.
Iedereen knuffelt en kust elkaar en tijdens het 5e lesuur kregen de leerlingen de tijd om cadeautjes aan hun liefjes te geven.

Stefanie en ik hebben ook een cadeautje gekregen van de onderdirectrice, een snoepje, lief he? En dan spreek ik nog niet over de vele knuffels.

Het onderwijs in Suriname verschilt heel erg van het onderwijs in België. De leerlingen krijgen gedurende 40 minuten les en de schooldag speelt zich af tussen 7.15 uur en 12.15 uur. In de namiddag zijn de leerlingen dus vrij omdat het te warm is om les te volgen.
De leerlingen krijgen les in een open lokaal dat uitgerust is met een ventilator. Sommige klassen bevinden zich dichtbij een garage waar de geur van benzine soms sterk de bovenhand neemt, wat natuurlijk niet zo gezond is.

Ik vind dat de leerlingen in Suriname heeeeeeeeeeeel zelfstandig zijn. Ze krijgen les in ongunstige omstandigheden en van een positief klasklimaat kan je hier jammer genoeg niet spreken.
De leerkracht moet soms roepen om toch maar haar les te kunnen geven en de mentaliteit is hier zeer "chill". De leerlingen uit het 3e middelbaar (hier gezegd: klasse 3) krijgen op 40 minuten tijd de leerstof die wij in België als lesinstap zouden geven (ongeveer 10-15 minuten). Het tempo is dus traag maar de leerstof wordt wel op een hoog niveau gegeven.

Mijn stage gaat zich voornamelijk in de maand maart afspelen. Op 15 maart is het mijn verjaardag maar dan moeten we geen les geven want dan is het een culturele dag.
In de maand maart ga ik ongeveer 48 uur lesgeven en ik ga proberen (moet ik morgen nog navragen) of ik in mei nog 24 uur les mag bijgeven.

Zaterdag 18 februari 2012 gaan Stefanie en ik op personeelsuitstap naar Leguanapark. We hebben vandaag een boekje gekocht met de toeristische trekpleisters en dit park wordt niet zo aangeprezen. Dit staat in het boekje: "Leguanapark is een plaats om te mijden, alleen de apen zullen het de wegblijvers kwalijk nemen. In de derde druk kunnen we hopelijk een betere recensie schrijven." Dat belooft!...
Maar voor de teamspirit met de andere leerkrachten gaan we toch het avontuur aangaan want we gaan daar apen en ara's tegenkomen.
De apen hangen er -naar het schijnt- aan touwen vastgemaakt en die arme beestjes krijgen geen eten. Ik zal jullie hierover nog op de hoogte brengen. Misschien moet ik enkele nootjes meenemen?

Deze middag zijn we de Mall gaan bezoeken. Dit is het koopcentrum van Suriname. Een heel groot complex met veel winkels. Suriname is een erg verdeeld land tussen arm en rijk. De financiële verschillen zijn duidelijk zichtbaar in het land.

Oja, dat ben ik nog vergeten vertellen. Tijdens de fietstocht vloog er ineens een reuzevlinder in mijn sjaaltje. Ik verschoot mij rot! En wanneer ik de vlinder had weggejaagd had hij een zwarte vlek op mijn nek nagelaten. De beestjes in Suriname vind ik wel leuk en ik ben ervan overtuigd dat er nog heel veel leuke beestjes mijn pad gaan kruisen.

Goed, ik ga afsluiten en mij aan de koude douche wagen. Ik voel me heel vies door het vochtige weer dus zo'n verfrissende douche zal zeker deugd doen.

Tot snel!

Liefs
Lisse

4 opmerkingen:

  1. Repeteren repeteren wie zijn best doet zal het leren :D

    Een zwarte vlek in je nek :o Weet ge dat nog in de bus op excursie naar Nederland met dat plekje in uwe nek ? :p

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ei ja zwijg mij daarvan ik heb net gegeten hahaha.

    Kus!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. haahaa. wat een grappige taal. repeteren, ik kan het mij
    al voorstellen dat je wachtte op een spektakel ...
    zeg, hoe warm is het daar nu?
    groetjes sarah

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik stel mij dan altijd een brassband voor waar ze elk een muziekinstrument gaan inoefenen gelijk bij de papa. Gemiddeld is het hier een 27 a 28 graden denk ik. Als het regent koelt het heel snel af maar als het zonnetje dan terug schijnt schiet de temperatuur de hoogte in.

    BeantwoordenVerwijderen