Beste blogvolgers
Vandaag was het een heel hectische, vermoeiende en een beetje een demotiverende dag. Ik zal jullie het eens in geuren en kleuren vertellen…
Gisteren gingen we terug naar de vreemdelingendienst om ons visum te laten verlengen zodat we hier zeker niet illegaal in het land zouden zijn. Daar aangekomen werd er ons onmiddellijk duidelijk gemaakt dat we snel een nieuw vliegtuigticket naar huis konden boeken omdat we hier geen verlenging kunnen krijgen. Mensen die naar Suriname reizen en hier voor meer dan 3 maanden willen blijven, dienen een machtiging tot kortverblijf aan te vragen. Omdat wij dit niet op voorhand wisten, hadden we dit natuurlijk ook niet gedaan en hebben we deze machtiging niet in onze handen. Men had ons gezegd dat we in Suriname zelf een verlenging van één maand konden krijgen (bovenop ons visum voor 3 maanden) dus eigenlijk ons hele verblijf legaal in het land zouden kunnen zijn. Nu hebben we het slechte nieuws gekregen dat dit niet meer mogelijk is en dat we dus in principe voor 12 mei het land moeten verlaten. We moeten dus een nieuw retourticket boeken zodat we op tijd het land buiten zijn. Omdat we niet van opgeven willen weten, gaan we morgen nogmaals inlichtingen winnen. We hebben vandaag nog naar de ambassade in Suriname gebeld en deze mevrouw heeft ons doorgestuurd naar buitenlandse zaken. Morgenvroeg gaan we buitenlandse zaken nogmaals bellen en vragen of we eens mogen langskomen. Héél misschien (waterkansje) kan het zijn dat we hier een extra visum kunnen kopen voor één maand zodat we wel in totaal 4 maanden in Suriname kunnen blijven maar ik wil wel de nadruk leggen op héél misschien. In het slechtste geval zijn we dus een maandje vroeger thuis. Normaal gezien gingen we de grens oversteken naar Frans-Guyana, om zo aan een nieuwe stempel te komen, maar dit is ons ten sterkste afgeraden waardoor we dit risico ook niet gaan nemen in een onbekend land.
Deze avond zijn we naar het Christoforusinternaat geweest voor de huiswerkbegeleiding. Vorige week donderdag had ik echt het gevoel dat ik een meerwaarde was en dat ik de kinderen echt kon helpen. Vandaag heb ik slechts één jongen mogen helpen en dat was met één woordje te verklaren en daarvoor kreeg ik dus 2 uur de tijd. Op 5 minuutjes had ik de jongen geholpen en de overige tijd heb ik toezicht gehouden. Ik heb wel een complimentje gekregen. Er zat een meisje aan een tafel en die riep mij of ik eventjes kon komen. Ze zei: “Mevrouw u bent echt heel mooi.” Wel schattig die kindjes hier ;) het streelt alleszins mijn ego.
Omdat ik niet wil dat jullie depri worden van mijn blog, ga ik ook iets positiefs vermelden. Ik heb deze ochtend lesgegeven en mijn mentor was heel enthousiast. Ook mijn beoordelingen zijn zeer goed en ze wilt alles wat ik maak overnemen om het later ook te kunnen gebruiken. Met mijn andere begeleidster had ik vandaag ook een gesprek en zij was ook heel positief en ze zei dat ik echt een meerwaarde voor de school kon betekenen en dat mevrouw Revales alles moest overnemen van mij zodat ze kon innoveren.
Morgenvroeg gaan we naar de dienst van buitenlandse zaken en gaan we ons verhaal nogmaals vertellen (ondertussen al voor de 5e of 6e keer?).
Ik hou jullie zeker op de hoogte!
Liefs
Lisse
dinsdag 28 februari 2012
zondag 26 februari 2012
Suriname dag 13 + 14 + 15
Beste blogvolgers
Of moet ik zeggen beste fans? Hier ben ik weer met een nieuw blogbericht. Het spijt mij dat ik jullie 2 dagen in spanning heb laten wachten maar door de drukke voorbereidingen en de uitstapjes, had ik niet veel tijd over.
Ik zal er eens aan beginnen… Vrijdag ben ik les gaan geven aan de leerlingen van het eerste middelbaar. Deze lessen verliepen super goed en ik ben er zeer tevreden over. Ook mijn mentor, mevrouw Revales, zei dat het goed was dus ik denk dat ik wel goed bezig ben.
In de namiddag hadden we afgesproken met Suzy. Suzy is een mevrouw die als beroep uitstapjes organiseert. We hadden met haar afgesproken in ’t vat. Dit is de plaatselijke uitgangsbuurt van Suriname. We hebben er een heerlijke cocktail gedronken en omdat ik benieuwd was in welk hotel mijn mama en papa zouden verblijven, zijn we daar een kijkje gaan nemen. Mama en papa, het ziet er goed uit hoor!
Later op de avond zijn we naar huis gefietst en zijn we thuis gebleven. We hebben worstjes met aardappelen en erwtjes gegeten. De echte Belgische kost!
Zaterdag zijn we naar de dierentuin van Paramaribo geweest. Ik was volledig in mijn nopjes want we gingen diertjes zien! De foto’s zullen jullie (hopelijk!) kunnen zien in de diashow hier op mijn blogpagina. Ze hadden ons verteld dat de dieren hier vrij rondlopen maar dat was een dikke tegenvaller. De dieren zaten braaf in een kooitje te wachten tot er iemand naar hen zou komen kijken. We hebben wel hele toffe dieren gezien. Er was zo’n grote miereneter die naar de waterplas ging. Ik dacht: “Hee kijk hij gaat zich wassen.” Eerst deed hij zijn grote behoefte waarmee hij zich iets later ging wassen. Het leven kan toch mooi en simpel zijn als je een miereneter bent ;).
Het bezoek aan de dierentuin duurde minder lang dan verwacht waardoor we nog de stad zijn ingetrokken. Op 25 februari vieren de Surinamers de dag van de revolutie. De stad was mooi versierd en er stonden allerlei kraampjes aan de waterkant. Omdat we ineens zin hadden om te shoppen, gingen we de winkelstraat opzoeken maar alles was gesloten (door de feestdag natuurlijk). We zijn hier voor de eerste keer gaan uiteten. Ik heb een kippensaté met frietjes en mayonaise besteld voor slechts 5 euro! Het heeft mij super goed gesmaakt.
Zaterdagavond hadden we afgesproken met Anouchka. Zij is leerkracht bij ons op school en wou ons meenemen naar de discotheek. We zijn eerst naar het vat geweest waar we iets gedronken hebben. Er was een super toffe sfeer omdat het Braziliaanse carnavalsavond was. Er waren dus enkele bandjes die optraden wat heel leuk was om mee te maken. De mensen waren ook allemaal heel los en aan het dansen. Ik vind de Surinaamse mentaliteit wel leuk, moet ik zo eerlijk toegeven.
Later op de avond (nacht) zijn we in de discotheek beland. Mijn eerste indruk was: “Omaai die mensen hier lopen schaars gekleed!” er waren enkele meisjes die een rokje aanhadden dat net hun achterwerk bedekte. Ik denk dat het de bedoeling was om sexy over te komen maar dat is dan (in mijn ogen) mislukt :D.
Na een leuke avond zijn we in ons bedje gekropen.
Zondag zijn we gaan zwemmen. Omdat de temperatuur hier steeg tot 32°C, hadden we besloten om een verfrissende duik te nemen in het zwembad. Na een lange fietstocht (we waren een beetje verloren gereden) waren we aangekomen in het zwembad. Voor 7 SRD (= 1,6 euro) mochten we een hele dag zwemmen. We hadden er ons wel iets anders bij voorgesteld. Met mijn iPod in mijn hand en mijn woordzoekertje in mijn andere hand dacht ik mij ergens te kunnen installeren aan het zwembad om zo een beetje te zonnen. Niks was minder waar! Het was een écht zwembad waar je wel moest zwemmen en waar je niet kon zonnen. Omdat het té warm was, zijn we een verfrissende plons gaan houden in het zwembad en de woordzoeker zal voor een andere keer zijn ;).
Morgen gaan we ons visum in orde brengen op de vreemdelingendienst. Hopelijk stuurt men ons deze keer geen 2 uur voor sluitingstijd weg zoals de vorige keer. Deze keer gaan ze ons niet liggen hebben en gaan we zo vroeg mogelijk zodat we zeker aan bod kunnen komen. En in de namiddag ga ik lesjes voorbereiden voor deze week.
Mijn mentor was super tevreden over mijn herhalingskruiswoordraadsel van Brazilië en Latijns-Amerika zodat ik het dinsdag mag meebrengen en dan gaat ze het zelf gebruiken voor in haar eigen klassen. Ik vind dit wel leuk omdat het een bevestiging geeft dat ik goed bezig ben!
Hopelijk is het morgen ook zo’n goed weer als de voorbije 2 dagen en kan ik nog een beetje bij bruinen. Het is niet om jullie jaloers te maken hoor dat ik dit zeg (of toch stiekem een beetje wel :P).
Liefs
Lisse
Of moet ik zeggen beste fans? Hier ben ik weer met een nieuw blogbericht. Het spijt mij dat ik jullie 2 dagen in spanning heb laten wachten maar door de drukke voorbereidingen en de uitstapjes, had ik niet veel tijd over.
Ik zal er eens aan beginnen… Vrijdag ben ik les gaan geven aan de leerlingen van het eerste middelbaar. Deze lessen verliepen super goed en ik ben er zeer tevreden over. Ook mijn mentor, mevrouw Revales, zei dat het goed was dus ik denk dat ik wel goed bezig ben.
In de namiddag hadden we afgesproken met Suzy. Suzy is een mevrouw die als beroep uitstapjes organiseert. We hadden met haar afgesproken in ’t vat. Dit is de plaatselijke uitgangsbuurt van Suriname. We hebben er een heerlijke cocktail gedronken en omdat ik benieuwd was in welk hotel mijn mama en papa zouden verblijven, zijn we daar een kijkje gaan nemen. Mama en papa, het ziet er goed uit hoor!
Later op de avond zijn we naar huis gefietst en zijn we thuis gebleven. We hebben worstjes met aardappelen en erwtjes gegeten. De echte Belgische kost!
Zaterdag zijn we naar de dierentuin van Paramaribo geweest. Ik was volledig in mijn nopjes want we gingen diertjes zien! De foto’s zullen jullie (hopelijk!) kunnen zien in de diashow hier op mijn blogpagina. Ze hadden ons verteld dat de dieren hier vrij rondlopen maar dat was een dikke tegenvaller. De dieren zaten braaf in een kooitje te wachten tot er iemand naar hen zou komen kijken. We hebben wel hele toffe dieren gezien. Er was zo’n grote miereneter die naar de waterplas ging. Ik dacht: “Hee kijk hij gaat zich wassen.” Eerst deed hij zijn grote behoefte waarmee hij zich iets later ging wassen. Het leven kan toch mooi en simpel zijn als je een miereneter bent ;).
Het bezoek aan de dierentuin duurde minder lang dan verwacht waardoor we nog de stad zijn ingetrokken. Op 25 februari vieren de Surinamers de dag van de revolutie. De stad was mooi versierd en er stonden allerlei kraampjes aan de waterkant. Omdat we ineens zin hadden om te shoppen, gingen we de winkelstraat opzoeken maar alles was gesloten (door de feestdag natuurlijk). We zijn hier voor de eerste keer gaan uiteten. Ik heb een kippensaté met frietjes en mayonaise besteld voor slechts 5 euro! Het heeft mij super goed gesmaakt.
Zaterdagavond hadden we afgesproken met Anouchka. Zij is leerkracht bij ons op school en wou ons meenemen naar de discotheek. We zijn eerst naar het vat geweest waar we iets gedronken hebben. Er was een super toffe sfeer omdat het Braziliaanse carnavalsavond was. Er waren dus enkele bandjes die optraden wat heel leuk was om mee te maken. De mensen waren ook allemaal heel los en aan het dansen. Ik vind de Surinaamse mentaliteit wel leuk, moet ik zo eerlijk toegeven.
Later op de avond (nacht) zijn we in de discotheek beland. Mijn eerste indruk was: “Omaai die mensen hier lopen schaars gekleed!” er waren enkele meisjes die een rokje aanhadden dat net hun achterwerk bedekte. Ik denk dat het de bedoeling was om sexy over te komen maar dat is dan (in mijn ogen) mislukt :D.
Na een leuke avond zijn we in ons bedje gekropen.
Zondag zijn we gaan zwemmen. Omdat de temperatuur hier steeg tot 32°C, hadden we besloten om een verfrissende duik te nemen in het zwembad. Na een lange fietstocht (we waren een beetje verloren gereden) waren we aangekomen in het zwembad. Voor 7 SRD (= 1,6 euro) mochten we een hele dag zwemmen. We hadden er ons wel iets anders bij voorgesteld. Met mijn iPod in mijn hand en mijn woordzoekertje in mijn andere hand dacht ik mij ergens te kunnen installeren aan het zwembad om zo een beetje te zonnen. Niks was minder waar! Het was een écht zwembad waar je wel moest zwemmen en waar je niet kon zonnen. Omdat het té warm was, zijn we een verfrissende plons gaan houden in het zwembad en de woordzoeker zal voor een andere keer zijn ;).
Morgen gaan we ons visum in orde brengen op de vreemdelingendienst. Hopelijk stuurt men ons deze keer geen 2 uur voor sluitingstijd weg zoals de vorige keer. Deze keer gaan ze ons niet liggen hebben en gaan we zo vroeg mogelijk zodat we zeker aan bod kunnen komen. En in de namiddag ga ik lesjes voorbereiden voor deze week.
Mijn mentor was super tevreden over mijn herhalingskruiswoordraadsel van Brazilië en Latijns-Amerika zodat ik het dinsdag mag meebrengen en dan gaat ze het zelf gebruiken voor in haar eigen klassen. Ik vind dit wel leuk omdat het een bevestiging geeft dat ik goed bezig ben!
Hopelijk is het morgen ook zo’n goed weer als de voorbije 2 dagen en kan ik nog een beetje bij bruinen. Het is niet om jullie jaloers te maken hoor dat ik dit zeg (of toch stiekem een beetje wel :P).
Liefs
Lisse
donderdag 23 februari 2012
Suriname dag 12
Beste blogvolgers
Vandaag heb ik voor de eerste keer lesgegeven hier in het mooie Suriname. En ik vond het in één woord SUPER! Deze ervaring ga ik maar één keer in mijn leven kunnen meemaken en daarom geniet ik er ook voor de volle 200% van. Op school voel ik mij echt thuis en besef ik waarvoor ik naar hier ben gekomen.
De eerste les over zwampen is dus een feit en het ging super goed. Ik voel mij helemaal in mijn nopjes. De leerlingen hingen figuurlijk (letterlijk zou een beetje raar zijn) aan mijn lippen. Ze waren zeer geboeid en wonder boven wonder waren ze stil!! Mijn afsprakenblad heeft dus zijn werk gedaan en de leerlingen maanden elkaar ertoe aan om de afspraken op te volgen. Afspraak 1 is bijvoorbeeld vinger opsteken en wanneer de leerlingen dit niet doen, doe ik mijn ogen toe, trek ik een raar gezicht en steek ik 1 vinger in de lucht. Zonder er al te veel woorden aan vuil te moeten maken, weten de leerlingen wel dat het mij niet zint dat ze aan het praten zijn. En mijn tactiek heeft zijn effect.
In de namiddag heb ik een lesje over ritsen gemaakt en heb ik een beetje met het thuisfront gepraat. Het besef krijgen dat je op meer dan 7000 kilometer van huis zit in een onbekend land, doet je toch wel eventjes stilstaan bij het feit dat ik in mijn twee handjes mag klappen van dankbaarheid. Niet iedereen krijgt zo’n kans waardoor ik besef ben dat ik wel een geluksvogel ben.
Daarnet zijn we onze eerste huiswerkbegeleiding gaan geven. Met weinig verwachtingen zijn we er naartoe gegaan en het viel veel beter mee dan verwacht. In het begin dacht ik bij mezelf: “Lisse, Lisse, Lisse waar ben je aan begonnen? Wat kan jij nu gaan doen in zo’n internaat met je vakken aardrijkskunde en biologie?” Maar ik merkte al snel dat er veel leerlingen problemen hadden met biologie waardoor ik op de behoeften van de leerlingen kon inspelen. De volgende elementen heb ik besproken met de leerlingen: Engels gedichtje ontleden aan de hand van metaforen (ja ja, ik heb meer in mijn mars dan je zelf zou denken), het gebit van de mens , de geboorte en de menstruatiecyclus. Ik vond het een super fijne ervaring en ik heb al enkele “afspraken” tegen de volgende huiswerkbegeleiding met mijn vaste leerlingetjes die problemen hebben met biologie.
De taxirit naar huis verliep zeer vlot tot wanneer we bijna ons appartement bereikt hadden. Ik zat, naar goede gewoonte, naast de chauffeur en de man stelde mij de vraag of hij eens iets mocht vragen. Natuurlijk mocht hij iets vragen, waarom niet! Hij zei dat hij nog iemand zocht om bij hem te komen wonen. Ik zei hem heel vriendelijk dat we al een logeerplaats hadden. Maar dat was niet wat hij bedoelde. Hij wou graag samenwonen met een vrouw die dan zijn vriendin is. Dat hebben we toch maar heel vriendelijk geweigerd. Ik hoop dat ik er deze nacht geen nachtmerries over ga hebben ;).
Ik kan ondertussen mijn lijstje over de eigenheden en (vooral!) de eigenaardigheden van Suriname aanvullen. Suriname is en blijft een super mooi land met hele lieve mensen waar er zoals overal in de wereld enkele rotte appels zitten. Maar op dit moment kan ik nog weinig negatiefs zeggen over Suriname.
Liefs
Lisse
Vandaag heb ik voor de eerste keer lesgegeven hier in het mooie Suriname. En ik vond het in één woord SUPER! Deze ervaring ga ik maar één keer in mijn leven kunnen meemaken en daarom geniet ik er ook voor de volle 200% van. Op school voel ik mij echt thuis en besef ik waarvoor ik naar hier ben gekomen.
De eerste les over zwampen is dus een feit en het ging super goed. Ik voel mij helemaal in mijn nopjes. De leerlingen hingen figuurlijk (letterlijk zou een beetje raar zijn) aan mijn lippen. Ze waren zeer geboeid en wonder boven wonder waren ze stil!! Mijn afsprakenblad heeft dus zijn werk gedaan en de leerlingen maanden elkaar ertoe aan om de afspraken op te volgen. Afspraak 1 is bijvoorbeeld vinger opsteken en wanneer de leerlingen dit niet doen, doe ik mijn ogen toe, trek ik een raar gezicht en steek ik 1 vinger in de lucht. Zonder er al te veel woorden aan vuil te moeten maken, weten de leerlingen wel dat het mij niet zint dat ze aan het praten zijn. En mijn tactiek heeft zijn effect.
In de namiddag heb ik een lesje over ritsen gemaakt en heb ik een beetje met het thuisfront gepraat. Het besef krijgen dat je op meer dan 7000 kilometer van huis zit in een onbekend land, doet je toch wel eventjes stilstaan bij het feit dat ik in mijn twee handjes mag klappen van dankbaarheid. Niet iedereen krijgt zo’n kans waardoor ik besef ben dat ik wel een geluksvogel ben.
Daarnet zijn we onze eerste huiswerkbegeleiding gaan geven. Met weinig verwachtingen zijn we er naartoe gegaan en het viel veel beter mee dan verwacht. In het begin dacht ik bij mezelf: “Lisse, Lisse, Lisse waar ben je aan begonnen? Wat kan jij nu gaan doen in zo’n internaat met je vakken aardrijkskunde en biologie?” Maar ik merkte al snel dat er veel leerlingen problemen hadden met biologie waardoor ik op de behoeften van de leerlingen kon inspelen. De volgende elementen heb ik besproken met de leerlingen: Engels gedichtje ontleden aan de hand van metaforen (ja ja, ik heb meer in mijn mars dan je zelf zou denken), het gebit van de mens , de geboorte en de menstruatiecyclus. Ik vond het een super fijne ervaring en ik heb al enkele “afspraken” tegen de volgende huiswerkbegeleiding met mijn vaste leerlingetjes die problemen hebben met biologie.
De taxirit naar huis verliep zeer vlot tot wanneer we bijna ons appartement bereikt hadden. Ik zat, naar goede gewoonte, naast de chauffeur en de man stelde mij de vraag of hij eens iets mocht vragen. Natuurlijk mocht hij iets vragen, waarom niet! Hij zei dat hij nog iemand zocht om bij hem te komen wonen. Ik zei hem heel vriendelijk dat we al een logeerplaats hadden. Maar dat was niet wat hij bedoelde. Hij wou graag samenwonen met een vrouw die dan zijn vriendin is. Dat hebben we toch maar heel vriendelijk geweigerd. Ik hoop dat ik er deze nacht geen nachtmerries over ga hebben ;).
Ik kan ondertussen mijn lijstje over de eigenheden en (vooral!) de eigenaardigheden van Suriname aanvullen. Suriname is en blijft een super mooi land met hele lieve mensen waar er zoals overal in de wereld enkele rotte appels zitten. Maar op dit moment kan ik nog weinig negatiefs zeggen over Suriname.
Liefs
Lisse
woensdag 22 februari 2012
Suriname dag 11
Beste blogvolgers
Mijn ogen vallen bijna toe van de vermoeidheid maar toch hou ik jullie graag op de hoogte van mijn avonturen die ik vandaag beleefd heb.
Deze ochtend ben ik naar goede gewoonte nog maar eens gaan observeren. Mijn mentor was te laat waardoor ik de repetities zelfstandig heb afgenomen. Het begint mij al goed te lukken en ik vind het super leuk om te doen.
Om kwart na 12 zat mijn schooldag er op en reed ik met mijn fiets naar huis. Deze ochtend waren Stefanie en ik kletsnat omdat we in een regenbui aan het fietsen waren maar de rit naar huis was droog. Nu ja, droog is relatief in dit geval want omdat er een auto mij van de baan heeft gereden, ben ik in een plas terecht gekomen. Ik was dus niet zo heel droog. De auto kwam met een enorme snelheid vanachter mij aangereden en claxoneerde dat ik uit de weg moest gaan. Naast de weg bevond zich een diepe put waar ik in ben gereden en omdat het deze ochtend geregend had, was deze put gevuld met regenwater en dat regenwater hing netjes aan mijn jeansbroek. Ik kon het water uitgieten uit mijn schoen maar ik ben blij dat ik ongedeerd ben. Mijn voet deed een klein beetje pijn maar we kunnen wel tegen een stootje hoor ;).
Fietsen op de Kwattaweg is echt geen lachtertje. Ik denk dat ik misschien een paar keer met de bus ga meerijden omdat ik dit veiliger vind. En zeker als het geregend heeft. Kwestie van de plassen te vermijden.
Deze middag ben ik vol goede moed begonnen aan mijn eerste stagelessen over zwampen en Brazilië. Wanneer deze lessen afgewerkt waren, ben ik naar het kopiecenter gereden om mijn documenten te laten afdrukken. We kwamen eerst aan in een kopiecenter dat geen kopietjes nam. Heel vreemd maar toch is het waar! De man heeft mij naar een ander kopiecenter gestuurd en gelukkig hadden deze mensen wel een kopieermachine. Fier als een gieter ben ik naar huis gereden omdat mijn allereerste Surinaamse stageles klaar was! Ik kijk al uit naar morgen en ik ben eens benieuwd of de leerlingen het een leuke les gaan vinden. Ik heb een demonstratieproefje voorbereid met potjes water waardoor ik de kasten in ons appartementje al geplunderd heb om materiaal mee te nemen. Ik denk dat dit voor mijn ouders een herkenbare situatie is.
Morgen ga ik dus les geven en in de namiddag terug lesjes voorbereiden want dat is toch waar we voor gekomen zijn? Morgenavond gaan we voor de eerste keer huiswerkbegeleiding gaan doen bij de “vriendelijke directeur” waar ik jullie gisteren over verteld heb. Ik ben eens benieuwd…
Goed, ik ga slapen zodat ik morgen fris ben en er met volle moed tegenaan kan gaan. Fingers crossed.
Liefs
Lisse
Mijn ogen vallen bijna toe van de vermoeidheid maar toch hou ik jullie graag op de hoogte van mijn avonturen die ik vandaag beleefd heb.
Deze ochtend ben ik naar goede gewoonte nog maar eens gaan observeren. Mijn mentor was te laat waardoor ik de repetities zelfstandig heb afgenomen. Het begint mij al goed te lukken en ik vind het super leuk om te doen.
Om kwart na 12 zat mijn schooldag er op en reed ik met mijn fiets naar huis. Deze ochtend waren Stefanie en ik kletsnat omdat we in een regenbui aan het fietsen waren maar de rit naar huis was droog. Nu ja, droog is relatief in dit geval want omdat er een auto mij van de baan heeft gereden, ben ik in een plas terecht gekomen. Ik was dus niet zo heel droog. De auto kwam met een enorme snelheid vanachter mij aangereden en claxoneerde dat ik uit de weg moest gaan. Naast de weg bevond zich een diepe put waar ik in ben gereden en omdat het deze ochtend geregend had, was deze put gevuld met regenwater en dat regenwater hing netjes aan mijn jeansbroek. Ik kon het water uitgieten uit mijn schoen maar ik ben blij dat ik ongedeerd ben. Mijn voet deed een klein beetje pijn maar we kunnen wel tegen een stootje hoor ;).
Fietsen op de Kwattaweg is echt geen lachtertje. Ik denk dat ik misschien een paar keer met de bus ga meerijden omdat ik dit veiliger vind. En zeker als het geregend heeft. Kwestie van de plassen te vermijden.
Deze middag ben ik vol goede moed begonnen aan mijn eerste stagelessen over zwampen en Brazilië. Wanneer deze lessen afgewerkt waren, ben ik naar het kopiecenter gereden om mijn documenten te laten afdrukken. We kwamen eerst aan in een kopiecenter dat geen kopietjes nam. Heel vreemd maar toch is het waar! De man heeft mij naar een ander kopiecenter gestuurd en gelukkig hadden deze mensen wel een kopieermachine. Fier als een gieter ben ik naar huis gereden omdat mijn allereerste Surinaamse stageles klaar was! Ik kijk al uit naar morgen en ik ben eens benieuwd of de leerlingen het een leuke les gaan vinden. Ik heb een demonstratieproefje voorbereid met potjes water waardoor ik de kasten in ons appartementje al geplunderd heb om materiaal mee te nemen. Ik denk dat dit voor mijn ouders een herkenbare situatie is.
Morgen ga ik dus les geven en in de namiddag terug lesjes voorbereiden want dat is toch waar we voor gekomen zijn? Morgenavond gaan we voor de eerste keer huiswerkbegeleiding gaan doen bij de “vriendelijke directeur” waar ik jullie gisteren over verteld heb. Ik ben eens benieuwd…
Goed, ik ga slapen zodat ik morgen fris ben en er met volle moed tegenaan kan gaan. Fingers crossed.
Liefs
Lisse
dinsdag 21 februari 2012
Suriname dag 10
Beste blogvolgers
Vandaag ben ik naar goede gewoonte gaan observeren. Tijdens het eerste lesuur liet mijn leerkracht mij weten dat mijn stage “een beetje” vroeger zou beginnen dan gepland was. In plaats van op dinsdag 6 maart 2012 te beginnen, ga ik nu donderdag 23 februari 2012 mijn allereerste stageles geven over zwampen en ritsen. Een zwamp is een grote verzamelplaats met veel waterplanten en met enorme massa’s water dat weinig insijpelt in de grond dankzij een ondoorlaatbare kleibodem. Halleluja het is getypt! Dat is dus de definitie van een zwamp. Wat ritsen zijn, is mij nog totaal onbekend en hoop ik morgen van een goede ziel te weten te komen.
Ik heb vandaag in principe al helemaal alleen les mogen gegeven. Mijn leerkracht had nog een beetje tijd nodig om haar repetities te verbeteren dus had ze het fantastische idee: “Juf Lisse zal wel een herhalingsles houden over middelen van bestaan.” Ik voelde mij wel vereerd dat ik al onmiddellijk een verantwoordelijkheid kreeg maar viel wel een beetje uit de lucht. Ik heb 5 minuutjes de stencils (cursuspapieren zoals wij zeggen) bekeken en ben aan de slag gegaan. De herhalingsles verliep zeer vlot! Ik heb veel eigen voorbeelden kunnen aanhalen waarover ik wel fier ben ;. De leerkracht kwam na de les naar mij en zei: “Nou schat, dat heb je zeer goed gedaan!” en ze gaf mij een tik op mijn achterwerk. De mentaliteit van de leerkrachten hier is helemaal anders dan de mentaliteit van de leerkrachten thuis. Welke mentaliteit mij het meest bevalt, ga ik je niet verklappen.
In de namiddag heb ik mezelf dus onmiddellijk aan het werk gezet en heb al een les over zwampen gemaakt. Ik hoop dat de mentor het goed gaat vinden want ik maak veel gebruik van actieve werkvormen: brainstorming, demonstratieproefje, onderwijsleergesprek, samenwerkend leren, … De gewoonte hier is dat de leerkrachten één werkvorm gebruiken gedurende 40 minuten tijd.
Omdat ik nog veel schoolmateriaal nodig had, zijn we naar de Mall (koopcentrum) gegaan en heb ik daar alles gevonden voor slechts €40. Het volgende heb ik gekocht: plakband, potloden, 2 pennen, stiften, 2 gekleurde A3-papieren, 2 cursusblokken, map en USB-stick van 8GB. Fantastisch, toch?
Omdat het weer hard aan het regenen was, had ik een paraplu meegenomen naar school. Na 5 minuten was deze compleet verdwenen. Ik heb zeker een kwartier naar mijn paraplu gezocht maar ik vond hem niet. Zelfs de hulpdirectrice begon mee te zoeken naar juf Lisse haar paraplu maar ook zij vond hem niet. Net op het moment dat ik mij aan de regen ging wagen in mijn dun regenjasje lag hij er opeens terug. Er had een leerling hem geleend, wat ik niet erg vind hoor.
Om 17.00 uur hadden we een afspraak met de directeur van het Christoforus internaat. We hadden hier geen hoge verwachtingen van omdat de directeur ons 5 dagen op ons beloop heeft gelaten omdat hij ons niet wou terugbellen. Na meermaals proberen hebben we hem uiteindelijk toch te pakken gekregen. Het internaat gaf mij een gematigd gevoel. Aan de ene kant vind ik het schrijnend voor de kinderen dat ze helemaal alleen zonder familie of vrienden op internaat zitten omdat ze anders in het binnenland (waar ze afkomstig van zijn) niet van onderwijs kunnen genieten. Aan de andere kant vond ik het raar dat elk kind rondliep met een BlackBerry in zijn of haar hand. Men vertelde ons dat dit de gewoonte is en men nog liever in een kartonnen doos slaapt dan geen luxeproduct bij zich te hebben.
We hebben met de directeur afgesproken dat we twee dagen op de week huiswerkbegeleiding komen geven. Ik had een raar gevoel bij deze heer. Hij keek mij heel vreemd aan en zei plotseling: “Wisse!” en ik zei: “Het is Lisse.” En hij antwoordde mij daarop: “Aah nu begrijp ik het, Wisse is niet zo’n meisjesnaam maar Lisse wel.” Ik moet je niet vertellen hoe raar ik op dat moment gekeken moet hebben naar deze man. Hij kwam heel dominant over en het leek alsof hij niet zoveel zin had in een gesprek. Na 5 minuutjes stuurde hij ons naar huis en aanstaande donderdag mogen we aan de slag gaan. Ik heb hem vriendelijk gevraagd of we toch eventjes het internaat mochten bezichtigen want ik dacht bij mezelf: “We hebben hier onze taxi betaald voor een gesprek van amper 5 minuten, nu wil ik wel dat internaat eens zien hoor.” We kregen een rondleiding van een studente die haar stage hier ook komt lopen maar zij volgt de richting maatschappelijk werk en houdt zich vooral bezig met de leerlingen van het internaat. Donderdagavond zal ik jullie meer kunnen vertellen over het internaat. Ik hou jullie zeker op de hoogte, toch? Haha, ik begin het heerlijke Surinaamse taaltje al te beheersen.
Maar goed liefste Belgen. Ik ga mijn oogjes toedoen want ik vond het een vermoeiende dag maar ik kan jullie met veel vreugde meededelen… Mijn allereerste stageles voor mijn buitenlandse stage is klaar!
Slaapzacht iedereen. Tot de volgende keer!
Liefs
Lisse
Vandaag ben ik naar goede gewoonte gaan observeren. Tijdens het eerste lesuur liet mijn leerkracht mij weten dat mijn stage “een beetje” vroeger zou beginnen dan gepland was. In plaats van op dinsdag 6 maart 2012 te beginnen, ga ik nu donderdag 23 februari 2012 mijn allereerste stageles geven over zwampen en ritsen. Een zwamp is een grote verzamelplaats met veel waterplanten en met enorme massa’s water dat weinig insijpelt in de grond dankzij een ondoorlaatbare kleibodem. Halleluja het is getypt! Dat is dus de definitie van een zwamp. Wat ritsen zijn, is mij nog totaal onbekend en hoop ik morgen van een goede ziel te weten te komen.
Ik heb vandaag in principe al helemaal alleen les mogen gegeven. Mijn leerkracht had nog een beetje tijd nodig om haar repetities te verbeteren dus had ze het fantastische idee: “Juf Lisse zal wel een herhalingsles houden over middelen van bestaan.” Ik voelde mij wel vereerd dat ik al onmiddellijk een verantwoordelijkheid kreeg maar viel wel een beetje uit de lucht. Ik heb 5 minuutjes de stencils (cursuspapieren zoals wij zeggen) bekeken en ben aan de slag gegaan. De herhalingsles verliep zeer vlot! Ik heb veel eigen voorbeelden kunnen aanhalen waarover ik wel fier ben ;. De leerkracht kwam na de les naar mij en zei: “Nou schat, dat heb je zeer goed gedaan!” en ze gaf mij een tik op mijn achterwerk. De mentaliteit van de leerkrachten hier is helemaal anders dan de mentaliteit van de leerkrachten thuis. Welke mentaliteit mij het meest bevalt, ga ik je niet verklappen.
In de namiddag heb ik mezelf dus onmiddellijk aan het werk gezet en heb al een les over zwampen gemaakt. Ik hoop dat de mentor het goed gaat vinden want ik maak veel gebruik van actieve werkvormen: brainstorming, demonstratieproefje, onderwijsleergesprek, samenwerkend leren, … De gewoonte hier is dat de leerkrachten één werkvorm gebruiken gedurende 40 minuten tijd.
Omdat ik nog veel schoolmateriaal nodig had, zijn we naar de Mall (koopcentrum) gegaan en heb ik daar alles gevonden voor slechts €40. Het volgende heb ik gekocht: plakband, potloden, 2 pennen, stiften, 2 gekleurde A3-papieren, 2 cursusblokken, map en USB-stick van 8GB. Fantastisch, toch?
Omdat het weer hard aan het regenen was, had ik een paraplu meegenomen naar school. Na 5 minuten was deze compleet verdwenen. Ik heb zeker een kwartier naar mijn paraplu gezocht maar ik vond hem niet. Zelfs de hulpdirectrice begon mee te zoeken naar juf Lisse haar paraplu maar ook zij vond hem niet. Net op het moment dat ik mij aan de regen ging wagen in mijn dun regenjasje lag hij er opeens terug. Er had een leerling hem geleend, wat ik niet erg vind hoor.
Om 17.00 uur hadden we een afspraak met de directeur van het Christoforus internaat. We hadden hier geen hoge verwachtingen van omdat de directeur ons 5 dagen op ons beloop heeft gelaten omdat hij ons niet wou terugbellen. Na meermaals proberen hebben we hem uiteindelijk toch te pakken gekregen. Het internaat gaf mij een gematigd gevoel. Aan de ene kant vind ik het schrijnend voor de kinderen dat ze helemaal alleen zonder familie of vrienden op internaat zitten omdat ze anders in het binnenland (waar ze afkomstig van zijn) niet van onderwijs kunnen genieten. Aan de andere kant vond ik het raar dat elk kind rondliep met een BlackBerry in zijn of haar hand. Men vertelde ons dat dit de gewoonte is en men nog liever in een kartonnen doos slaapt dan geen luxeproduct bij zich te hebben.
We hebben met de directeur afgesproken dat we twee dagen op de week huiswerkbegeleiding komen geven. Ik had een raar gevoel bij deze heer. Hij keek mij heel vreemd aan en zei plotseling: “Wisse!” en ik zei: “Het is Lisse.” En hij antwoordde mij daarop: “Aah nu begrijp ik het, Wisse is niet zo’n meisjesnaam maar Lisse wel.” Ik moet je niet vertellen hoe raar ik op dat moment gekeken moet hebben naar deze man. Hij kwam heel dominant over en het leek alsof hij niet zoveel zin had in een gesprek. Na 5 minuutjes stuurde hij ons naar huis en aanstaande donderdag mogen we aan de slag gaan. Ik heb hem vriendelijk gevraagd of we toch eventjes het internaat mochten bezichtigen want ik dacht bij mezelf: “We hebben hier onze taxi betaald voor een gesprek van amper 5 minuten, nu wil ik wel dat internaat eens zien hoor.” We kregen een rondleiding van een studente die haar stage hier ook komt lopen maar zij volgt de richting maatschappelijk werk en houdt zich vooral bezig met de leerlingen van het internaat. Donderdagavond zal ik jullie meer kunnen vertellen over het internaat. Ik hou jullie zeker op de hoogte, toch? Haha, ik begin het heerlijke Surinaamse taaltje al te beheersen.
Maar goed liefste Belgen. Ik ga mijn oogjes toedoen want ik vond het een vermoeiende dag maar ik kan jullie met veel vreugde meededelen… Mijn allereerste stageles voor mijn buitenlandse stage is klaar!
Slaapzacht iedereen. Tot de volgende keer!
Liefs
Lisse
maandag 20 februari 2012
Suriname dag 8 + 9
Beste blogvolgers
Gisteren zijn we naar de plaatselijke markt gegaan op de Kwattaweg. Emily en Stefanie eten graag groentjes en dus zijn we deze daar gaan kopen. Voor mezelf zijn de koeken en crème-glace uit de supermarkt voldoende maar iedereen heeft zo zijn andere gewoontes natuurlijk.
Aangekomen op de markt kreeg ik ineens een indruk van: vies, vuil, smerig, plakkerig, luidruchtig, vuil en warm. Aan de afdeling vis en vlees hebben we ons niet gewaagd omdat de schubben van de vissen ons letterlijk om de oren vlogen. We hebben deze afdeling dus wijselijk overgeslagen. Op de markt werd ik nageroepen door een man: “Dit meisje lijkt sprekend op prinses Maxima!”, zei hij met veel plezier. Om eerlijk te zijn, zie ik totaal geen gelijkenissen met prinses Maxima maar goed als hij dat vindt, zal het wel zo zijn zeker. Moet ik dit nu als een complimentje beschouwen?
Deze ochtend was het zeer hard aan het regenen. Stefanie en Emily konden uitslapen en ik mocht naar school gaan om te observeren. Ik heb voor de eerste keer alleen meegereden met de bus omdat het pijpenstelen aan het regenen was en in dit weer met de fiets rijden geen goed idee is. Het viel heel goed mee. Op minder dan 3 minuten was ik aangekomen aan de school.
De bus nemen in Suriname is heel gemakkelijk en goedkoop. Voor slechts 1,25 SRD (= 30 eurocent) mag je met de bus meerijden naar eender welke plaats je wilt. Het maakt hier dus niet uit of je een lang ritje met de bus meerijdt of een kort ritje. De prijs blijft hetzelfde.
Het busvervoer hier in Suriname heeft hier zowel zijn voordelen als zijn nadelen. Voordelen: gemakkelijk, goedkoop, stopt waar je wilt, zet je precies af op de plaats dat je wilt, rijdt de hele dag door. Nadelen: stopt om de 5 meter om iemand er af te laten, zit vaak overvol.
Op de bus zijn er 30 zitjes. Ook in het gangpad kunnen mensen zitten dankzij de uitklapbare zitjes. Als er iemand van de bus wilt, die achteraan zit, moet iedereen in het gangpad rechtstaan, hun zitje inklappen, persoon laten passeren, zitje terug uitklappen en hen terug neerzitten. Je merkt het misschien al zelf dat het busvervoer hier tijd nodig heeft en niet gehaast is. Dit is een voorbeeld van mijn eerste citaat in mijn eerste blogbericht: “Suriname met zijn eigenheden en eigenaardigheden.”
Omdat we op de luchthaven een stempel gekregen hadden van één maand, zijn we vandaag inlichtingen gaan inwinnen bij de vreemdelingendienst. We kwamen toe en zagen een lokaal VOL met mensen die precies opeengestapeld zaten. Zo druk was het daar. Na een halfuurtje aanschuiven, hadden ze geen zin meer om ons te helpen en zeiden ze dat iedereen vanaf nummertje 80 morgen mocht terugkomen. Wij hadden jammer genoeg nummertje 15 dus we mochten vertrekken… We zijn dan een ander bureautje binnengestapt en ik heb daar heel ons verhaal verteld aan de mevrouw achter de balie. Zij heeft mij alles verteld wat we moesten doen en nu is alles duidelijk geworden. We weten wat er ons te doen staat maar het komt (normaal gezien) zeker in orde.
Deze week moet ik elke dag gaan observeren. Ik heb dus geen enkele dag vrij maar dat geeft niet want ik vind het wel leuk om tussen de leerlingen en leerkrachten van de Muloschool te vertoeven. Vandaag heb ik wel moeten vechten tegen de slaap. Ik heb 4 uur achter elkaar toets (repetitie) moeten geven, wat eigenlijk vrij saai is. Mijn mentor, mevrouw Revales, was vandaag een kwartiertje te laat door het slechte weer. Omdat wij Belgen met een andere mentaliteit leven, was ik wel op tijd. Ik heb haar klas overgenomen en heb de leerstof herhaald zodat de leerlingen een beetje beter voorbereid werden op de komende toets. Toen mevrouw Revales aanwezig was, hebben we de toetsen kunnen afnemen en kon ik eventjes genieten van een rustmomentje (zonder lawaai) in de klas.
Bedankt om mijn blog te volgen!
Liefs
Lisse
Gisteren zijn we naar de plaatselijke markt gegaan op de Kwattaweg. Emily en Stefanie eten graag groentjes en dus zijn we deze daar gaan kopen. Voor mezelf zijn de koeken en crème-glace uit de supermarkt voldoende maar iedereen heeft zo zijn andere gewoontes natuurlijk.
Aangekomen op de markt kreeg ik ineens een indruk van: vies, vuil, smerig, plakkerig, luidruchtig, vuil en warm. Aan de afdeling vis en vlees hebben we ons niet gewaagd omdat de schubben van de vissen ons letterlijk om de oren vlogen. We hebben deze afdeling dus wijselijk overgeslagen. Op de markt werd ik nageroepen door een man: “Dit meisje lijkt sprekend op prinses Maxima!”, zei hij met veel plezier. Om eerlijk te zijn, zie ik totaal geen gelijkenissen met prinses Maxima maar goed als hij dat vindt, zal het wel zo zijn zeker. Moet ik dit nu als een complimentje beschouwen?
Deze ochtend was het zeer hard aan het regenen. Stefanie en Emily konden uitslapen en ik mocht naar school gaan om te observeren. Ik heb voor de eerste keer alleen meegereden met de bus omdat het pijpenstelen aan het regenen was en in dit weer met de fiets rijden geen goed idee is. Het viel heel goed mee. Op minder dan 3 minuten was ik aangekomen aan de school.
De bus nemen in Suriname is heel gemakkelijk en goedkoop. Voor slechts 1,25 SRD (= 30 eurocent) mag je met de bus meerijden naar eender welke plaats je wilt. Het maakt hier dus niet uit of je een lang ritje met de bus meerijdt of een kort ritje. De prijs blijft hetzelfde.
Het busvervoer hier in Suriname heeft hier zowel zijn voordelen als zijn nadelen. Voordelen: gemakkelijk, goedkoop, stopt waar je wilt, zet je precies af op de plaats dat je wilt, rijdt de hele dag door. Nadelen: stopt om de 5 meter om iemand er af te laten, zit vaak overvol.
Op de bus zijn er 30 zitjes. Ook in het gangpad kunnen mensen zitten dankzij de uitklapbare zitjes. Als er iemand van de bus wilt, die achteraan zit, moet iedereen in het gangpad rechtstaan, hun zitje inklappen, persoon laten passeren, zitje terug uitklappen en hen terug neerzitten. Je merkt het misschien al zelf dat het busvervoer hier tijd nodig heeft en niet gehaast is. Dit is een voorbeeld van mijn eerste citaat in mijn eerste blogbericht: “Suriname met zijn eigenheden en eigenaardigheden.”
Omdat we op de luchthaven een stempel gekregen hadden van één maand, zijn we vandaag inlichtingen gaan inwinnen bij de vreemdelingendienst. We kwamen toe en zagen een lokaal VOL met mensen die precies opeengestapeld zaten. Zo druk was het daar. Na een halfuurtje aanschuiven, hadden ze geen zin meer om ons te helpen en zeiden ze dat iedereen vanaf nummertje 80 morgen mocht terugkomen. Wij hadden jammer genoeg nummertje 15 dus we mochten vertrekken… We zijn dan een ander bureautje binnengestapt en ik heb daar heel ons verhaal verteld aan de mevrouw achter de balie. Zij heeft mij alles verteld wat we moesten doen en nu is alles duidelijk geworden. We weten wat er ons te doen staat maar het komt (normaal gezien) zeker in orde.
Deze week moet ik elke dag gaan observeren. Ik heb dus geen enkele dag vrij maar dat geeft niet want ik vind het wel leuk om tussen de leerlingen en leerkrachten van de Muloschool te vertoeven. Vandaag heb ik wel moeten vechten tegen de slaap. Ik heb 4 uur achter elkaar toets (repetitie) moeten geven, wat eigenlijk vrij saai is. Mijn mentor, mevrouw Revales, was vandaag een kwartiertje te laat door het slechte weer. Omdat wij Belgen met een andere mentaliteit leven, was ik wel op tijd. Ik heb haar klas overgenomen en heb de leerstof herhaald zodat de leerlingen een beetje beter voorbereid werden op de komende toets. Toen mevrouw Revales aanwezig was, hebben we de toetsen kunnen afnemen en kon ik eventjes genieten van een rustmomentje (zonder lawaai) in de klas.
Bedankt om mijn blog te volgen!
Liefs
Lisse
zaterdag 18 februari 2012
Suriname dag 7
Beste blogvolgers
Vandaag zijn we op personeelsuitstap geweest naar Leguanapark. Zoals ik in een vorig bericht zei hing er inderdaad een aap aan een touw. Het was wel onze eerste aap die we zagen!
Ook de ara was van de partij. Men zei in het excursieboekje dat het een soort vuilnisbelt zou zijn, maar dit vond ik sterk overdreven. Het strand was niet zo heel proper en de hutjes waren misschien een beetje onderkomen maar om van een vuilnisbelt te spreken vond ik er een beetje over.
We hebben wel hele mooie foto's genomen want de natuur is hier prachtig! En dat is nu eens niet overdreven.
Op de bus richting leguanapark kregen we ons ontbijt: een barra. Dit is een oliebol met pikante saus.
Omdat onze Belgische maagjes het pikante eten nog niet gewoon zijn, weigerden we eerst dit hapje. De Surinamers bleven echter aandringen waarna we dan toch maar een barra geproefd hebben. Super lekker vond ik dat maar wel een beetje zwaar om 's morgens op te eten.
En dan moet je weten dat ik thuis al een hele doos koekjes gegeten had om er zeker van te zijn dat ik geen honger zou lijden.
De rit naar het park was wel grappig. We zijn aan de supermarkt gestopt om nog enkele blikjes bier te kopen. De directeur had er namelijk zin in...
De directeur zat naast mij op de bus en heeft mij veel verteld over Suriname. Bijvoorbeeld over Suralco. Dit is een bedrijf in Suriname dat aluminium verkoopt vandaar de naam Sur (Suriname) al (aluminium) co (company).
Aangekomen in het park kregen we als eerste de aap te zien. Gelijk een bende zotten zijn we daar dan ook naartoe gespurt. Nu zou ik toch graag eens een aapje in het wild zien hoor in plaats van eentje aan een touw.
Vervolgens zijn we ons gaan installeren op het strand. Alle leerkrachten hadden een hangmat bij maar omdat wij dit niet ter beschikking hadden, hebben we ons op een strandlaken gelegd. Misschien dat we toch maar zo’n hangmat moeten kopen, toch (ik begin het te leren het taaltje ;))?
Het weer is hier zalig en ook het uitzicht op de rivier was fantastisch. Nadat ik een echte toerist had uitgehangen en tientallen foto’s had genomen, heb ik mij rustig neergelegd. Het weer hier maakt mij zo moe en ik ben een beetje weggedommeld.
Na de middagpauze kwam er actie. De leerkrachten gingen zwemmen en er stond muziek op. Ze begonnen allemaal te dansen in het water. Je moet je geen sexy Surinaamse vrouwen in bikini voorstellen hoor. Iedereen zwemt hier met een lange T-shirt en met een short. Mijn vorig bericht over het contrast was dus waar maar dan niet zozeer op de kleur gebaseerd maar wel op de uitrusting.
Ik heb ook eventjes gevoetbald met een klein Surinaams kindje. Die kleintjes hier zijn echt om op te eten! Je zou er zo eentje meenemen.
De directeur is gezellig eventjes bij ons komen zitten. Hij vertelde mij dat hij sinds het vorige schooljaar directeur was van de Mulo Kerklaan. Ik vroeg hem welke vakken dat hij nog gedoceerd had en hij vertelde mij het heugelijke nieuws: ja ja nog iemand die de combinatie aardrijkskunde – biologie gestudeerd had! De directeur ging al een schuif omhoog bij mij ;).
Ik vroeg hem hoe de werking van de school in elkaar zat en of er eventueel een schoolreglement was dat ik kon bekijken. Hij vertelde mij dat het schoolreglement van de vorige directrice enorm in contrast staat met het verslag inzake de kinderrechten en dat hij dit schoolreglement niet meer hanteert. Het is nu zijn taak om een nieuw reglement op te stellen. Het is een hele aangename meneer die zich tussen de mensen bevindt en die zich heel humaan opstelt. Hij begrijpt het ook wanneer we het iets moeilijker hebben omdat we het thuisfront missen, wat bij mij wel het geval is.
Goed lieve mensen, ik ga jullie laten. Ik hoop jullie snel terug te mogen prikkelen met mijn Surinaamse verhalen.
Liefs
Lisse
Vandaag zijn we op personeelsuitstap geweest naar Leguanapark. Zoals ik in een vorig bericht zei hing er inderdaad een aap aan een touw. Het was wel onze eerste aap die we zagen!
Ook de ara was van de partij. Men zei in het excursieboekje dat het een soort vuilnisbelt zou zijn, maar dit vond ik sterk overdreven. Het strand was niet zo heel proper en de hutjes waren misschien een beetje onderkomen maar om van een vuilnisbelt te spreken vond ik er een beetje over.
We hebben wel hele mooie foto's genomen want de natuur is hier prachtig! En dat is nu eens niet overdreven.
Op de bus richting leguanapark kregen we ons ontbijt: een barra. Dit is een oliebol met pikante saus.
Omdat onze Belgische maagjes het pikante eten nog niet gewoon zijn, weigerden we eerst dit hapje. De Surinamers bleven echter aandringen waarna we dan toch maar een barra geproefd hebben. Super lekker vond ik dat maar wel een beetje zwaar om 's morgens op te eten.
En dan moet je weten dat ik thuis al een hele doos koekjes gegeten had om er zeker van te zijn dat ik geen honger zou lijden.
De rit naar het park was wel grappig. We zijn aan de supermarkt gestopt om nog enkele blikjes bier te kopen. De directeur had er namelijk zin in...
De directeur zat naast mij op de bus en heeft mij veel verteld over Suriname. Bijvoorbeeld over Suralco. Dit is een bedrijf in Suriname dat aluminium verkoopt vandaar de naam Sur (Suriname) al (aluminium) co (company).
Aangekomen in het park kregen we als eerste de aap te zien. Gelijk een bende zotten zijn we daar dan ook naartoe gespurt. Nu zou ik toch graag eens een aapje in het wild zien hoor in plaats van eentje aan een touw.
Vervolgens zijn we ons gaan installeren op het strand. Alle leerkrachten hadden een hangmat bij maar omdat wij dit niet ter beschikking hadden, hebben we ons op een strandlaken gelegd. Misschien dat we toch maar zo’n hangmat moeten kopen, toch (ik begin het te leren het taaltje ;))?
Het weer is hier zalig en ook het uitzicht op de rivier was fantastisch. Nadat ik een echte toerist had uitgehangen en tientallen foto’s had genomen, heb ik mij rustig neergelegd. Het weer hier maakt mij zo moe en ik ben een beetje weggedommeld.
Na de middagpauze kwam er actie. De leerkrachten gingen zwemmen en er stond muziek op. Ze begonnen allemaal te dansen in het water. Je moet je geen sexy Surinaamse vrouwen in bikini voorstellen hoor. Iedereen zwemt hier met een lange T-shirt en met een short. Mijn vorig bericht over het contrast was dus waar maar dan niet zozeer op de kleur gebaseerd maar wel op de uitrusting.
Ik heb ook eventjes gevoetbald met een klein Surinaams kindje. Die kleintjes hier zijn echt om op te eten! Je zou er zo eentje meenemen.
De directeur is gezellig eventjes bij ons komen zitten. Hij vertelde mij dat hij sinds het vorige schooljaar directeur was van de Mulo Kerklaan. Ik vroeg hem welke vakken dat hij nog gedoceerd had en hij vertelde mij het heugelijke nieuws: ja ja nog iemand die de combinatie aardrijkskunde – biologie gestudeerd had! De directeur ging al een schuif omhoog bij mij ;).
Ik vroeg hem hoe de werking van de school in elkaar zat en of er eventueel een schoolreglement was dat ik kon bekijken. Hij vertelde mij dat het schoolreglement van de vorige directrice enorm in contrast staat met het verslag inzake de kinderrechten en dat hij dit schoolreglement niet meer hanteert. Het is nu zijn taak om een nieuw reglement op te stellen. Het is een hele aangename meneer die zich tussen de mensen bevindt en die zich heel humaan opstelt. Hij begrijpt het ook wanneer we het iets moeilijker hebben omdat we het thuisfront missen, wat bij mij wel het geval is.
Goed lieve mensen, ik ga jullie laten. Ik hoop jullie snel terug te mogen prikkelen met mijn Surinaamse verhalen.
Liefs
Lisse
Abonneren op:
Posts (Atom)