Welkom op mijn blog.
Mijn naam is Lisse en ik ben een laatstejaars studente aan de Katholieke Hogeschool Sint-Lieven.
Tijdens de periode van 12 februari 2012 tot en met 5 juni 2012 verblijf ik in het prachtige Suriname voor mijn buitenlandse stage te vervolledigen.
Ik hoop jullie tijdens deze periode te plezieren met mijn verhalen. Nyanprei (Geniet ervan in het Sranan Tongo's)!

donderdag 16 februari 2012

Suriname dag 4 + 5

Beste blogvolgers

Hier ben ik weer. Ik hoop dat je het nog niet beu bent ;). Gisteren zijn we gaan observeren in onze stageschool. De gewoontes in Suriname zijn een beetje anders dan de gewoontes in België. De toetsen (repetities hier genoemd) worden in het begin van het schooljaar vastgelegd. Het is dus de taak van de leerkracht om de leerstof gezien te hebben tegen de afgesproken datum.

Mijn mentor was een beetje vroeger dan verwacht klaar met de lessenreeks en gaf dus in enkele lessen maar een vijftal minuutjes les van de eigenlijke 40 lesminuten. Gisterenmorgen was het dus een rustige lesdag voor zowel de leerkracht als voor de leerlingen. Ik heb zelf een planning gemaakt voor mijn komende lesstage en mijn mentor was hiervan onder de indruk. Ze vond het heel goed en ook de directeur was tevreden. De stage was hierbij dus volledig ingepland en ik kijk er al naar uit om les te geven.

Lesgeven in Suriname is niet zo gemakkelijk. De klaslokalen zijn open en dit zorgt ervoor dat er heel veel lawaai is. Zoals vandaag… De leerlingen kregen een herhalingsles over de middelen van bestaan terwijl een man met bloot bovenlijf naast het lokaal het gras aan het afdoen was met een kantenmaaier. De leerlingen die achteraan in het klaslokaal zaten, konden de leerkracht niet verstaan. Je moet dus een hele goede stem en goed gehoor hebben om in Suriname les te geven les te krijgen.

Gisteren heb ik bijna het levenslicht gezien. We reden voor de eerste maal met de fiets naar school om de lessen te observeren. In Suriname ben je verplicht om links te rijden. Zowel met de auto als met de fiets. Dit hadden we al goed onder de knie maar ik was een beetje overmoedig. De man voor mij reed te traag naar mijn zin waardoor ik hem wou inhalen. Ik had er niet bij nagedacht en er kwam een auto van achter mij aangereden. Het was bijna een ongeluk maar we hebben dit kunnen vermijden. Ik zal het onthouden voor in de toekomst dat ik hier nooit mag inhalen en dat we netjes achter elkaar moeten rijden. Gelukkig is alles goed afgelopen.

Deze middag heeft het eventjes heel hard geregend maar vandaag is het al bij al vrij droog gebleven. Ik ben in de regen naar huis moeten fietsen maar ik vond dit niet erg want dat verfriste een klein beetje. In Suriname is het weer zalig warm en het is soms echt puffen en zweten in de namiddag.
We zijn net naar een microteaching gaan kijken op de universiteit van Paramaribo. De studenten die hier de lerarenopleiding volgen moeten een proefles geven aan elkaar om –dankzij de feedback- sterker in hun schoenen te staan tijdens de komende lesstage.

Ik werd uitgenodigd door mijn begeleidster van het IOL mevrouw Tjeeuw-A-Jin. Ze wou dat ik in contact kwam met de onderwijscultuur/het onderwijssysteem in Suriname. Van de feedback van de studenten kon ik ook nieuwe dingen opsteken hoe ik bijvoorbeeld mijn lesstijl kan aanpassen aan de noden en wensen van de leerlingen en leerkrachten in de MULO school.
Omdat de les aan de universiteit ’s avonds plaatsvond heb ik gevraagd of Emily en Stefanie mee les mochten volgen omdat ik anders alleen met de taxi in het donker moest rijden en mijn mentor mij dat ten zeerste afraadde om dat alleen te doen. Mijn mentor vond dit natuurlijk geen probleem en het was leuk om met z’n allen de universiteit eens te bekijken. We zijn een beetje vroeger gegaan zodat we eens een kijkje konden nemen wat er allemaal aanwezig/te beleven was.

De bijwoning van de microteaching was zeer leerrijk ik ben veel te weten gekomen over de onderwijsstrategieën hier in Suriname. Ik ben mijn mentor dankbaar voor de uitnodiging en ik hoop in de maanden maart en mei een goede stage te kunnen doorlopen.
Nu ga ik slapen want ik moet morgen nog een dagje observeren terwijl Emily en Stefanie aan het welverdiende weekend kunnen beginnen. De gelukzakken ;) maar het is hen gegund!

Liefs
Lisse

1 opmerking: